รักใสใสของยัยนักเวทย์

ลำดับตอนที่ #2 : สัตว์เลี้ยงของจิน

 

เวลก็ถามฉันว่า  " จินต้องเอาสัตว์เลี้ยงไปป่าว "

" ไม่รู้ดิ  แต่ฉันจาเอาไปนะ "    

" อืม. . . . "

แล้วหนานก็พูดขึ้น   " พวกเทอเลี้ยงอะไรกันอ่ะ "

.........เงียบ.............

" ทำไมไม่ต้องกันล่ะ "   หนานพูดแบบงงๆ

" ก็สัตว์เลี้ยงของฉันมันน่าอายน่ะ "      เวลพูด

" ไม่เป็นรัยฉันไม่หัวเราะเทอหรอก "    

" ก็ได้   ฉันเลี้ยง.   .   .   นกฮูก "      เวลพูดติดๆขัดๆ

" ไม่เห็นน่าอายเลย   นกฮูกน่ารักออก "       หนานพูด

" แล้วเทอล่ะเลี้ยงรัยจิน "    หนานถามต่อ

" ฉันเลี้ยง. . . . . . . . . เทออยากรู้จริงๆหรอ "    ฉันถามกลับ

" ช่าย "          เสียงของหนานตอบ

" ฉันบอกเอง  ยัยนี้เลี้ยงมังกรไฟ "    ยัยเพื่อนบ้า

" หา......!!!!!!!!!!!!!   เทอเลี้ยงมังกรไฟหรอ มันเป็นพันธุ์ที่หายากมากในเมจิก มันจะออกมาให้เห็นเฉพาะในคืนพระจันทร์เต็มดวง และต้องเป็นผู้ที่มันเลือกให้เห็นเท่านั้น " หนานร้องเสียงดังจนขี้หูฉันและเวลออกมาเต้นระบำ

" ฉันถึงไม่อยากพูดไง  เพราะกลัวเทอจะตกใจ "  

"แล้วเทอได้มันมาจากไหน " หนานถามต่อด้วยความอยากรู้อยากเห็นเหมือนเด็ก

ฉันเริ่มเล่า   " ก็ตอนเด็กๆฉันแอบขี่ไม้กวาดเล่นจนหลงทางเข้าไปในป่าเกร็ดน้ำค้าง "    

" ฮะเทอเข้าไปในป่าเกร็ดน้ำค้างโดยมีชีวิตรอดออกมานี้นะ " หนานตกใจมาก     ( ทำไมชอบแทรกตอนฉันเล่านะ)          

" อืม ต่อนะ   พอฉันหลงเข้าไปในป่าเกร็ดน้ำค้างฉันก็รู้สึกว่ามันเริ่มมืดแล้ว  ฉันก็ยิ่งร้องไห้แล้วฉันก็เดินไปเรื่อยๆ จนไปถึง อะไรซักอย่างฉันคิดว่ามันน่าจะเป็นกำแพงหมอก หรือ กำแพงน้ำแข็งก็ไม่รู้  แต่มันเย็นและมั่วมาก จนฉันแทบมองไม่เห็น  ฉันก็เห็นเหมือนหมอกมันจางลงฉันเห็นเหมือนมีเด็กผู้ชายยืนอยู่ข้างในแล้วนึกได้อีกที่ เจ้ามังกรตัวนี้ก็เดินออกมาหาฉัน ตอนนั้นฉันกลัวมาก ฉันคิดว่ามันต้องเผ่าฉันแน่เลย  แต่มันกลับเดินมาที่ตักฉันด้วยท่าทางที่เป็นมิตร  แล้วจากนั้นซักพักนึง ฉันก็มาอยู่ระหว่างป่าและกำแพงเมืองเมจิกพร้อมมัน "   

หนานก็พูดขึ้นว่า

" ฉันเคยอ่านเรื่องป่าเกร็ดน้ำค้างมาเหมือนกัน    เขาว่ากันว่าส่วนที่ลึกที่สุดในป่าเกร็ดน้ำค้างมีผู้สร้างกำแพงเวทย์ ซึ่งสร้างขึ้นเพื่อไม่ให้ผู้ใดบุกลุกเข้าไปในนั้น  แล้วผู้ที่สร้างกำแพงนั้นเป็นเจ้าหญิงผู้รอดจากเมืองในตำนาน เจ้าลาริซซาผู้มีดวงเนตรม่วงดั่งอัญมณีสีอเมทิช   และ  ซามีร์จอมเวทย์ตาสองสีซึ่งได้ดวงตาสีฟ้าใสดังน้ำบริสุทธิ์มาจากมารดาผู้เป็นมนุษย์  และดวงตาอีกข้างซึ่งมีสีอำพันมากจากบิดาผู้เป็นจอมเวทย์แห่งตำนานที่เก่งกาจที่สุด แต่เลือกที่จะยอมสละทุกสิ่งเพื่อนางผู้เป็นที่รัก  พอหนานเล่าเรื่องจบเวลก็พูดขึ้นว่า  ชายผู้ที่จินเห็นอาจเป็นซามีร์ก็ได้ ว่ามะเวล "

" อืม "             เวลตอบ

" แต่ชายที่ฉันเห็นเป็นเด็กอายุรุ่นเดียวกะฉันนะ  ตอนนี้ก็น่าจะอายุเท่าพวกเราแล้วนะ "

" ห้าววววว............     ง่วงนอนจัง "   เวลพูด  ( หาวไม่รักษาภาพพจน์เลยเพื่อนเรา )

" นอนกันเถอะ "      หนานพูดต่อ

" ราตรีสวัสดิ์ จ้า  เพื่อนๆ "    ฉันพูด

ฝันดีนะ     พร้อมกัน   ( ใจตรงกันจังเลย )

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

.  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .