คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : คุณนายที่สอง - CH.1
01
แสงสว่างของดวงอาทิตย์ลอดผ่านม่านที่ถูกปิดกั้นไว้เข้ามา กายบางขยับเปลี่ยนท่านอนให้สบายตัวมากขึ้น แต่เพราะแสงตะวันนี่สิ ทำให้แบคฮยอนรู้สึกตัวตื่นเพราะตอนนี้คงจะสายแล้ว
“อา...เพิ่งจะหกโมงเช้าเองเหรอเนี่ย” แขนเล็กยกขึ้นบิดขี้เกียจบนอากาศไปพลาง หาวไปพลาง เขาหยัดตัวลุกจากเตียง หยิบผ้าขนหนูที่โบอาเตรียมเอาไว้ให้เดินเข้าห้องน้ำไปชำระร่างกาย
“พี่โบอาครับ…สบู่หมด” แบคฮยอนโผล่หัวออกมาจากช่องประตูที่เปิดแง้ม เขาส่งเสียงเรียกสาวใช้ประจำตัวที่ตอนนี้กำลังง่วนกับการเก็บกวาดห้องนอนของเจ้านาย
“อุ๊ยตาย! ขอโทษค่ะคุณนายสอง พี่ลืมไปได้ไงเนี่ย....รอสักครู่นะคะ” เธอรีบจ้ำอ้าวออกจากห้องไปทันที รอไม่นานนักโบอาก็วิ่งกลับมาพร้อมกับสบู่เหลวกลิ่นกุหลาบขวดใหม่ กลิ่นที่แบคฮยอนชอบใช้ เพราะคุณชานยอลชอบ
“พี่โบอาไม่เห็นต้องรีบเลย เดี๋ยวก็หกล้มกันพอดี ขอบคุณนะครับ” ริมฝีปากสวยคลี่ยิ้มกว้าง ดวงตาคู่เรียวหยีเป็นเส้นตรง แบคฮยอนน่ารัก น่ารักจนโบอาอดที่จะเอ็นดูไม่ได้
“ก็พี่ไม่อยากให้คุณนายสองต้องรอนานนี่คะ อืม..พี่ลืมบอกไปเลย เมื่อคืนคุณชานยอลแวะมาหาคุณนายสองด้วยล่ะค่ะ” แบคฮยอนยิ้มกว้างมากกว่าเดิม ก่อนจะยู่ปากแดงๆพร้อมกับพูดเอ็ดสาวใช้อย่างไม่จริงจังเท่าไหร่
“ทำไมพี่โบอาไม่ปลุกผมล่ะครับ”
“คุณชานยอลเธอห้ามเอาไว้น่ะค่ะ เธอไม่อยากรบกวนเวลานอนของคุณนายสอง”
“คุณชานยอลได้พูดอะไรรึเปล่าครับ” ความสงสัยถูกแสดงออกทางสายตา ใบหน้าหวานอิ่มเอมไปด้วยความสุข แค่รู้ว่าสามีแวะมาหา แค่นั้นแบคฮยอนก็ดีใจมากแล้ว
“คุณชานยอลเธอฝากบอกว่า...คุณนายที่สี่จะย้ายเข้ามาวันนี้ค่ะ” โบอาหลุบตาต่ำ เธอไม่อยากมองสีหน้าและแววตาของเจ้านายตอนนี้ แบคฮยอนคงจะปวดใจไม่น้อยที่จะต้องมาคอยต้อนรับภรรยาคนใหม่ของคุณชานยอล ที่มักจะมีเข้ามาเรื่อยๆ เกือบจะทุกเดือน
คุณชานยอลมักจะนำสาวน้อย หนุ่มน้อย กลับมาที่บ้านด้วยบ่อยๆจนทุกคนชินตา แต่จะมีแค่ไม่กี่คนเท่านั้นที่คุณชานยอลจะยกย่องออกหน้าออกตาให้เป็นคุณนายของตระกูลปาร์คอย่างเช่นแบคฮยอน
“อ้าวเหรอ...แล้วเขาจะมาถึงที่นี่กี่โมงล่ะครับ” แบคฮยอนหุบยิ้ม เสียงของเขาแผ่วลงจนสังเกตได้ โบอาเอื้อมมือไปกุมมือเรียวสวยราวกับผู้หญิงเอาไว้ ก่อนจะใช้นิ้วโป้งลูบเบาๆเพื่อปลอบประโลม
“ไม่ต้องเศร้าไปนะคะคุณนายสอง พี่เชื่อว่าคุณชานยอลรักคุณนายสองไม่น้อยไปกว่าใคร เธอเอ็นดูคุณนายสองมากกว่าคุณๆคนอื่นเสียด้วยซ้ำ อาบน้ำนะคะ เดี๋ยวพี่ไปถามคนข้างนอกให้ว่าคุณนายสี่จะมาถึงกี่โมง” แบคฮยอนพยักหน้ารับ ก่อนจะปิดประตูห้องน้ำแล้วหายเข้าไปในนั้น
