ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Just love ...แค่รัก

    ลำดับตอนที่ #2 : ชีวิตใหม่ ที่ไฉไลกว่าเดิม

    • อัปเดตล่าสุด 27 มิ.ย. 58







    ตอนที่ 2 : ชีวิตใหม่ ที่ไฉไลกว่าเดิม



    ~รำระบำชาวเกาะ ไพเราะเสนาะจับใจ

    สายน้ำหลั่งไหล สายน้ำหลั่งไหล

    กระทบหาดทรายดังครืดๆ กระทบหาดทรายดังครืดๆ~


    อุ้ย ปวดฉี่...


    ..


    ..


    อ๊า สบายตัวดีจัง...^O^


    พิกซ้ายพิกขวาๆ ฮ่าๆๆ



    เอ๊ะ?


    อะไรมันแฉะๆ??


    "o_O!!!"


    ..


    ..


    "อ๊าาาาาาาา!!!!"


    ~ตู้ม!!!~


    "อะไรอาตี๋!? ลื๊อเป็นอะไร!!?"ม๊ารีบวิ่งเข้ามาในห้องผมโดยมีไอ้เฮียมันถีบประตูเข้ามาให้


    อ๊า!! ประตูกรู!!!


    "ไอ้ตี๋! ลื๊อเป็นอะไรว่ะ แหกปากแต่เช้าเลย!!"เสียงป๊าตะโกนด่าแล้วเดินตามมาติดๆ

    "เลือดอ่ะเลือด เลือดเต็มที่นอนตี๋เลย ทีแรกตี๋นึกว่าฉี่รดที่นอนแต่พอตื่นมาดูก็มีแต่เลือดอ่าาา!!"ผมโวยวายแล้วชักดิ้นชักงอพร้อมชี้ให้คนอื่นดูทุกคนก็เงียบเลย โอ้วโน้ว!! กูเป็นโรคเกี่ยวกับอวัยวะเพศเปล่าว่ะ!? หรือว่าผู้หญิงมันต้องขลิบหรือตัดอะไรเหมือนผู้ชาย!!?? หรือว่ากูแท้ง!!!??? หรือว่ากู!!??

    "ตี๋ๆ! ใจเย็นๆ ไอ้นี้มันคือประจำเดือนตี๋ แหม ตี๋ของม๊าโตเป็นสาวเต็มตัวแล้วหรอเนี้ย"ม๊าดึงผมไปกอดแล้วหอมซ้ายหอมขวา แต่ผมนี่ดิ่... -0-


    สั้นๆ


    ..ช็อค...(ไม่รวมกระดานดำหรือแปลงลบกระดาน)


    "เฮ้ยๆๆๆ!! ไอ้ตี๋เป็นเมนส์ว่ะ! ไอ้ตี่เป็นเมนส์!! ฮ่าๆๆๆ"

    "เฮีย! ลื๊ออย่ามาล้อน้องซิ เดี๋ยวตี๋มันอายนะ ไปเลยไปอาบน้ำแต่งตัวเตรียมไปโรงเรียน"

    "โห ม๊าอ่ะ เฮ้ย ตี๋! มึงโตเป็นหมวยเต็มตัวแล้วนะเว้ย!! ฮ่าๆๆ"ไอ้(เหี้ย)เฮียไวน์มันแหกปากเสียงดังพร้อมกับเดินบิดตูดก่อนจะหัวเราะวิ่งออกไปจากห้องผม ToT หมดกัน! ไอ้แก่!!! เอาชีวิตกรูคืนม๊าา!!!

    ---------------------------------


    ผมเดินคอตกก้าวเท้าเข้ามาในโรงเรียนอย่างโคตรปลงกับชีวิต ทุกอย่างในโรงเรียนไม่มีอะไรเปลี่ยนไปเลย 3 อาทิตย์ที่กูหายไปกูไม่เคยคิดถึงมันเลยด้วยซ้ำ!!! ทำไม!! ทำไม!! ทำไมกูต้องกลับมาอีก!!!

    "เฮ้ย มึง! ใครว่ะน่ารักว่ะ"


    "เด็กใหม่เปล่าว่ะ!?"


    "เหี้ย โคตรใช่เลย!"


    "สวยว่ะ!!"


    "แมร่งข๊าวขาว หุ่นดีชิบหาย!"


    "นางแบบเปล่าว่ะมึง!?"

    "นางฟ้าต่างหากไอ้ควาย!!"


