คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Part 1
สวัสีรับ ระผม น้อท๊อป
ผู้มีหน้าาอันหล่อเหลา สูะรููปอ เป็นที่้อารอสาว และหนุ่มหน้าหวานใ่แล้วรับ ผมเป็นไบ (ยิ้มหวาน) อนนี้ ผมเรียนารัารารบิน ปี 4 ละรับ ีวิ็สุสบายี มีเินให้ใ้ ให้เที่ยว สบายอุรา มีให้ใ้็ใ้รับ เพราะเรียนบ็้อไป่วยพ่อับแม่บริหารานอยู่ี ที่บ้านผมหรอรับ เป็นเ้าอสายารบิน Low Cost อันับ้นๆในไทยเลยละ
วันนี้
ผมมาเรียน ามปิ มีเรียนน้อยรับเหลือไม่ี่ัวเอ
"ไมึ....ว่าะเส็มา" เฟินทัผม แล้วโยนแนวิแฮมีสมาให้
ผมรีบหยิบินทันที ็หิวอะ แหะๆ
"หัมาให้ทันิน้าวเ้ามั่ มันสำั่อสมอ มึยิ่โ่ๆอยู่"
้นเอ่ย
ผมเหล่ามอแรมา
แม่รุม่าู
"อย่าไปว่าท๊อปมันเลย รถมันิ พวแ็รู้" นี่ไรับ นาฟ้าอผม
อิอิ ใบหม่อนมัะปป้อผมาเพื่อนเลวเสมอ ผมรีบเอาหัวบไหล่ใบหม่อน
แล้วแลบลิ้นใส่ ไอ้้น และเฟิน
"ว่าแ่ เทอมหน้าเรา้อไปฝึานแล้วนะ เรื่อเอสารอะ
เสร็ันยั" ใบหม่อนถามผม ที่ยับไหล่และเี้ยวแนวิไป้วย ผมรีบลืนลไป
"เราเอาเอสารให้แม่ไปแล้วหละ ทุนไม่้อห่ว
เห็นแม่บอว่ามีโว้ารับนัศึษาฝึานอยู่ พวเราเป็นหนึ่ในนั้น"
พูบผม็หยิบวน้ำที่วาอยู่บนโ๊ะเฟินมาิน เฟินมันทำไ้แ่ส่ายหน้า
ผมยัไหล่ ไม่สนใอยู่ละ นเรียนเสร็ ผม็วน้นไปที่ประำอเรารับ
นั่นือสนามแ่รถ ที่ผมและ้นมาเออนที่มันร้า พวเราึมารวมัวัน
าอนแรมีไม่ี่สิบน อนนี้นับไม่ไ้แล้วรับ ทุนให้เียริพวผมเป็นเ้าอสนาม
เราเลยเป็นนูแลมาลอ
"วันนีู้ว่าะลอสนามสัหน่อย ันไม้ันมือวะ" ผมเินไปหานูแลึ่เป็นลูน้อผมเอ
"รับเฮีย"
ผมเินลไปที่ฝ่าย่า
โนนี้ะเป็นโนประำอผม ถามว่าผมรู้เรื่อพวนี้ไ้ไ ใล้วนๆรับ ผมรัมัน
มันเป็นส่วนหนึ่อีวิผม ลอผิลอถูมาเยอะมาๆ
ผมเินไปร่อมลูายสุที่รัอผม เ้า Hayabusa ผมอบมันั้แ่รั้แรที่เห็น อนผมอ
พ่อ้านหัวนฝา ให้าย็ไม่ยอมื้อให้ ผมเ็บเินื้อมันเอเลยละ ภูมิใมาๆ ผมลมาเอารถออาแท่น
ผมับวนในสนาม 2 รอบ นมาอหน้าสำนัาน
อนนี้นเริ่มเยอะแล้วรับ
"ท๊อป มีนมาท้าแ่ะมึวะ" ้นเ้ามาบอผมะที่ผมับเรื่อ
แ่ยัร่อมลูรัอผมอยู่
"ใรวะ" ผมถอหมวันน๊อออ แล้วถาม
"หน้าใหม่"
"ไม่ไ้มะ?" ผมเลิิ้วถาม
"อพนันสู ูว่าไม่มีใรล้ามาเสี่ยหรอ"
"เท่าไหร่?"
"5 แสน พร้อมรถที่แ่"
"มันับอะไร"
"Kawasaki er6n"
"ล้ามา...." ผมมวิ้ว เมื่อรู้ว่ามันับอะไร เอาริๆ
มูล่ารถแม่แ่ 3 แสนเอ มันมั่นหน้ามาริๆ ผมอบบบบ
"ล เอารถูมา" ผมอบ้น แล้วหันไปบอเ็ให้เอารถรุ่นเียวับู่แ่ออมา
้นเินไปเลียับู่แ่ ผมูรถแปปนึ ็เินึ้นไปเรา อเิมพัน
"นี่เิน 500,000 บาท มึเอาเินออมาวา" ้นพูับฝ่ายร้าม
เา็หยิบเินมาวา เินใส่ไว้ในระเป๋าสแนเลสรับ พร้อมับทะเบียนรถ
"ไม่มี ไม่มีิา ่อนแ่ สามารถลอสนามไ้ 2 รอบ
แล้วเราึเริ่มแ่ัน" ้นอธิบายรายละเอีย เี่ยวับารแ่
ผมเินลับมาเรียมัว วอร์มเรื่อ ปิทร Bigbike มันะมีทรสปอร์ับนัเ็
รถแ่ละรุ่น ันเร่ วเลี้ยวมันไม่เท่าัน เราึให้ทุนที่แ่สามารถวอร์มเพื่อให้ินับสนามและรถอัวเอ
ผมลวอร์มเบาๆ เพื่อให้ิน นผมพร้อม ผมับรถมารอุสาร์ท
นู่แ่มาเทียบ้า ้นที่ยืนรออยู่แล้ว เรียมให้สัาารแ่ัน
“แ่ัน 1 รอบสนาม ใรถึเส้นัย่อนนะ” ้นพูบ โบธสะบัลมาเป็นสัาว่าเริ่มไ้ ผมพุ่ทะยานออไปามที่หัวใมันเรียร้อ ผมอบวามเร็ว อบเวลาที่ลมมันีหน้า รู้สึถึวามอิสระเหมือนผมไ้บินอย่าใิ ผมโ้ไปามทา อนนี้เือบรึ่ทาผมามู่แ่แบบสูสีมา ั้ใะูฝีมือะหน่อย ธรรมามาๆ ยั ทำไมถึล้าพนันนานั้น ในเมื่ออยารู้ ผมะทำใหู้ว่าอริมันเป็นยัไ ผมแวในเมื่อโ้ แล้วยิยาวแทบะน๊อรอบเลยละ ผมมาอรถเมื่อเลยเส้ยัยมาหน่อยเป็นุหยุรถาม ลูน้อผมเินมารัหมวันน๊ออผมไปเ็บ ผมยืนพิรถ รอู่แ่มาถึ เาเสียหน้ามารับ เพราะผมเือบน๊อรอบเาอะ แ่็ยอมรับใเานะ ที่ยัับมานถึเส้ยัย
"าม้อลนะ" ผมพู
"เออ" เาระาเสียอบ
แ่ผมไม่สนใอยู่แล้ว แ่เสร็็บ
้นเินไปึ้นรถู่แ่เพื่อเอาไปเ็บ ผมเินไปหยิบระเป๋าเินแล้วเ้าสำนัาน
"มันแ้นมึน่าู" ้นพู
แล้วโยนุแไว้บนโ๊ะ
"เรื่ออมัน" ผมยัไหล่ แบบไม่สนใ
"วันนี้ไม่มีอะไรแล้ว ลับเหอะ" ผมวน้น ้นพยัหน้าแล้วเินออไปพร้อมัน เราึ้นมอไ์ันไปนละันนถึทาแย เราแยันไปนละทา นถึบ้าน
ผมับรถเ้ามาอในโรเ็บรถ
แล้วรเ้าห้อรัวทันที ถ้าผมไม่โทรมาบอที่บ้าน แสว่าผมะลับมาิน้าวบ้าน
แ่ถ้าผมมีนัผมะโทรมาบอที่บ้านไว้ว่าไม่้อรอทาน้าว
"ไ เ้าัวี ไป่าที่ไหนมาอี"
พ่อผมทัเมื่อเห็นผมนั่ิน้าวอยู่
"ยัไม่นอนหรอับ"
"ยั เพิ่ทำานเสร็ ว่าะลมาหาอะไริน"
"ิน้วยันไหมพ่อ" ผมวน
"ไม่อะ หนัไป แ่แล้ว ินนม็พอ"
พ่อเินไปหยิบนมมาล่อ แล้วเาะนมู มานั่ร้ามผม
"ั้นอแ่........"
