ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : {SHORTFIC MARKNIOR - ลูกแมวของพี่หมอป่วย}
SF MARKNIOR - ลูแมวอพี่หมอป่วย
"นยอนเ่เป็นยัไบ้ารับนี.. ให้พี่หมอวัไ้หน่อยนะรับ" ร่าสูที่อยู่ในุราวน์้มลนหน้าผาแะับหน้าผามนอร่าบา มือหนาแะแ้มนรัเบาๆ่อนที่ะูบริมฝีปาบาสวยไ้รูปเบาๆโยที่ไม่มีารรุล้ำใๆ ทำไมมาร์ะไม่รู้ละว่าแฟนเ็อเ้าเวลาไม่สบายะอออ้อนให้เ้ามาสนในาไหน ฤทธิ์ลูแมวอเ้านะมีมาว่าที่เห็นอีเยอะเลย.. ินยอรู้ว่าเ้าอบให้ินยอแทนัวเอว่า นยอ.. อืม มันน่ารัสุๆไปเลย พวุว่าไหมรับ? ..
"แ่.. อื้อ พี่หมอ นยอปวหัวมาๆเลยฮะ.." พูพลา้อนาลมมอร่าสู้วยสายาหวานเยิ้ม
"ลูแมวอพี่หมอป่วยหนัมาเลยนะเนี๊ยะ.. อาาศเปลี่ยนแปลบ่อย นยอ้อูแลสุภาพรู้มั้ยรับ.. หืม ~" พูพลาปลายมูโ่ลบนแ้มใสแล้ว่อยๆเลื่อนปลายมูโ่ลมาลอเลียอออุ่นเพราะพิษไ้ มือหนาบีบเฟ้นเอวบา้าๆแล้ว่อยๆเลื่อนมือหนามาลูบหน้าท้อแบนราบเพิ่มวามเสียว่านให้แ่ร่าบาไม่น้อย
"อ.. อื้อ พี่หมอมาร์ หยุเลยนะฮะ!.." มือบาันอว้าอนรัที่ร่อมัวเอออเบาๆ
"็ใรละรับที่อ้อนพี่หมอ่อน.. ทั้แทนัวเอว่านยอ ทั้อบรับ้วยำว่า ฮะ.. แบบนี้มันน่าฟัสุๆไปเลย นยอิว่าพี่หมอมาร์นนี้ะทน่อลูแมวที่น่ารัไ้นานแ่ไหนรับ"
"ื้อ.. ็นยอป่วย อยาอ้อนให้พี่หมอมาูแลนยอเยอะๆนิน่า ~!" ยยิ้มนาหยีล้าๆวาลมปราให้เห็นรอยีที่มา่อนวัยแ่มันน่ารัสุๆเลยสำหรับร่าสู ไม่ว่าินยอะทำอะไร็น่ารัน่าเอ็นูไปสำหรับพี่หมอมาร์เสียหม
"ทาน้าวหรือยัรับนเ่.." มือหนาลูบผมนุ่มอแฟนัวเล็เบาๆ พลาหยิบยามามัผมหน้าอินยอ้วยวามรั โน้มหน้าไปูบหน้าผามน้ำๆ่อนะพูพึมพำเบาๆราวับมน์สะ.. "หายไ้นะรับนเ่"
"ยัไม่ินเลยฮะ.. รอพี่หมอมาทำ้าว้มที่อร่อยที่สุในโลเลย ~!" ยมือบาึ้นโอบรอบอร่าสูแล้วอออ้อนนนเป็นพี่ทนไม่ไหว้อ้มลมาูบริมฝีปาบาเบาๆแล้วผละออ ่อยๆอุ้มร่าบาในท่าเ้าสาวแล้วสาวเท้าเินไปที่ห้อรัว่อนที่ะวาร่าบาลบนเ้าอี้
