ผมเกลียดเด็ก MARKBAMx2

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1

.                                              ตอนที่1 
มาร์ค พาร์ท

ผมเดินออกมาจากห้องน้ำ เเละตรงเข้าห้องเรียนทันที เเต่หลังจากที่ผมเดินเข้ามาในห้องได้ไม่นานอาจารก้เข้ามาสอน ทำให้ผมต้องรีบเดินกลับไปนั่งที่

'อ่าวมึง ไปไหนมาว่ะนานเชียว'แจ็คสัน

'ไปเข้าห้องน้ำวะ'ผม

'อืมๆ'

เห้อออ จะว่าไปช่วงนี้ผมจิตใจไม่อยุ่กับเนื้อกับตัวก้ตั้งเเต่....ตอนที่เลิกกับเเฟนผมไปน่ะฮะ จริงๆผมน่ะเสียใจมากนะครับ เพระทั้งที่ผมก้รักเธอมาก ดูเเลเอาใจใส่ ไปรับไปส่ง เธอมาตลอด ผมเคยคิดว่าผมจะหยุดที่เธอ เเต่คืนนั้นเธอก้โทรมาบอกเลิกผม ช่วงเเรกๆผมก้ตามหาเธอไปทุกที่ ทุกๆที่ๆเคยไปกับเธอ กลับไม่เจออะเลย จนตอนนี้ผมท้อ เเละผมคิดจะใครอีกเเล้ว ถ้าความรักมันจะทำให้ผมเจ็บขนาดนี้เพราะจนถึงตอนนี้ผมก้ยังไม่รุ้สาเหตุที่เธอบอกเลิกผมเลย

ผมพยายามจะไม่คิดมาก เเล้วปล่อยให้มันเปนอดีต ให้มันเป็นบทเรียนชีวิต

เเต่ผมไม่เคยทำสักครั้ง ผมคิดถึงเธอ..คริสตัลL


แจ็คสัน พาร์ท

ตอนนี้ผมกำลังนั่งทานข้าวกับไอบีที่โรงอาหารของมหาลัยนะฮะ คนนี่ก้เยอะชิบหาย ส่วนไอบีนะหรอ นั่งทำบอกบุญไม่รับอยุ่ข้างๆผมเนี่ย ผมล่ะเบื้อเบื่ออก้พวกเพื่อนๆผมเนี่ย ชีวิตมันจะดราม่าอะไรขนาดน้านน ไอ่มาร์คนี่ยิ่งเเล้วใหญ่เลยตั้งเเต่เช้าล่ะนะ นี่ยังไม่รวมตอนที่มันนั่งน่าบูดไม่พูดไม่จาตอนเรียนอีก จริงๆมันก้เป็นเรื่องปกติของคนอื่นนะที่จะนั่งเงียบๆตอนเรียนเนี่ย เเตสำหรับมาร์ค ต้วน เเละหวัง เเจ็คสัน มันถือเปนเรื่งทีอเมซิ่งงงมากกก เพราะผมกับมันนะเวลาเรียนเนี่ยคุยไฟเเลบ บ้างก้เล่นโทสับบ้าง
ล่ะ ไม่ก้จับกลุ่มเล่นไพ่ หรือมากหน่อยก้โดเรียน เเต่มันไม่เคยที่จะตั้งใจเรียนนั่งเงียบเชีบยเเบบนี้ เห้ออออ ทำไมไม่เอาคนอย่างหวังเเจ็คสันเปนตัวอย่างล่ะ โธ่ เนี่ยดูสิ วันๆนะ ผมเเฮปปี้ ดี้ด้า อยู่ทุกว้านนนทุกวัน ก้ชีวิตไม่มีไรมากนี่ฮะ ไม่มีเรื่องให้มาปวดหัวเหมือนไอ่สองตัวนี้หรอก

แจ็คสัน หวัง โซ เเฮปปี้ฮะ~~~~~~~~~~

'เออนี่ไอบี มึงเปนไรวะ บ้านบึ้มหรอมึง'ผม

'บ้านบึ้มพ่องดิ่ เห้อออ'

'...'