ในบ้านวันนี้วุ่นวายผิดปกติ คนรับใช้วิ่งกันจ้าละหวั่น แบคฮยอนรู้ว่าพวกเขารีบ เพราะกำลังจัดเตรียมงานต้อนรับคุณนายที่สี่ทีกำลังจะย้ายเข้ามา
“คุณนายสองคะ คุณนายใหญ่ให้มาเชิญไปทานข้าวด้วยกันค่ะ” แบคฮยอนสะดุ้ง ร้อยวันพันปีคุณนายใหญ่ไม่เคยคิดที่จะชวนเขาไปทานข้าวด้วย ทุกครั้งที่เดินสวนกันก็ทำเหมือนกับแบคฮยอนเป็นธาตุอากาศ
“พี่โบอา...ผมกลัว” แบคฮยอนหันไปส่ายหัวให้กับสาวใช้ เธอยิ้มกลับมาให้ พร้อมกับจูงแขนให้เดินไปพร้อมกัน
“อย่ากลัวไปเลยค่ะ...ปะ...ไปกับพี่นะคะ” โบอาจูงแขนเจ้านายของเธอให้เดินไปพร้อมกัน แบคฮยอนยังเอาแต่รั้น เขากลัว กลัวว่าคุณนายใหญ่จะทำอะไรเขา เหมือนที่คุณนายสามทำ
อาจจะเป็นเพราะว่าแบคฮยอนยืนอยู่ตรงนี้นานเกินไปแล้ว ทำให้คุณนายใหญ่อดทนรอไม่ไหวจนต้องลุกออกมาตามถึงหน้าห้องอาหาร ริมฝีปากที่แต้มด้วยลิปสติกสีสวยคลี่ยิ้มหวาน แบคฮยอนขนลุก เพราะมันเป็นรอยยิ้มที่ไม่เคยเห็นมาก่อน
“ชานยอลรอนานแล้วนะ เธอมัวชักช้าอะไรอยู่ล่ะแบคฮยอน” หญิงสาวเอ่ยด้วยน้ำเสียงหวานแต่ทรงพลัง ‘คุณเฟย’สง่างาม เหมาะมาก เหมาะกับตำแหน่งคุณนายใหญ่ของตระกูลปาร์คเป็นที่สุด
“ข...ขอโทษครับ”
“นั่งสิแบคฮยอน” คุณชานยอลพูด เขามองภรรยาตัวน้อยของตัวเองด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเอ็นดู น้ำเสียงที่ใช้พูดกับแบคฮยอนก็นุ่มนวลเสียจนคุณผู้หญิงอีกคนที่นั่งร่วมโต๊ะอาหารต้องเบ้ปาก ‘ฮียู’ กรอกตาไปมา แต่ก็แสร้งมอบรอยยิ้มให้แบคฮยอน
“แบคฮยอนมานั่งสิจ๊ะ มานั่งข้างๆฉัน” ฮียูหรือคุณนายที่สามกวักมือเรียกแบคฮยอน คนตัวเล็กไม่ได้ปฏิเสธ เขารีบนั่งลงบนเก้าอี้ที่ว่างอยู่
“เป็นไง หลับสบายรึเปล่า?” คุณชานยอลถาม พร้อมกับตักอาหารให้ภรรยาตัวน้อย แบคฮยอนเป็นเสมือนน้องเล็กของบ้านหลังนี้ แถมยังวางตัวดี ไม่วางอำนาจเหมือนใครอีกคน
“สบายดีครับ”
“แบคฮยอน...วันนี้คุณนายที่สี่จะย้ายเข้ามานะ”
“ครับ ผมทราบแล้ว”
“ห้องของเขาฉันจัดให้อยู่ติดกับห้องของฮียูค่ะ คุณโอเคมั้ยคะชานยอล” คุณนายใหญ่ของบ้านเอ่ยถามสามี ชานยอลพยักหน้า พร้อมกับขอบคุณภรรยาคนสวย
“ขอบใจมากนะเฟย ให้ ‘ลู่หาน’ เขาอยู่ห้องนั้นแหละ” ใจของแบคฮยอนกระตุกวูบเมื่อได้ยินชื่อนั้น ลู่หาน....หวังว่าจะไม่ใช่อย่างที่คิดนะ
“ชื่อคุณลู่หานเหรอคะ? ฉันได้ยินมาว่าเขาเป็นผู้ชายเหมือนกับแบคฮยอนใช่มั้ยคะ?” ฮียูชิงถาม ถ้าเป็นผู้ชายก็ขอให้หงอเหมือนกับแบคฮยอนก็แล้วกัน เธอจะได้กำหราบให้อยู่หมัด
“อืม..ผู้ชาย แต่สวยเหมือนผู้หญิงเลยล่ะ”
“ยินดีต้อนรับค่ะคุณนายที่สี่” บรรดาคนรับใช้เอ่ยต้อนรับเจ้านายคนใหม่ ไม่ว่าจะเป็นคนของคุณนายใหญ่ คนของแบคฮยอน หรือคนของคุณนายสามต่างก็ต้องออกมาต้อนรับตามหน้าที่ ชานยอลเดินออกไปโอบเอาร่างเล็กที่ชื่อว่าลู่หานด้วยใบหน้าแจ่มใส ผิดกับคนที่มาใหม่ ลู่หานไม่ยิ้ม ใบหน้าหวานหมองเศร้าจนสังเกตได้
