คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : - โด คยองซู (20%)
01
โด คยองซู
ใครบอกว่าชีวิตที่ไม่สมบูรณ์คือชีวิตที่ไม่มีความสุขล่ะ…
ตั้งแต่เกิดมา ‘โด คยองซู’ ไม่รู้ว่า พ่อแม่คืออะไร จนกระทั่งเพื่อนผู้หญิงวัยประถมในกลุ่มประมาณสี่ห้าคนที่กำลังเล่นหม้อข้าวหม้อแกงกันอยู่ ชวนเล่นพ่อแม่ลูกขึ้นมา วินาทีนั้นเด็กหนุ่มทำเพียงส่งใบหน้ามึนงงไปให้ แล้วเด็กหญิงผมแกละสองข้างในกลุ่มคนหนึ่งก็พูดขึ้นมาว่า
“คยองซูต้องเป็นพ่อนะ เพราะคยองซูเป็นผู้ชายคนเดียวในกลุ่ม”
แล้วทุกคนก็เห็นด้วยกับความคิดนี้ เด็กชายถึงกับทำอะไรไม่ถูกจะเถียงว่าไม่อยากเล่นก็คงไม่ทันแล้ว พวกเธอต่างก็สนุกสนานกับการได้สวมบทเป็นพ่อแม่อย่างที่เคยเห็นในชีวิตประจำวัน อย่างเช่น ฮยอนอาที่เล่นเป็นแม่หรือเมียของเขา (อย่างที่พวกเธอบอกมา) ก็จะทำกับข้าวให้เขาและลูกๆไปกินก่อนไปทำงานหรือไปเรียนหนังสือ ลูกๆก็จะพากันออดอ้อนเขาเวลาที่อยากได้สิ่งที่พวกเธอต้องการ อย่างพวก ตุ๊กตา ของเล่น ของกิน เสื้อผ้า เป็นต้น
พ่อแม่ลูกเขาปฏิบัติกันแบบนี้นี่เอง..
“เฮ้ยพวกมึง ไอ้ก้นงอนแม่งเล่นพ่อแม่ลูกเว้ย ตุ๊ดชิบหาย” เด็กตัวอ้วนผิวสีเข้มว่าขึ้น
“นั่นสิ ฮ่าๆๆๆๆ” ในขณะที่พวกเพื่อนๆของเขากำลังสนุกสนานกับการเล่นพ่อแม่ลูกควบคู่ไปกับเล่นหม้อข้าวหม้อแกง กลุ่มเด็กผู้ชายราวๆห้าหกคนกลุ่มหนึ่งซึ่งเป็นเด็กจากหมู่บ้านเดียวกันก็เอ่ยขึ้นมาเสียงดัง พวกนั้นชอบหาเรื่องเด็กผู้หญิง รวมถึงตัวเขาด้วยที่โดนหาเรื่องบ่อยที่สุด เพราะมักจะโดนล้อว่าเป็นตุ๊ดแต๋วเนื่องจากเล่นแต่กับเด็กผู้หญิง -_ -
และ ไอ้ก้นงอนคืออีกหนึ่งฉายาที่พวกนั้นตั้งให้เขา คยองซูและเพื่อนๆหันไปมองต้นเสียงพร้อมทำตาขวางไม่พอใจ ประมาณว่า ‘แล้วพวกมึงเสือกไรด้วย’ แต่เด็กพวกนั้นก็ยังทำไม่รู้ไม่ชี้แถมยังทำท่าสะดีดสะดิ้งล้อเลียนกลุ่มเด็กผู้หญิงจนน่าหมั่นไส้
“ว่าแต่เล่นพ่อแม่ลูกกันช้ะ เอ๊ะ..ได้ข่าวว่าไอ้ตุ๊ดไม่มีพ่อแม่ไม่ใช่อ่อ”
“……”
เด็กชายตัวผอมแห้งสวมแว่นหนาเตอะถามอย่างช่างใจ คยองซูที่เป็นคนถูกกล่าวถึงกับพูดไม่ออก ทำเพียงยืนนิ่งเงียบท่ามกลางเสียงฮือฮาของพวกตรงข้าม ก่อนจะตามมาด้วยเสียงล้อเลียนดังเป็นระลอกตามมา
“เอ้า..ไอ้ตุ๊ดไม่มีพ่อแม่”
“ไอ้เด็กถูกทิ้ง”
“ไอ้พ่อแม่ไม่รัก”
“ไอ้—”
“กูไม่มีพ่อแม่แล้วหนักหัวตรงไหนของพวกมึงห้ะ!!”
“……”
เงียบ…ทุกคนถึงกับอึ้งเพราะไม่เคยเจอคยองซูตะคอกอย่างรุนแรงแบบนี้มาก่อน
“ฮึกก..”
