คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Class 1 : ตบผู้หญิง นี่แหละของจริง!!(Re)
Class 1 ตบผู้หญิง นี่แหละของจริง!
“ไอดอลกู!!”
“ห๊ะ! มึงพูดเรื่องอะไรวะ”ไอ้ต้นทำหน้าหมางงใส่ผม สงสัยลืมไปแล้วมั้งว่าเคยพูดค้างไว้เรื่องไหน ผมก็เลยต้องย้ำเจตนารมณ์ของผมต่อไป
“คนนี้แหละ ไอดอลกู!!”กำหมัดแบบหมายมาดมากมาย
“เรื่องอะไรของมึง!”ทางไอ้ต้นก็ยิ่งขึ้นเสียงจนจะกลายเป็นตะโกนอยู่รอมร่อ แถมไอ้โซ กับไอ้พอลที่เข้ามาทีหลังอีก มันมองผมสองคนไปมาเพราะมันไม่รู้ว่าพวกผมพูดเรื่องอะไรกัน แต่ผมว่าไม่ใช่แค่มันสองคนหรอกที่ไม่รู้เรื่อง ขนาดไอ้ต้นที่นั่งอยู่ที่นี่กับผมมันยังทำท่าเหมือนไม่รู้เรื่องไปด้วยอีกคน ผมก็เลยต้องชี้ทางสว่างให้พวกมัน
“ก็เรื่องหาคนเทรนกูให้เป็นเด็กเลว ตามสเป็กสาวไงวะ”พอผมพูดจบเท่านั้นแหละ ไอ้พวกเพื่อนสัปรังเคนี่ก็ร้องอ๋อกันทันที แค่นี้ยังต้องให้ผมอธิบายอีกนะ ไอ้พวกสมองปลาทองเอ๊ย!
“แล้วว่าไง”ไอ้พอลนั่งลงข้างผมเหมือนเดิม พร้อมกับสายตาโคตรอยากรู้จากอีกสองหน่อส่งตรง มาเร่งให้ผมรีบตอบมันสักที โถ่ ไม่อยากรู้กันเลยเนาะ ไอ้เพื่อนชอบเผือกทั้งหลาย
“กูเจอแล้ว”เดี๋ยวพวกมันจะอยากรู้จนนอนตายตาไม่หลับ ผมก็เลยต้องสนองพวกมันสักหน่อย ยืดอกน้อยๆ เชิดหน้าให้สูงๆ แล้วตอบด้วยความมั่นใจพันเปอร์เซ็น แบบให้พวกมันรู้ว่าผมไม่ได้ปัญญาอ่อนอย่างที่พวกมันกล่าวหาผม
“จริงอ่ะ! เจ๋งสู้กูได้ป่าวเหอะ”ไอ้โซทำตาโต เหมือนไม่เชื่อว่าน้ำหน้าอย่างผมจะสามารถหาใครที่เลวไปกว่ามันได้ จ้ะ! พ่อคนเลวเลิศประเสริฐศรี เลวในปฐพีนี้ไม่มีใครเกินพ่อโซโล่คันไถได้อีกแล้วจ้ะ ทุ๊ย!
“เจ๋งกว่ามึงแล้วกัน!”ยอมไม่ได้ มันมาหาว่าไอดอลผมไม่เจ๋งจริงอย่างนี้ ผมสู้ตัวตายครับ!
“เจ๋งยังไงมึงลองว่ามาซิ!”ไอ้โซกลับไปนั่งพิงโซฟาด้วยท่าทางสบายๆ เหมือนยังไงๆ มันก็ชนะ หึๆๆ แล้วมึงจะรู้สึก...
“เจ๋ง ไม่เจ๋ง ไม่รู้ แต่ที่รู้ๆ กูยังไม่เคยเห็นมึงตบผู้หญิงละกันอ่ะ!”กอดอกพูดอย่างมาดมั่น ส่วนไอ้พวกที่เหลือนี่หันมามองผมกันให้พรึ่บ!
