เจ้าหญิงของฉัน เจ้าชายของเธอ

ลำดับตอนที่ #2 : เจ้าชายยย

"ขอโทษนะครับ ขอบัตรอนุญาติใช้ประตูใหญ่ด้วยครับ" รปภ ที่เฝ้าปากทางเข้าอาณาจักรย่อมๆ พูดขึ้น มิยองเลยจัดการส่งเอกสารต่างๆที่คุณป้ายึนจองส่งไปให้ ซูยอนค่อยๆมองไปข้างหน้า
ตอนนี้ทุกอย่างเปลี่ยนไปหมดแล้ว ทุกอย่างถูกพัฒนาขึ้นไปตามกาลเวลา จากที่เป็นเหมือนบ้านหลังใหญ่ๆในสมัยเธอเด็กๆ ตอนนี้กลับกลายเป็นอาณาจักรย่อมๆ ที่ถูกจัดสรรเป็นส่วนๆ อย่างสวยงาม เป็นระเบียบ
เมื่อมิยองจัดการธุระเสร็จ รถของซูยอนค่อยๆเลื่อนเข้าไปข้างในช้าๆ แต่แล้วรถกลับเบรคอย่างกระทันหัน
เอี๊ยดดดดดดด . . .
ความเงียบเข้าครอบคลุมในรถ
"คุณหนู โอเคไหมคะ?" มิยองหันไปถามซูยอน พลางสำรวจที่ตัวของเธอ
"ไม่เป็นไรจ้ะ" ซูยอนตอบมิยองพลางยิ้มเจื่อนๆ
"นี่มันอะไรกัน!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ทำไมรถคนนอกถึงได้เข้ามาในบริเวณบ้านของฉัน! เธอเป็นเจ้านายคนขับรถใช่ไหม ลงมาเดี๋ยวนี้!" เสียงๆหนึ่ง ดังขึ้นอย่างเยือกเย็นแต่มีอำนาจ
มิยองรีบเปิดประตูลงไปตามคำเรียกร้อง ซูยอนเห็นท่าไม่ดีจึงตามลงไปด้วย
"ขอโทษด้วยจริงๆค่ะ รปภ ข้างหน้าบอกให้คนขับรถพาเราผ่านมาทางนี้ เราไม่ทราบจริงๆค่ะ ว่าเป็นพื้นที่ส่วนบุคคล" มิยองพูดพลางก้มหน้าก้มตาขอโทษจากใจจริง
เพียะ!!. . .
ใบหน้าของมิยองหันไปตามแรงตบของคนตรงหน้า
"O_O" ซูยอนที่เห็นเหตุการณ์ข้างหน้า อึ้งพอๆกลับมิยองที่หันหน้าไปด้านข้างตามแรงตบ
"คน ชั้น ต่ำ!!!! พวกเธอคงเป็นคนงานที่เข้ามาช่วยเหลืองานแต่งตั้งเจ้าชายหล่ะสิ่ กำลังจะมีงานใหญ่ก็แบบนี้หล่ะนะ ใครจะเข้าออกที่นี่ง่ายทั้งนั้น แต่อย่างน้อย พวกเธอก็น่าจะรู้อะไรบ้างสิไม่ใช่ทะเล่อทะล่าเข้ามาทั้งๆที่ไม่รู้อะไรแบบนี้!" คนตรงหน้าที่สวยเฉียบ คม ดูมีอายุมากกว่าซูยอนไม่มากนักพูดขึ้นพลางมองพวกเธอด้วยสายตาตำหนิ
"ขะ ขอโทษ ค่ะ T^T" มิยองก้มหน้างุดด้วยความเสียใจเอ่ยพูดขึ้นเบาๆ
"ไม่ต้องค่ะ พี่มิยอง ไม่จำเป็น เพราะพี่ไม่ได้ผิดอะไร!" ซูยอนที่มองดูเหตุการณ์มานาน รู้สึกโกรธจัดอยู่ในใจพูดขึ้นพลางมอง ผญ ตรงหน้า
"คุณ รู้ตัวไหมคะ ว่าคุณเป็นคนสวยมาก สวยกว่า ผญ ที่ฉันเจอมาเกินครึ่งชีวิตของฉันซะอีก แต่การกระทำของคุณ มันกลับตรงกันข้าม กับคำว่า คนมีการศึกษา เหมือนที่คุณพยายามจะว่าพวกเราอย่างสิ้นเชิง ถ้าตัวคุณยังทำตัวไร้การศึกษาแบบนี้ คุณก็ไม่มีสิทธิ์จะเที่ยวไปว่าใครนะคะ ว่าเขาคนนั้นไร้การศึกษาหรือชั้นต่ำ เพราะสิ่งที่คุณทำมันก็ไม่ต่างจากคำว่าชั้นต่ำสักนิด . ."