"เี๋ยวพี่หมอทำให้ินนะรับ แป๊บนะรับลูแมวอมน.." ร่าสูยมือหนายีผมนรหน้า่อนที่ะผละออไปทำอาหารให้นป่วยิน ร่าสูเลื่อนัวไปมาอยู่หน้าเาท์เอร์ห้อรัวอย่าเป็นธรรมาิเพราะมาร์รู้ว่านรัไม่อบทานอแ่แ็ ไม่อบินผัม ทำให้เ้า้อทำอาหารให้นน่ารัทานเป็นประำ เวลาินยอทานอาหารที่เ้าทำแล้วมว่าอร่อยมาๆพร้อมับยิ้มหวานๆนั้น มันทำให้เ้ามีวามสุที่สุเลย
"พี่หมอฮะ.. ินยออยาหายไ้แล้ว อยู่แ่ในห้อ วันๆมีแ่ินับนอน น่าเบื่อสุๆไปเลย.." ร่าบาพูไปทำปายื่นแล้วเท้าามอนรัที่ำลัทำอาหารให้ัวเออยู่
"เี๋ยว็หายแล้วรับ.. ทาน้าว ทานยา นอนพั็หายแล้วเนอะ ไม่อแนะรับนเ่"
"อื้อ.. แล้วเสร็รึยัฮะ?" ร่าบาเริ่มทำแ้มุ่ยเป็นสัาบ่บอร่าสูว่าแมวเริ่มหิวแล้วนะพี่หมอ!
"เสร็แล้วรับนี อ้ามนะะอ้ามม ~" มือหนา่อยๆยถ้วย้าว้มมาวาไว้รหน้าร่าบาแล้วหยิบ้อนึ้นั้าว้ม่อนที่ะเอา้อน้าว้มมาิริมฝีปาัวเอแล้วเป่าให้้าว้มเย็นล มือหนา่อยๆเลื่อน้อนไปิริมฝีปาบาแล้วยยิ้มว้า
"อ้าม.. ืม อย่อยที่สุในโลเลยฮะพี่หมอ นยอ้อหายไ้เร็วๆนี่ริๆ้วย ้าว้มอพี่หมอนะวิเศษที่สุเลย ~ ".. ยยิ้มว้านนเป็นพี่อใไม่ไหว้อโน้มัวไปหอมแ้มนิ่มเบาๆแล้วมอนัวเล็ที่ิน้าว้มที่เ้าทำนหมาม้วยวามอิ่มใ
"ถึเวลาินยาแล้วสินะะนยอ.." มือหนา่อยๆหยิบยาเม็ลมพร้อมน้ำอุ่นแล้วเินเ้าไปหาอีนที่นั่อยู่ ริมฝีปาหยัยยิ้มเ้าเล่ห์ มือหนาส่ยาเม็ลมเ้าโพรปาแล้วาม้วยน้ำอุ่น่อนที่ะ้มลแล้วใ้มือหนาประอท้ายทอยนัวเล็ไว้ ลิ้นหนา่อยๆันเม็ยาเ้าโพรปารสหวาน ร่าบา่อยๆลืนเม็ยาลลำอสวย ารป้อนยาแปรเปลี่ยนมาเป็นรสูบที่เสียว่านไม่น้อย ร่าสู่อยๆผละูบออ้าๆแล้วูบับน้ำรมุมริมฝีปาบาเบาๆ
".. ื้อ พี่หมอ้อป้อนยาแบบนี้ให้แ่นยอนเียวนะฮะ!" แ้มลมที่เริ่มป่อึ้นเพราะลม ทำให้ร่าสูอหมั่นเี้ยวไม่ไ้ที่ะฟัแ้มลมๆนั้น
