คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ---[นางแบบจำเป็น]---
ฉันละอยากจะกรี๊ดดดดดดดดด พี่โรมันแห่ง Hatmoniously ยิ้มให้ฉันด้วยอ่ะ อยากจะกรี๊ดให้สุดเสียง อยากจะกระโดนเต้นให้โลกรู้ไปเลยว่าพี่โรมันหล่อที่สุดในโลกยิ้มให้ฉานนนนนนนนนน อิอิ
''ยิ้มอะไรนักหนาเนี้ย...แค่ผู้ชายยิ้มให้เนี้ย'' ยัยไวน์ บ่นอย่างหัวเสีย เพราะวันนี้ยัยไวน์มีนัดคุยกับแฟนตอนเช้าเลยต้องรีบออกจากบ้านมา แล้วก็รถก็ดั้นมาติดตอนที่ถึงสนามบิน เพราะวงHatmoniously มา คุณตำรวจเลยหยุดรถเพราะวงHatmoniously จะออกจากสนามบิน ฉันเลยขอลงรถมาดูพี่โรมัน สุดที่รักของฉัน แต่ก็ไม่นึกฝันว่าพี่เขาจะโบกมือให้ฉัน มันรู้สึกปลื้มอ่ะ ไอดอลคนโปรดไม่ใช่สิว่าที่สามี ยกมือบ๊ายบายให้ทั้งที ><
''แหม๋...เพื่อนรักค่าาาา ผู้ชายที่แกว่าเนี้ยมันพี่โรมันแห่งHatmoniously นะย่ะ'' ที่จริงยัยไวน์ก็ปลื้มวงนี้อยู่เหมือนกัน แต่นางชอบไฟเตอร์ มากกว่าพี่โรมัน 555
''ย่ะ..พี่ไฟต์ของฉันหล่อกว่าตั้งเยอะ ''
'' แล้วแกจะไปไหนเนี้ย ไหนบอกจะไปคุยกับไอ้คุณพิแสงก่อนไปงานเดินแฟชั่นตอนเย็นไม่ใช่เหรอ''
''มันก็ใช่...เรื่องคุณพิแสงไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไร ฉันเลยต้องรีบไง....แต่ปัญหาคือตอนนี้ฉันต้องแต่งหน้าเองเพราะช่างแต่งหน้า ที่ฉันจองคิวไว้มันดั้นไม่มา แล้วตอนนี้คือฉันต้องรีบไปที่โรงแรมด่วน และที่สำคัญฉันไปยืนกรี๊ดกับแกที่หน้าโรงแรมไม่ได้แล้ว ''
'' อ้าว...ซวยละสิแล้วฉันจะไปยืนกรี๊ดกับใครละเนี้ย - -''
''หาเอาดาบหน้าเถอะยัยเทียน ''
ปัดโถ้...กรรมของเทียนหอมผู้ที่แสนจะน่ารัก ไหนจะต้องเดินตามยัยไวน์เข้าไปในห้องแต่งตัวอีกต้องถือของให้นางอีก โอ๊ย!หนักนะโว๊ยยยยยย ในห้องนี้ก็มีแต่คนสวยๆ เสื้อผ้าแต่ละคนจัดเต็มทั้งนั้นอ่ะ ดูชุดฉันสิ เหมือนยัยแจ๋วในเรื่องแจ๋วใจร้ายกับคุณชายจอมป่วนเลยอ่ะ แล้วตกลงแอร์ในห้องนี้เย็นชะมัด นี้มันห้องดับจิตหรือห้องแต่งตัวว่ะ ตอนนี้ฉันว่ายัยไวน์ทำหน้าเหมือนคนใกล้ตายมากเลยอ่ะ
''นินทาอะไรฉันยะ ยัยเทียน ''
''ป๊าว แค่อยากบอกแก่ว่าตอนนี้หน้าแกซีดเหมือนศพเลยอ่ะ เป็นอะไรหรือป่าวเนี้ย''
''ป่าว....แค่ฉันคิดว่าฉันจะเลิกกับพิแสงดีมั้ย''
''โถ้....เรื่องแค่นี้แกไม่ต้องไปคิดมาก คำตอบมันง่ายนิดเดียวก็แค่ 'เลิก' แค่นี้เอง''
''ก็แค่เลิก...แค่นี้เองหรอ''
''อืม...ทำไม''
''แต่....''
