คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ควอเตอร์ที่ 1 ตั้งแต่วันแรก??
“โรงเรียนนี้สินะ”
ตัวผมเดินมาอยู่หน้าโรงเรียน เซย์ริน อืม เป็นโรงเรียนใหม่ที่ใหญ่ดีนี่ สวยใช้ได้เลยแหะ มีผู้คนมากมาย ไม่ว่าจะชายหรือหญิง เปิดมาวันแรก ก็มีชมรมตั้งมากมาย สมกับเป็นเซย์รินเลยแหะ
“ชมรมกายกรรมครับ”
“ชมรมวอลเลย์บอลครับ”
“ชมรมหนอนหนังสือครับ”
“ชมรมวรรณคดีครับ”
“ชมรมจัดดอกไม้ค่ะ”
“ชมรมถ่ายรูปค่ะ”
“ชมรมข่าวสารค่ะ”
เห๋? มีหลายชมรมดีนี่ แต่ฉันมาที่นี่เพื่อชมรมเดียวแหละนะ
“ชมรมบาสครับ ชมรมบาส สนใจไหม?”
ใช่แล้ว ชมรมบาส ฉันน่ะเคยอยู่เทย์โคนี่นะ อยู่ชมรมบาสล่ะกัน
“เห้ ที่สมัครอยู่ตรงไหน ไอชมรมบาสน่ะ”
หืม? ใครกันน่ะ ตัวใหญ่ สายตาดูโหดเหี้ยม นึกถึงสัตว์ป่าได้เลย เหมือนอาโอมิเนะคุงยังไงยังงั้น
“อ เอ่อ เดียวผมนำท ทางเองครับ”
แม้ขนาดรุ่นพี่ยังกลัวเลยแหะ เอ๋ ชายคนนี้ น่าสนใจดีแหะ
โต๊ะรับสมัครสมาชิกบาส
“เฮ้อ อยากได้คนเยอะกว่านี้จังเลยนะ”
สาวผมสั้นบ่นพึมพำ พร้อมจัดเรียบเรียงเอกสาร เป็นผู้หญิงที่น่ารักดีนะ โค้ชเหรอ?
“มาแล้วครับ T^T สมาชิกบาสอีกคน”
รุ่นพี่ที่โดนชายร่างสูงคนนั้นยกทำหน้าหวาดกลัว พร้อมเรียกเตือนสติโค้ชสาว
“อ เอ่อ อ่ะ!! ย ยินดีต้อนรับสู่ชมรมบาสเซย์รินนะคะ อย่างที่รู้นะคะ ชมรมนี้พึ่งเปิดขึ้นเอง เพราะงั้น…”
โค้ชสาวรีบร้อนตัว หาเอกสารให้ชายร่างสูงเซ็น ส่วนชายที่นั่งข้างๆ โค้ชสาว ก็เอาแก้วน้ำกดน้ำเลยเอาให้ชายร่างสูงดื่ม
“เอ๋? ไม่มีหมายเหตุที่สมัครเหรอคะ??”
“ทำไมล่ะ ไม่จำเป็นซะหน่อย ยังไง บาสญี่ปุ่น ก็เหมือนกันทุกที่นี่แหละ”
ชายหนุ่มร่างสูงดูถูกบาสของชาวญี่ปุ่นงั้นเหรอ?? หืม? น่าสนดีนี่ ผมจะทำให้รู้เอง ว่าบาสของญี่ปุ่น ก็ไม่เหมือนกันเสมอไปนะ ผมแอบอ่านชื่อของชายร่างสูงเมื่อกี้ คากามิ ไทกะ งั้นเหรอ เห๋ ชื่อเพราะดีนะ ดีล่ะ งั้นฉันสมัครมั้ง
“อ้าว ริโกะ ไม่เก็บเอกสารนี่ด้วยเหรอ”
ดีล่ะ รุ่นพี่ยื่นเอกสารให้โค้ชหญิงแล้ว
“เอ๋ มันมาอยู่ตรงนี้ได้ไงกัน อ เอ๋!!! จากชมรมบาสเทย์โค!!! คุโรโกะ เท็ตสึยะ”
“หา?? เทย์โคโรงเรียนดังๆ นั้นอะนะ”
ชายแว่นที่นั่งข้างๆ โค้ชสาวหยิบแผ่นที่โค้ชสาวถือไปอ่าน
“ช ใช่จริงด้วย!?!”