"แน่นอนรับนี.. พี่หมอะป้อนยาแ่นป่วยนนี่น่า ไปนอนันนะนี พี่หมออุ้มนะรับ.." ร่าสูับมือบาโอบรอบอัวเอแล้วอุ้มท่าเ้าสาวลับห้อนอน้าๆ มือหนา่อยๆวาร่าบาล้าๆแล้วึ้นร่อม ้มหน้าลูบหน้าผามน เรื่อยมานถึวาลมที่เวลายิ้มทีไราู่นี้็ะยิ้มไป้วย เลื่อนลมาถึปลายมูสวยที่เ้าอบับเบาๆอนเ้า่อนะไปทำาน เรื่อยๆนถึแ้มใสที่เวลาโนเ้าัใ็ะ้ออมลมเปรียบเสมือนปลาปัเป้า ่อนที่ะเลื่อนมาหยุที่ริมฝีปาบาแล้วุมพิเบาๆแล้วผละออลมานอนอนัวเล็ให้ื่นใ
"พี่หมอมาร์.. ิ นยอรัพี่หมอมาๆเลยนะฮะ".. ่อยๆุหน้าลบนแผ่นอว้าที่นัวเล็อบหนัหนาเพราะวามอบอุ่น มือบาสวมอนรัไว้แน่น
"พี่หมอ็รันยอนะะ.. ฝันีนะะแมวื้อ หายป่วยไวๆ.." ร่าสู้มลูบลบนลุ่มผมหอมนุ่มเบาๆแล้วหลับาลนอนอร่าเล็้วยวามรั
"ฝันีฮะ.." ร่าเล็่อยๆผล็อยหลับไป้วยวามเมื่อยล้าาพิษไ้
พี่หมออินยอนะทั้หล่อและใี พวุอิาินยอใ่ไหมล่ะ ว่าแ่พวุมีพี่หมอเป็นอัวเอรึยัรับ? ㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋ
{ THE END}
- มา่อันิๆเลย อิาินยอั 55555555 แรบันาลใอฟิสั้นเรื่อนี้มาาอนนี้ที่ินยอป่วยอยู่ หายไวๆนะนยออพี่มาร์
- แอบามนะเนี๊ยะ 55555555555
- อาาศเปลี่ยนแปลบ่อยูแลสุภาพัน้วยน่า
- สุสัน์วันสราน์ เล่นน้ำันอย่าปลอภัยนะะ
- เม้นเป็นำลัใให้เราหน่อยเถอะน่า
- แท็สรีม #MN_ลูแมวป่วย
"นยอนเ่เป็นยัไบ้ารับนี.. ให้พี่หมอวัไ้หน่อยนะรับ" ร่าสูที่อยู่ในุราวน์้มลนหน้าผาแะับหน้าผามนอร่าบา มือหนาแะแ้มนรัเบาๆ่อนที่ะูบริมฝีปาบาสวยไ้รูปเบาๆโยที่ไม่มีารรุล้ำใๆ ทำไมมาร์ะไม่รู้ละว่าแฟนเ็อเ้าเวลาไม่สบายะอออ้อนให้เ้ามาสนในาไหน ฤทธิ์ลูแมวอเ้านะมีมาว่าที่เห็นอีเยอะเลย.. ินยอรู้ว่าเ้าอบให้ินยอแทนัวเอว่า นยอ.. อืม มันน่ารัสุๆไปเลย พวุว่าไหมรับ? ..