    และอีกสารพัดสารเพคำชมเชยสรรเสริญยกยอคลอเคลียที่กูไม่อยากฟัง!! บ้านพ่อมึงอยู่บนดอยรึไง!? ไม่เคยเห็นผู้หญิงกันใช่ไหม๊!!?? นักเรียนหญิงเขายังไม๋นินทรากูเสียงดังเท่าพวกมึงเลยห่า!!

    แล้วทำไมกูต้องมาโรงเรียนในวันแดงเดือดด้วยว่ะ!? ทำไมป๊ากับม๊าไม่เข้าใจกูบ้าง ไอ้ภูมิมึงอยู่ไหนมาช่วยกูที๊ ไอ้ห่าพวกนี้แมร่งจะแดกกูเข้าไปอยู่แล้ววว

    "ไอ้เบียร์ๆ!! แฮ่กๆ ทำไมมึงไม่รอกูว่ะ!?"


    ~พรึ่บ~


    "เหี้ยภูมิ! มึงหายไปไหนมา!?"ทันทีที่ผมเห็นหน้าหล่อๆของไอ้ภูมิวิ่งเข้ามาผมก็กระโดดกอดคอมันเลย ฮือ กูคิดถึงมึงชิบ มึงได้ยินสัญญาณขอความช่วยเหลือของกูมึงเลยรีบมาหากูใช่ไหม!! ฮือ ซึ้งใจ

    "เฮ้ยๆๆ!! หะ เหี้ยเบียร์มึงกอดกูทำไมเนี้ย!?"

    "กูคิดถึงมึงว่ะภูมิ ไอ้พวกนั้นแมร่งจะแดกกูเข้าไปทั้งตัวแล้วเนี้ย!!"ผมชี้ไปทางไอ้พวกชายมุงที่กำลังทำหน้าหื่นกระหายไอ้ภูมิมันก็จัดการเลยครับ แค่มันหันไปมองไอ้พวกนั้นมันก็วงแตกกระเจิงเลย

    "เบียร์! แล้วนิ่ใครบอกให้มึงออกมาก่อน!? กูบอกแล้วไงว่าเดี๋ยวกูไปรับทำไมไม่รอ!? มึงเป็นผู้หญิงแล้วกูหามึงแทบไม่เจอ"แง เค้าไม่ผิดนะ ไอ้เฮียมันลากกูออกมาเองอ่าา ToT

    "ToT"

    "เอ้าถามแค่นี้เอง เฮ้ย กูไม่อยากรู้แล้วๆ อย่าทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ดิ่ว่ะ"สาส แล้วคนจะร้องไห้มันห้ามกันได้รึไงว่ะ!?

    "เบียร์ กูขอโทษ โอเคไหม?"ไอ้ภูมิมันคว้าผมเข้าไปกอดก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงน่ารักๆแล้วลูบหัวผมเบาๆ -///-

    "กูรู้แล้ว"ผมบอกแต่ก็ไม่ได้ผลักมันออกแล้วก็ไม่มีทางผลักมันออกด้วยในเมื่อผมรักมันแล้วผมจะปล่อยมันไปทำไม...

    --------------------------------


    "สวัสดีครับ/ค่ะคูณครู!"

    "สวัสดีจ๊ะ เอาล่ะวันนี้ครูมีเพื่อนใหม่มาแนะนำให้ทุกคนรู้จักด้วยนะ เข้ามาซิจ๊ะ ประภัสสร"ครูประจำชั้นเงยหน้าออกมาเรียกเด็กสาวหน้าห้องแต่เธอก็ไม่ตอบ

    "ประภัสสร"

    "..."


    -ไม่มีเสียงตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก กรุณาติดต่อใหม่อีกครั้งค่ะ-


    "คือ...แปปนึงนะจ๊ะ ประภัสสรจ๊ะ! ประภัสสร!!"


    2x1=2

    2x2=4

    2x3=6

    2x4...

    "เฮ้ย!"ใครสะกิดว่ะ คนกำลังท่องสูตรคูณ!!(?) (ไม่อยากจะอวดเลยแม่ 2 นิ่ผมหลับตาท่องยังได้)

    "อ้าวจารย์ เอ๊ย ครูมีอะไรหรอครับ เอ่อ ค่ะ?"ถุ้ยๆๆๆ!! กูพูดค่ะว่ะ! ถุ้ย!

