ลมใต้ปีกมาร

ลำดับตอนที่ #2 : เจ้าชายคู่แฝดโดนเนรเทศ

 หลังจากเข้ามาอยู่ในคฤหาสน์ เควิล เด็กน้อยนาม วินนี่ ตามที่พี่ใหญ่แห่งตระกูลเรียกก็ดูอารมณ์ดีขึ้น เธอเป็นเด็กน่ารักว่านอนสอนง่าย โตขึ้นมากและมีเค้าโครงความสวยไม่เป็นสองรองใครเลยทีเดียว 

 "วินนี่ เล่นอะไรอยู่ค่ะ พี่เล่นด้วยได้ไหม"พี่ชายใจดีของเธอเดินเข้ามาหา หลังจากเลิกเรียน

"เย้ พี่เดย์ กลับมาแล้ว ดีเลยมาเล่นกับวินนี่หน่อย วินนี่เหงาไม่มีเพื่อนเลย"เด็กน้อยกระโดดกอดพี่ชายที่แสนจะใจดีของเธอ เล่นเอาพี่ชายแอบเคลิ้มเลยทีเดียว แต่โดโนแวนกลับเดินเข้ามาแกล้งชนจนทั่งสองล้ม น้องน้อยก็เลยร้องไห้อย่างหนัก 

 "พี่เดย์ วินเจ็บวินอยากกลับบ้านไปหาแม่ ฮือๆๆๆแม่ๆอยู่ไหนมารับวินด้วยวินรออยู่ ฮือๆๆๆๆ"เด็กน้อยร้องไห้หนักจนพี่ชายคนโตทำอะไรไม่ถูกเลยเดินไปหาแฝดผู้น้องแล้วต่อยหน้าน้องชายอย่างแรง แต่มีหรือโดโนแวนจะยอมให้พี่ชายต่อยฝ่ายเดียว งานนี้มีเละกันไปข้างหนึ่งแน่โดโนแวนคิดอย่างเดือดจัด แต่ไม่ทันที่จะลงมือพ่อกับแม่ก็เดินมาห้ามทัพเสียก่อน โดยมีนมเย็นเดินตามมาติดๆด้วยความเป็นห่วงคุณหนูทั้งสองของเธอ

 "นี่ หยุดโดโน่ ลูกกำลังจะทำอะไร หัดทำตัวเกเรอย่างนี้ตั้งแต่เมื่อไร่กัน แม่เคยสอนให้ลูกต่อยกันใช่ไหม แม่ผิดหวังในตัวลูกทั้งสองมากน่ะ และทุกคนรู้กฎของที่นี่ดีใช่ไหมว่าถ้ามีการชกต่อยกันในบ้านจะต้องโดนลงโทษ"

 "ครับ แม่" คุณชายทั้งสองของบ้านขานรับ

 "ดี งั้นพรุ่งนี้แม่จะให้แดดเป็นคนตัดสิน"

 เมื่อเห็นดังนั้นแม่หนูน้อยวินนี่ก็โผเข้ามาหาพี่ใหญ่ด้วยความเป็นห่วงกลัวพี่ใหญ่โดนตีแล้วพูดขึ้นว่า

 "คุณแม่ค่ะอย่าตีพี่เดย์เลยน่ะค่ะ พี่เดย์แค่เข้ามาช่วยวินค่ะแต่พี่โดโน่แกล้งชนวินกับพี่เดย์ล้ม ถ้าคุณแม่จะให้แดดดี้ลงโทษก็ลงโทษพี่โดโน่เลยค่ะ"หนูน้อยวินนี่ก็มากางปีกปกป้องพี่ชายที่รัก จนคนที่ถูกสั่งให้โดนลงโทษคนเดียวไใ่พอใจ

 "เธอว่าไงน่ะยัยเด็กมอม เธอกล้าฟ้องคุณแม่งั้นหรา"

 "หยุดน่ะโดโน่ นี่ขนาดต่อหน้าแม่ยังขนาดนี้เห็นทีต้องให้แดดจัดการขั้นเด็ดขาด"