"แ่.. อื้อ พี่หมอ นยอปวหัวมาๆเลยฮะ.." พูพลา้อนาลมมอร่าสู้วยสายาหวานเยิ้ม
"ลูแมวอพี่หมอป่วยหนัมาเลยนะเนี๊ยะ.. อาาศเปลี่ยนแปลบ่อย นยอ้อูแลสุภาพรู้มั้ยรับ.. หืม ~" พูพลาปลายมูโ่ลบนแ้มใสแล้ว่อยๆเลื่อนปลายมูโ่ลมาลอเลียอออุ่นเพราะพิษไ้ มือหนาบีบเฟ้นเอวบา้าๆแล้ว่อยๆเลื่อนมือหนามาลูบหน้าท้อแบนราบเพิ่มวามเสียว่านให้แ่ร่าบาไม่น้อย
"อ.. อื้อ พี่หมอมาร์ หยุเลยนะฮะ!.." มือบาันอว้าอนรัที่ร่อมัวเอออเบาๆ
"็ใรละรับที่อ้อนพี่หมอ่อน.. ทั้แทนัวเอว่านยอ ทั้อบรับ้วยำว่า ฮะ.. แบบนี้มันน่าฟัสุๆไปเลย นยอิว่าพี่หมอมาร์นนี้ะทน่อลูแมวที่น่ารัไ้นานแ่ไหนรับ"
"ื้อ.. ็นยอป่วย อยาอ้อนให้พี่หมอมาูแลนยอเยอะๆนิน่า ~!" ยยิ้มนาหยีล้าๆวาลมปราให้เห็นรอยีที่มา่อนวัยแ่มันน่ารัสุๆเลยสำหรับร่าสู ไม่ว่าินยอะทำอะไร็น่ารัน่าเอ็นูไปสำหรับพี่หมอมาร์เสียหม
"ทาน้าวหรือยัรับนเ่.." มือหนาลูบผมนุ่มอแฟนัวเล็เบาๆ พลาหยิบยามามัผมหน้าอินยอ้วยวามรั โน้มหน้าไปูบหน้าผามน้ำๆ่อนะพูพึมพำเบาๆราวับมน์สะ.. "หายไ้นะรับนเ่"
"ยัไม่ินเลยฮะ.. รอพี่หมอมาทำ้าว้มที่อร่อยที่สุในโลเลย ~!" ยมือบาึ้นโอบรอบอร่าสูแล้วอออ้อนนนเป็นพี่ทนไม่ไหว้อ้มลมาูบริมฝีปาบาเบาๆแล้วผละออ ่อยๆอุ้มร่าบาในท่าเ้าสาวแล้วสาวเท้าเินไปที่ห้อรัว่อนที่ะวาร่าบาลบนเ้าอี้
"เี๋ยวพี่หมอทำให้ินนะรับ แป๊บนะรับลูแมวอมน.." ร่าสูยมือหนายีผมนรหน้า่อนที่ะผละออไปทำอาหารให้นป่วยิน ร่าสูเลื่อนัวไปมาอยู่หน้าเาท์เอร์ห้อรัวอย่าเป็นธรรมาิเพราะมาร์รู้ว่านรัไม่อบทานอแ่แ็ ไม่อบินผัม ทำให้เ้า้อทำอาหารให้นน่ารัทานเป็นประำ เวลาินยอทานอาหารที่เ้าทำแล้วมว่าอร่อยมาๆพร้อมับยิ้มหวานๆนั้น มันทำให้เ้ามีวามสุที่สุเลย
"พี่หมอฮะ.. ินยออยาหายไ้แล้ว อยู่แ่ในห้อ วันๆมีแ่ินับนอน น่าเบื่อสุๆไปเลย.." ร่าบาพูไปทำปายื่นแล้วเท้าามอนรัที่ำลัทำอาหารให้ัวเออยู่
"เี๋ยว็หายแล้วรับ.. ทาน้าว ทานยา นอนพั็หายแล้วเนอะ ไม่อแนะรับนเ่"
"อื้อ.. แล้วเสร็รึยัฮะ?" ร่าบาเริ่มทำแ้มุ่ยเป็นสัาบ่บอร่าสูว่าแมวเริ่มหิวแล้วนะพี่หมอ!
