ซาตานจำเเลงรัก(สนกัน)

ลำดับตอนที่ #2 : เทพบุตรจำเเลง50เปอร์

นั้นมันไอเด็กไซไลน์นี่หว่า อ้าวน้องครับจะรีบไปไหนเพื่อนพี่สนใจน้องนะ

 

ขอโทษนะ แต่ผมไม่ได้ขายตัว กันอยาก ไปจากที่นี้ นักศึกษาในมหาวิทยาลัยนี้มองเขาเป็นเหมือนขยะ มหาลัยเอกชนชื่อดังที่มีแต่ลูกคนมีเงิน แต่เพราะคนจนๆอย่างเขาเป็นเด็กนักเรียนทุน เลยจำใจต้องมาเรียนที่นี้

 

ชีวิตคนจนไม่ได้มีตัวเลือกมากนัก

 

ไม่ใช่ไอ้ตัวแล้วนี้รอยอะไร เสื้อนักศึกษาถูกกระชากจนกระดุมขาด เขาถูกผู้ชายสามสี่คนจับแขนไว้แน่น แล้วเเหวกเข้าไปในลอยกระดุมอย่างสนุกสนาน สายตารังเกียจจากคนที่ยืนมุงดู

รอยดูดเต็มตัวไปหมด

 

ปล่อยๆเถอะนะ ทรุดนั่งลงกับพื้น แต่ยังถูกกระชากแขนไว้

 

ทำไมเราให้ห้าร้อยไม่พอหรือไง งั้นเอาอย่างนี้คนละห้าร้อยสามคนพันห้าเอามั้ยดีกว่าไปยืนตามถนนอีก

 

ขอร้องปล่อยเถอะนะเราไม่ได้ขายตัว ไม่ได้ขาย หนูนาช่วยเราด้วย กันเรียกเพื่อนสนิทที่ได้ทุนมาด้วยกันจากต่างจังหวัด นั้นทำให้ทุกคนจับจ้องไปที่หญิงสาว

นี้หนูนาเธอรู้จักกับมันด้วยเหรอ

 

เปล่า...ขอโทษนะ แต่เราไม่รู้จักเธอ ริมฝีปากสีชมพูอ่อนหวานพูดด้วยน้ำเสียงเหินห่าง

 

นี้สินะโลกแห่งความเป็นจริง มันมักจะโหดร้ายเสมอ

 

เมื่อวานโดนใครไม่รู้ข่มขืน

วันนี้โดนเพื่อนที่รู้จักหมางเมินใส่

 

น้ำแดงของใครสักคนราดลงบนหัว

จนมันไหลลงมาที่คอเปรอะชุดนักศึกษาที่มีอยู่ปัญญาซื้ออยู่แค่สองตัว

 

จากนั้นก็เป็นคำดูถูกสารพัด กับเสียงเย้ยหยัน

 

ปล่อย... ใครสักคนตะคอกมือกัน หลุดจากการเกาะกุม จนเขานั่งอยู่กับพื้นอย่างหมดสภาพ ไอสามสี่ตัวที่จับถอยหลัง และดูเหมือนจะกลัว

 

 

พี่ชายคนนั้นนั่งยองๆแล้วยิ้มบางๆให้ 

ผ้าเช็ดหน้าผืนสีฟ้าซับน้ำหวานที่เปื้อนลงมาถึงคอ

 

กันเงยหน้าขึ้นมอง มือหนาเช็ดน้ำตาให้

อย่างทะนุถนอม ราวกับเขาเป็นของมีค่า

 

กระดุมที่ขาดใส่เข้าไปไม่ได้ จนพี่คนนั้นถอดเสื้อสูทสีน้ำเงินวางไว้บนบ่าเขา

 

รองเท้าเปรอะนี่

 

ถอดเสื้ออกมา เขาไม่ได้พูดกับผมน้ำเสียงเย็นๆส่งผ่านไปที่ผู้ชายสามสี่คนทางด้านหลัง

 

อะไรนะครับ

 

กูบอกให้ถอดเสื้อออกมาหรือมึงอยากจะลาออกไปจากมหาลัยนี้

 

แต่ว่า พ...พี่สนครับ

 

ไม่ถอดก็ไม่เป็นไร เฟอร์เลอรี่สีน้ำเงินสินะ

 

