คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : CHAPTER 1
CHAPTER 1
"เฮ้ย ไอ้ฮิมชาน ไอ้เร็น ทางนี้เว้ย !!!" ผมเดินตามเสียงไอ้มาร์คมาที่โต๊ะวีไอพี ตอนนี้ที่โต๊ะมี ไอ้ซองกยู ไอ้มาร์ค ไอ้แจ็คสัน ไอ้จองกุก
"ไอ้อูฮยอนล่ะ ?" ไอ้เร็นถาม
"แม่ง บอกมาฉลองก็ไม่มา คาแต่ทำรายงาน เดี๋ยวกูบั๊ด นอกใจเลย" ไอ้แป๊ะพูดพร้อมทำหน้าหงุดหงิด
โป๊กกก !!
"ไอ้เหี้ยนี่มีเมียแล้วทรงนอกใจนะมึง กูนี่ !!! ยังไม่มีแม้แต่รักเดียว"ไอ้แจ็คสันพูด
"ชงเหล้าให้กูกับไอ้ฮิมดิวะ กูว้อนท์แล้ว"ไอ้เร็นพูด
"เฮ้ย ไอ้ฮิม นั่นพวกไอ้ยงกุกป่าววะ ?"ไอ้มาร์คสะกิดผมให้หันไปมอง
"แม่ง ไอ้พวกห่านี่ กูว่ากูกำลังอารมณ์ดีๆมาเจอพวกห่านี่กูแม่งหมดอารมณ์แดกเลยว่ะ"
"แม่ง มันมองมาโต๊ะเราอีกแล้ว"
"ไอ้สัสนี่ เป็นไรกับหน้ากูป่าว ?"ผมขยับปากออกไป เสียงเพลงในผับแม่งก็ดังเกินกว่ามันจะได้ยิน มันเอาแต่จ้องหน้าผม ผมก็จ้องมันคืน
"ไอ้พวกนั้นมันเป็นใครวะฮิมชาน"เร็นถามผม
"มึงเห็นไอ้เหงือกนั่นป่ะ มันต่อยกูที่โรงอาหารกลางเมื่อตอนเที่ยง"
"ไอ้ฟาย ต่อยเพื่อนกู"เร็นลุกพรวดขึ้นจากโซฟา แล้วเดินตรงไปโต๊ะพวกมัน ผมและไอ้มาร์ครีบตามไป
"มึงใช่มั้ยเชี้ยเหงือกที่ต่อยหน้าไอ้ฮิมชานที่โรงอาหารกลาง"ไอ้เร็นกระชากคอเสื้อไอ้ยงกุกขึ้นมา
"เออ กูเอง แล้วจะทำไม ?"
"มึง!!!"
"เร็น" ทันใดที่เรนง้างมือขึ้นจะต่อยไอ้ยงกุกก็มีเสียงปริศนาดังขึ้น
"เร็น.. นั่น มึงใช่มั้ย ? มึงจริงๆด้วย"ผู้ชายร่างสูงบางเดินเข้ามาใกล้เร็น ผมรีบวิ่งมาผลักมันออก
"ไอ้ มิน ฮยอน ... ไอ้เลว" เร็นนิ่งเงียบ ปล่อยมือออกจากคอเสื้อไอ้ยงกุก
"กูขอโอกาสแก้ตัวได้มั้ย ? กูขอโทษ"
"มึงเป็นใคร ยุ่งกับเมียกูทำไม ?"ผมพูดแล้วรีบดึงไอ้เร็นมาหลบข้างหลังผม ไอ้เชี้ยมาร์คแม่งไปไหนแล้ววะ ไอ้ยงกุกลุกจากโซฟาแล้วค่อยๆเดินมาทางผม
"มึงมาแล้วหรอ ไอ้ฮิมชาน เตรียมติดตีนกูรึยัง ?"
"ดูดิ ว่ามึงกับกูใครจะติดตีนใคร"
ผลั๊วะ!!
ผมปล่อยหมัดใส่หน้าไอ้ยงกุก เพื่อนผมรีบวิ่งเข้ามาโต๊ะมัน เพื่อนมันก็เริ่มเข้ามาตะลุมบอลกับเพื่อนผม
ผลั๊วะ!!!
ไอ้ยงกุกสวนหมัดคืนใส่ที่มุมปากผม ศึกครั้งนี้ไม่มีใครยอมใคร ผมก็แลกหมัดคืนไปจนในที่สุด
ปรี๊ดดดดดด !!!