'ก้ไอ่เนียร์อ่ะดิ่ มันบอกจะไปหารุ่นน้องๆ ตั้งเเต่เปิดเทอมมายังไม่เจอกันเลย มันก้บ่นบอกคิดถึง'เจบี

'มึงก้เลยหึงว่างั้น'ผม

'ก้...อืม'เจบี

'ถุ้ยยย ก้เเค่เนี่ย'ผม

'ไรมึง ไอเนียร์มันไม่เคยเปนเเบบนี้นะเว่ย มันติดกุจะตาย'เจบี

'เห้ออ มึงก้เชื่อใจกันบ้างดิ่ว่ะ เชื่อกุดิ่ไอ่เนียร์รักมึงจะตาย'

'ก้จริงวะ'เจบี

'เเล้วไอมาร์คไปไหนว่ะ'ผม

'มันคงซื้อข้าว ยุล่ะมั้ง'เจบี

'เออๆ'ผม

มาร์ค พาร์ท 

เมื่อเช้านี้ผมเเทบไม่เป็นอันเรียนอ่ะ อาจารพูดอะไรเข้าหูซ้ายทะลุหูขวา เห้ออ เดียวสิ้นเดือนก้มีเก็บคะเเนนดิบเคมีอีก นี่ก้จะสิ้นเดือนล่ะนี่ ผมคงต้องตั้งใจเรียนเเล้วทิ้งเรื่องส่วนตัวไปก่อนล่ะมั้ง

'ป้า!เอากระเพราที่นึง/เอาผัดกระเพราที่นึงฮะ' ผมสั่งอาหาร เเต่กลับมีเสียงเล็กเสียงหนึ่งดังขึ้นมา มันจะไม่อะไรเลยนะ ถ้าไม่มาสั่งเมนูเดียวกับผมเนี่ย ใครกันนะ? ไวเท่าความคิด ร่างสูงหันไปมองคนข้างๆ ที่ซึ่งมองมาที่เขาก่อนอยุ่เเล้ว ทำให้ดวงตาทั้งสองคู่สบกัน
ผมมั่นใจเลยว่าคนตัวเล็กคือคนที่ผมเจอในห้องน้ำเมื่อเช้านี้

'เออ.. เจ้าหนู ผัดกระเพรามันเหลือจานน่ะลูก'คุณป้าบอกอย่างใจดีพร้อมส่งยิ้มมาให้เด็กหนุ่มทั้งสอง

ผมเหลือบไปเหนร่างเล็กที่ส่งยิ้มกลับไปให้คุนป้า เเต่ยังไม่ทันที่ผมจะทักท้วงอะไร เสียงเล็กๆนั่นก้ดังขึ้นมา

'งั้นให้พี่เค้าเถอะฮะ' พูดพร้อมยิ้มตาหยี๋อย่างน่ารัก .....

น่ารัก...น่ารักงั้นหรอ ไอ่เด็กนี่หน่ะนะน่ารัก หึ ไม่มีทาง ใส่เเว่นหนาเตอะขนาดนั้น ออกจะเชย นายท่าจะบ้าไปเเล้วนะมาร์ค ต้วน

ร่างเล็กหันหลังกลับพร้อมเดินฝ่าคนจำนวนมากไปยังโต๊ะๆนึง

'อ่าวน้องเเบมไม่ซื้อข้าวมากินอ่ะ ' จูเนียร์
'เอ่อ เเบมไม่ค่อยหิว น่ะฮะ'
ตึก
'อ่ะ เอาไป นายเอาไปกินเหอะ' ผม

'เเล้วพี่จะกินอะไรล่ะฮะ'

'เเลัวถ้ากูกิน มึงจะกินอะไรล่ะ ห่ะ' ผม

'เอ่อเดียวผมไปซื้อร้านอื่นก้ได้นี่ฮะ'

'งั้นมึงเเหกตาดูซิ เนี่ยเเต่ล่ะร้าน เเถวมันยาวขนาดไหน เเล้วก้เปนกุไม่ใช่หรอที่ทำให้มึงต้องออกจากเเถวของร้านนั่นน่ะ' ผม

'แต่จริงๆผมไปต่อเเถวก้ได้นี่ฮะ'

'โอยยยย มึงจะอะไรนักหนาว่ะ เเดกๆไปเหอะ' ผมก้เริ่มจะรำคานเเล้วนะ

'อ่าว มาร์ครุ้จักน้องเเบมด้วยอ่อ' จูเนียร์

ผมเพิ่งเหนนะเนี่ยว่ามันก้นั่งอยุ่ด้วย

'ไม่รุ้จักหรอก เเค่เด็ก' ผม

'โอยย เมื่อไหร่มึงจะเลิกนิสัยเกลียดเด็กอะไรของมึงเนี่ย' จูเนียร์
'น้องเเบมนี่มาร์ค อยู่ปีสาม เปนเพื่อนพี่ ส่วนไอ่มาร์คนี่น้องเเบมเป็น ญาติกุ' จูเนียร์

