ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เหตุบังเอิญ
อิตาลี
''เฮ้อ.....วันนี้ต้องไปพบกับพวกวองโกเล่อีกแล้ว...น่าเบื่อชะมัด''ฉันพูดออกไปทั้งใจที่แสนน่าเบื่อกับชีวิตที่ว่างเปล่า
"เมิ้ยววววว"เสียงแมวนิอยู่ไหนกันนะรีบหาดีกว่าที่มันจะโดนรถทับตายไปซะก่อน
"อุริ!!หยุดวิ่งได้แล้ว"
ในขณะที่ฉันเดินหาต้นเสียงของแมวอยู่ก็มีสัตว์หน้าขนก็กระโดดมาเกาะที่ขาอย่างราวเร็วแต่ว่าแทนที่จะเกาะตรงรองเท้ากลับมาเกาะตรงที่เป็นเนื้อแล้วยังจิ้นเล็บเข้าไปอีก
"โอ๊ย!นี่เจ้าแมวถ้าจะเกาะก็เกาะตรงรองเท้าบูตดีกว่านะ...หนีเจ้าของมาแบบนี้ไม่ดีนะ"อาจจะดูบ้าไปนิดที่คุยกับแมวแบบนั้นแต่ดูเหมือนการที่ฉันทำอย่างนี้พวกสัตว์มันก็เข้าใจที่ฉันพูดนะ จากนั้นก็มีผู้ชายผมตั้งสีน้ำตาลเข้มวิ่งมาพร้อมกับผู้ชายใส่สูทดำผมยาวสีควันบุหรี่ น่าจะเป็นคนญึ่ปุ่นนะ
"ขอโทษนะครับเห็นแมว...อุริ!!"
"แมวตัวนี้ชื่ออุริงั้นหรอ...นี่คราวหลังอย่าปล่อยมันออกมาวิ่งแถวนี้นะเดี๋ยวมันจะได้สรรค์แมวซะก่อน"
ฉันเล่นมุขตลกออกไปทั้งๆที่รู้ว่ามันไม่ตลกสักนิด
"5555+ตลกดีนะ"ชายตัวสูงหัวเราะออกมาอย่างไม่เก็บอาการเลยสักนิด
"มันตลกตรงไหนไม่ทราบเจ้าบ้าเบลบอล...ชิ"คราวนี้ชายผมยาวสีควันบุหรี่พูดบ้าง สงสัยเป็นพวกใจร้อนแต่ละคำไม่ไว้หน้าใครเลย= =^
"ขอบคุณที่ช่วยจับนะครับ....เอ๋!!แผลนั้น"
จู่ๆชายผมตั้งก็ร้องลั่นราวกับแผลข่วนที่เป็นขานายอ่ะ แต่แมวนั้นดันข่วนไว้ซะลึกด้วย
"อ่อ...ไม่เป็นไรหรอกแผลแค่นี้เองแล้วอีกอย่างฉันกำลังรีบด้วยไว้เจอกันใหม๋นะ"ฉันรีบตัดบทสนทนาทันทีเพราะฉันไม่มีเวลาไปทำแผลหรอกนะต้องรีบไปประชุนไม่งั้นโดยเจ้านั้นบ่นแน่เลย
ณ ที่ฐานทับวองโกเล่
ฉันมานั่งรอที่ห้องประชุนได้สองชั่วโมงกว่าแล้วแต่ว่ากลับไม่มีใครอยู่เลย....
"เฮ้อ...นานจังสักเริ่มเบื่อแล้วสิ...ไม่รับทำงานให้ดีมั้ยเนี้ย"
"ขอโทษที่ให้รอนานครับ!!"
ฉันยังพูดไม่ทันจบก็มีคนเปิดประตูเข้ามาอย่างรีบร้อน
"เห้อ!!!นาย/คุณ เมื่อตอนนั้นนี่!!!!"ฉันร้องเสียงหลงทันทีที่เห็นว่าคนที่เข้ามานั้นคือคนที่เจอกันเมื่อ2ชั่วโมงกว่าก่อนหน้านี้"ฮ่าฮ่าฮ่า เจอกันอีแล้วสิ"เสียงหัวเราะที่ดูเหมือนดังมาจากชายร่างสูงที่อยู่ด้านหลังของชายร่างเล็ก..แบบนี้มันบังเอิญเกินไปแล้ว
จบตอนดีกว่า กว่าจะอัพได้นะเราเนี้ยต้องรอให้มีคอมเม้นก่อนถึงจะอัพได้
ฝากนิยายเรื่องด้วยนะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น