"ไอ้พวกเด็กเวร !!! ร้านกูพังหมด"
"เฮียท็อป/ไอ้เฮีย" ผมกับไอ้ยงกุกพูดพร้อมกัน
"เออ กูเอง พวกมึงเลิกตีกันได้แล้ว ปล่อยๆ"เฮียท็อปพูดพร้อมกับพยายามแกะมือผมออกจากคอเสื้อไอ้ยงกุก
"ฝากไว้ก่อนเหอะมึง !!!"ไอ้ยงกุกพูดขึ้น
"กูไม่ใช่ธนาคาร ไม่รับฝากเว้ย !!!"
"มึง !!!"
"หยุด กูบอกให้หยุดไง"เฮียท็อปพูดขึ้นอีกรอบ
"กลับโต๊ะพวกมึงไป ไอ้ฮิมชาน มึงมากับกู"เฮียท็อปไล่เพื่อนผมและพวกไอ้ยงกุกให้กลับโต๊ะ ผมเดินตามเฮียท็อปไปที่ห้องรับแขกวีไอพี
"มึงตอบกูได้มั้ย ? ทำไมถึงมีเรื่องชกต่อยกับพวกไอ้บัง"
"ก็เมื่อตอนเที่ยงมันมองหน้าผมที่โรงอาหารกลาง ผมเลยพูดไปว่า มองหน้ากูทำไม หน้ากูเหมือนผัวมึงหรอ มันก็มาต่อยผม แล้วก็มีเรื่องกันมาแบบนี้แหละเฮีย"
"ฮิมชาน มึงระวังไอ้ยงกุกไว้นะ ไอ้นี่มันเถื่อน มันเป็นน้องของจีดีเมียกู กูรู้สันดานมัน มึงไม่น่าไปมีเรื่องกับมันเลย"
"เฮียคิดมากหน่ะ ผมเป็นผู้ชายนะ อีกอย่าง ไอ้เหี้ยนั่นมันหาเรื่องก่อน เฮียก็รู้ ผมไม่เคยยอมใคร"
"กูรู้เว้ย แต่กูเตือนมึงไว้เฉยๆ กูพูดไรมากไม่ได้ ไปแดกเหล้าไปมึง" เฮียท็อปพูดเสร็จก็ลุกขึ้นยืน เดินออกจากห้องไป ปล่อยให้ผมนั่งคิดอยู่คนเดียว ทำไมเฮียต้องซีเรียสขนาดนี้วะ เฮียก็น่าจะรู้ว่าผมก็มีฝีมือ มีเชื้อนักเลงไม่แพ้มัน ทำไมต้องมาเตือนผมขนาดนี้วะ ช่างแม่ง ไปแดกเหล้าดีกว่า
ผมเดินกลับมาโต๊ะ เจอไอ้เร็นที่นั่งนิ่ง ไอ้มาร์คกับไอ้แจ็คสันกำลังทำแผลให้กัน ไอ้ซองกยูกำลังคุยโทรศัพท์ ไอ้จองกุกกำลังนั่งจิบเบียร์
"มึงเป็นไรวะเร็น ไอ้เชี้ยที่มันเรียกชื่อมึงมันเป็นใครวะ"ผมเลือกที่จะไปนั่งข้างๆเร็น
"ผัวเก่ากู ... มันนอกใจกู"อ่อ เรื่องของผัวเมียสินะ
"แต่กูโกหกมันว่า มึงเป็นเมียกูนะ 55555"
"กูรู้ มันมาขอโอกาสว่ะ มันแม่งต้องเป็นเพื่อนกับไอ้เชี้ยที่ต่อยหน้ามึงแน่ๆ กูไม่ให้โอกาสมัน !!!"
"มึงคิดดีๆนะเว้ย ถ้ามึงยังรักมันอยู่ กูไม่ได้ห้าม"
"ไม่ !!! ฮิมชาน กูรักพวกมึงมากกว่ารักมัน กูจะไม่กลับไปโง่อีก"เร็นพูดจบพร้อมยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม
"เออๆ" ผมตอบมัน พลางเช็ดคราบเลือดที่มุมปากตัวเอง
บังยงกุก มึงกำลังจะทำสงครามกับกูใช่มั้ย ... ได้มึงได้ แล้วมึงจะเห็นดีกัน !!!!
