คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เสริมสร้างกำลังใจในการมีชีวิตอยู่ ด้วยการรักตัวเอง!
สำหรับหัวข้อในตอนนี้ เกี่ยวกับเรื่อง
“รักตัวเอง” นั่นเองค่า
เอ๊ะ! หลายคนอาจจะบอกว่า อะไรของมันแว้ รักตัวองตัวเองอะไรกัน
หลงตัวเองมากกว่าม้างงง~
แต่ไม่ใช่ค่ะ ประเด็นที่ต้องการจะสื่อคือเราจะบอกทุกคนว่า
ไม่ใช่เราคนเดียวหรอกนะคะ ที่มีปัญหาหนักอก มีคนอีกมากมายที่ทรมานกว่าเรา มีคนอีกมากมายที่มีความเจ็บปวดรุมเร้า มีภาระ มีหน้าที่ต้องรับผิดชอบ ไม่ใช่เราที่เป็นคนที่มีความทุกข์ที่สุดในโลก
เคยกันใช่มั้ยล่ะคะ ที่อิจฉาคนรอบตัว ทำไมนะ ทำไมคนๆ นี้ถึงเรียนเก่ง ครอบครัวก็พร้อมหน้า ไม่มีปมปัญหา สวยก็สวย นิสัยก็ดี มารยาทก็งาม วิชาไหนๆ ก็ไม่เคยมีคำว่าไม่ถนัด แถมยังเป็นคนที่ป๊อปสุดๆ อีกต่างหาก
แต่อย่าทำต่อไปอีกเลยนะคะ เพราะเราไม่ได้เป็นคนๆ นั้น ไม่ทราบหรอกค่ะว่าเบื้องหลังนั้นชีวิตของเขาจะเป็นอย่างไร และเราก็ยึดมั่นเสมอว่าบนโลกใบนี้สิ่งต่างๆ บนโลกใบนี้ไม่มีสิ่งใดที่สมบูรณ์แบบทุกด้านหรอกค่ะ
แต่ทุกอย่างจะมีความงดงามและลงตัวในตัวมันเอง
เช่นเดียวกัน ลองมามองตัวเองกันหน่อยมั้ย?
ตอนนี้ที่เราร้องไห้...แปลว่าเรายังมีระบบการใช้งานของเราปกติใช้มั้ยล่ะค่ะ น้ำตาถึงสามารถไหลออกมาได้ เราควรดีใจ
ตอนที่เราเจ็บปวดเพราะคำว่ากล่าว แปลว่าเรายังมีคนให้ความสนใจ
ตอนที่เราบาดเจ็บ หรือประสบอุบัติเหตุ แปลว่าเรายังมีเส้นประสาทที่ใช้งานได้ ถึงมีความรู้สึก
ตอนที่เรากดดัน แปลว่าเราได้รับความไว้วางใจ
ตอนที่เราเหนื่อยเพราะงานหนัก อย่างน้อยเราก็เป็นคนมี “คุณค่า” มีประโยชน์ มีงานมีการทำ ไม่ใช้อยู่ใช้ออกซิเจนสร้างมลพิษให้โลกไปวันๆ
และถ้าทั้งหมดที่เราพูดมา คุณไม่เห็นด้วยเลยแม้แต่น้อย ข้อสุดท้ายนี่แหละ คุณจะเข้าใจ...
“ถ้าคุณสามารถมีความรู้สึกด้านลบ หรืออะไรที่ไม่ดีได้
แปลว่าคุณยังมีลมหายใจ”
เราคิดว่าตัวเองไร้คุณค่า ไม่สมควรแก่การมีชีวิตอยู่ต่อไป ไม่มีใครรัก ไม่มีใครแล
คุณลองคิดให้ดีๆ สิคะ ไม่มีใครรักเราจริงหรือ...
ผู้ให้กำเนิดเราไงคะ
ท่านมีความรักอันบริสุทธิ์ให้เราตั้งแต่เราได้ลืมตามาบนโลกนี้ ลองคิดดูเองเถอะค่ะ...ถ้าอยู่ๆ มีเด็กที่ไหนก็ไม่ทราบเข้ามาอยู่ในท้อง สร้างความทุกข์ทรมานเป็นเวลาร่วมเก้าเดือน พอคลอดออกมา ก็ต้องมอบน้ำนม ความเอาใจใส่ มอบแรงกายแรงใจในการทะนุถนอมให้มีชีวิตรอด พอเติบโต ก็ทำเป็นปีกกล้าขาแข็ง หาว่าเราไม่รัก หาว่าเราขี้บ่น จู้จี้จุกจิก...
เราจะยอมมั้ย
นั่นคือสิ่งที่พ่อแม่เราต้องเจอนะคะ
แต่ถ้าคุณยังเชื่อว่าพ่อแม่ไม่รักคุณจริงๆ ก็ลองหลับตาลง นึกภาพว่ามีคนมีดมาแบะหัวแล้วกันค่ะ
คุณยอมมั้ย
ถ้าไม่ยอม แปลว่าคุณรักตัวเองแล้วล่ะ
ลองมองข้อดีในตัวเอง หัดโลกสวยสักวัน
แต่ถ้าไม่มี...
อย่างน้อยคุณก็ “มีลมหายใจ”
“มีลมหายใจ”
“มีลมหายใจ”
รักตัวเองกันเถอะค่ะ ^^
รักตัวเอง และพัฒนาตัวเองให้ดียิ่งขึ้น ถึงตอนนั้น อะไรๆ ก็จะดีขึ้นเอง สิ่งที่เราคิดว่าแย่ในตัวเรา มันจะดียิ่งขึ้น
ถ้ามัวแต่เกลียดตัวเอง หายใจทิ้งไปวันๆ
แล้วเมื่อไหร่ตัวเองจะมีดีล่ะคะ
(สำหรับบทนี้อาจจะซีเรียสไปนิดนึง แต่จริงๆ เราเป็นคนร่าเริงเฮฮานะคะ 555555555)
ความคิดเห็น