คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : CROSS ROADS l 2 l
CROSS ROADS l 2 l
6 ปี
เป็นเวลานาน 6 ปี ที่ดวงตาของฉันได้มองเขา และหลังจากนั้น ฉันก็รักเขา ในตอนนี้ ฉันรู้สึกเสียใจที่ฉันปฏิเสธความรู้สึกของฉันที่มีให้กับเขาตั้งแต่ตอนที่ฉันได้พบหน้าเขาครั้งแรก ถ้าฉันรู้ว่าเรื่องราวมันจะเป็นแบบนี้ มันคงจะดี ถ้าเราใช้เวลาที่ผ่านมานั้นให้คุ้มค่า
วันนี้เป็นวันที่ท้องฟ้าสดใส เป็นวันที่ยอดเยี่ยมเลยก็ว่าได้ ฉันปล่อยให้เวลาที่ใช้ในโรงเรียนผ่านไปโดยการนั่งอยู่ที่ผืนหญ้าและอ่านหนังสือสักเล่ม
"สวัสดี ผมชื่อลู่หานนะ " ฉันหันไปมองดูคนที่เข้ามาขัดจังหวะ เวลาอันแสนสงบสุขของฉัน กับการที่ได้นั่งใต้ร่มไม้ที่ฉันชื่นชอบ ฉันเลิกคิ้วขึ้นมองเขาและก้มลงมาอ่านหนังสือต่อ
เสี่ยวลู่หาน นักเรียนแลกเปลี่ยนจากประเทศจีน เขาย้ายมาอยู่ที่โรงเรียนแจกุกเมื่อตอนขึ้นปีสองในเทอมนี้ ตอนที่เขาเข้ามาอยู่ที่โรงเรียนแจกุกนี้เขาได้กลายเป็นคนดังไปในทันที ใช่ ฉันรู้ดีว่าเขาหน่ะสวย เผลอๆอาจจะสวยกว่าฉันด้วยซ้ำไป
"อย่างน้อยเธอควรจะพูดสวัสดีกลับมาหาผมและก็เรียกชื่อผมนะ? " เขาบอกกับฉันในขณะจ้องมาที่ฉัน
"นายต้องการอะไร? " ฉันถามโดยที่ไม่มองหน้าเขา
"ผมอยากที่จะรู้จักคุณ เจสสิก้าจอง " เขาตอบพร้อมกับแย่งหนังสือออกไปจากมือฉันแล้วก็มองเข้ามาในดวงตาของฉัน
เขารู้จักฉัน?!
นี่มันแปลกมากเลยนะที่เขารู้จักฉัน?!
"นายรู้จักชื่อฉันได้ยังไงกัน? " ฉันถามเขาอย่างไม่แสดงสีหน้าและท่าทาง เมินสายตาที่เขามองมาที่ฉัน ให้ตายเถอะสายตาของเขานั่นมัน!
ใช่ ฉันตกหลุมรักเขา แต่ด้วยเกียรติและศักดิ์ศรีของฉัน ฉันไม่อยากจะยอมรับมัน ฉันต้องฝืนใจเอาไว้
ฉายา เจ้าหญิงน้ำแข็ง นั่นแหละ คือฉันเอง
"ใช่แล้ว ผมรู้จักคุณ ก็คุณเป็นผู้หญิงที่ดึงดูดความสนใจจากผมได้ยังไงล่ะ" เขาตอบอย่างตรงๆว่าเขาสนใจในตัวฉัน
"นายหมายความว่ายังไงกัน? " ฉันถามในขณะที่มองเขา
*ถอนหายใจ*
"ฉันไม่คิดเลยนะว่า ฉันจะพูดแบบนั้นออกไป..... " ฉันไม่เชื่อที่เขาพูด
"ผมรักคุณ จองซูยอน" เขาตอบในขณะที่จับมือฉันอ่ะ
"โอ้มายก็อด เจสสิก้า คนที่เธอตกหลุมรักเขา เขาก็ตกหลุมรักเธอเหมือนกัน?" ทิฟฟานี่พูดเผยความลับของฉันดังลั่น
โอ้ยย! ฉันอยากจะฆ่าเธอด้วยน้ำมือของฉันเอง ฮวังมิยอง ฉันจ้องมองทิฟฟานี่ ในขณะที่เธอยิ้มเล็กน้อยให้กับแทยอน
"เราควรจะไปหาที่ที่เป็นส่วนตัวเพื่อคุยกันเรื่องนี้มั้ย? " แทยอนถามอย่างประหม่า
"ผมฝันไปรึเปล่านะ? ผมได้ยินมันถูกต้องแล้วใช่มั้ย? " ลู่หานถาม
ฉันยืนขึ้นพร้อมกับปิดหนังสือ
"เชื่อในสิ่งที่นายอยากจะเชื่อสิ ฉันไม่สนหรอกนะ" ฉันพูดก่อนที่จะเดินออกมาจากเขา เพื่อเข้าไปที่อาคารเรียน
โอ้ ฉันทำอะไรลงไปนะ?! คนทั้งโรงเรียนเขาไม่ได้ยินกันหมดแล้วเหรอ?!