 "พรุ่งนี้เก้าโมงเช้าเจอกันที่ห้องโถงใหญ่ ห้ามมาสายล่ะ"หลังจากสั่งพวกหัวดื้อทั้งสองเสร็จนายหญิงของบ้านก็เดินจากไป เหลือแต่พ่อตัวแสบทั้งสองกับน้องน้อยของพี่ใหญ่ พี่ใหญ่ก็ชวนน้องน้อยเดินไปหาของกินเพื่อตัดปัญหา แต่เจ้าจอมมารอย่างโดโน่ก็ตามมาหาเรื่อง

 "คิดว่าจะเดินหนีพ้นหราเจ้าพี่บ้า ต่อยเค้าแล้วจะหนีงั้นซิ"โดโนแวนตามมาหาเรื่อง แต่เดวิทก็เบื่อและไม่อยากมีปัญหาอีก

"โดโน่นายอย่ามาหาเรื่องหลีกไป ฉันจะพาวินนี่ไปกินของว่าง"

"นายจะพายัยเด็กถูกทิ้งนี่ไปกินของว่างหน้าตาเฉยหลังจากที่นายต่อยฉันมันไม่ง่ายไปหราพี่ชาย"

"นี่นายพูดให้มันดีๆน่ะ วินนี่ไม่ได้ถูกทิ้งแค่แม่เค้าบอกให้รอเดี๋ยวก็มารับแล้วล่ะ"

"เหอะ หลอกเด็กไปวันๆเท่านั้นแหละ นี่ยัยเด็กมอมฉันจะบอกเธอให้เอาบุญน่ะว่าเธอมันก็แค่เด็กถูกทิ้งที่แม่ฉันไปเก็บมาเลี้ยงเพื่อเอาบุญ อย่าคิดจะมาทำตัวเทียบกับฉันเข้าใจไหม"พูดจบโดโนแวนก็ก้าวขาขึ้นข้างบนโดยเร็ว

"อย่าไปฟังเรื่องไร้สาระแบบนั้นเลยน่ะค่ะวินนี่ เดี๋ยวคุณแม่ก็มารับน่ะค่ะ"เด็กน้อยวินนี่ร้องไห้น้ำตาไหลพราก แต่ก็พยักหน้าเพื่อให้พี่ใหญ่แห่งตระกูลสบายใจ

   9.00น.ถึงเวลาตัดสินโทษสำหรับคุณชายทั้งสองของบ้าน ทุกคนมาพร้อมแล้วให้ห้องโถงของคฤหาสน์ ประมุขใหญ่ของบ้านนั่งคู่กับภรรยาสุดสวยบนชุดรับแขก ส่วนพี่ชายใหญ่ของบ้านนั่งคู่กับน้องน้อยด้านขวา ส่วนด้านซ้ายก็เป็นใครไปไม่ได้นอกจากคุณชายเล็กของบ้าน คู่กรณีนั่งจ้องหน้ากันนิ่ง น้องน้อยนั่งจับมือพี่ชายใหญ่ของบ้าน จนคุณชายเล็กของบ้านจ้องเขม้น เมื่อทุกคนมาพร้อมแล้ว เจ้าของคฤหาสน์หรูก็เอ่ยปากไต่สวนเรื่องเมื่อวานที่เกิดขึ้น เดวิทชายใหญ่โดนไต่สวนก่อน 

 "เจ้าเดย์ เล่าให้พ่อฟังสิว่าเกิดอะไรขึ้น" คนเป็นพ่อเอ่ย

 "คือเมื่อวานผมกลับจากโรงเรียนแล้วแวะมาเล่นกับน้อง แล้วเจ้าโดโน่มันมาจากไหนไม่รู้มาหาเรื่องครับพ่อ"

 "ไม่จริงครับ ผมก็แค่เดินผ่านไปเฉยๆ"

" โดโน่พ่อยังไม่ได้ถาม ไม่ต้องออกความเห็นน่ะ"

 "ครับ พ่อ"

"แล้วยังไงต่อเล่ามาสิ เดย์"

" ครับพ่อ พอโดโน่เดินชนผมกับน้องเสร็จเจ้าโดโน่ก็พูดว่าน้องบอกว่าเป็นเด็กถูกทิ้งแล้วน้องก็ร้องไห้ครับ ผมทนไม่ไหวเลยเข้าไปต่อยเจ้าโดโน่ครับพ่อ"

" อืม เจ้าโดโน่ว่าไง จริงไหมที่เจ้าเดย์พูดมา"