“ตบผู้หญิง!”สามเสียงผสาน
“เออ!!”ผมยิ้มร่า ตอบอย่าร่าเริง
“คนไหนๆ/คนไหนวะ/คนไหนวะ อยากเห็นหน้า!”แหม่ ทีนี้ละอยากรู้กันจังเลยนะ
“หึๆๆ อยากรู้หราาาาาาา”ยิ้มกวนๆ ให้ไอ้เพื่อนทั้งหลาย แบบชัยชนะครั้งนี้เป็นของข้า สงสัยเหล้าที่ผมจิ๊กไอ้พอลมากินเมื่อกี้จะทำพิษซะแล้วล่ะ มันกินอะไรอ่ะ ทำไมผมเริ่มรู้สึกควบคุมตัวเองไม่ค่อยได้เลย แถมกินไปเกือบหมดแก้วอีก ทำไงได้ล่ะครับ ก็มันกินง่าย กินคล่อง ขออีกสองแก้ววว อึก!...
“ไม่ต้องมายิ้มเลยมึง รีบๆบอกกูมา กูอยากเห็นหน้า!”พอรู้ว่ามีคนเลวกว่าตัวเอง ไอ้โซนี่แทบนั่งไม่ติดเก้าอี้ เร่งผมยิกๆ ยิ่งกว่าไอ้ขี้เผือกประจำกลุ่มอย่างไอ้ต้นอีก
“อ๊ะๆ! กูบอกก็ได้ กลัวมึงตายตาไม่หลับ โน้นอ่ะ มึงเห็นปะ ผู้ชายหล่อๆ หน้านิ่งๆ ที่ยืนนัวเนียกับผู้หญิงอยู่ตรงโน้นอ่ะ”ปากก็พูดไป มือก็ชี้ไปยังจุดที่มีชายหญิงคู่หนึ่งนัวเนียกันอยู่ในมุมสลัวใกล้ห้องน้ำ ที่ผมจำได้แม่น ถึงผมจะมึนแต่ผมไม่ลืมไอดอลผมหรอกนะครับ!
แหม่! เมื่อกี้ยังตบผู้หญิงอยู่เลย ตอนนี้กลับมาจูบนัวเนียกับอีกคนหนึ่งอย่างเมามันส์เลยนะครับคุณพี่! แต่อย่างงี้สิถึงจะเป็นไอดอลผม!!
“คนนั้นเหรอวะ”ไอ้โซถามผมอีกรอบเพื่อความแน่ใจ พอๆกับอีกสองคน ที่เหมือนจะไม่ค่อยเชื่อในสายตาของผม ยิ่งตอนนี้ผมเริ่มยืนไม่นิ่งแล้วด้วย
“ก็เออสิวะ! ถึงกูจะเมาแต่กูไม่ได้ตาบอดนะเว้ย! กูจำไอดอลกูได้!!”ผมยืนยันหนักแน่น จนพวกมันยอมเชื่อแล้วหันกลับไปมองคนๆนั้นต่อ
“เออ หล่อจริงว่ะ!”ไอ้โซหรี่ตามองอย่างสำรวจ แล้วก็อดไม่ได้ที่จะยอมรับกับความหล่อของร่างสูง
ร่างสูงโปร่งน่าจะสูงเกินร้อยเเปดสิบดูสมส่วน ผิวขาวจัดที่ถึงแม้ว่าจะยืนในที่แสงน้อยก็ยังมองเห็น โครงหน้าเรียวยาว รับกับจมูกโด่ง และคิ้วเข้มๆ ที่โก่งได้รูปได้เป็นอย่างดี ดวงตาเรียวคมเต็มไปด้วยเสน่ห์น่าหลงไหล ริมฝีปากเรียวบางสีพีชน่าสัมผัส ลงตัวอยู่ในคนๆ เดียวได้อย่างสมบูรณ์แบบ ยิ่งร่างสูงซอยผมสั้นระต้นคอ และมีปอยผมปรกหน้าน้อยๆ ยิ่งทำให้เขาดูแบดบอยลึกลับ แต่น่าค้นหา พอรวมกับการแต่งตัวที่ดูดีทั้งที่ไม่ได้แต่งอะไรมาก ยิ่งทำให้ดึงดูดสาวสวยทั้งหลายให้ลุ่มหลงได้มากมาย
“แต่เขาทำอย่างที่น้ำบอกจริงๆ เหรอ”ไอ้พอลเหมือนจะไม่ค่อยเชื่อผมเท่าไหร่ แต่ผมไม่สนละ ผมต้องเตรียมตัวให้พร้อม อนาคตเด็กเลวของผมอยู่ไม่ไกลแล้ว รอก่อนนะ สาวๆ จ๋า ฮ่าๆๆๆ!