"แก!!!!!!!!!!!!!!!!!!" ใบหน้าเยือกเย็นแปรเปลี่ยนเป็นแดงจัดด้วยความโกรธ ท่าทีเย็นชากลับกลายเป็นร้อนรน เมื่อเจอท่าทางที่เย็นชากว่าของซูยอน เธอง้างมือขึ้นหวังจะสั่งสอนเด็กผู้หญิงตรงหน้า
"เกิด อะ ไร ขึ้น . . ." เสียงๆหนึ่งดังมาจากข้างหลังของซูยอน เสียงที่ทำให้ที่ตรงนั้นสงบนิ่ง ผญ ที่โกรธจัดก่อนหน้านี้ลดมือของเธอลงแล้วก้มหน้าก้มตางุดด้วยความกลัว ซูยอนมองการกระทำของคนตรงหน้าแบบงงๆ
"นังโง่ ยังไม่รีบก้มหน้าสำรวมอีก" เธอพูดเสียงดังใส่หน้าซูยอน ที่ยืนตัวแข็งทื่อ เธอค่อยๆหันไปทางที่ ผญ คนนั้นมองก่อนหน้านี้
"O_o" ซูยอนอึ้งเมื่อเห็นคนตรงหน้าชัดๆ
"คุณหนูคะ ก้มหน้าลงค่ะ ไม่เหมาะสมค่ะ" มิยองพูดเตือนซูยอน ทำให้ซูยอนต้องรวบมือไว้ข้างหน้า ก้มหน้างุด ไม่สบตาคนตรงหน้า แต่เธอก็แอบสำรวจคนตรงหน้าเงียบๆ ส่วนสูงที่พอดีสำหรับผู้ชาย สีผิวแทนนิดๆที่ดูก็รู้ว่าถูกการดูแลอย่างล้ำค่า หน้าตาที่ดูใจดีอ่อนโยน ไร้ซึ่งสิ่งกวนใจบนใบหน้าทุกชนิด บ่งบอกความดูแลเอาใจใส่
"ว่าไง ฉันถามว่าเกิดอะไรขึ้น . . ." เขาถามย้ำอีกครั้งทำให้ซูยอนเลิกมองสำรวจแล้วก้มหน้างุด
"ไม่มีอะไรค่ะ เจ้าชาย พอดีคนพวกนี้ ทะเล่อทะล่าเข้ามาในบ้านของฉัน ฉันเลยสั่งสอนพวกเธอ" เจ้าของบ้านพูดอย่างอ่อนโยน ซูยอนมองเธอเงียบๆ เจ้าชาย ทำไมเขาถึงมีอิทธิพลขนาดทำให้คนที่แข็งกร้าวต่อหน้าเธอเมื่อครู่อ่อนโยนได้ขนาดนี้เชียว
"งั้นหรอ งานที่ฉันให้ช่วยถึงไหนแล้วคุณ บียอง" ผช ตรงหน้าเปลี่ยนเรื่องพูดแล้วเดินเลยผ่านหน้าซูยอนกับมิยองไป โดยมี ผญ คนสวยเจ้าของบ้านเดินคุยกระหนุงกระหนิงกันไป
เมื่อมิยองเห็นว่า เจ้าชายเดินออกไปไกลแล้ว จึงหันมาหาซูยอน
"เราไปที่พักกันเถอะค่ะ คุณหนู ^^" มิยองพยายามยิ้มเจื่อนๆ ส่งให้ซูยอน อย่างรู้สถานการณ์ ซูยอนพยักหน้า พลางสั่งให้คนขับรถขับไปยังที่ที่ รปภ หน้าประตูบอกเธอก่อนหน้านี้ พลางครุ่นคิด ถึงเรื่องเมื่อสักครู่
'ฉันได้เจอพี่แล้ว แต่พี่กลับไม่แม้แต่จะชายตามองฉันสักนิด แล้วพี่จะรู้ได้ยังไงว่าฉัน เจ้าหญิงของพี่ กลับมาแล้ว . . .'