''ห้ามแต่เด็ดขาด....เขาทำแกเจ็บมามากพอแล้วนะ''
''นั้นสิ....ฉันน่าจะคิดได้มาตั้งนานแล้วเนาะ''
''ย่ะ.... - -''
''คุณน้องไวน์ค่ะ...พี่มีเรื่องจะถามค่ะ'' ว้าวววว! ดีไซน์เนอร์ชื่อดังแห่งปารีสเดินผ่านหน้าฉัน ฉันไม่คิดวาจะได้เจอตัวเป็นๆตัวซ้ำนะเนี้ย อุ้ย!ผิวขาวมากอ่ะ แถมพูดไทยชัดมากก แต่ตอนนี้ฉันว่าเขารู้สึกตัวแล้วละที่ฉันจ้องมองพี่เขานานเกินไป เห้ยยย พี่เขาเดินมาหาฉัน พี่เขาต้องเดินมาตบฉันแน่เลยอ่ะ อุต๊ะ! ฉันกลัววววว > <
''น้องพอจะเดินแบบให้พี่ได้มั้ยคะ'' โอ้! พระเจ้าาาาา O_O เกิดมายังไม่เคยเดินแบบ คำถามนี้เล่นเอาฉันเงียบไปเลยอ่ะ ถ้าเกิดไม่ตอบตกลงละ พี่เขาจะให้การ์ดที่หน้างานมาจับตัวฉันโยนออกนอกงานมั้ยเนี้ยX_X
''คือ...หนูเดินไม่เป็นค่ะ -.- ''
''ไม่ยากเลยจ๊ะ..แค่เดินแล้วก็หยุดเป็นช่วงๆแล้วก็หมุน โพสท่าที่เซ็กซี่ จากนั้นก็แค่เดินกลับมาทีเดิมจ๊ะ'' นี้ขนาดฉันบอกว่าเดินไม่เป็นนะ พี่แกยังจะเอาฉันไปเดินอีก-_- แถมโชว์การเดินแบบกับการโพสท่าให้ฉันดูเป็นสิบๆรอบ ยังไม่ทันตอบเลยว่าจะเดินหรือไม่เดิน พี่แกก็จับฉันมาเป็นลุคใหม่เลยอะ ฉันว่าพี่แกชักน่ากลัวแล้วละสิT_T
''เหลือเวลาอีก10นาทีจ้า'' เสียงที่ฉันไม่อยากได้ยินก็มาถึงซะแล้ว อยากตายอ่ะ ทำไมวันนี้ฉันโชคร้ายแบบนี้ว่ะเนี้ยแค่แต่งหน้าทำผมก็ใช้เวลาไปเกินครึ่งวันแล้วเนี้ย แถมยังไม่ได้ไปหาพี่โรมันที่หน้าโรงแรม แถมยังต้องมาเป็นนางแบบให้อีก ลำบากจริงๆ แต่ฉันว่าชุดนี้ก็สวยใช่เล่น ฉันสวมเดรสเกาะอกสีแดงสดโชว์เนินอกขาวผ่องเพื่อที่จะได้ดูสะดุดตา ผมยาวสลวยดัดเป็นลอนให้คลอเคลียแผ่นหลัง เปลือกแต่งแต้มแบบสโมกกี้อายขนตายาวถูกปัดด้วยมาสคาร่าทำให้ดูหนาและงอนขึ้นหลายสิบเท่า ริมฝีปากบางถูกระบายด้วยลิปสติกสีแดงระเรื่อ ตอนนี้ฉันดูสวยและเซ็กซี่ตามคอนเซ็ปมว๊าก และที่สำคัญฉันพร้อมที่จะเดินแล้วละ
ตอนนี้ฉันกำลังจะเดินอยู่บนรันเวย์เป็นคนที่สิบท่ามกลางคนดังและรวยทั้งหลาย หลังจากที่ยัยไวน์เดินเสร็จเรียบร้อยฉันก็ต้องเดินต่อจากนาง และฉันก็ท่องไว้ในใจว่าเดินอย่างหมั่นใจ ว่าทุกคนจะตะลึงในความสวยของฉัน ^^
ปล.ฉันมั่นใจในตัวเองไปมากป่าว? อิอิ
-ปล.1เพิ่งทำครั้งแรกนะค่ะ
-ปล.2ฝากติฝากชมด้วยนะค่ะ
-ปล.3จะอัปให้ทุกวันเลยนะค่ะ (ถ้าเป็นไปได้)
ความคิดเห็น