    "ครูเรียกหนูตั้งนานแล้วแต่ไม่เห็นตอบ ไม่สบายรึเปล่า?"ครูเรียกผม?ตอนไหน? เห็นครูเรียกประภัสสรๆ โบ๊ะ!!//โดนตบเกรียน เอ่อ จำได้ลางๆล่ะว่ากูเปลี่ยนชื่อใหม่ (แต่กูรู้สึกเหมือนกูโดนตบหัวอยู่ตลอดเวลาเลย?? คิดไปเองมั้ง)

    "เอ่อ เปล่า..ค่ะ ^^;"

    "งั้นก็ดีล่ะ เข้ามาแนะนำตัวให้เพื่อนๆรู้จักซิจ๊ะ"ครูพูดแล้วดัน เอ่อ ใช้คำว่าผลักเลยดีกว่า ครูผลักผมเข้ามายืนหน้าห้องท่ามกลางทุกเสียงที่เงียบลงและดวงตาทุกคู่ก็หันมามองผมเป็นตาเดียว ยกเว้นไอ้เชี่ยภูมิที่กำลังฟุบตายไปกับโต๊ะ กรรมกู!! เอาไงต่อดีว่ะเนี้ย!? คงไม่มีใครตาดีจำกูได้ใช่ไหม??

    "แนะนำตัวซิจ๊ะ"จะให้ผมพูดไรล่ะคร้าบจารย์ ขาสั่นไปหมดแล้วเนี้ย!

    "เอ่อ สะ สะ สะ"โอ้ย เชี่ยแมร่งจะมาติดอ่างอะไรตอนนี้ว่ะ ไอ้พวกนี้มันก็เพื่อนมึงทั้งนั้น อย่าป๊อดดิ่เฮ้ย!!

    "สะ สวัสดีครับ เอ่อ ค่ะ เอ่อ กู เอ๊ย ผม เอ๊ย ดิฉัน"โอ้ย ไปกันใหญ่ล่ะกูทั้งสั่นทั้งงงเลย ผู้หญิงแมร่งแนะนำตัวกันยังไงว่ะ!!?

    "เอ่อ กู เอ๊ย ดิฉันชื่อประ ประ ประภัสสร..."เอาไป 3 ประเลยมึงเผื่อยางใครแตก..!!!

    นามสกุลกูล่ะ!? นามสกุลเดิมป่ะว่ะ??

    'รัตนวิเษกุล!!'

    ในขณะที่ผมกำลังอืนกับชื่อตัวเองและทุกตาก็ลุ้นมองมาที่ผม ไอ้ภูมิที่นั่งอยู่หลังห้องก็โบกไม้โบกมือทำปากพะงาบๆบอกใบ้ให้ โคตรซึ้งอ่ะ T^T

    "นามสกุล เอ่อ รัก รัต ตะ นา วิ เส่ เอ๊ย วิเส ขุ่น คุน!"แมร่งพูดเหี้ยไรว่ะ คราวหน้ามึงมานั่งหน้าห้องเถอะ ไอ้ห่า สื่อสารกันไม่รู้เรื่องเลย!

    "เอ่อ นามสกุลรัตนวิเษกุลจ๊ะ ไม่ใช่รัตนาวิเส่ขุ่น"ครูเข้ามากระซิบบอกผมเบาๆ ผมนิ่อายจนอยากจะเอาหัวไปไสเล่นกับดินเหลือเกิน โคตรปลื้มใจ เขาคงคิดว่ามึงโตป่านนี้แล้วยังจำชื่อนามสกุลตัวเองไม่ได้อีกเนอะ - -

    "^^;"

    "ชื่อเล่นล่ะครับ?"ไอ้ดั้ม สุดยอดโมเดลหน้านิ่งที่เป็นหนึ่งในกลุ่มผม มันยกมือถามพลางส่งสายตาเย็นๆมาให้ หึ้ย! ขนลุกว่ะ! กูเสียวสันหลังวาบ

    "..."เดี๋ยวนะ แล้วชื่อเล่นกูคืออะไรว่ะเนี้ย!? ตอบว่าเบียร์เลยก็โคตรแมน โบ๊ะ!!//โดนตบเกรียน (มึงรู้อะไรเกี่ยวกับตัวเองบ้างว่ะ!!?)

    'น้ำปั่น!! น้ำปั่น!!'

    "น้ำปั่น?"คือไร? กูงงนะเนี้ย มึงอยากแดกน้ำปั่นหรอภูมิ??