'ยินดีที่ได้รุ้จักฮะ' แบมแบม
 'เออๆ' ผมพูดจบพร้อมเดินออกมาทันที เเล้วเดินตรงไปยังโต๊ะที่มีเเจ็คสันเเล้วเจบีที่นั่งอยู่ หึ ดูก้รุ้ว่าไอ่เจบีคงกำลังหึงไอ่เนียร์J

'นี่ไอบี เด็กโต๊ะนั้นเปนไคว่ะเหนนั่งเต๊าะไอ่เนี่ยมาตั้งนานล่ะ...'

พรววด! ยังไม่ทันที่ผมจะพูดจบไอ่เเจ็คสันก้เผลอสำลักน้ำออกมาเต็มหน้าไอ่เจบี

'มึงว่าไงนะไอ่มาร์ค!!!!!!!!!' เจบีที่อยู่ก้ลุกพรวดพราดพร้อมจ้องเขม็งไปที่โต๊ะของจูเนียร์

'อืม กุพูดเล่น ' ผมตอบออกมาด้วยเสียงราบเรียบ เหมือไม่มีอะไรเกิดขึ้น

'เหี้ยยยย/เหี้ยย!' เหมะสามัคคีกันจัง

'มึงกุไปซื้อน้ำก่อนนะ' เเจ็คสัน

'มึงไม่ต้องหนีกุเลย มึงเลยมึงอ่ะ เเหกตาดูสิเตมน่ากุเลยเหนมั้ย น้ำขี้ฟันมึงเนี่ย!!!'เจบี

โอยยยยยบีบี๋จ๋าาา อย่าหยิกสิจ๊ะ หวังผิดไปเเล้วว'เเจ็คสัน




แบมแบม พาร์ท

เห้ออออ ทำไมผมไม่เกิดมาหล่อๆเเบบพี่มาร์คมั่งน้าาาาา ดูดิๆทั้งสูงทั้งหล่อ มีกล้ามด้วยอ่ะ เเล้วดูโผ้มมมมมม ตัวก้เตี้ย เล็กก้เล็ก ไม่น่ารักอีก 

น่ารักหรอ จริงสิ

'นี่ๆยองเเจ ยูคคคคคค พี่เนียร์ค้าบบบ เเบมน่ารักมั้ยค้าบบบ'ผม

'น่ารักดิ่'ยองเเจ

'น่ารักมาก' ยูค

'น่าร้ากกกก'พี่เนียร์

'ง่ะ จริงอ่ะ เเต่เเบมว่าเเบมไม่เหนน่ารักอ่ะ ดูดิๆใส่เเว่นอีกเชยอ้ะะ งื้อออๆๆๆๆ'

'ทำไมคิดงั้นอ่ะ'ยองเเจ

'เออ ใช่ปกตินะแบมมะ...'ก่อนที่ยูคจะพูดจบพี่เนียร์ก้ขัดขึ้นมาซะก่อน

'รู้แล้ววววววว! เเบมๆกำลังมีความรักกกก!'พี่เนียร์

'เห้ยๆอะไรพี่เนียร์ นี่ๆอย่าไปฟังนะ'ผม

'พี่พูดจริงนะก้คนเราอ่ะเวลามีความรักก้อยากเปลี่ยนตัวเองให้ คนๆนั้นหันมาสนไง ว่าเเต่..
.
.
.
.คนๆนั้นของน้องเเบมคือใครหรอครับ'พี่เนียร์

สิ้นเสียงของพี่เนียร์สายตาของทุกๆคนไม่ว่าจะเปนยองเเจหรอืยูคยอม ก้หันมาทางผมอย่างคาดคั้น

อ้ากกกกกกกก ผมไม่ชอบบรรยากาศเเบบนี้เลย มันอึดอักนะ! 