“อ่า เด็กปีหนึ่งนี่มันสุดยอดจริงๆ ไหนจะชายร่างสูงจากต่างประเทศ และชายปริศนาจากเทย์โค”
โค้ชสาวโวยวายไปพลาง อะไรกันเนี้ย ก็แค่มาสมัครที่นี่มันผิดรึไง อีกอย่าง ผมไม่สนใจ ผมสนใจคนที่อยู่ตรงหน้าผม
คากามิ ไทกะ งั้นเหรอ…
โรงยิม
“สวัสดีนะ ฉันโค้ชสาว ไอดะ ริโกะ ฝากด้วยล่ะ พวกปี 1 “
โค้ชจริงๆ สินะ น่ารักดีแหะ แต่สู้คากามิคุงไม่ได้ ^ w ^
“เอาล่ะ งั้นฉันจะเรียกชื่อเลยล่ะกัน เริ่มจาก ปี 2 ฮิวงะ จุนเปย์ กัปตับทีม”
“มาอยู่แล้ว”
“อิซึกิ ชุน”
“มาครับ”
“มิโตเบะ รินโนะสุเกะ”
ชายคนนั้นพยักหน้า เอ๋ พูดไมได้เหรอ??
“เขาบอกว่ามาครับ”
มีคนแปลออกด้วย
“โคกาเนะ ชินจิ”
“มาคร้าบบบบบ”
“สึจิดะ ซาโตชิ”
“มาครับ”
“ต่อไป ปี 1 ฟุริฮาตะ โคคิ”
“ม มาครับ”
“ฟุคุดะ ฮิโรชิ”
“ม มาครับ”
“คาวาฮาระ โคอิจิ”
“ม มาครับ”
“คากามิ ไทกะ”
“มาครับ!!!”
“อืม… ต่อไป คุโรโกะ เท็ตสึยะ”
“มาครับ”
ไม่มีใครได้ยินเสียงผมเลยซักคน ผมมานะ
“คุโรโกะ เท็ตสึยะ”
“ผมมาครับ อยู่นี่ไงครับ”
โค้ชหญิงได้ยินแล้วหันมาทางผม ทำหน้าตกใจไม่เบาเลย
“เห้ย มีอยู่จริงเหรอเนี้ย six Man น่ะ”
รุ่นพี่ฮิวงะเองก็คงตกใจไม่น้อย ใช่ มีแล้วจะทำไมล่ะเนี้ย
“ครับ ผมนี่แหละ six man”
คากามิคุงจ้องผมอย่างกับว่าตกใจล่ะนะ คงคิดใช่ไหมล่ะ ว่า six man ไม่น่าจะตัวเล็กขนาดนี้ และไม่น่าจะอ่อนแอขนาดนี้
“นี่ อะนะ!?! Six man??”
คากามิอุทานมา ผมหันไปมองริมฝีปากของคากามิ
“ครับ ผมคือ คุโรโกะ เท็ตสึยะ หรือ six Man ฝากด้วยนะครับ สุดหล่อ”
แล้วผมก็ค่อยๆ เดินไปใกล้ๆ คากามิ ถึงจะเอี้อมไม่ถึง แต่ ผมก็ทำการกดศีรษะของคากามิลงมา
“ผมจะทำให้นายใจเต้นให้ได้ คากามิ”
ผมค่อยๆ ปล่อยคากามิออก ทุกคนในโรงยิมต่างติดสตั้นไปหมด ใช่แล้วล่ะ ส่วนคากามิน่ะเหรอ
.
.
มะเขือเทศสุกใช่ไหมน่ะ น่าทานจังนะ
=======================================================================
ปล.อยากได้ฉากจูบกันใช่ไหมคะ เหล่าสาววาย
ความคิดเห็น