Bang Yongguk :
ในที่สุดกูก็ได้ออกมาพูด แหม แลดูผมหยาบคาย วันนี้วันอะไรวะเนี้ย ตื่นเช้ามาแม่งอารมณ์เสียเลย
"ยงกุก ไม่กินข้าวก่อนหรอลูก ?" ผู้เป็นแม่ถามผม
"ไม่ครับ ผมค่อยไปหาอะไรกินที่มหาลัยเอา"ผมพูดจบแล้วหอมแก้มซ้ายของแม่ก่อนหยิบกุญแจ Ducati 1199 Panigal R ที่พ่อถอยมาให้เป็นของขวัญวันเกิด สตาร์ทเครื่องแล้วรีบบึ่งไปมหาลัยทันที ถึงผมจะเถื่อนจะเลวแค่ไหน แต่ผมก็ให้ความสำคัญกับครอบครัวนะครับ ผมไม่ได้มีเรียนเช้าหรอกครับ ผมมีเรียนตอนบ่าย 3
ตอนนี้ 11 โมง มีเวลาอีกเยอะ ไปรวมตัวกับเดอะแก๊งค์ก่อนแล้วกัน ค่อยตกลงว่าจะไปไหนต่อ
บรื้นนนนนน
เสียงท่อดูคาติของผมดูเหมือนจะเรียกร้องความสนใจคนในมหาลัยเป็นอย่างดี ผมเลี้ยวรถเข้าไปที่จอดรถคณะวิศวะ
"เฮ้ !!! ไอ้บัง ทางนี้"แบมแบม สมาชิกในเดอะแก๊งค์ที่เปรียบเสมือนไข่ในหินของแก๊งค์กวักมือเรียกผม
ให้ไปนั่งม้านั่งใต้ต้นไม้
"เรียกเพราะๆสิจ๊ะ น้องแบมแบม"ไอ้บาโรแซวแบมแบม
"น้องพ่อง พวกมึงทำไมต้องทำเหมือนกูเด็กด้วยวะ กูต่อยตีเหมือนกับพวกมึงได้นะเว้ย !!!"
"โอ๊ยยยย หุ่นลูกหมาอย่างมึง ใครจะกลัว"ไอ้มินฮยอนเสริมทัพ ไอ้เชี้ยนี่ กลับมาเกาหลีได้สัปดาห์หนึ่งแล้วหลังจากที่มันบินไปกกเมียอยู่ที่อเมริกา
"ยงกุก พวกมันแกล้งกูอะ"
"ก็จริงอย่างที่พวกมันพูด ไอ้ลูกหมา 5555"ผมหัวเราะร่า ตลกดีครับเมื่อเห็นหน้าตางอๆของไอ้แบมมัน
"มึง คลาสเราเข้าบ่าย 3 เราไปไหนกันดีวะ?"
" ไอ้พวกมหาลัยแทชินแม่งป็อด กูท้าตีแม่งก็ปฏิเสธ สัส เหยียบเท้ากูยังไม่ขอโทษ กูไม่ปล่อยแม่งแน่ๆอะ"ไอ้จุนฮงเดินเข้ามาพร้อมกับอารมณ์หงุดหงิด
"ไอ้เชี้ยนี่กว่าจะมา เราจะไปไหนกันดีวะ ช่วยคิดดิ"
"ไม่ไปแม่งแล้ว อารมณ์เสีย"ไอ้จุนฮงพูดเสร็จก็นั่งลงที่ม้านั่ง
"แม่ง หิวข้าวว่ะ ไปแดกข้าวที่โรงอาหารกลางมั้ยมึง ?" ไอ้มินฮยอนเสนอความคิด
"เออๆ ดี กูหิวเหมือนกัน"ผมบอกมัน
แล้วพวกผมทั้ง 5 คนก็เดินมาถึงโรงอาหารกลาง แดกไรดีวะ ขณะที่ผมกำลังกวาดสายตามองร้านกับข้าวอยู่ ผมก็สะดุดตาไปเจอกับคนผิวขาว ขาวแบบออร่าเปล่ง แม่ง หน้าสวยว่ะ หุ่นบาง ยืนต่อแถวซื้อน้ำอยู่ ไอ้คนข้างๆมันนี่ผัวหรือเพื่อนวะ เหมือนคนข้างๆมันจะรู้สึกตัวว่าถูกมอง เลยไปสะกิดไอ้คนหน้าสวยที่ยืนต่อแถวซื้อน้ำจนมันรำคาญเลยหันมามองตามที่ไอ้คนข้างๆชี้ให้ดู แม่ง ถูกใจว่ะ
"มองหน้ากูทำไม ? หน้ากูเหมือนผัวมึงหรอ ?" อ้าว ไอ้เชี้ยนี่ หน้าสวยแต่เสือกปากหมา ผมนี่ขึ้นเลยครับ ผมรีบพุ่งเข้าไปกระชากคอเสื้อมัน
"ไอ้ห่านี่ ไม่รู้หรือไงว่ากูเป็นใคร ?!!" ผมตะคอกใส่มัน ก่อนที่ไอ้คนข้างๆจะแกะมือผมออกจากขอเสื้อมัน เพื่อนผมรีบวิ่งมาเสริมทัพ
"มึงไม่รู้ว่ามึงเป็นใคร กูจะรู้ได้ไงว่ะ"
"มึง!!!!"
