คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : น่ารำคาญ
"น่ารำา..." 5555ันินแล้วหน่า
"แหม่...ฟั้วยไม่ไ้หรอ" แล้วเลโอ็เอา ไอพอมาให้ผม รวมทั้หูฟั
"ะฟั็ฟั...แล้ว็ไม่้อมายุ่ับัน"
"แล้วถ้าันะยุ่ล่ะ"
"...." เลโอไม่อบ แ่เินไปหาฮบิน เหอะ ฮบินอีแล้วหรอ
"เอ็นฮยอเป็นไรไปหรอรับ เห็นเหมอ ไม่สบายรึป่าว"ฮยอเินมาถามผม้วยวามเป็นห่ว ใ่ันป่วยใ ใะาแล้วเนี้ย
"ป่าวหรอ ฮยอแ่ิอะไรเรื่อยเปื่อยหน่ะ ไม่มีไรหรอ"
"ถ้ามีอะไร็บอน่ะฮยอ อย่าเ็บไว้นเียว เพื่อพวผม่วยไ้" ราวนี้เป็นเ้าหนอนเินมาหาผม แหม่ พูะิบีเลย "เพราะพวผม็อยารู้" แ่อนหลันี้สิ
"แปลเนอะอ่อมม่า ทำไมเี๋ยวนี้เลโอฮยออบไปะ เ้าถั่วลอเลยอ่ะ"
"นั้นสิๆ ผม็ว่ามันแปลๆนา"
"หรือพวเ้ามีัมิ่ันอ่ะ"
"นี้ๆทุนิันไปไลแล้ว เ้าอาะ...ะอบอยู่้วยันามภาษานเียบๆอ่ะ เพราะพวเรามันไม่เียบ พวเ้าเลยไปัน2นไ"
"อ่อ!!!!"ทั้3นพูออมาพร้อมัน แ่ทำไมหัวใอผมมันถึไ้เ็บน่ะ
"ฮยอเป็นอะไรหรอป่าวอ่ะ ทำไมมูมันแๆอ่ะ"
"ไม่รู้ิ สสัยไม่สบายอย่าที่ฮยอพูแน่เลย"
"เห็นมะ ผมบอแล้ว ฮยอรีบไปินยาเลยน่ะฮะ แล้วเี๋ยวะไ้นอน ไม่้อไป้อมแล้ว เี๋ยวพวผมบอให้"
"อบใน่ะทุน แ่ฮยอไหว เี๋ยวฮยอินยา็หายและ ป่ะ ไป้อมัน!!!!"
แม้ในใยัเ็บแ่ะให้เมมเบอร์เป็นห่วไม่ไ้ เพราะเราเป็นลีเอร์
21.00 หอพั
อนนี้พวผมพึ่้อมเสร็
“อ่าาาาเหนื่อยัเลยแหะ นี้เ็ๆไปอาบน้ำันไ้แล้ว ”ผมพูพราับไหล่ไป้วย
“โห่ววว ฮยออ่าา ผมเหนื่อยน่ะ อพัแปปไ้ป่ะ ”ฮยอบ่นอีและ
“ไ้สิ แ่้อไปอาบน้ำ่อนน่ะ เพราะเหม็นัว ”
“โถ่ฮยออ่าา อนอนแปปนึิ ะรีบไปไหน”
“ฮยอ้อไปรายารวิทยุอน 4ทุ่มน่ะ”
“ฮยอ็ไปิ พวผมอพัแปปนึ”และนี้ือเสียเ้าหนอน แล้าไล่ันั้นหรอห่ะ แ่ผมี้เียทะเลาะ
“เอาั้นหรอ ั้นฮยอไปอาบน้ำ่อนน่ะ แล้เอันพรุ่นี้ ”
“ร้าบบ”
“เลโอฝาูน้อ้วยน่ะ อย่าให้น้อนอนึน่ะ แล้ว็บอให้ราวี่อาบน้ำ้วย เี๋ยวฮยอนอนไม่ไ้”
“อือ...นายไปเถอะ”
“อบใน่ะเลโอี่”
“อืม...ฮบินไปอาบน้ำไ้แล้ว ะไ้นอนเห็นบ่นบอว่าปวหัวไม่ใ่หรอ”
“รับ ”
“ฮบินเป็นไรหรอ ”
“อ่อ ปวหัวน่ะรับฮยอ เี๋ยวินยา็หาย”
“อ่อ ั้นินยาแล้ว็เ้านอนน่ะ”
“รับฮยอ ฮยอไปอาบน้ำเถอะ เี๋ยวไปไม่ทันน่ะรับ...”
“อืมๆ ั้นฮยอไปอาบน้ำ่อนน่ะ”
“ฮยอ!!!”
“อะไร!”
“ มูฮยอูแๆน่ะ ยัไม่หายอีหรอฮะ” เนถามผมะผมใเลย
“อ่อ...ไม่รู้เหมือนันิ เี๋ยวะหายล่ะมั้”
“ฮยอูแลัวเอ้วยน่ะรับ เี๋ยวะไม่สบายเอา”
“อืม...อบใน่ะ”
“ฮยอไปอาบน้ำและ ห้ามเรียันอีน่ะ”
“555555ฮยออ่า”
“ิส์ พวแหนิ”
“หายเร็วๆน่ะฮยอ”
“อืมอบใน่ะ”
“ไม่เป็นไรฮะฮยอ ถ้าไม่ไหวไม่้อไป็ไ้ฮะ”
ที่ผมมูแ เพราะอีนพูเป็นห่วอีน อนนี้ผมเริ่มรู้สึแล้วว่าารเอาใใส่อีนมาไป มันไม่เป็นผล่อผมเลย เพราะะนั้น ผมะอยู่เียบๆอผม ึ่มันทำไ้ยามาถ้าผมไม่ไ้พูับอีน แ่ะผมให้ทำไ ในเมื่อผมทำไปแล้วเ้าไม่สนใผม แ่เ้าสนใอีนนึึ่ผม็ไม่ใ่นนนั้น
บไปแล้วอนนึน่ะ่ะ
ยัไเ้ามาแล้ว อมเม้นัน้วยน่ะ่ะ
ถ้าผิพลารไหนอโทษ้วยน่ะ่ะ
แล้วเอันอนหน้า่ะ
ความคิดเห็น