“มาแนวเดียวกับคุณนายสองเลยอ่ะ” สาวใช้คนหนึ่งพูดขึ้น ถ้าจำไม่ผิดเธอคงจะเป็นคนของคุณนายสาม ใช่แล้วล่ะ....ลู่หานเหมือนกับแบคฮยอนตอนที่มาเหยียบที่นี่ครั้งแรกมาก แบคฮยอนหมองเศร้า หลังจากที่รับรู้ว่าตัวเองต้องมาตกเป็นตัวสำรองของคุณชานยอล แต่เพราะแบคฮยอนรักชานยอล ทุกอย่างจึงเลื่อนเลยมาจนถึงทุกวันนี้
“นี่คุณนายใหญ่ หรือคุณเฟย”
“นี่คุณนายสอง หรือแบคฮยอน”
“ส่วนนี่คุณนายสาม หรือฮียู” ชานยอลแนะนำสมาชิกในบ้านให้ลู่หานฟัง เฟยเพียงแค่ยิ้มบางๆ แต่ผิดกับฮียูที่ยิ้มจนหน้าบานไปหมด แต่คงไม่มีใครจะรู้สึกแย่ไปกว่าแบคฮยอน ที่ต้องมารับรู้ความเป็นจริงที่ไม่มีวันจะทำใจได้
“ละ...ลู่หาน” แบคฮยอนพูดติดอ่างขึ้นมาทันใด น้ำตาคลอหน่วยตาอย่างห้ามไม่ได้
“รู้จักลู่หานเหรอแบคฮยอน” ชานยอลถามเมื่อเห็นสีหน้าของภรรยา
“ป...เปล่าครับ” แบคฮยอนปฏิเสธ เขาไม่กล้าบอกใครหรอกว่าคนตรงหน้าเนี่ย คือ ‘เพื่อนสนิท’ ของตัวเอง ถ้าคนอื่นรู้ก็คงจะเอาแต่หัวเราะเยาะที่รู้ว่าเพื่อนรักมาใช้สามีร่วมกัน
“ต่อไปนี้ฉันต้องฝากลู่หานด้วยนะ” ชานยอลพูดเพียงแค่นั้นก่อนจะเดินผ่านทุกคนไปพร้อมกับลู่หาน ไม่มีใครรู้เลยว่าในใจของคุณเฟย คุณแบคฮยอน และคุณฮียูรู้สึกยังไง พวกเขาไม่ได้แสดงอาการออกมามากมายนัก ได้แต่ก้มหน้ายอมรับในสิ่งที่ชานยอลทำ
“แบคฮยอน...หลังจากที่คุณนายใหญ่ไปแล้วให้มากับฉัน” ฮียูกระซิบ แบคฮยอนได้แต่พยักหน้ารับเบาๆ เขาไม่อยากต่อต้านให้มันเป็นเรื่องจนคุณชานยอลต้องปวดหัว อย่างน้อยคุณฮียูก็ไม่ได้ทำร้ายร่างกายแบคฮยอน จะมีก็แต่คำพูดที่เสียดแทงหัวใจเท่านั้นแหละ
“แกต้องช่วยฉันกำจัดลู่หาน อย่าให้มันได้มาเดินชูคออยู่ในบ้าน” นั่นเป็นคำพูดที่ออกมาจากปากคุณฮียูคนสวย แบคฮยอนไม่ได้พูดอะไร มือเรียวกำเข้าหากันแน่นทั้งๆที่ยังไขว้หลังอยู่
“เชื่อฟังฉัน....แล้วแกจะอยู่ในบ้านหลังนี้อย่างสบายใจ จำเอาไว้ ว่าที่แกมีชีวิตสุขสบายอย่างทุกวันนี้ก็เพราะใคร” ฮียูเหยียดยิ้มร้าย ถ้าไม่มีครอบครัวของฮียู แบคฮยอนคงจะเป็นแค่เด็กจรจัด ที่ต้องคุ้ยขยะกินเป็นอาหาร
“หึ แล้วก็อย่าคิดว่าคุณชานยอลเขาจะรักแกนะ เขาแค่สงสารแกเท่านั้นแหละ ‘ไอ้เด็กเหลือขอ!’ ”
ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันแน่น แบคฮยอนโค้งให้ฮียู ก่อนจะขอตัวออกจากห้อง เป็นอีกครั้งแล้วที่แบคฮยอนต้องเจ็บช้ำกับคำพูดของฮียู บางทีมันอาจจะจริงอย่างที่เธอว่า คุณชานยอลบอกรักแบคฮยอนครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่กันนะ....
