คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Treasure 1
ารเปลี่ยนแปล
เปลือาบา่อยๆเปิึ้น
วาลมโหรี่ลเนื่อาแส่ไฟที่ส่อลมา
.
'ที่นี่ที่ไหน? เ้ามาอยู่ที่นี่ไ้ไ?'
สถานที่ที่ไมุ่้นเยเริ่มทำให้เ็หนุ่มวิัวล
เหี่อมามายผุออมาอย่าไม่มีสาเหุ ใบหน้าเริ่มถอสี ่อนะหันไปเห็นนาพยาบาลที่ำลัเปลี่ยนถุน้ำเลือ
เ็หนุ่มนั้นิว่าเป็นพวเียวับที่ับเ้ามาทรมาน ทำให้รู้สึลัว
วามทรำมามายหลั่ไหลเ้ามาในหัว
"ม่ายยยยยยยยย
!!! ฮึ !! ไม่เอา ออไป!!!" เสียร้ออเ็หนุ่มสร้าวามใให้พยาบาล
เธอรีบวิ่เ้ามาูอาารเา
แ่เมื่อเธอับมือเ็หนุ่มเพื่อที่ะบอว่าไม่เป็นไรแล้วลับถูสะบัออ
"ใเย็นๆนะ่ะ
เราะไม่ทำอะไรุ"
พยาบาลเห็นท่าไม่ีเธอเลยปุ่มุเินเรียให้นอื่นๆมา่วย
"ไม่เอา
ปล่อยผมเถอะ อึ.. อร้อละ ฮืออออ" ไม่ว่าะพูอย่าไร็ไม่เป็นผล เ็หนุ่มยัิ้นไม่หยุ
มือ็ไม่อยู่นึ่ ระาสายน้ำเลือนเลือไหนเป็นทา
แผลที่เย็บไว้บาแห่็ปริแ
ไม่นานทั้บุรุษพยาบาลและนาพยาบาล็รูันมาที่ห้ออแฮยอน
และมันย่อมเป็นที่ับามอรวมถึำรวที่มาทำีนี้้วย
และเมื่อเห็นว่าพวพยาบาลแห่เ้าไปในห้ออแฮยอน ทาฮิมานเลยามเ้าไปู
สถานาร์ภายในห้อนั้น่าูวุ่นวาย แ่ที่สะุาือเ็ที่ื่อ แฮยอน
ามัวอเ็นนั้นเลอะไป้วยเลืออีแล้ว
"อโทษนะรับ
ไม่ทราบว่าเิอะไรึ้น" ฮิมานเอ่ยถามนาพยาบาลที่อยู่ใล้ที่สุ
"ทาเราไ้รับรายานาพยาบาล
เธอบอว่าพอเาื่นึ้นมา็โวยวาย่ะ"
"รีบับไว้เร็ว!!"
เสียะโนอบุรุษพยาบาลนหนึ่ัึ้น มันทำให้แฮยอนะั
"ม่ายยยยย
!! ไม่เอาาา!!" แ่็แ่รู่เียว ็โวยวายมาอีรอบ
อาศัยัหวะที่พวพยาบาลเผลอผ่อนแรเมื่อี้ สะบัมือออ
แล้ววิ่ออาห้อไปอย่ารวเร็ว
นภายในห้อยัใรวมถึฮิมาน้วยเพราะเหุาร์มันเิึ้นเร็วมา
ส่วนทาแฮยอนที่วิ่มาไ้ไม่ไล็ไปนับหมออโรพยาบาลนเ้าัวล้มลไปนั่ับพื้น
พอเรียมะลุึ้นลับมีมือยื่นมา พร้อมับรอยยิ้มอบอุ่นที่หมอนนั้นส่มาให้
"ไม่เป็นไรใ่ไหม
? หืมม ?" หมอพินิมอหน้าเ็นนี้รู้สึุ้นหน้าเหมือนเยเห็นที่ไหน
แ่็นึไม่ออ แ่เมื่อมอีๆแล้ว ะเห็นราบเลือามัวอเ็นนี้
"อยู่นั่น!!
ุหมอบั่ะ!! ่วยับเ็นนั้นให้ที่ะ!!"