ผลั๊วะ !!!!!
ผมปล่อยหมัดใส่ไปหน้าสวยๆข้อหามันกวนตีน
ผลั๊วะ !!!!
แล้วมันก็ปล่อยหมัดของมันอัดเข้าที่มุมปากผม
"มากันแค่สองคนมึงคิดว่าจะสู้พวกกูได้หรอ ?!!"ท้าตีแม่งเลยดีมั้ย ? --
"มึงก็อย่าหมาหมู่ดิวะ กากว่ะ รุม ใช่ป่ะไอ้มาร์ค"
"เออ ใช่ แต่ไอ้ฮิม มึงมีเรื่องตอนนี้ไม่ได้นะเว้ย คาบบ่ายมีเข้าแลปนะ มึงอย่าลืม" คนหน้าสวยตรงหน้าทำหน้าเซ็งโลก เห็นแล้วแม่งหน้าแหย่ชะมัด
"เหอะ กระจอกว่ะ เอาเรื่องเรียนมาอ้าง ไม่กล้าสู้กับกูก็บอกมา"
ผลั๊วะ !!!! มันปล่อยหมัดใส่หน้าผมอีกรอบ อีเหี้ยยยย กูแหย่แค่นี้ ต่อยกูจั๊งงงงง
"เหอะ กูเรียนแพทย์ ไม่ได้มีเวลาว่างมากัดคนอื่นแบบพวกมึง ถ้ากูเจอมึงที่ไหน มึงเห็นดีกับกูแน่ !!! กู คิมฮิมชาน จำไว้ให้ดีๆเถอะมึง !!!"
"เออ กูจะจำไว้ เจอหน้าสวยๆของมึงเมื่อไหร่มึงติดตีนกูแน่ !!!! กู บังยงกุก !!!! กูคนนี้แหละ จะทำให้มึงติดตีนกู !!!! ไป พวกมึง กลับ !!!" แม่ง หมดอารมณ์แดก -- เจอคนหน้าสวยแต่เสือกกวนตีน ไม่พอเสือกเป็นนักศึกษาแพทย์อีก พวกนักศึกษาแพทย์มีกุ๊ยแบบไอ้พวกนี้อยู่ด้วยหรอวะ กูนี่อึ้งเลย
"มึงจะเอาไงต่อวะไอ้กุก เล่นมันเลยมั้ย?"ไอ้แบมหมาน้อยในแก๊งค์หันมาพูดกับผม ทำหน้าขึงขัง อย่างกับโดนต่อยซะเอง กูโดนต่อยนะ ไม่ใช่มึงงงงง
"ใจเย็นๆไอ้หมาน้อย"ผมพูดแล้วเอามือลูบหัวมัน
"มึงจะทำไงวะไอ้กุก ดูเหมือนอีกคนแม่งก็ใช่ย่อย นักศึกษาแพทย์เดี๋ยวนี้แม่งเฟี้ยวเงาะ"ไอ้มินฮยอนพูดกับผม
"เออหน่ะ ให้กูวางแผนก่อน"
"แผนอะไรมึง/แผนไรเมิงงงง ?"ไอ้จุนฮงกับไอ้บาโรถามพร้อมกัน
"ก็แผน ..."
__________________________
ตัดจบเลยได้ปะ ถถถถถ
แหม ฟินยงแบมมั้ยละ
น้องแบมแบมในเรื่องนี้พยายามที่จะต่อสู้มากนะ
เอาใจช่วยน้องด้วย ทำไมอิปรี้ท็อปถึงพูดเรื่องเน้
น้องหิมไม่เข้าจายยยย เรื่องนี้ปมไม่เยอะ
ไม่มีให้แก้ปม มีแต่พล็อตกากๆ 55555
ฝากติดตามด้วยนะ
คอมเม้นท์เป็นกำลังใจให้เค้าด้วยนะ
อยากให้คนมาเล่นแท็ก #แพ้ภัยบช
ความคิดเห็น