'นี่ไม่ใช่นะไม่มีอะไรจริงๆ'ผม

'เเบมไม่มีความรักอะไรทั้งนั้นเเหละ'ผม

'เข้าใจผิกันหมดเเลัว'ผม

 'อย่าไปเชื่อสิ้ๆ'ผม

เห้ออออ ถึงเเก้ตัวยังไงก้คงไม่มีใครเชื่อสินะ ถ้าบอกไปคงไม่เปนไรหรอก... มั้ง

'โง้ยยยย บอกก้ได้ๆ บอกเเล้วๆ'ผม

'คือ..แบมม..แบมแค่ อยากให้ เอ่อออ'

ทุกสายตาจับจ้องผมอย่างต้องการคำตอบ

'เเบมเเค่อยากให้พี่มาร์คสนใจเเบมเท่านั้นเเหละ!'ผมพูดระรัว เเต่ผลตอบรับที่ได้คือ

'นั่นไง/โป้ะเช้ะ/ก้ว่าเเ้ลว'

'อ่าวไหงงั้นอ่ะ'ผม

'ก้เเบมอ่ะเก็บอาการไม่เก่ง'ยูค

'ก้ตอนพี่มาร์คเดินออกไปนะเเบมก้มานั่งยิ้มคนเดียว'ยองเเจจ

'เเล้วไหนจะตอนที่เขิน น่าเเดงเเล้วก้พูดติดๆขัดๆตอนคุยกับพี่มาร์คอีกล่ะ'
น่านนน พี่เนียร์มาเปนชุดเลยครับบ น้องเเบมอยากจิครายยย

'งั้นเอางี้ ตอนเยนเด่วพี่ไปรับนะ'พี่เนียร์

'ไปไหนอ่ะพี่'ยูค

'น่าาาไปเถอะ ว่างกัยอยุ่เเล้วใช่มั้ยล่ะ ใช่ โอเค ดีมาก ตอนเย็นเจอกันหน้ามอนะเด่วไปรับ พี่ไปล่ะ บรัยส์'

พี่เนียร์พูดคนเดียวเสร็จสรรพ ยังไม่ทันให้ใครได้ทักท้วงอะไร ก้เดินจากไป

'อ่าวไปซะล่ะอะไรเนี่ย'ยูค

'พี่เนียร์เผด็จการอ่ะโด่ววว' ยองเเจ

พวกผมก้คงทำได้เเต่บ่นล่ะฮะ จะไปขัดอะไรได้ล่ะ ฮ่าๆ

กริ้งงงงงงงงง!!

'กริ่งดังล่ะ ขึ้นห้องกันปะ' ผม

'ไปๆ'ยองเเจ


จูเนียร์ พาร์ท

หวัดดีฮะะะะ ก้ไม่มีไรมากกบอกรับบีบี๋ รักมากด้วยย ไม่นอกใจด้วย ไม่ใช่ล่ะฮะ ก้ทุกคนก้คงรุ้จักผมกันหมดเเล้วใช่มั้ยฮะ นั่นเเหละ ก้คงไม่ต้องเเนะนำตัวอะไรมากเนอะ จริงๆเเล้วผมน่ะไม่ได้มีญาติที่ไหนหรอกฮะ เเต่ผมกับน้องเเบมรุ้จักกันมาตั้งเเต่ตอนที่น้องมาย้ายมาอยุ่บ้านข้างๆผมล่ะฮะ ตอนน้องเพิ่งย้ายเขัามาเกาหลีใหม่ๆ ตอนนั้นน้องตัวเลกมากก เก้มยุ้ยๆน่ารักมากจริงๆนะ เผื่อใครยังไม่รุ้ พอโตมาสายตาก้สั้นทำให้น้องตั้งใส่เเว่นมาตลอดผมก้ไม่ชอบหรอกฮะ ไม่ใส่เเว่นน้องดูน่ารักกว่าเย้อะะะะะะ เเต่ถึงยังไงน้องเเบมก่น่ารักมากในสายตาผมอยุ่ดี

น้องเเบมเพิ่งย้ายมาอยุ่กับผม ไม่สิ ผมต่างหากที่เพิ่งย้ายมาอยุ่กับน้องแบมได้ไม่นาน ก้ตอนนั้น คุนเเม่ของน้องเเบมต้องกลับไปเปิดร้านอาหารที่ไทย ผมก้เปนห่วงน้องเลยย้ายมาอยุ่กับน้องซะเลย ส่วนคุนเเม่ของน้องเเบมก้ไม่ได้ว่าอะไร ดีซะอีก น้องเเบมจะได้ไม่เหงา ก้ตอนนั้นนะน้องยังเพิ่งขึ้มม. ปลายเองนาาา ส่วนผมน่ะอยุ่มหาลัยเเล้วก้ดูเเลตัวเองได้ เลยมาเกนผุ้ปกครองจำเป็นของน้องสะเลย