จำไม่ได้...แบคฮยอนจำมันไม่ได้เลยสักนิด เพราะมันนานมากแล้ว นานเหลือเกิน
ย้อนกลับไปเมื่อสี่ปีที่แล้ว....
“คุณชานยอลครับ คุณชานยอลรักผมรึเปล่า” เสียงเจื้อยแจ้วของชายหนุ่มอายุ20ปีเอ่ยถามคนรักที่กำลังนอนชมวิวของทะเลกว้างไกลตรงหน้า
“รักสิ...ฉันรักแบคฮยอน”
“รักขนาดไหนครับ รักมากรึเปล่า”
“ทำไมถึงถามล่ะหื้ม...ไม่เชื่อใจฉันเหรอ”
“เชื่อสิครับ แต่ผมแค่อยากรู้ นะครับคุณชานยอล บอกผมหน่อยนะ”
“อืม...ก็มากกว่าจำนวนหยดน้ำทะเล และเม็ดทรายของที่นี่เลยแหละ”
“งั้นก็รักมากเลยสิครับ” แบคฮยอนยิ้มกว้างจนตาหยี ก่อนที่จะต้องหลับตาลงเพราะชายหนุ่มอีกคนจุมพิตลงกลางหน้าผาก
“แต่งงานกันแล้วย้ายไปอยู่กับฉันนะแบคฮยอน” เชื่อเถอะว่าวันนั้นแบคฮยอนรู้สึกว่าตัวเองมีความสุขที่สุดในชีวิต มีความสุขมากที่จะได้แต่งงานกับคนที่เขารัก แต่ความฝันความสุขของแบคฮยอนก็พังทลายลงทันทีที่เขาก้าวขาเหยียบบ้านของคุณชานยอล
“นี่คุณเฟย ภรรยาคนแรกของฉันเองแบคฮยอน”
“………….!!!”
“คุณนายสองคะ...” ร่างเล็กสะดุ้งจากห้วงความคิด ตอนนั้นคือช่วงเวลาที่แบคฮยอนมีความสุข เขาไม่เคยลืมมันเลย จำได้แม่นทุกภาพ ทุกเสียง ทุกการกระทำของคุณชานยอล
“เหม่ออีกแล้วนะคะ”
“พี่โบอา ผมจะลงไปเดินเล่นในสวน” แบคฮยอนเดินนำโบอาออกไป ตอนนี้เขาอยากอยู่คนเดียวเพื่อคิดทบทวนทุกเรื่อง ที่กำลังตีรวนกวนใจอยู่
“ชอบมั้ยครับ....ตรงนั้นเป็นสวนดอกไม้ แบคฮยอนเป็นคนดูแล มันสวยใช่มั้ยล่ะ”
“สวยมากเลยครับ เอ...แต่รอบบ้านมีแต่ดอกกุหลาบเต็มไปหมดเลยนะครับ”
“อืม ฉันชอบมันน่ะ ฉันชอบดอกกุหลาบ”
“ถึงมันจะมีหนาม...แต่มันก็ยังสวยงาม” ชานยอลพูดเบาๆ
“ฉันเปรียบเมียของฉันเป็นดอกกุหลาบทุกคน พวกเธอไม่ธรรมดาหรอก ฉันรู้” ชานยอลพูดหยอก
เฟยน่ะเหมือนดอกกุหลาบที่สุดเลยล่ะ เธอคนนั้นน่ะทั้งสวย ทั้งสง่างาม เก่งกาจ เด็ดเดี่ยวสมกับเป็นนายหญิงของเจ้าพ่อมาเฟีย ชานยอลกับเฟยเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กๆ คงจะเป็นเพราะความผูกพันที่ทำให้ชานยอลรู้สึกว่าชีวิตของเขาจะขาดเฟยไปไม่ได้