"เสร็แล้วรับนี อ้ามนะะอ้ามม ~" มือหนา่อยๆยถ้วย้าว้มมาวาไว้รหน้าร่าบาแล้วหยิบ้อนึ้นั้าว้ม่อนที่ะเอา้อน้าว้มมาิริมฝีปาัวเอแล้วเป่าให้้าว้มเย็นล มือหนา่อยๆเลื่อน้อนไปิริมฝีปาบาแล้วยยิ้มว้า
"อ้าม.. ืม อย่อยที่สุในโลเลยฮะพี่หมอ นยอ้อหายไ้เร็วๆนี่ริๆ้วย ้าว้มอพี่หมอนะวิเศษที่สุเลย ~ ".. ยยิ้มว้านนเป็นพี่อใไม่ไหว้อโน้มัวไปหอมแ้มนิ่มเบาๆแล้วมอนัวเล็ที่ิน้าว้มที่เ้าทำนหมาม้วยวามอิ่มใ
"ถึเวลาินยาแล้วสินะะนยอ.." มือหนา่อยๆหยิบยาเม็ลมพร้อมน้ำอุ่นแล้วเินเ้าไปหาอีนที่นั่อยู่ ริมฝีปาหยัยยิ้มเ้าเล่ห์ มือหนาส่ยาเม็ลมเ้าโพรปาแล้วาม้วยน้ำอุ่น่อนที่ะ้มลแล้วใ้มือหนาประอท้ายทอยนัวเล็ไว้ ลิ้นหนา่อยๆันเม็ยาเ้าโพรปารสหวาน ร่าบา่อยๆลืนเม็ยาลลำอสวย ารป้อนยาแปรเปลี่ยนมาเป็นรสูบที่เสียว่านไม่น้อย ร่าสู่อยๆผละูบออ้าๆแล้วูบับน้ำรมุมริมฝีปาบาเบาๆ
".. ื้อ พี่หมอ้อป้อนยาแบบนี้ให้แ่นยอนเียวนะฮะ!" แ้มลมที่เริ่มป่อึ้นเพราะลม ทำให้ร่าสูอหมั่นเี้ยวไม่ไ้ที่ะฟัแ้มลมๆนั้น
"แน่นอนรับนี.. พี่หมอะป้อนยาแ่นป่วยนนี่น่า ไปนอนันนะนี พี่หมออุ้มนะรับ.." ร่าสูับมือบาโอบรอบอัวเอแล้วอุ้มท่าเ้าสาวลับห้อนอน้าๆ มือหนา่อยๆวาร่าบาล้าๆแล้วึ้นร่อม ้มหน้าลูบหน้าผามน เรื่อยมานถึวาลมที่เวลายิ้มทีไราู่นี้็ะยิ้มไป้วย เลื่อนลมาถึปลายมูสวยที่เ้าอบับเบาๆอนเ้า่อนะไปทำาน เรื่อยๆนถึแ้มใสที่เวลาโนเ้าัใ็ะ้ออมลมเปรียบเสมือนปลาปัเป้า ่อนที่ะเลื่อนมาหยุที่ริมฝีปาบาแล้วุมพิเบาๆแล้วผละออลมานอนอนัวเล็ให้ื่นใ
"พี่หมอมาร์.. ิ นยอรัพี่หมอมาๆเลยนะฮะ".. ่อยๆุหน้าลบนแผ่นอว้าที่นัวเล็อบหนัหนาเพราะวามอบอุ่น มือบาสวมอนรัไว้แน่น
"พี่หมอ็รันยอนะะ.. ฝันีนะะแมวื้อ หายป่วยไวๆ.." ร่าสู้มลูบลบนลุ่มผมหอมนุ่มเบาๆแล้วหลับาลนอนอร่าเล็้วยวามรั
"ฝันีฮะ.." ร่าเล็่อยๆผล็อยหลับไป้วยวามเมื่อยล้าาพิษไ้
พี่หมออินยอนะทั้หล่อและใี พวุอิาินยอใ่ไหมล่ะ ว่าแ่พวุมีพี่หมอเป็นอัวเอรึยัรับ? ㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋ
{ THE END}
- มา่อันิๆเลย อิาินยอั 55555555 แรบันาลใอฟิสั้นเรื่อนี้มาาอนนี้ที่ินยอป่วยอยู่ หายไวๆนะนยออพี่มาร์
- แอบามนะเนี๊ยะ 55555555555
- อาาศเปลี่ยนแปลบ่อยูแลสุภาพัน้วยน่า
- สุสัน์วันสราน์ เล่นน้ำันอย่าปลอภัยนะะ
- เม้นเป็นำลัใให้เราหน่อยเถอะน่า
- แท็สรีม #MN_ลูแมวป่วย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น