นามข้ามีว่า จัสติน

ลำดับตอนที่ #2 : chapter 1 เรื่องของเจ้าชาย

"ทำไมตรัสแบบนั้นเล่าพะยะค่ะ" คนรับใช้เก่าแก่คนเดิมถาม หลังจากที่ล็อคตัวใส่กุญแจมือได้สำเร็จ แล้วเพิ่งคิดได้ว่าตนจะถูกตำรวจจับไหมที่ทำกับรัชทายาทแบบนี้

โอ้ลุง ยังคิดได้อีกหรอเนี่ย ช้าไปแล้วลุง ช้าไปแล้วว

"ประชาชนหญิงเห็นเราคงทนไม่ได้ใจละลายหมด เราไม่อยากฆ่าผู้หญิงทางอ้อมด้วยโรคใจละลายที่เกิดจากDNAความหล่อของเราหรอกเรากลัวบาป"

   เอ่อลุงตำรวจไม่จับลุงหรอกพูดงี้เอา(มัน)เข้าคุกไปเลยดีกว่า

คนรับใช้คนเดิมนามว่า"ชิน"กำลังอยากคายของเก่าจะแย่(หล่อตายแหละ)แต่เพราะอีกฝ่ายเป้นรัชทายาทและเขาไม่อยากตกงานอีกทั้งความจำเป็นในหน้าที่ เขาหยิบแว่นดำขึ้นมาสวมทำให้เท่(เบบที่คนแก่จะสามารถเท่ได้)แล้วกึ่งลากกึ่งเชิญเจ้าชายไปที่รถ จากนั้นก็ขับทะยานออกจากพระราชวังไป