เหล่าพยาบาลสาวที่วิ่ามมาะโนบอหมอ
"อ่าา..
เธอหนีออมาเหรอ?" หมอพูพร้อมับับัวเ็นนั้น
"ฮึ..
ปล่อยนะ เ้าะทรมานผม เ้าะทำเหมือนที่พวนั้นทำ" แฮยอนอธิบายไปสะอื้นไป
ุหมอทำเพียแ่อพร้อมลูบหัวปลอบ
"อยู่นี่ไม่้อลัว
ผมะูแลุเอ"
.
.
.
'ไม่้อลัวนะ'
'ู่ววว ไม่เป็นไรแล้ว'
'เ็บมาไหม?'
'เห้! ลูแมวอย่าิ้นสิ
แผลีหมแล้ว'
'อย่าร้อสิ'
'เ้มแ็ไว้นะ'
'อยู่ที่นี่ ผมะูแลุเอ'
'ะให้เรียผมว่าอะไรเหรอ?
อืมมมม เฮียหมอแล้วันนะแฮยอนอา'
.
.
.
.
.
"ฮะ.. เฮียหมอ"
วูบบ..
ห้อพัพิเศษ อ แฮยอน
หลัาเหุาร์วุ่นวายบล
แฮยอน็ถูนำัวลับเ้ามาในห้อผูป่วยเหมือนเิม แ่ที่แปลไปือมีเือมััวไว้
เพราะทาพยาบาลให้เหุผลว่า
'เราลัวเ้าอาละวาอีรอบแล้วไปทำร้ายนไ้นอื่นๆอเรา่ะ'
"เห้ออออออ"
ฮิมานถอนหายใออมา้วยวามเบื่อหน่ายหลัาเิเหุาร์แฮยอน็ยัไม่ฟื้นที
ทาผู้ให่็ไหว้วานให้เ้าูแลเ็นนี้ แล้วเ้าะปิเสธอะไรไ้ละ
"เมี้ยววววว~~~"
"หืม?"
ในะที่ฮิมานนั่ิถึเหุาร์็เอับแมวเปอร์เียสีเทาัวให่วาสีเหลือสำลั้อเ้ามาทาเาอยู่หน้าระเบีย
และมันำลัเอาาอมันะุยบานประูให้เปิออเหมือนมัน้อารเ้ามา
"เมี๊ยว~~!!!" แ่มันไม่สำเร็และเหมือนเ้าแมวำลัอารม์เสียไม่น้อย
แ่เมื่อฮิมานสัเุรปลออสีแอมัน ็พบสิ่ที่เหมือนระาษผูิไว้อยู่
ไม่รู้อะไรลใทำให้เาไปเปิบานประูให้แมวัวนั้นเ้ามา
แมวนั่นเ้ามาแล้วหยุ้าๆเาแล้วเิหน้าึ้นมอ
เหมือน้อารสื่อให้เาเอาระาษที่ผูิับปลอออมัน
"ะให้เอาระาษนี้ออเหรอ?"
"เมี๊ยวววววว~~" มันร้ออบเหมือนเ้าใในสิ่ที่ฮิมานพู
"ฮะๆ"
"อือออ"
และในะที่ฮิมานเอื้อมมือไปึระาษออมาู
แฮยอน็รู้สึัวพอี
"เมี๊ยววว!!!"
่อนที่เาะไ้ระาษที่ปลออ แมวัวนั้น็ระโึ้นเียอแฮยอน
แล้วมัน็เอาหน้าไถเหมือน้อารอออ้อน
"เห้ยยย
!!! " ฮิมานอุทานออมา้วยวามใ
แ่ถ้าะให้วิ่ไปับแมวลมาไม่ทันแล้ว
แมวัวนั้นใ้ลิ้นเลียทั่วใบหน้าอแฮยอนเหมือนมัน้อารให้เ้าัวื่น
และเหมือนมันะไ้ผล เพราะเปลือาอเ็หนุ่ม่อยๆเปิึ้น
"เมี๊ยวว"
"แเนียล
ะ แ..เนียล" แฮยอนเหมือนะรู้ัแมวัวนี้เป็นอย่าี
ทำให้ฮิมานอแปลใไม่ไ้ แ่อนนี้เา้อารระาษที่มาับแมวัวนี้
เลยเินเ้าไปที่เียเพื่อะเอาระาษที่ปลอออมัน
เพี๊ยะ
!!