" ก็จริงบางเรื่องครับ แต่เจ้าเดย์ผิดที่มาต่อยผมน่ะครับทำงี้ได้ไงผมเป็นน้องแท้ๆกลับมาต่อยผมได้อ่ะ"

" ไม่ต้องมาแก้ตัวเลยเจ้าโดโน่ ทำผิดก็ต้องยอมรับผิด เอาเป็นว่าผิดด้วยกันทั้งคู่น่ะ งั้นคำตัดสินโทาก็คือ พ่อจะส่งแกสองคนไปต่างประเทศ "

" อะไรน่ะครับพ่อ"ทั้งคู่ตะโกนออกมาพร้อมกัน

" พวกแกจะตะโกนทำไมพ่อบอกจะส่งแกสองคนไปเรียนต่างประเทศ เจ้าเดย์พ่อจะส่งแกไปเรียนบริหารที่อังกฤษ ส่วนเจ้าโดโน่พ่อจะส่งไปเรียนสถาปนิคที่ลอนดอนพวกแกห้ามปฏิเสธไม่งั้นพ่อจะให้เรียนเพิ่มจากสี่ปีเป็นแปดปีและห้ามกลับจนกว่าจะเรียนจบ เข้าใจไหม"

"พ่อครับ ถ้าให้ผมไปนานขนาดนั้นผมขออะะไรอย่างนึงได้ไหม" เดวิด พูดขึ้นหลังจากนั่งคิดอยู่นาน

" ว่ามาอยากได้อะไรเจ้าเดย์ "

" ผมขอหมั้นกับวินนี่ไว้ก่อนได้ไหม พอเรียนจบผมจะกลับมาแต่งงานกับน้อง"

 ทุกคนต่างตกใจในความคิดของเดวิดรวมทั้งโดโน่ด้วย แต่ไม่มีใครขัดได้เพราะเดวิดประกาศลั่นว่าถ้าไม่ยอม เขาจะเอาวินนี่ไปด้วย พ่อกับแม่ของเจ้าแฝดเลยปวดกะบาลไปตามๆกันล่ะงานนี้ ท่านทั้งสองเลยต้องยอมตามน้ำไปก่อนงานนี้

 "ตกลงตามนั้นก็ได้เจ้าเดย์ แต่แกต้องตั้งใจเรียนน่ะไม่งั้นข้อตกลงถือเป็นโมฆะ"

  ฝ่ายเจ้าน้องแฝดเมื่อเห็นพี่ชายขอได้ก็อยากขอด้วยเลยพูดขึ้นมา" พ่อแบบนั้นมันไม่แฟร์ ถ้าพี่เดย์ได้คู่หมั้นแล้วผมจะได้อะไรอ่ะ มันไม่ยุติธรรม ผมว่าเอาแบบนี้ดีกว่าถ้าใครเรียนจบแล้วสร้างบริษัทของตัวเองได้ก่อน คนนั้นมีสิทธิที่จะหมั้นแบบนี้ยุติธรรมกว่าน่ะครับพี่ชาย"เดวิดโมโหเลยตอบตกลงด้วยความมุ่งมั่นที่จะต้องชนะเจ้าน้องตัวแสบให้จงได้ 

   เมื่อตกลงกันได้แล้วโดยที่ไม่ได้ถามความเห็นจากคนตัวเล็กที่ยังไม่ประสาอะไรเลย เจ้าชายแฝดทั้งสองก็ต้องเดินทางในเช้าวันต่อมา

 "วินนี่ อยู่ที่นี่ดูแลตัวเองดีๆน่ะค่ะแล้วพี่เดย์จะโทรมาหาทุกวันน่ะ"

 " ค่ะพี่เดย์ วินอยู่ที่นี่จะเป็นเด็กดี รอโทรศัพท์พี่เดย์ทุกวันน่ะค่ะ"

" อ้าว ร่ำลากันให้พอทำยังกะจะตายจากกัน "

"พร้อมกันหรือยังเจ้าตัวแสบ เดี๋ยวเครื่องจะขึ้นแล้วไปรีบเข้าไปเช็กอิน ไว้ว่างๆพ่อกับแม่จะพาน้องไปเยี่ยมน่ะ"

"ลาก่อนค่ะพี่เดย์ พี่โดโน่ เดินทางปลอดภัยน่ะค่ะ บาย บ๊าย ค่ะ"