คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : มอบชีวิต
''แบฮยอนื่นไ้แล้วนะลู'' ผมไ้ยินเสียอผู้หินหนึ่น้ำเสียอเธอ่าูนุ่มนวลอ่อนหวานและวนให้ผมนึถึ
น้ำเสียทีู่อบอุ่นนี้เป็นอใรันนะ ผม่อยๆลืมาื่นึ้นและมอไปรอบๆัวทุอย่ารอบายอผมเป็นสีาวสะอาา
อ่า ผมอยู่ที่ไหนันนะทำไมถึมอเห็นทุอย่าเป็นสีาวหม แล้วเสียผู้หินเมื่อี้ล่ะหรือผมหูฝาไปเอนะ
พรึ่บ ! อยู่ๆ็มีผู้หินหนึ่มาปรารหน้าอผมูเหมือนเธอะอายุราวๆสี่สิบปลายๆแ่ว่าหน้าอเธอ่าูอ่อนวัยเหลือเินเธอเ้ามาอผมเอาไว้อย่าอ่อนโยน
อ่า ผมรู้สึอบอุ่นั
''แบฮยอนลูื่นแล้ว'' เธอลูบหัวผมอย่าเอ็นูและอ่อนโยน เอ๊ะ!
ลูหรอ ผมเป็นลูอเธอั้นหรอทำไมผมถึำอะไรไม่ไ้เลยล่ะ แ่เี๋ยวนะ
''ุเป็นแม่อผมหรอฮะ'' ผมถามออไปอย่าอยารู้อยาเห็น ็ผมำอะไรไม่ไ้เลยนี่นา
แล้วที่นี่ที่ไหน็ไม่รู้ อยู่ๆ็มาบอว่าเป็นแม่อผมะให้ผมเื่อไ้ยัไ
''ใ่ันเป็นแม่อเธอ
ำแม่ไม่ไ้หรอลู'' หน้าาอเธอูเศร้าหมออย่าเห็นไ้ั
''เอ่อ
ผมำไม่ไ้ ผมำอะไรไม่ไ้เลยในสมอมันาวโพนไปหมมันเหมือนไม่มีอะไรในนั้นเลยฮะ'' พอผมพูบน้ำาอเธอ่อยๆไหลลมาามแ้มทั้สอ้า
ผมพูหรือทำอะไรให้เธอเสียใหรือเปล่านะ
''ุร้อไห้ทำไมฮะ
ผมทำอะไรผิรึเปล่า ว่าแ่ื่ออผมือ แบฮยอนหรอฮะ'' ผมถามออไปเพราะผมไ้ยินเธอเรียผมแบบนั้น
''ใ่๊ะื่ออลูือแบฮยอน
บยอน แบฮยอน พ่ออลูเป็นนั้ให้'' เธอพูพร้อมับลูบหัวผมไป้วย
''ผมรู้สึุ้นมาๆเลยฮะ
และผม็อบื่อนี้มาๆ้วยฮะ'' ผมพูพร้อมับเ็น้ำาให้ับเธอูเหมือนเธอะไม่หยุร้อ่ายๆเลย
''แล้วทำไมเราถึมาอยู่ที่นี้ล่ะฮะ
มันูาวไปหมเลย''
''แบฮยอน....แม่อโทษ''
''อโทษผมทำไมฮะ
ุไม่ไ้ทำอะไรผินิฮะ'' ผมพูพร้อมับับมือเธอึ้นมาแนบแ้มอผม
''ผมรู้สึอุ่นัเลยฮะ'' ผมบอไปามวามริอย่าที่ใิ มันทั้รู้สึอบอุ่น อ่อนโยน และน่าิถึ
''ถ้ามีโอาสเราะไ้เอันอี ามหาพ่อให้เอนะลู''
''ามหาพ่อทำไมหรอฮะ
เาไม่ไ้อยู่ับเราหรอฮะ''
''แม่รัลูนะ'' เหมือนเธอเลี่ยที่ะอบผมเลยไม่ถาม่อเธอึผมเ้าไปออีรั้และรั้นี้ผม็ออบเธอ้วย
''ถ้าุือแม่อผมั้นผมเรียุว่าแม่นะฮะและผมะามหาพ่อให้เอเพื่อที่เราะไ้อยู่้วยัน'' แม่อผมแน่นมาึ้นเหมือนแม่ลัวว่าเราะไม่ไ้เอันอี
''ีวิและอนาหลัานี้
แม่หวัว่าลูะมีวามสุนะแบฮยอน แม่ะอยมอลูอยู่บนท้อฟ้า ถ้าลูิถึแม่สร้อยเส้นนี้ะเป็นัวแทนอแม่
แม่อยู่ับลูลอเวลา ในนี้'' แม่สวมสร้อยที่เอามาาไหนไม่รู้ให้ผมพร้อมับิ้มที่หน้าอรหัวใให้ไ้รับรู้ว่าแม่ะอยู่ในใอผม
''แม่้อไปแล้ว
อย่าลืมิถึแม่นะลู'' ร่าอแม่่อยๆาหายไปผมรีบว้าัวแม่เอาไว้แ่ผมว้าไ้แ่เพียลุ่มวันสีาวที่พอะเป็นรูปร่าเท่านั้น
''แม่ฮะ
แม่ะไปไหน อย่าทิ้ผมไว้นเียว''
''ลูไม่ไ้ัวนเียวหนทา้าหน้ายัมีนรอลูอยู่
อยู่่อไปอย่ามีวามสุนะลูรัอแม่'' แล้วแม่็หายไป่อหน้า่อาอผม
''ผมรัแม่นะ
อย่า ยะ อย่าทิ้ผม'' น้ำาอผม่อยไหลลมาอาบแ้มทั้สอ ทำไมล่ะ ทำไม้อทิ้ผมไว้นเียวแล้วที่นี้ที่ไหน
หนทา้าหน้าั้นหรอ แม่พูอะไร ผมยัไม่เห็นหนทาที่ะเิน่อไปเลยนะ
'ุหมอ่ะ นไ้อาารที่แล้ว่ะ ีพรปิ วามันปิ่ะ'
'อ่า โอเ
เาปลอภัยแล้ว เี๋ยวผมะไปบอาิอเา ุพยาบาล่วยรวเ็วามเรียบร้อยอีทีนะ
เสร็แล้วผมะย้ายเาไปไว้ที่ห้อพัฟื้น'
'่ะุหมอ' เสียใร อะไรือหมอ พยาบาล นไ้ าินไ้ ใรเป็นอะไรทำไม้อมีหมอมีพยาบาลแล้วใรือนไ้ อะ..โอ้ยปวหัวั
'หมอเพื่อนผมเป็นยัไบ้า
ปลอภัยมั้ยหมอ'
'ุหมอ่ะเาเป็นยัไบ้าปลอภัยรึเปล่า'
'หมอรับ หมอ
หมอ่ะ' และอีมามาย แล้วลใรเป็นอะไรันล่ะ
'อ่าใเย็นรับ
นไ้ปลอภัยี อาารปิรับ ถือว่ายัโีนะรับที่ระสุนไม่โนุสำัไม่ั้นผม็ไม่รู้ว่าะเิอะไรึ้นเหมือนัน' ระสุน อืม ถูยิสินะ
'พระเ้าุ้มรอ
อบุมานะรับหมอ'
'ไม่เป็นไรรับั้นผมะย้ายุ
บยอน แบฮยอน ไปไว้ห้อพัฟื้นแล้วนะรับ'
เอ๊ะ! บยอน แบฮยอน ั้นหรอ ื่อนี้มันื่อเรานิ
เราถูยิั้นหรอ ทะ ทำไมเราไม่รู้เรื่อเลยล่ะ
'ไ้เวลาแล้วพ่อหนุ่ม ทุนเารอเ้าอยู่' อยู่ๆพื้นที่สีาว็เรือแสและเลื่อนเ้ามาหาัวผมเร็วมาผมไ้แ่หลับาและใ้มือบัแสนั้นไว้ เิอะไรึ้นทำไม ทำไมล่ะ พรึ่บ! แล้วแบฮยอน็หายไปับสีาวเรือแสนั่นอย่าไร้ร่อรอย
ความคิดเห็น