"ไม่เล่นยา ั้ใเรียน มีเ็ส์้อป้อัน
โถ.พ่อ...ผมำนึ้นใแล้วเนี่ย" ผมพูสวนึ้น แทบะเป็นสโลแนประำัวไปแล้ว
ผมรู้รับว่าพ่อเป็นห่ว ผมึทำามที่พ่อบอเสมอ
"เออ..ทำให้ไ้ละัน"
"๊าบ" ผมอบเสียลายาว
พร้อมเ็บานามเ้าเอาไปล้า พร้อมเ็โ๊ะ
"พรุ่นี้มีเรียนหรือเปล่า"
"ไม่มีรับ เี๋ยวพรุ่นี้ผมเ้าบริษัท
แ่สายหน่อยนะพ่อ"
"อืมๆ รีบไปนอนไ้ละ"
"รับ"
ผมเินประอพ่อึ้นไปส่พ่อที่ห้อนอน แล้วเินลับมาที่ห้อัวเอ
ผมื่นสายรับ สายมาเลย 9
โมเ้าไปแล้ว ผมรีบอาบน้ำ ทาน้าว แล้วี่มอไ์ ออไปเพื่อประหยัเวลาว่าะมาถึบริษัทเือบเที่ย
ผมเินเ้าไปที่ห้อทำานพ่อ ห้อทำานเราอยู่้วยัน
อนนี้ผมอยู่ใน่วเรียนรู้าน
ะนั้นพ่อเลยให้เ้ามาอยู่้วยันะเลยเวลามีปัหาอะไระไ้สะว
"พ่อทาน้าวรึยัับ" ผมทัเมื่อเห็นพ่อำลัูเอสาร
"ยัอะ"
ผมเินไปเอาหนัสือเล่มนึไปวาไว้หน้าที่พ่อเปิ
แล้วปิแฟ้ม
"พั่อนนะรับ อย่าหัโหม
เี๋ยวผมัาร่อเอ"
พ่อเยหน้ามามอผมอย่าเ็ๆ ที่ัใ
แ่็ยอมลุาเอสาร แล้วสั่เลาให้เอาอาหารเ้ามาให้
ผมเินไปนั่ที่โ๊ะทำานัวเอ เปิูเอสารไปเรื่อยๆ
.
.
.
.