    ~ตืด ตืด~

    'ดูโทรศัพท์!!'

    "ห้ะ?"ตอนนี้หน้าผมแมร่งคงฮาชิบหายล่ะ กูไม่เข้าใจอะไรเลยซักอย่าง ตื่นมาก็เป็น เอ่อ... - - มาโรงเรียนยังมาเจอแบบนี้อีก

    ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดอ่านไลน์ก็เจอข้อความจากไอ้ภูมิมันกระเด้งเข้าเป้าตาอย่างจัง...

    'มึงชื่อน้ำปั่น'

    'ไอ้ควาย!!!'

    เออออ มึงก็รู้ว่ากูควาย!! ถ้ามึงทำแบบนี้ตั้งแต่แรกก็จบล่ะ ไอ้ห่า!

    "กู เอ่อ ดิฉันชื่อน้ำปั่น...ค่ะ"ถุ้ยๆๆ!!

    "เธอๆ เรียกแทนตัวเองว่าเราก็ได้ คุยกับไอ้พวกหลังห้องไม่ต้องสุภาพหรอก"อ้าว โม! ทำไมมึงพูดแบบนี้หว๊า!? คิดว่าเป็นผู้หญิงแล้วกูจะยอมหร๊อ!? นั่นมันกลุ่มกรูน๊ะ!! (จะเสียงสูงเพื่อ?)

    "จ๊ะๆ ^^"ยิ้มรับไว้ก่อน ลับตาคนแล้วค่อยพาพวกไปรุม หึ กูแมนพอ

    "น้ำปั่นเป็นอะไรกับไอ้เบียร์รึเปล่าครับ? ทำไมหน้าคล้ายๆกันเลย?"ชิบล่ะ ไอ้กาน สุดยอดนักกวนตีน(ซึ่งมันก็อยู่กลุ่มผมอีกแน่ะ)มันยกมือถามบ้าง มันขมวดคิ้วแน่นเหมือนสงสัยบางอย่างทำเอาผมนิ่กระตุกไปทั้งตัวเลย คนอื่นเขาก็มองผมกันใหญ่ มึงจะพูดให้เขาสงสัยกูทำไมว่ะไอ้เชี่ยกาน!!!? เอาไงต่อล่ะทีนี้

    "เอ่อ เบียร์ไหนหรอ เราไม่รู้จักหรอก ^^;"ยิ้มเข้าไว้เบียร์ พี่แบงค์วงแคลชเขาบอกให้ยิ้มเข้าไว้

    "อ๋อหรอ งั้นเราคงจำผิดแหละมั้ง ช่างมันเหอะ"เออ ยอมง่ายดีจังวุ้ย มันนั่งกอดอกหันหน้าออกไปนอกหน้าต่างเหมือนคิดอะไร(ที่ผมก็ไม่รู้ว่าอะไร) แต่ทำไมผมจะไม่รู้นิสัยมัน ลองมันสงสัยแล้วมีหรอที่มันจะไม่รู้!

    "จ๊ะๆ ^^"เดี๋ยวมึงเจอกูหลังไมค์อีกที หึหึ

    "เอ่อ ถ้าไม่มีใครอยากถามอะไรแล้วก็เชิญเข้าไปนั่งได้แล้วจ๊ะ..."

    "ค่ะ"ผมยกมือไหว้ครูแล้วเดินไปนั่งลงข้างๆไอ้ภูมิอย่างลืมตัว ทั้งห้องก็หันมามองกันให้พรึ่บเลยดิ่ ตายแน่กู!!

    "อะ เอ่อ ก็ตรงนี้มันว่าง..ไม่ใช่หรอ?"ผมยิ้มแห้งๆแกล้งทำแบ๊วแล้วหันไปขอความช่วยเหลือจากคนข้างๆ สภาพแมร่งโคตรอึน ชีวิตกูอยู่ในกำมือมึงนะภูมิ T^T

    "...ก็นั่งไปดิ่"มันพูดก่อนจะฟลุบหลับลงไปกับโต๊ะ

    แล้วทุกคนก็หันกลับไปใช้ชีวิตตามปกติดังเดิม

    -คณิต-

    "นี่ ลากตรงนี้มาแทนค่าตรงนี้ แล้วใส่ตัวนู้นด้วยค่า 3 หาร 2 ก่อนจะเอาตัวนี้มาแทนค่าตัวนี้"

    (0_0)

    (_ _)