แ่ในะที่มือเอื้อมหวัะแะ็ถูเ็หนุ่มีอย่าแรที่มือ
"อย่านะ
!! ฮึ.. อย่าะ.
ับมันนะ อย่าเอามันไป.. เลยไ้โปร ฮือออ...." พูบพร้อมระับอ้อมอเพื่อโอบอแมวเปอร์เียัวให่ไว้ในอ้อมแน
เหมือนลัวว่าะถูพราออไปแม้ะลัวผู้ายรหน้า็าม ฮิมานสัมผัสไ้ถึวามลัวในแววาอเ็หนุ่มแ่ถึะลัวเ็นนี้ลับปป้อมัน
แสว่าเป็นสิ่สำัไม่ใ่น้อย
"ผมไม่ไ้ะเอามันไปาุหรอนะ
แ่ะเอาระาษที่อยู่รปลออมันเท่านั้น" เ้าพยายามใ้น้ำเสียให้อ่อนโยนที่สุ
แม้มันะทุ้ม่ำนน่าลัว็าม
"...
ฮึ.. ผมอ.. ฮะ ..เป็นนเอาออไ้ไหม"
"ไ้สิ"
แฮยอนลมือแะระาษาปลอออแมว
แล้วหลัายื่นให้เาเสร็็อแมวัวนั้นไว้อย่าเิม
ฮิมานลี่ระาษออพบว่ามันมีอยู่ 2 แผ่นถูม้วนทับันมา
มันถูเียน้วยลายมือหวัๆว่า
‘ฝาูแลแฮยอน้วย’
ห้ะ? ฝาูแล ? ใรันที่ส่มา ฮิมานลออ่านระาษอีใบ มันถูเียนถึแฮยอน มันมีไม่ี่ประโยและเา็ถือวิสาสะอ่านมัน
‘แฮยอนอ่า
นี่เฮียหมอเอนะ ลืมันรึยั? อโทษนะที่เือนที่ผ่านมาไม่ไ้ไปหาเลย อโทษริๆ
แ่อนนี้แฮยอนน่าะปลอภัยแล้วนะ ผมรู้เรื่อที่แลปแล้ว ่วนนี้็อยู่ับุำรวไป่อนนะ
ผมสัาว่าะไปรับุลับมา ทำามสัาไ ำไ้ไหม สัาว่าเราะอยู่้วยัน รอผมหน่อยนะ
ิถึแฮยอนนะ
เฮียหมอ’
เฮียหมอ
? ใรวะ? อ่า... เ้าวรเอาหมายนี้ให้แฮยอนอ่านีไหมนะ
แ่็เป็นสิทธิ์อเ็นนี้ที่ะอ่านมัน
"แฮยอน"
เ็นนั้นสะุ้เมื่อเาเรียื่อ ทำไมี้ลัวั
"ะ
รับ..."
"มีนฝามันมาให้นายหนะ
อย่านออใ่ไหม?"
"..."
แฮยอนแ่พยัหน้าแ่ไม่ไ้อบอะไร พร้อมรับระาษแผ่นนั้นไปอ่าน
.
.
.
"ฮึ...
เฮีย มะ.. หมอ สัาแล้วนะ"
........................................................................................................................................................
//ใรือเฮียหมออะ?? หุ่ยยยยยยย 5555555555555555555555555555555555555555555555.
ไม่้าเนอะ รึป่าว -0- ภาษาอาะยัไม่่อยีะพยายามปรับปรุน้าาา
เอันอนหน้าึ่ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ #หลบอาาศ เพราะยัไม่่อยมีนอ่านทีเลยไม่โนทำร้าย(?)
ุ้บบบบบบบบบบบบบบบบบ //รู้สึเหมือนนบ้า ถถถถถถถถถถถถถถถ
#ฮสบล
ความคิดเห็น