ฮียูก็เหมือนดอกกุหลาบ แต่ดอกกุหลาบดอกนี้ท่าทางหนามจะคมมาก ใช่ว่าชานยอลไม่รู้ไม่เห็นว่าฮียูน่ะร้ายแค่ไหน เธอคนนั้นเป็นคนปากหวาน รู้จักการพูดเจรจาต่อรอง แต่ก็มีเล่ห์เหลี่ยมจัดไม่เบา ชานยอลรู้จักฮียูได้ก็เพราะทำงานร่วมกัน ความใกล้ชิดทำให้ชานยอลตกหลุมรักผู้หญิงคนนี้
มาที่แบคฮยอน เด็กคนนั้นน่ะไม่มีอะไรที่น่าสนใจเลย นอกจากใบหน้าน่ารักจิ้มลิ้ม กับความคิดที่ฉลาดเกินวัยจนชานยอลรู้สึกชอบใจ แบคฮยอนช่วยชีวิตชานยอลหลังจากที่ถูกลอบยิง หลังจากนั้นความมีน้ำใจก็แปรเปลี่ยนเป็นความรัก คงเป็นครั้งแรกเลยมั้งที่ชานยอลลงทุนจีบพ่อหนุ่มน้อยเหมือนกับที่คู่รักคู่อื่นเขาทำ ทั้งเดท ทั้งดูหนัง แบคฮยอนน่ะทำให้ชานยอลรู้สึกว่าตัวเองกลับไปเป็นเด็กหนุ่มอีกครั้ง ชานยอลดูแลทะนุถนอมแบคฮยอนจนดอกกุหลาบที่มีหนามคมกลายเป็นกุหลาบไร้หนามที่เชื่อฟัง และจงรักภักดีต่อเขาคนเดียว
ส่วนลู่หาน ชานยอลอาจจะยังเรียกมันว่าความรักได้ไม่เต็มปาก เด็กคนนี้น่าสงสาร ถูกพ่อแท้ๆใส่พานมาวางตรงหน้าชานยอลบ่อยจนนับครั้งไม่ถ้วน ทุกครั้งที่ชานยอลจะมีอะไรด้วยก็ต้องเป็นอันหงุดหงิด เพราะลู่หานเอาแต่ร้องไห้ แต่การที่มอบอำนาจและเงินจำนวนมหาศาลให้พ่อเขาไป ถ้าไม่มีสิ่งตอบแทนก็คงจะกระไรอยู่ เพราะฉะนั้นชานยอลจึงรับลู่หานเข้ามาอยู่ในบ้านในฐานะภรรยาคนที่สี่ ความจริงจะให้ลู่หานเป็นแค่ของเล่นชั่วคราวของชานยอลก็ได้ แต่เขากลัว กลัวว่าคนในอ้อมกอดจะรวมหัวกับพ่อเพื่อทรยศเขา เอาไว้ใกล้ตา ใกล้ตัวแบบนี้แหละดีที่สุดแล้ว
“เอ่อ...ผมอึดอัดน่ะครับ” ลู่หานดิ้นเบาๆเพื่อให้ชานยอลคลายอ้อมกอด
“หึ...อย่าบ่นไปเลยลู่หาน...เพราะคืนนี้ฉันจะกอดเธอให้แน่นกว่านี้” ร่างสูงกระซิบเสียงเรียบ
สองคนที่กอดกันอยู่ที่ระเบียงกว้างไม่อาจจะมองเห็นอีกคนที่ยืนอยู่ตรงนี้ แบคฮยอนยืนหลบอยู่หลังต้นไม้และมองสามีกอดเพื่อนรักเอาไว้แนบแน่น หัวใจดวงเล็กๆเหมือนโดนกรีดช้าๆ
ลู่หาน นั่นไม่ใช่นายใช่มั้ย....
TBC
ทอล์ค - อ้าว ดราม่ามั้ยล่ะ 5555 ฝากเม้นแล้วก็ติดแท็กด้วยนะคะ เราจะได้รู้ว่ามีคนชอบและอยากอ่าน ฮ่าๆ
Twitter / @buabuafunfun #ฟิคคุณนายที่สอง
mx- xine
ความคิดเห็น