“หืม หน้าคุ้นๆ ว่ะ...”ไม่รู้ว่าไอ้ต้นมันพึมพำอะไรผมไม่ได้ฟัง เพราะมัวแต่เทเหล้าจากขวดที่หยิบมั่วๆ มาใส่แก้วตัวเอง ต้องย้อมใจตัวเองก่อนครับ ถึงตอนนี้จะเดินไม่ตรงแล้วก็เถอะ
แก้วทรงสูงเต็มไปด้วยน้ำสีอำพันล้วนๆ ย้ำ! ล้วนๆ! ถูกยกขึ้นจรดริมฝีปากอิ่มแดง ด้วยฝีมือเจ้าตัวเอง ร่างแบบบางเอนไปข้างหลังหนึ่งก้าวด้วยความมึนแต่มันไม่มีผลอะไรกับน้ำสีอำพันที่ถ้าเพื่อนมันหันกลับมาเห็นคงร้องลั่นร้านไปแล้ว แต่เพื่อนมันไม่เห็นไงเพราะมัวแต่ดูหนังสดอยู่ ส่วนไอ้เมาแล้วไม่เจียมตัวก็กระดกอึกๆ จนหมดแก้ว แล้ววางแก้วดังตึก! พร้อมดวงตากลมโตที่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่น
“กูพร้อมละ!”เสียงใสๆ พูดเสียงดัง เรียกความสนใจจากอีกสามหนุ่มสามสไตล์ให้หันมามองไอ้เพื่อนไม่เจียมด้วยความงุนงง
“พร้อมอะไรของมึง...”ร่างสูงโปร่งเจ้าของดวงตาเรียวคมมีเสน่ห์ภายใต้กรอบแว่นมองเพื่อนร่างเล็กงงๆ พอๆ กับอีกสองคนที่เหลือ
“พร้อมเป็นศิษย์ไอดอลกู!”แล้วก็เดินหายเข้าไปในฝูงชนที่บ้าคลั่งไปกับการแดนซ์กระจาย ไม่ฟังคำทัดทานคัดค้านของเพื่อนทั้งสามที่ร้องตามมา
แต่โทษที นาทีนี้กูคึก!!
แสงไฟสลัว กลิ่นแอลกอฮอล์ผสมปนเปไปกับกลิ่นบุหรี่หลากยี่ห้อ ผู้คนมากมายโยกย้ายร่างไปตามจังหวะบีทหนักๆ จากเสียงดนตรีที่ดังจนแทบกลบเสียงทุกอย่าง ไม่สนใจใครหน้าไหนทั้งนั้น รวมไปถึงมุมหนึ่งที่มืดสลัวกว่าบริเวณรอบข้างที่ถูกจับจองด้วยร่างสองร่าง
ร่างกายเพรียวบางสมส่วนเบียดชิดเข้าหากายแกร่งของอีกคนมากขึ้น แลกเปลี่ยนสัมผัสกันอย่างไม่มีใครยอมใคร แต่เหมือนฝ่ายชายจะไม่ค่อยจริงจังเท่าไหร่นักกับจูบของคนตรงหน้า เพราะตาคมยังมองกวาดไปทั่วคล้ายมองไปเรื่อยไม่สนใจอะไรเป็นพิเศษ แต่ก็ยังคงทำหน้าที่จูบได้อย่างดีเยี่ยมจนอยากถวายตัวเป็นลูกศิษร่ำเรียนวิชาจูบดูดวิญญาณด้วยดีแท้
ยิ่งเห็นแบบนี้ไอ้คนเมาไม่เจียมบอดี้ก็ยิ่งตาลุกวาว ไอดอลเขานี่มันเจ๋งไม่มีใครเทียม
นี่แหละชั่วของแท้ เลวไม่มีใครเกิน!!!
สงสัยเขาจะจ้องนานไปจนพี่มันตัว ตาคมเข้มจึงตวัดขึ้นมาสบกับร่างบาง ที่ยืนอยู่กลางวงล้อมผู้คนที่กำลังเมามันกับเสียงเพลง แต่คนตัวเล็กกลับยืนเฉยและมองตรงมายังสองคนที่จูบกันนัวเนียไม่เลิก เมื่อตาคมสบเข้าตาโตหวานเยิ้มของร่างบาง สองสายตาก็ไม่ได้ละออกจากกันอีกเลย ทั้งๆที่ร่างสูงยังไม่หยุดสานสัมพันกับร่างในอ้อมแขน และดูท่าจะร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ
จนไอ้น้ำคนเมาอดสงกะสัยไม่ได้ว่าทำไมพวกพี่มันไม่ไปเปิดห้องกันซะเลย!