    ...zzZZ

    -วิทย์-

    "สารตัวนี้ถ้าผสมกับ Hyberligohiphy แล้วมันจะเกิดปฏิกิริยาที่เผาไหม้ ค่ามวลจะเปลี่ยนแต่อะตอมคงที่ จดที่ครูพูดด้วยนะ"

    (-_-)

    (_ _)

    ...zzZZ

    -ไทย-

    "แล้วทีนี้อิเหนาก็ยกทัพไปช่วนท้าวดาหาเพื่อพากันไปตีกับท้าวกะหมังกุหนิงและวิหยาสะกำ โดยมีสังคามารตา สุหรานากง และตำมะหงงไปช่วย"

    (=_=)

    (_ _)

    ...zzZZ

    ~กริ๊งงง!!~

    (-_- )

    คาบพักแล้วใช่ไหม?? จบแล้วใช่ไหม!?? เฮ้อ กูไม่ได้มาเรียนนานเกินไปเปล่าว่ะ ทำไมกูไม่เข้าใจอะไรเลย = = (แต่ที่หนักกว่าคือคนในห้องแมร่งก็ทำหน้างงไม่ต่างกับผมหรอก แมร่งช่วงนั้นคงหยุดพร้อมกันทั้งห้องมั้ง ฮ่าๆๆ)

    ~ตุ้บ!!~

    "เฮ้ย! มึงนอนได้ทั้งวันเลยใช่ไหมภูมิ?"

    "มึงจะทุบโต๊ะทำไมว่ะไอ้กาน!? กูหนวกหู!!"แมร่งคนกำลังหลับสบาย เดี๋ยวมึงก็ได้ไปสบายหรอกไอ้ห่า!

    "...คือ เราสนิทกันขนาดนั้นเลย?"

    "o_0!!"เฮือก ลืมตัวอีกแล้วกู ทำไมสมองปลาทองอย่างนี้ว่ะ แกล้งทำเป็นละเมอไปก่อนดีกว่า

    "เฮ้ย!..."

    "ทำไม? แฟนกูจะสนิทกับพวกมึงนิ่ไม่ได้เลยใช่ไหม?"ไอ้ภูมิมันโผล่มาจากไหนก็ไม่รู้ มันโอบไหล่ผมแล้วเลิกคิ้วถามไอ้กานกับไอ้ดั้ม -///- กะ กูเป็นฟะ แฟนกับมึงงั้นหรอ โอ้ย จะบินล่ะ

    "มึงนิ่ขยันทำกูเดือดร้อนจริงๆนะ"ไอ้ภูมิมันกระซิบข้างๆหูผมแบบระยะเผาขน แมร่งเอ๊ย กูจะหัวใจวายตายอยู่แล้วไอ้ห่า!

    "เฮ้ย! ไอ้เหี้ยภูมิ! มึงทำอย่างนี้ได้ไงว่ะ!?"ไอ้กานมันแทบถลาเข้ามาชกไอ้ภูมิอยู่ร่อมร่อ ดีนะที่มีไอ้ดั้มมันห้ามไว้ก่อนไม่งั้นหมดหล่อแน่มึง เป็นห่าไรว่ะเพื่อนกู มึงไม่น่าเป็นคนแบบนี้นิ่หว่า

    "กูทำไร?"หน้ามึงนิ่งได้อีกภูมิ แต่ก็นะ ไอ้ภูมิมันทำไรผิด ทำไมไอ้กานต้องเดือดขนาดนี้ด้วย!?

    "มึงออกมาคุยกับกูข้างนอกนิ่มา!"กานมันมองผมแล้วพยายามข่มอารมณ์โกรธ ตกลงกูเป็นคนผิดหรือมึงโกรธไอ้ภูมิแล้วพาลกูกันแน่ว่ะเนี้ย!?