ฉันมองกลับไปที่เขา เขายิ้มและเดินไปหาญาติของเขา อู๋อี้ฝาน คนที่ยืนอยู่ห่างจากต้นไม้ของฉันได้เมตรนึง อย่างมีความสุข
ทั้งโรงเรียนกลับสู่ความวุ่นวายเพราะประกาศประหลาดๆของเขา ไม่เพียงแต่เขาทำลายชื่อเสียงของฉัน ที่กล่าวหาว่าฉันเป็นคนเคร่งเครียดและยังจะเป็นผู้หญิงประเภทที่ไม่เคยมีแฟนมาก่อนเลย เขายังคงทำให้ฉันรำคาญทุกครั้งเวลาที่เขามาหาฉันตอนอ่านหนังสือ
เขาโผล่ออกมาจากที่ที่นึง เหมือนกับเห็ดแหนะ
"หยุดตามฉันได้แล้วนายคนไม่แมน" ฉันพูดกับเขาก่อนที่เขาจะมีโอกาสได้พูดหรือทำอะไรก็ตาม มันเป็นเหมือนชีวิตประจำวันของเขาไปซะแล้ว ตามกวนฉันไม่หยุดหย่อน ไม่ว่าจะเป็นเวลาพัก หรือ ในทุกๆที่ที่เขาเจอฉัน
ในทางตรงกันข้ามแทยอนกับทิฟฟานี่จะหายตัวไปทุกครั้งเลยเวลาที่เขามาอยู่รอบๆตัวฉัน พวกเขาเป็นเพื่อนของฉันไม่ใช่เหรอ? ทำไมพวกเขาถึงทำแบบนั้นนกันนะ?
"ผมไม่ได้เดินตามคุณหรอกนะ เท้าของผมมันก็แค่เดินไปตามทางที่คุณเดินไปเท่านั้นเอง และผมก็คิดว่ามันคงเป็นโชคชะตาแน่ๆเลยที่ทำให้เราสองคนได้เดินไปทางเดียวกัน" เขาตอบอย่างใช้เหตุผล ในขณะที่มานั่งอยู่ข้างๆฉัน
ในขณะที่ฉันกำลังอ่านหนังสือต่ออยู่ใต้ต้นไม้ ใช่ฉันรักต้นไม้ต้นนี้มากๆเลยล่ะ
"ไม่ใช่ นั่นมันเป็นเพราะว่าความเอาแต่ใจของนายตั้งหาก" ฉันตอบอย่างเยือกเย็น
"ย่าห์ จองซูยอน! " เขาตะโกนเรียกฉันเสียงดังให้หันไปสนใจเขา ใบหน้าของเขาบ่งบอกถึงความรู้สึกของเขา เขาดูเจ็บปวดและเศร้า
"ผมรักคุณนะ จองซูยอน ได้โปรดรับหัวใจของผมไปที ผมไม่รู้หรอกนะว่าทำไมคุณถึงเย็นชาใส่ผม แต่ไม่ว่าคุณจะทำยังไง ผมก็หยุดไม่ได้ มันยากมากเลยนะที่จะควบคุมตัวเอง เมื่อเวลาผ่านไป ผมก็มีแต่ตกหลุมรักคุณมากขึ้น"
ฉันมองกลับไปหาเขาและพยายามทำความเข้าใจในสิ่งที่เขาพูดออกมา และนั่น ความจริงใจของเขาลึกยิ่งกว่าพื้นโลกซะอีก
"นายคนไม่แมน ไม่ว่านายจะพูดอะไรออกมาก็ตาม" ฉันยักไหล่และมองไปที่เขาโดยพยายามซ่อนรอยยิ้มเอาไว้
ใช่ แน่นอนเลยล่ะ ว่าฉันมีความสุขมาก ใครจะไม่มีความสุขกันล่ะ? ก็ในเมื่อความสารภาพรักฉัน ก็เขา? โอเค จะเรียกฉันว่าไบโพลาร์หรืออะไรก็ได้ ฉันรักเขาเหมือนกัน ตั้งแต่ฉันได้เจอเขา โอเค?แต่ฉันไม่อยากตกหลุมรักเขาอย่างง่ายดายขนาดนั้น เขาต้องทำให้ฉันเห็นว่าเขามีค่ามากพอสำหรับฉัน