"ลับไ้แล้ว ทุ่มนึแล้ว" พ่อเินมาหาผม
"อ้าว เร็วั" ผมยนาฬิา้อมือึ้นู
"พ่อลับ่อนเลยรับ เี๋ยวผมไปหาเพื่อน่อ
ไม่ทาน้าวนะพ่อ"
"อืม อย่าึมาละัน พรุ่นี้มีเรียน"
"รับ
พ่อแล้วเรื่อฝึานอผมับเพื่อนๆละ"
"เรียบร้อยแล้วนิ เี๋ยวบริษัทะส่เรื่อเ้ามหาลัยพร้อมับนัศึษานอื่น"
"อบุร๊าบ" ผมยมือไหว้ยิ้มนาหยี
ผมับรถมาสนาม
"วันนี้มีปัหาอะไรไหมวะ"
ผมเินเ้ามาในสำนัาน
"ไม่วะ เรื่อยๆ เี๋ยวู็ลับละ" ้นอบ
"อืม ู็เ้ามาู"
"วันนี้เ้าออฟฟิศหรอวะ
แ่ัวะเรียบร้อย"
ผม้มลมอัวเอแล้วยยิ้ม
็แ่แสลับเสื้อเิ ปิไปเรียนใส่สูท มันทำเป็นรับไม่ไ้
"แล้วระบบรัษาวามปลอภัย มึเ็ยั"
"เ็แล้ว วันๆนึ ำนวนนเพียพอ
ถ้าเิเหุทะเลาะวิวาท เราะสามารถระับเหุไ้ทัน และไม่เิวามเสียหาย"
"อืม โอเ" สสัยไหมรับว่าพวผมเอาเินที่ไหนมาบริหารัาร
ผมทำานันเป็นระบบ มีสปอนเอร์สนับสนุน ถึมันะเป็นสนามเถื่อน
แ่็ยัสามารถใ้านไ้ี เพราะพวผม่อมแมึ้นมาใหม่
ึมีสปอนเอร์สนับสนุนเินมามาย เราึมีเินใ้่ายทุเือน
ผมแวะิน้าวที่ร้านอาหารประำ เพราะอาหาร่อน้าถูปาและนไม่พลุพล่านราาันเอ
ินนสนิทับเ้าอร้าน เามัล 10% ่าอาหารให้พวผมเสมอ
ทั้ๆที่พวผม็ไม่ไ้สั่เยอะอะไร ินเสร็ผมและ้น็แยย้ายันลับบ้าน
ื่นเ้ามา ผมอาบน้ำทาน้าวไปมหาลัย
"เฟิน นอื่นละ?" ผมเินเ้าไปหาเพื่อน
เป็นที่นั่ประำอเรารับ เฟินเยหน้ามอผม ูนาฬิา้อมือ
แล้วะโหน้าไปมอูฟ้า
ผมมอามารระทำนั้น
"พายุะเ้าปะวะ แมา่อนเ้าเรียน"
อื้อหือ.....ผมสสัยารระทำมันั้นาน......
"ให้มันน้อยๆหน่อยเหอะ" ผมพู
พร้อมผลัหัวเฟินเบาๆ เฟินหัวเราะถูใ
"ใบหม่อนใล้ถึละ ส่วน้นมันเินไปื้อน้ำอะ"
ผมนั่ลแปปนึ ้น็เินถือน้ำมา
าม้วยใบหม่อน นถึเวลาเรียน เราเินเ้าห้อเรียน
"ท๊อป เี๋ยวแ้อไปประุมาว-เือนะนะ"
"ี่โม" ผมหันไปถามเพื่อน
ที่เป็นประธานะ
"บ่ายโมร รัษาเวลา้วยนะ"
ผมพยัหน้ารับ
"พวแ ลับ่อน็ไ้นะ"
"ไม่อะ เี๋ยวรอไปพร้อมัน
วันนี้ั้ใะไปนั่เล่นที่สนามแ่ ุยันไว้แล้ว" เฟินอบผม
"ุยันอนไหน"
"เมื่อี๊" ใบหม่อนอบพร้อมยิ้มหน้าบาน
ผมหันไปมอไอ้้น มันันหันหน้าหนีไปมอทาอื่น
ผมไ้แ่มอหน้าทั้สามนไปมาอย่าหนัใ มันอันรายรับ สำหรับสาวๆสวยๆ