    ผมมองพวกมัน 3 ตัวเดินตามตูดกันออกไปคุยอะไรซักอย่างหน้าห้องซึ่งสถานการณ์ดูเดือดๆยังไงไม่รู้ผมไม่ไว้ใจพวกมันเลย

    "นิ่ เธอๆ"

    "ห้ะ?"ผมที่กำลังเดินออกไปดูเหตุการณ์ต้องชงักแล้วหันกลับไปมองวาวาที่เดินเข้ามาทักผมแทน

    -นอกห้อง-

    "มึงทำงี้ได้ไงว่ะภูมิ!?"ทันทีที่ออกมาพ้นรัศมีห้องร่างของภูมิก็ถูกผลักจนหลังกระแทกกำแพงทำให้ดั้มต้องรีบวิ่งเข้ามาบังทั้งคู่เอาไว้

    "เฮ้ย ใจเย็นก่อนดิ่ว่ะกาน มึงค่อยๆคุยกับมันก็ได้"

    "มึงหลบไปเลยดั้ม! มึงไม่เห็นที่มันทำหรอ!? ทั้งกูทั้งมึงทั้งมันก็รู้นิ่ว่าไอ้เบียร์แอบชอบไอ้เหี้ยนี่อยู่ แต่มึงดูที่มันทำดิ่!!"กานคว้าคอเสื้อภูมิมาแล้วง้างหมัดจนสุดแต่ก็ถูกดั้มห้ามไว้เหมือนเดิม

    "กูรู้! แต่มึงก็ฟังมันพูดก่อนดิ่ว่ะ มันก็เพื่อนมึงนะเว้ย!!"

    "..."กานนิ่งไปก่อนจะปล่อยคอเสื้อภูมิออกแล้วยอมฟังดีๆ

    "... น้ำปั่นเป็นลูกพี่ลูกน้องไอ้เบียร์ เขาเพิ่งมาจากเยอรมัน..."

    "มึงก็รู้ว่ามันเป็นญาติไอ้เบียร์ มึงยังจะกล้าทำอย่างนี้อีกหรอว่ะภูมิ!?"

    "ใจเย็นๆดิ่ว่ะกาน!!!"ดั้มแยกกานออกจากภูมิแล้วกั้นไว้ก่อนจะไปมองหน้าภูมิเชิงให้พูดต่อ

    "กูรู้ว่ามันผิด แต่มึงก็เห็นว่าโรงเรียนเรามันปลอดภัยซ่ะที่ไหนล่ะ ที่กูอ้างว่าเป็นแฟนน้ำปั่นไอ้พวกนั้นมันจะได้ไม่มายุ่ง อีกอย่างกูจะได้ดูแลน้ำปั่นแทนไอ้เบียร์ง่ายขึ้นไง"

    "...จริง? ไม่ใช่ว่ามึงใช้เป็นข้ออ้างเพื่อคบกับมันรึไง?"

    "มึงเห็นจมูกกูยาวขึ้นไหมล่ะ?"

    "...ไอ้ควาย!! มึงไม่ใช่พิน็อคคิโอ้นะเว้ย ฮ่าๆๆ"ดั้มกดคอภูมิให้ต่ำลงแล้วแกล้งดึงจมูกของภูมิให้ยาวขึ้นเพื่อให้บรรยากาศผ่อนคลายลงมาบ้าง

    "แต่น้ำปั่นบอกว่าไม่รู้จักไอ้เบียร์"

    "ขี้สงสัยจังนะมึง ไอ้เบียร์มันไม่น่าคบไง น้ำปั่นเลยไม่อยากนับญาติ"

    "... หรอ ก็ถ้ามึงพูดอย่างนี้กูก็ค่อยเชื่อหน่อยว่ะ ฮ่าๆๆ"กานพูดพร้อมกับวิ่งไปดึงจมูกภูมิด้วยอีกคนแต่แล้วก็โดนไล่เตะกระเจิงออกมาทั้งคู่

    ....ยังไงมันก็เพื่อน คบกันมาก็ตั้งนานแล้ว มึงคงไม่โกหกกูกับไอ้ดั้มหรอก...ใช่ไหม?...

    -------------------------------

    "นั่งทำอะไรอ่ะมึง? ป่ะ ไปแดกข้าวกัน กูหิวแล้ว"ไอ้ภูมิมันเดินยิ้มสบายอารมณ์เข้ามาในห้องก่อนจะนั่งลงบนโต๊ะผม ที่แอบไปคุยกัน 3 คนยังไม่เคลียร์นะมึง

    "..."

    "เป็นไรอ่ะ? งอนกูหรอ?"มันยื่นหน้ามาถาม ผมก็ต้องหันหน้าหลบมันอีก แมร่งคิดบ้าอะไรไม่รู้ยื่นหน้ามาซ่ะติดเลย -3- ถามไกลๆก็ได้ไอ้ห่า

    "..."