“เฮ้ย คยองซู!” เด็กชายตัวเล็กลุกขึ้นแล้ววิ่งออกไปจากกลุ่มทันทีที่รู้สึกถึงความเปียกชื้นบนใบหน้า เสียงสะอื้นที่หลุดออกมาให้เพื่อนทุกคนได้ยิน ทำให้พวกเขาก็ยิ่งตกใจมากกว่าเดิม คยองซูวิ่งมาที่จักรยานสีดำซึ่งจอดอยู่ใต้ต้นมะขามก่อนจะขับขี่ออกไปไม่สนเสียงเรียกจากเพื่อนที่เหลือ
“หน้าตาไม่ดีแล้วยังนิสัยเสียอีก! พวกเวร!”
นั่นคือคำพูดสุดท้ายของเด็กผู้หญิงห้าคนก่อนที่พวกเธอจะเดินหนีออกไป
คยองซูขี่จักรยานมาถึงบ้านก็รีบเดินขึ้นห้องนอนของตัวเองทันที ชานยอลซึ่งกำลังนั่งอ่านหนังสือพิมพ์เหลือบมองตามหลานของตัวเองก็รู้สึกได้ว่าคนตัวเล็กน่าจะมีเรื่องไม่สบายใจมาแน่ๆ ถึงได้ทำหน้าบูดบึ้งไม่สบอารมณ์อย่างแรง เขาวางหนังสือพิมพ์ลงบนโต๊ะก่อนจะเดินขึ้นไปชั้นบนของบ้าน
“ฮึก ก..ฮืออ”
เสียงร้องไห้ดังลอดมาจากห้องของคยองซู ขายาวรีบก้าวเดินเข้าไปที่นั่นทันที เมื่อเปิดประตูห้องก็พบเจอแผ่นหลังที่สั่นสะเทือนจากการสะอึกสะอื้นอย่างหนักของร่างเล็กที่กำลังนั่งกอดเข่ามองออกไปนอกหน้าต่าง
“คยองซู ร้องไห้ทำไม?”
“ลุงชาน…ฮืออ” คนตัวเล็กโผกอดผู้เป็นลุงแน่น ชานยอลทำเพียงลูบกลุ่มผมสีดำเพื่อปลอบประโลมหลานชาย เขาไม่ได้เห็นคยองซูร้องไห้หนักแบบนี้มานานเท่าไหร่แล้วนะ
“บอกฉันหน่อยไหม ทำไมถึงร้องไห้หนักขนาดนี้ ใครทำอะไรคยองหรอ?”
“มันน่าตลกมากเลยหรอที่ผมไม่มีพ่อแม่เหมือนคนอื่น”
“…..”
“ทำไมผมถึงไม่มีพ่อแม่เหมือนคนอื่นล่ะลุงชาน ทำไม…”
“คยองซู ฟังฉันนะ”
“…….”
“พ่อแม่ของคยองน่ะ พวกเขาไปในที่ที่ไกลเกินกว่าเราจะตามหาเจอแล้ว”
“ไปไหนหรอครับ แล้วทำไมถึงต้องทิ้งผมด้วย”
“พวกเขาไม่ได้ทิ้ง เพียงแต่พวกเขามีเหตุจำเป็นที่จะต้องไป”
“อ่า…ครับ”
“แต่ยังไงคยองยังมีลุงชาน มียาย มีเพื่อนๆตั้งหลายคนที่รักคยองตั้งเยอะนะ อย่าร้องไห้สิ” ชานยอลเอ่ยบอกพร้อมใช้มือปาดน้ำตาที่เต็มเกรอะบนใบหน้าขาวใส
“คยองไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวนะ รู้ไหม เพราะฉะนั้นอย่าไปสนใจคำพูดพวกนั้นเลย”
“นั่นสินะ….”
“แล้วอีกอย่าง เป็นผู้ชายเขาไม่ขี้แงกันแบบนี้หรอกนะ..ดูสิ ไม่หล่อเลย หูตาจมูกแดงหมดแล้ว”
ว่าไปก็บีบจมูกของคนอายุน้อยกว่าด้วยความหมั่นเขี้ยว พร้อมดึงหลานมากอดประโลมอีกครั้ง ไหล่ของเขาคงเปียกชื้นเพราะน้ำตาของคยองซูที่กว่าจะหยุดไหลลงง่ายๆ ใบหน้าน่ารักผละออกจากไหล่หนาก่อนที่จมูกและริมฝีปากของคนตัวเล็กจรดลงบนแก้มของผู้เป็นลุงพร้อมกันอย่างรวดเร็ว พร้อมกระซิบถ้อยคำที่คนฟังถึงกับหลุดยิ้มออกมาด้วยความเอ็นดู
“คยองรักลุงชานนะ”
“…..”
“รักที่สุดในโลกเลย J”
-------------------------------------------------------------20%-----------------------------------------------------------
แถลงการณ์ครั้งที่ 1 : ขอโทษที่หายไปนานนะค่ะ จะพยายามมาต่ออีกไวๆ
เพราะว่าช่วงนี้กำลังสกรีมอยู่กับแกทแพทแห่งชาติ
อยากจะพ่นไฟออกมาเป็นคำว่า #ร้องเหี้ยหนักมาก
อีกแปดสิบที่เหลือจะเป็นคยองวัยดอกไม้บานสะพรั่งล่ะ 55555555555
ความคิดเห็น