แต่ถ้าพวกพี่มันไปเปิดห้อง กูก็อดฝากตัวอะดิ
ความคิดที่ทำให้ร่างบางแทบตาเหลือก แล้วนั่นๆๆ มันทำท่าจะเดินออกไปแล้วนั่น อย่าพึ่งไปเด้ ขอกูฝากตัวเป็นศิษก๊อนนนน!!
แล้วสองเท้าก็ก้าวไปตามสมองสั่ง เดินเซเอนไปโอนมาจนชนกับคนอื่นไปทั่ว แต่ไอ้น้ำหาได้สนใจไม่ เร่งฝีเท้าจนมาหยุดอยู่ตรงร่างสูงที่มีร่างอ้อนแอ้นอีกร่างกอดแขนไม่ปล่อย
“ผม นายนลัท วิศิพารัตน์ ชื่อเล่นน้ำผึ้ง อายุ 17 ปี อยู่ ม.5 เรียนอยู่ที่โรงเรียนเซนส์ฟรองค์ชิล เกิดวันที่ 8 มิถุนายน 19XX เบอร์โทร 098-6493-XXXX บ้านเลขที่ YY ........ ผมอยากเลวให้ได้เหมือนพี่! ช่วยรับผมเป็นศิษด้วย!!”แหกปากอยู่เกือบสิบนาที ตบท้ายด้วยการจับมือร่างสูงเขย่าๆ แต่ไอ้คนที่โดนตะโกนใส่หน้านี่ดิ ได้แต่มองตาปริบๆ
ถึงนายซินคนนี้จะเป็นคนนิ่งๆ ก็เถอะ มาโดนเด็กที่ไหนไม่รู้ตะโกนร่ายยาวถึงประวัติตัวเอง แถมตบท้ายมาบอกว่าอยากเลยให้ได้เหมือนเขาแถมขอฝากตัวเป็นศิษเรียบร้อยแบบนี้ ไม่ว่าใครมันก็อึ้งล่ะวะ
เพราะเสียงแหกปากเมื่อกี้ทำให้คนรอบข้างหันมามองทางเขาเป็นทางเดียว แล้วไอ้ตัวก่อนเรื่องก็เหมือนจะเบลอจนไม่รับรู้สถานการณ์รอบตัว ยังหน้าด้านหน้าทนจับมือเขาเขย่าๆ ไม่เลิก ทิ้งให้ร่างสูงอายอยู่คนเดียว ส่วนผู้หญิงคนเมื่อกี้น่ะเหรอ เหอะ! ถอยหายไปตั้งแต่ไอ้ตัวกะเปี๊ยกนี่เริ่มแหกปากแล้ว!
ทำไงดีล่ะทีนี้ ถึงที่นี่จะเป็นคลับของเพื่อนเขาก็เถอะ แต่เหตุการณ์ตรงหน้านี้มันทำให้คนนิ่งอย่างเขาอยากต่อยคน ไอ้เด็กนี่ก็ยังหน้ามึนอยู่ได้จะให้ต่อยก็รู้สึกทำไม่ลง ตัวเล็กนิดเดียว จะจับทำเมียก็เหมือนจะเห็นคุกอยู่รำไร เมื่อกี้มันพึ่งบอกอยู่หยกๆ ว่า 17 แล้วมันเข้ามาได้ไงวะ
นี่คลับของเพื่อนกูหลวมขนาดปล่อยให้เด็ก 17 เข้ามาได้แล้วเหรอวะ
คิดพลางจ้องไอ้เด็กตรงหน้าเขม็ง ตอนนี้ช่างหัวมันละไอ้สายตารอบข้าง ต้องเคลียร์กับไอ้เตี้ยนี่ให้รู้เรื่องก่อน เมื่อกี้มันบอกว่าเขาเลวใช่ป่าววะ
“พี่ชั่วได้ใจผมมากอ่ะ นับถือๆ”
อื้อหือ ทีนี้ชัดเลยไอ้เตี้ยนี่มันด่าเขาชั่ว! อย่าอยู่เลยมึง!!