ผมกับน้องเเบมอยู่ด้วยกันมาตั้งเเต่ตัวเล็กจากความผูกพันที่มีให้ก้เปลี่ยนเปนความรัก ผมมองน้องเเบมเหมือนน้องเเท้ๆคนนึง เปรียบสเมือนคนในครอบครัวของผมส่วนพอ่กับเเม่ของผมท่านทั้งรักทั้งอ็นดูน้องเเบมเหมือนลูกแท้ๆคนนึงเลยล่ะฮะ

เเต่เเล้ววันนี้น้องเเบมก้มีความรักกะเค้าซะเทท~~
เเต่รักใครไม่รักนะสิ่ ดันไปรักคนอย่างมาร์คต้วน รันครั้งท่าจะยากหน่อยนะน้องเเบม เเต่พี่เนียร์เชียร์สุดใจขาดดิ้นนะเว่ยยย ก้ไอ่มา์คน่ะสิปากก้บอกเกลียดเด็ก ไม่ชอบเดกบ้างล่ะ เด็กมันน่ารำคานบ้างล่ะ เเล้ววันนี้ยังไงอย่าคิดว่าพี่เนี่ยร์ไม่เห็นนะค้าบบบบบ อะไรๆตั้งเเต่สั่งกับข้าวพร้อมกันล่ะมีมองตงมองตาอีก ยัไม่พอๆน้องเเบมเดินออกมาล่ะนะยังไปเดินตามมาตั้งไกลโด่ววว เเล้วพุดไรนะๆ

'ถ้ากุกินเเล้วมึงจะกินอะไร'

เเหมมมาทำเข้มมาขึ้นกูมึง คนอย่างมาร์คต้วนเคยเปนห่วงคนที่เพิงรุ้จักกันสะที่ไหนล่ะ โธ่มาร์ค ซึนไปไหนว้าาาาา

อาาา เเต่ก้นั่นเเหละเหมือนน้องเเบมจะมีหวังนะเนี่ยยยยยยย วรั้ยยยยย!

ส่วนวันนี้นะหรอ จะพาน้องเเบมไปเปลี่ยนตัวเองเปนคนไหมไง เอาให้น่ารักระดับสิบ ตรงสเปคมาร์ค ต้วนนนหึหึ! 

'บีบี๋วันนี้ไม่ต้องไปส่งเนียร์นะ เลิกเรียนเนียร์จะไปเที่ยวกับน้องเเบมเเล้วก้ไอ่ยูคไอ่เเจอ่ะ' ผม

'เห้อออ ให้ไปก้ได้ เเต่ต้องรีบกลับนะรุ้มั้ย ห้ามกลับบ้านดึก ถึงบ้านเเล้วรีบโทรมานะ หรือจะให้บีไปส่ง' บีบี๋

'งื้อ ไม่เปนไรๆๆ เนียร์ไปได้!' 

'โอเคครับๆ' 

'บีบี๋น่ารักที่สุดเล้ยยยยย'

'เเต่เนียร์น่ารักกว่าอีกรุ้มั้ย'

'โอยยยยยมัคมัคอ่าา เเจ็คสันโดนมดกัดดอ่าาา โอยยย' ไอ่เเจ็ค--

'ไหนให้มัคมัคดูหน่อยสิ.....โหยจริงด้วยยมดมาทั้งรังเลยง่ะ น้องสั้นของมัคมัคเจ็บมั้ยค้าบบ' ไอ่มาก--

'เกือบดีเเล้วมึง กุนี่ขึ้นเลยนะ ขึ้น! กุนี่ร้อยเจ็ดสิบเเล้วเว่ยย' ไอ่สั้น

'หราาาาาาาาาาาาาาาาาาา' ทั้งสามเสียงพุดขึ้นมาอย่างล้อเลียน




















talk
เเกกก ! เนียร์เป็นเเม่ยกมาร์คเเบมมมม 5555
คำผิดบานเบอะ 5555จะรีบเเก้ให้น้าาาาาา
จงเม้นนนๆๆๆๆ