ที่ะไปที่นั่น
"บอแฟนแล้วหรอเฟิน"
"ไม่มีปัหาหรอเรื่อนั้นอะ"
ผมไ้แ่รอาไปมา ที่ะยอมรับะารรม
ผมไ้ำแหน่เือนะ ั้แ่อนปี1 ในทุๆปี เราะมีารประุมทุิรรมที่าว-เือนะ้อเป็นัวแทนะออไป วันนี้ประุมิรรมประวาว-เือนปี1 แหละรับ นผมประุมเสร็บ่าย 3 เราออไปหาอะไรทานัน ลันที่ร้านประำใล้สนามแ่อีนั่นแหละ สาวๆเาอยาินรับ นานๆพวเธอะมาที้อามใหน่อย
เราเ้าไปในสนาม
ผมให้ 2 สาวเาอยู่ในห้อวีไอพี
มีระสามารถมอเห็นสนามไ้ โยไม่้อไปปะปนับนอื่น
ผมและ้น่าแยย้ายไปทำหน้าที่อัวเอ
้นเ้าไปเ็ในสำนัาน ผมเินลมา้านล่าที่เป็นโนห้อ่า
เ็วามเรียบร้อยอรถ และอุปร์่าๆ เมื่อเสร็ ผมเินึ้นไปหาสาวๆ
ที่ห้อวีไอพี
"ท๊อป เราอออไปู้านอไ้ไหม
ะแ่แล้ว"
"ไม่ีหรอเฟิน เราเป็นห่ว ไม่มีใรูแล"
"ไม่เป็นไรหรอ เราูแลัวเอไ้ นะๆๆ"
เฟินเินเ้ามาเาะแนผม แล้วพูอ้อน
ผมหันไปมอใบหม่อนที่มอหน้าอย่าอร้อเ่นัน
"เห้อ....ามมา" ผมถอนหายใ
แล้วเินนำสอสาวออมาาห้อ พาไปนั่ิอบสนามึ่ไม่ไลาห้อสำนัานมานั
ผมเินไปบอบอี้าร์ ว่าให้อยสอส่อูแลเพื่อนผมไว้ อย่าให้ใรเ้าใล้
มีปัหาอะไรเรียไ้ทันที
"ลยัไเรื่อที่เราะายอุปร์เพิ่ม"
ผมเินเ้ามาในสำนัาน เมื่อบอาร์เสร็
"บาที่ เายัไม่ให้เริเราวะ
้อ่ายสเท่านั้น" ้นอบผม ทั้ๆที่ยัรันิวาราแ่อวันนี้
"แล้วในส่วนอ่าอะ"
"อูู่อนนะ
เพราะู็ยัไม่รู้ว่าูะวบุมมันยัไ" ผมพยัหน้ารับ
ในส่วนรนี้ส่วนให่ผมะให้้นเป็นนัาร เพราะ้นมีเวลามาว่าผม
้นไม่มีพ่อไม่มีแม่รับมีป้าที่เลี้ย้นมา
ทุวันนี้มันลืมาอ้าปาไ้็เพราะมาูแลสนามแห่นี้ อนนี้ป้ามันแทบไม่้อทำอะไรเลย
พวผมทำานันสัพั ็ออไปหาเฟินและใบหม่อน
เลยไ้เอผู้หินหนึ่ น่ารัถูใผมมา ผมเลยเินไปวนให้ไป้วยันืนนี้
เธออบล อย่านี้แหละรับ ถูใ็ไปัน ไม่มีพันธะใๆทั้สิ้น เราอยู่ันสัพั
แฟนเฟินมารับ ้นอาสาไปส่ใบหม่อนเอ ผม็ไปับสาวนใหม่
ผมับมอไ์ไปโรแรมแถวๆนั้น เมื่อเราทำอะไรันเสร็สมอารม์หมาย
ผม็พาเธอไปส่บ้าน แล้วลับบ้านนอน
สวัสี่ะ ทุน ิถึันบ้าไหมเอ่ย?
เอาเรื่อน้อท๊อปท๊อปมาให้อ่าน่อนเนอะ
แ๊แบมรอไป่อน แ่ยัไมีแ๊แบมแน่นอน ิถึทุนนะะ
เ้าไปพูุยับทรายไ้ ที่ทวิ @zaisometime นะะ ^^
ความคิดเห็น