"เมื่อกี้เธอเรียกฉันว่าอะไรนะ? "
"คนไม่แมน เกย์" ฉันตอบอย่างเฉยๆเพื่อทำให้เขาโกรธ
"เฮ้ เธอไม่คิดหน่อยเหรอว่าเธอพูดมากไปแล้วหน่ะ? " เขาถาม
"ไม่เลยสักนิด นายดูเหมือนผู้หญิง นายมั่นใจเหรอว่านายหน่ะแมน? " ฉันถามเขาพร้อมกับจ้องหน้าเขาแล้วค่อยก้มหน้าอ่านหนังสือต่อ
เขาไม่ได้ตอบกลับมา ฉันรู้สึกได้เลยล่ะว่าเขาจ้องมองมาที่ฉันอยู่
"หยุดจ้องฉันได้แล้วนะ คนไม่แมน" ฉันเตือนเขา แต่เขาก็ไม่ตอบกลับมา เขายังคงมองฉันต่อไป ถ้าเขาเป็นซุปเปอร์แมนแล้วล่ะก็ ฉันก็คงพรุนไปแล้วล่ะในตอนนี้
ในที่สุดฉันก็ทนกับสายตาที่เขามองมาที่ฉันไม่ไหว จนต้องปิดหนังสือแล้วเผชิญหน้ากับเขา
"ฉันบอกนายแล้วไงว่าให้หยุดมองมาได้แล้ว เก-"
"เธอคิดว่าฉันไม่แมนและเป็นเกย์งั้นเหรอ? " เขาถาม ในขณะที่ใบหน้าของเขาอยู่ห่างจากฉันไม่ถึงเมตร ฉันรู้สึกได้ถึงลมหายใจของเขาสัมผัสใบหน้าของฉัน
อะไรกันเนี่ย! เขาจูบฉัน! ที่ริมฝีปาก! มันรู้สึกดีมากเลยนะ เดี๋ยวก่อนนะ
"ไม่ต้องพูดแล้ว เธออยากได้อีกสักจูบมั้ยล่ะ? " เขาหยอกฉันโดยการฉีกยิ้ม
"เก-"
*กัดปาก*
"ผมรู้นะว่าคุณชอบจูบของผมน่ะ มิสจอง พูดคำนั้นอีกครั้งสิครับ แล้วผมจะจูบคุณอีกครั้ง" เขายิ้ม
"คนไม่แมน เกย์" ฉันแสร้งทำเป็นคนซื่อ
"เฮ้ ท่าทางคุณจะชอบมันมากเลยนะ" เขาบ่น
"แต่? นายก็ชอบมันเหมือนกันนี่นา?" ฉันเอียงคอถาม
"ผมจะชอบมันมากกว่านี้ ถ้าคุณจูบตอบผม" เขาตอบในขณะเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้ฉัน
"ก็ดีนะ ทำไมนายไม่ลองพยายามอีกครั้งดูล่ะ คนไม่แมน" ฉันยั่วให้เขาโกรธ
"ผมหวังว่าคุณจะไม่รังเกียจนะ ถ้าผมจะจูบคุณอีกครั้ง" เขาพูดพร้อมกับครอบครองริมฝีปากของฉัน
ริมฝีปากของเขา มันช่างเพอร์เฟคมากที่สุดในโลกเลย ริมฝีปากสีชมพูนั่น มันไปได้ดีกับริมฝีปากของฉัน ฉันคิดว่านี่คงถึงเวลาแล้วที่ฉันจะตอบรับรักเขา ฉันยิ้มและจูบตอบเขา
มันเป็นจูบสั้นๆ
"นั่นมันหมายความว่าในตอนนี้ผมเป็นแฟนของคุณแล้วใช่มั้ย? " เขาถามหลังจากที่เราผละจากการจูบกัน และจ้องมองมาที่ฉัน
ฉันยิ้มให้เขา
ฉันยิ้มแบบที่คิดว่าสวยที่สุดให้เขา
"แล้วฉันไม่ได้เป็นแฟนของนายมาตั้งนานแล้วเหรอ? "
ดวงตาตี่ๆของเขาเบิกกว้างขึ้น เพราะคำพูดอันน่าตกใจของฉัน
"จะ จะ จริงเหรอ?! "