ก่อนจะได้ฟาดปากกับไอ้เตี้ย ร่างเล็กๆ ของมันก็เงยหน้าส่งตาใสๆ มาให้จนต้องชะงักมือที่จะตบหัวเล็กๆ นั่น เปลี่ยนเป็นวางลงบนเรือนผมนุ่มแทน
ทำไมกูไม่กล้าทำรุนแรงกับมึงวะ
พอคิดไปพลางลูบหัวเล็กที่เต็มไปด้วยกลุ่มผมนุ่มสลวยไปพลางมันก็เพลินดีนะ ยิ่งหน้าตามึนๆ เอ๋อๆ ของนี่ มองไปมองมาก็น่ารักใช้ได้เหมือนกัน โดยเฉพาะปากแดงๆ นั่น น่าจูบสุดๆ สำหรับร่างสูง
“ไอ้น้ำๆๆ มึงเดินออกมาทำเหี้ยมอะไรครับ!”
แต่ก่อนจะได้ทำอย่างที่ใจคิดเสียงเรียกจากด้านหลังก็ต้องทำให้ร่างสูงละมือออกจากหัวฟูๆ ซะก่อน เพราะเขามั่นใจว่าไอ้สามตัวข้างหลังนั่นต้องเป็นคนรู้จักของเจ้าเปี๊ยกนี่แน่นอน ถึงพวกมันจะเรียกแค่น้ำๆ ก็เถอะ แต่เขามั่นใจ
แล้วก็เป็นอย่างที่คิดไอ้สามตัวนั่นเดินเข้ามาหยุดข้างๆ คนตัวเล็ก มองหน้าเขา ก่อนจะหันไปพูดกับคนที่ยืนเอนไปมา ตาปรือเหมอนพร้อมจะหลับได้ตลอดเวลา
“เมาแล้วซ่านะมึงอ่ะ ไป! กูไปส่งบ้าน”โซคว้าแขนเพื่อนได้ก็ลากออกไปทันที ตามด้วยหนุ่มสุภาพที่หันมาก้มหัวให้ร่างสูงคล้ายขอโทษก่อนจะเดินตามหลังสองคนนั้นไป เหลือไว้แต่นายต้นที่ยังไม่เดินตามไป
“ผมขอโทษแทนเพื่อนผมด้วยนะเฮียซิน มันเมาแล้วรั่วน่ะ”เจ้าของชื่อซินหันมามองหนุ่มโย่งข้างตัว แล้วคิ้วเรียวเข้มก็ต้องขมวดเข้าหากันพร้อมคำถามที่ผุดขึ้นมาในหัว ใครวะ?
“ผมน้องเฮียต้นกล้า”เหมือนจะรู้ว่าร่างสูงคิดอะไร นายต้นน้ำก็ตอบให้ทันที
“...อืม...”ตอบแค่เนี๊ย!
“งั้นผมไปก่อนนะเฮีย ถ้าเจอเฮียกล้าบอกมันด้วยว่าผมไปนอนบ้านไอ้น้ำ”พูดจบก็เดินไป ปล่อยไอ้หล่อนามซินทิ้งไว้กับความเงียบ
น้ำ น้ำผึ้ง?
ภาพเด็กร่างบาง ตัวขาว หน้าตาน่ารัก ปรากฏขึ้นมาในความคิด
เขาคิดว่าเขาสนใจเด็กนี่ขึ้นมาหน่อยๆ แล้วล่ะ มันบอกอยากเลวให้เหมือนกับเขางั้นเหรอ หึหึหึ
“เราได้เจอกันอีกแน่ ฮันนี่...”
..................................................................................................................................................
Talk
อย่างแรกเลยที่ต้องทำ ขอกราบขออภัยทุกท่านค่ะ ไอ หายหน้านานไปนิสสส//ไม่นิดละ ฮือๆๆๆ อย่าพึ่งปารองเท้าใส้เค้าน้าาาาา ต่อไปเค้าจะพยายามอัพให้เร็วขึ้นค่ะ แต่ครั้งนี้มันไม่ไหวจิงอ่ะ หัวไม่แล่นเลยยยยย เค้าขอโทษษษษษษษษษษ ไปละ ขอไปแต่ต่อก่อนนนน
ปล.รักรีดเดอร์ทุกคนค่าาาาาาาาาา จุ๊บๆๆ
ความคิดเห็น