หะ...หะ ไอบ้านั้นยืนหน้าเอ๋อ

 

ผมรู้สึกเหมือนทุกคนกลัวพี่ชายคนนี้ ไม่มีกล้าสบตาเขา

 

จากนั้นเขาก็หันไปหาผู้หญิงอีกคนที่ยืนถือแก้วเปล่าที่มีคาบน้ำแดงติดก้นแก้วที่ยืนอยู่ตรงข้างหนูนา

 

ผมเห็นพี่เขาดึงน้ำเปล่าออกจากมือเพื่อนผม

 

ก่อนจะราดลงบนหัวผู้หญิงคนนั้นช้าๆ เขายิ้มบางๆแต่ดูหน้ากลัว

 

วันหลังถ้ายุ่งกับคนของฉันอีกจะไม่ใช่แค่น้ำเปล่า ผู้หญิงคนนั้นมองพี่เขาเหมือนช็อค แม้แต่หนูนาเองก็มองผมอย่างมีคำถาม

 

เขาลงมาอุ้มผม ทุกคนดูเหมือนถูกสาปไปชั่วขณะ ผมถูกอุ้มโดยคนแปลกหน้า

 

พี่ครับตัวผมเปรอะนะเสื้อพี่จะเลอะ ตัวผมสกปรก...สกปรก ไม่รู้ทำไมคำนี้ถึงเสียดเข้าไปในอก

 

ไม่เป็นไรพี่รวย จะซื้อสักกี่สิบตัวก็ได้

 

ผมยิ้มขมขืนให้ตัวเอง พี่เขาเปิดประตูรถด้วยมืออีกข้าง ก่อนจะวางผมลงบนเบาะด้านข้างคนขับ

 

เขายืนพิงประตูรถ มองผมร้องไห้

 

พี่ไม่มีผ้าเช็ดหน้าให้แล้วนะ รอยยิ้มอ่อนโยนพร้อมกับปลายนิ้วโป้งที่เช็ดคราบน้ำตาให้

 

 

มอมแมม

 

นี้คงเป็นครั้งแรกที่ผมได้รับความอ่อนโยนของใครแบบนี้

 

โลกใบนี้มันก็โหดร้ายแบบนี้ล่ะ คนอ่อนแอมักจะเป็นเหยื่อของคนฉลาดเสมอ ถ้าอยากอยู่ในโลกโสมมแบบนี้ให้ได้นายต้องเข้มแข็ง ผมรู้สึกดวงตาคู่คมเปลี่ยนเป็นแข็งกร้าวเล็ๆ ก่อนจะกลับมาอ่อนโยนอย่างเดิม

 

งั้นผมคงไม่เหมาะกับโลกใบนี้ ผมผัวเราะเยาะสภาพตัวเอง คนมี่เกิดมาคนเดียว ก็คงต้องอยู่คนเดียวแบบนี้

 

ไปกับพี่มั้ย

 

ไปไหนเหรอครับ

 

พี่จะพาไปสนุก ไหนๆวันนี้ก็เข้าไปเรียนไม่ได้แล้วนี้

 

พี่เขายื่นมือก้มลงย่อเข่านั่งลงตรงหน้าผม เขาช้อนตามอง

 

และผมตัดสินใจ วางมือไว้บนมือใหญ่คู่นั้น

 

ผมไม่รู้ว่าพี่เขาจะพาไปที่ไหน

 

 

แต่ไม่ว่าจะเป็นนรกหรือสวรรค์ตอนนี้ผมพร้อมจะกระโจนลงไป

 

ดีมากเด็กดื้อ...เขาเอามือวางไว้บนหัวผม ขยี้เบาๆจนผมเผลอยิ้มออกมา

 

 

 

งั้นนั่งในรถดีๆเดี๋ยวพี่ทำธุระเสร็จแล้วจะพาไป

 

เขายิ้ม ขึ้นมาสตาร์ทรถก่อนจะหันมองกระจกหลัง ผมเห็นเขามองรถสีน้ำเงินที่จอดด้านหลัง ก่อนจะคว้าไม้เบสบอลหลังรถแล้วลุกออกไป

 

ปั้ง! ปั้ง!! ปั้ง!!! 