ฉันพยักหน้า
"ใช่ นายไม่ได้ต้องการแบบนั้นงั้นเหรอ? " ฉันถาม
"ไม่! ผมอยากที่จะเป็นแฟนของคุณ! " ฉันหัวเราะเบาๆกับความน่ารักในการตอบคำถามของเขา
"ผมรักคุณนะ จองซูยอน แฟนของผม" เขากระซิบที่ข้างหูของฉันล่ะกอดฉันไว้
"ฉันก็รักนายเหมือนกันนะ เสี่ยวลู่หาน" ฉันตอบกลับไป
"สิก้า! " เสียงเรียกจากแทยอนทำให้ฉันกลับเข้าสู่ความเป็นจริง
"มีอะไร? " ฉันตอบเธอกลับไป
"ซูยอน เธอจะโอเคมั้ย ถ้าฉันจะให้เธอมาเป็นเพื่อนเจ้าสาวของฉัน? " แทยอนถามฉันในขณะที่เธอลองชุดแต่งงาน
"ได้สิ แน่นอนเลย ฉันสัญญากับเธอไว้แล้วนี่ ฉันจะรักษาสัญญา" ฉันตอบให้เธอมั่นใจ
"ย่าห์ คิมแทยอนเลิกกังวลเกี่ยวกับตัวฉันได้แล้วนะ!" ฉันดุเมื่อเห็นแทยอนกังวลในตัวฉัน
ฉันรู้สึกได้ถึงความอยากรู้อยากเห็นจากสีหน้าของชานยอล เขากำลังจะกลายเป็นสามีของแทยอนในเร็วๆนี้ และเป็นเวลานานมากที่พวกเขาตกลงคบกัน เขาอยากจะถามฉันหลายครั้ง แต่แทยอนก็แสดงสีหน้าใส่เขาว่าห้ามไม่ให้เขาถาม และให้เงียบไป
ใช่แล้ว ฉันควรจะลืมมันไปได้สักที ใช่มั้ย?
"เธอแน่ใจนะว่าจะขับรถกลับเองได้? " ทิฟฟานี่ถามฉันก่อนที่เราจะแยกกัน
ฉันพยักหน้าและตอบกลับ
"ได้น่า ฉันจะต้องผ่านแวะไปที่ที่นึงสักหน่อย และฉันก็จะไปเอาชุดของฉันด้วย"
"โอเค โทรหาฉันด้วยนะ ถ้าเธอกลับถึงบ้านแล้ว เข้าใจใช่มั้ย? "แทยอนพูดในขณะที่กุมมือฉัน
"ได้เลย" ฉันตอบในขณะที่ส่งยิ้มไปให้เธอ
เรากอดกันแล้วก็กล่าวบอกลา
หลังจากออกมาจากที่นั่น ฉันขับรถไปยังที่ของเขา
เสี่ยวลู่หาน
ฉันอ่านมันและทำได้แค่ถอนหายใจ
"ฉันคิดถึงนายลู่...ฉันคิดถึงนายมากเลย" ฉันกระซิบและพยายามฝืนยิ้มอย่างยากลำบาก
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ฮั่นแหน่ แชปสองมาแล้วค่า ปมของเจสสิก้ามาแล้ว หู้ย ล่ะพี่ลู่เขาไปไหนกัน อิอิอิ เซฮุนกับเจสสิก้าจะเจอกันตอนไหนนะ รอกันต่อไปค่ะ มีให้ลุ้นทุกตอนแน่ๆค่ะ ขอบคุณสำหรับเสียงตอบรับนะคะมีกำลังใจแปลมากเลย ถ้าเป็นไปได้เราจะแปลวันละตอนนะคะ ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด หรือถ้าเราไม่ขี้เกียจ คอมเม้นต์ ติชม กดโหวต กดเฟบให้ด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ : )
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ความคิดเห็น