    "เฮ้ย งอนกูจริงป่ะเนี้ย?!"มันโวยวายแล้วเดินลงมานั่งคุกเข่าต่อหน้าผมแต่ผมก็หันหน้าหนี โอ้ย!! มาอ้อนเชี่ยไรตอนนี้ว่ะ!? กูไม่มีอารมณ์เล่นนะเว้ย!!

    "..."

    "เฮ้ย เบียร์ถ้ามึงไม่ยอมพูดกูปล้ำมึงนะ!"

    "เฮ้ยๆ! กูพูดแล้วๆ"ผมผลักไอ้ภูมิออกห่างตัวแทบจะไม่ทัน มันก็ยิ้มกวนตีนครับ ผมนิ่ต้องหันหน้าหนีเลย ดีนะที่ในห้องไม่มีคนอยู่ ไอ้บ้านิ่แมร่งก็คิดจะทำจริงๆเลยรึไงว่ะ

    "..."

    "เงียบอีกล่ะ มึงเป็นไรกันแน่ว่ะเบียร์?"ไอ้ห่า ถามอยู่ได้ กูจะเป็นอะไรมันไม่เกี่ยวกับมึงหรอก เชื่อกูดิ่ -///-

    "...เบียร์..."ไอ้ภูมิมันใช้มาตราการโหดครับ มันกดเสียงลงต่ำแล้วขมวดคิ้วแน่นซึ่งแสดงถึงความโกรธที่ไม่ควรขัดใจ

    "เออ! คือ กู...กู กูเป็น~~"ผมรีบพูดเบาๆแล้วหันหน้าไปทางอื่น โอ้ย! กูอยากจะลาตาย!!

    "ห้ะ!? อะไรนะ!? เมื่อกี้มึงพูดว่าไรนะ? กูไม่เห็นได้ยินเลย"มันถามย้ำ หึ อย่าว่าแต่มึงไม่ได้ยินเลยไอ้ห่า เมื่อกี้กูพูดไรกูยังไม่ค่อยได้ยินเลยด้วยซ้ำ เหอๆ

    "กูเป็นเม~"

    "เป็นเมอะไรว่ะ มึงพูดดีๆดิ่!"

    "โอ้ย!! กูบอกว่ากูเป็นเมนส์!"

    "!! จริงดิ่...?"

    "เออ!"แมร่งให้กูย้ำอยู่ได้ กูอายจะตายห่าแล้วเนี้ย!!

    "แล้วทำไงอ่ะ!?"แมร่งตกใจอีกล่ะ กูมีปัญหาทีไรมึงเครียดแทนกูตลอด มึงประสาทป่ะเนี้ยภูมิ??

    "ก็ไม่ทำไงหรอก กูเป็นตั้งแต่เมื่อเช้าแล้ว แต่..."

    "แต่อะไร?"

    โอ้ย! กูเขินนน!!!

    "แต่อะไรว่ะเบียร์?!"

    "แต่...ตอนนี้กูว่ากูคงต้องเปลี่ยนผ้าอ~นา~มัย~แล้ว"พูดไปก็อายไปว่ะกู ฮ่วย! >///<

    "เอ้า แล้วทำไมมึงไม่ไปเปลี่ยนล่ะมานั่งบิดอยู่ทำไม??"

    "คือ กูให้วาวายืมของกูไปอ่ะ กูเลย...ไม่มีเปลี่ยน ^^;"

    "เอ้า แล้วมึงให้วาวายืมทำไมในเมื่อมึงก็ต้องใช้!"

    "กูไม่รู้โว้ย!"โอ้ย เค้นกูจังเลย! ตอนนั้นวาวาจำเป็นต้องใช้นิ่หว่าถ้ากูไม่ให้ก็กะไรอยู่ป่ะว่ะ!?

    "เดี๋ยวกูไปซื้อให้ก็ได้"

    "อะไรนะ!?"

    "เดี๋ยวกูไปซื้อให้ มึงก็รออยู่นี่แหละเดี๋ยวกูจะรีบมา"พูดจบไอ้ภูมิก็ไม่ปล่อยให้ผมงงนานครับ มันรีบวิ่งออกจากห้องไปซื้อ... เอ่อ นั่นแหละทันทีเลย กูจะไม่ลืมบุญคุณมึงเลยภูมิ ToT

    "หึ กูคิดอยู่แล้วเชียว ตกลงมึงเป็นใครกันแน่ว่ะ? แลดูสนิทกับไอ้ภูมิดีนิ่"

    "...!!!"

    ...

    ..

    ไอ้กาน!!
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×