เพล้ง

 

กระจกหน้าเเหลกละเอียด ข้างๆบุบจนดูไม่ได้ เสียงสัญญาณรถยนต์ดังลั่น รปภออกมาดูแต่ไม่กล้าเข้ามาห้าม

 

เขาทั้งฟาดทั้งถีบจนรถบุบไปทั้งคัน

 

พี่ ผมลงมาจากรถจับแขนเขา

 

เล่นบ้างมั้ย! ยื่นไม้มาให้ แต่ผมส่ายหน้า สักพักเจ้าของก็มา

 

นี้มึงทำอะไรรถกู นี้มันพวกที่รุมแกล้งผมเมื่อกี้นี่ ผู้ชายผมสีทองที่กระชากเสื้อผมออก

 

ทำไมเหรอหรือมึงอยากอยู่ใต้ฝ่าตีนกูแทนรถมึง มาสิมา พี่เขาเดาะลิ้นเล่นใช้ไม้เบสบอลชี้หน้าพวกนั้น 

ถ้ากล้าก็เดินออกมา หรือว่าพวกมึง มึง มึง กล้ากับกู ใช้ไม้ชี้หน้าพวกนั้นก่อนจะคล้องคอผมไว้

 

ถ้ายุ่งกับคนของกูอีกกูเอามึงยับแบบรถแน่ ผมเห็นเขายื่นนิ้วทำสัญลักษณ์หยาบคายใส่พวกนั้น

แต่พวกมันไม่กล้าทำอะไรเขา

 

 

ก่อนจะลากผมขึ้นรถคันสีแดงเพลิงของเขา

 

พี่!ทำแบบนั้นมันจะดีเหรอ

จุดบุหรี่ให้หน่อยสิ เขายื่นไฟแช็คให้ผม ก่อนจะยื่นหน้าทีมีบุหรี่ในปากเข้ามาใกล้ จนเกือบจะชิดผม

 

ผมจุดไฟให้ในใจก็เต้นกระหน่ำ ผู้ชายหน้าตาหล่อเหลาราวกับเทพบุตร กำลังยิ้มทะเล้นราวกับเป็นคนละคนกับเมื่อกี้

 

เขาเปิดกระจกพ้นควันออกนอกหน้าต่าง กลิ่นเปเปอร์มินต์อ่อนๆเข้ามาในรถ

 

พี่ชอบสูบบุหรี่เหรอ

ทำไมเราไม่ชอบเหรอ

ผมไม่ชอบ...ไม่เห็นดีเลยสูบมันแล้วตายไว

 

งั้นเหรอ พี่เขาปล่อยบุหรี่ออกนอกหน้าต่าง

4เปิดลิ้นชักออกมาสิ

 

ครับ ผมเปิดตามที่พี่เขาชี้ มีบุหรี่เเบรนนอกอยู่ในซอง

 

เอามานี่ครับ เขารับไปจากผมแล้วไปทิ้งนอกหน้าต่าง

 

พี่ผมไม่ได้ว่าพี่นะ ผมแค่บอกว่ามันไม่ดี

 

พี่ก็ไม่ได้ว่าอะไรเรานี้ ในเมื่อเราบอกว่ามันไม่ดีพี่ก็ไม่ดูด พี่เขาตอบ

 

ทำไมพี่ถึงดีกับผมจัง ผมถาม เด็กต่างจังหวัดอย่างผม คนจนแบบนี้ไม่มีอะไรตอบแทนพี่หรอกนะ

 

พี่ก็ไม่ได้หวังอะไรนี้...กัน

พี่รู้จักชื่อผมได้อย่างไง ผมแอบตกใจนิดๆ แต่พี่เขาแค่หยักไหล่

 

ก็ได้ยินเขาเรียกนายเมื่อกี้ เเต่ถ้ากันกลัวไม่เสมอภาค พี่บอกชื่อพี่ให้ก็ได้ พี่ชื่อสนครับ ชื่อนี้เฉพาะคนสนิทนะแต่ให้กันเรียกได้

 

พี่เขายื่นหน้าจนเฉียดแก้ม

 

แถมยังทำหน้าเจ้าเล่ห์ใส่

 

น่ารักว่ะ...พี่เขาบอก

 

นั้นเป็นครั้งเเรกที่ผมรู้สึกแปลกๆกับหัวใจ

..........