คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 01 -Begin- 100%
Chapter 01 –Begin-
เขามันก็แค่ผู้ชายคนหนึ่ง
ที่รักความอิสระและเกลียดพันธะ…
ขายาวพาร่างสูงเดินไปตามทางของสถานบันเทิงแห่งนี้
เขาต้องการที่เงียบสงบ…
แต่แล้วขายาวก็ชะลอความเร็วลงเมื่อได้กลิ่นอะไรบางอย่างที่ลอยปนกับกลิ่นแอลกอฮอล์
กลิ่นนิโคตินที่ลอยคละคลุ้งผสมปนเปกับกลิ่นแอลกอฮอล์ในอากาศนั่นมันดึงดูดให้เขาต้องเปลี่ยนเส้นทางการเดิน
ขายาวพาร่างตนเองเดินตามกลิ่นนิโคตินที่เป็นตัวนำพาจนมาถึงที่หมาย ภายในกรอบสายตาคมปรากฏร่างสูงโปร่งที่ยืนพิงผนังในมุมอับผู้คนมุมหนึ่งของสถานบันเทิง
ใบหน้าสวยหวานราวกับหญิงสาวที่ดึงดูดให้คริสต้องจ้องมองอยู่แบบนั้น
ดวงตากลมโตที่บัดนี้หลับพริ้มกับริมฝีปากสีเชอร์รี่น่าจูบที่กำลังดูดมวลนิโคตินนั่นอยู่
แก้มกลมแดงกล่ำด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ดื่มมาก่อนหน้า
นิ้วเรียวที่คีบนิโคตินเมื่อครู่บัดนี้ได้ถอยออกมาพร้อมกับริมฝีปากอิ่มที่เผยอขึ้นปล่อยควันนิโคตินที่เพิ่งดูดไปครู่นี้ออกมา
“อื้อ..” เสียงทุ้มหวานครางต่ำในลำคอเมื่อจู่ๆก็มีมือหนาของใครสักคนแย่งนิโคตินจากเขา
เปลือกตาสีมุกค่อยๆเปิดออกพลางจ้องมองคนตรงหน้า
“สูบด้วยคนสิ” คนตรงหน้าเอ่ยขึ้นพลางยื่นใบหน้าหล่อมาใกล้กับใบหน้าของเขา
“อื้อ” เมื่อได้รับอนุญาติคริสจึงยกบุหรี่ที่แย่งมาจากคนหน้าหวานตรงหน้าเมื่อครู่ขึ้นมาสูบเอาอบายมุกเข้าสู่ร่างกายทันที
ก่อนจะลดบุหรี่ลงก่อนริมฝีปากหนาจะเผยอปล่อยควันนิโคตินออกมา
มันช่างเป็นภาพที่ดูเซ็กซี่เหลือเกินในความคิดของคนหน้าหวาน
K R I S P A R T
ผมดูดนิโคตินที่แย่งมาจากคนหน้าหวานที่ขณะนี้ยืนมองผมด้วยสายตาที่ดูยั่วยวนนักในความคิดของผมจนหมดมวล
ผมโยนมวลบุหรี่ในมือทิ้งไปอย่างไม่ใยดีก่อนจะใช้เท้าที่รองด้วยรองเท้าหนังราคาแพงบดขยี้มันก่อนจะหันไปมองคนหน้าหวานที่มองผมอยู่ก่อนหน้าแล้ว
“เราควรจะทำความรู้จักกันก่อนสินะ”
ผมเอ่ยขึ้นพลางเดินเข้าไปประชิดคนหน้าหวานให้ระยะทางระหว่างผมและเขาน้อยลงกว่าเดิม
“ฉันชื่อคริส…”
“ใครอยากรู้จักกับนายไม่ทราบ” ผมยังไม่ทันพูดจบคนหน้าหวานกลับพูดแทรกขึ้นมาก่อนที่จะเชิดหน้ากอดอกมองผม
ท่าทางยั่วยวนของเขาเมื่อกี้มันหายไปไหนหมดนะ แต่เป็นอย่างนีก็ดู..ท้าทายไปอีกแบบ
“อืม…แต่ฉันอยากรู้จักกับนายนะ”
ผมวาดแขนโอบรอบเอวบางของคนหน้าหวานตรงหน้าไว้
ก่อนจะค่อยๆเลื่อนใบหน้าเข้าไปใกล้
จนได้กลิ่นหอมปะปนกับกิ่นแอลกอฮอล์ของคนหน้าหวาน
“นายคิดจะทำอะไรหละ” เสียงทุ้มหวานเอ่ยถามผมแต่กลับเลื่อนแขนไปโอบรอบคอผมไว้ซะแล้วสิ
ผมกระตุกยิ้มตามแบบฉบับให้คนหน้าหวานทีนึงก่อนจะค่อยๆก้มหน้าลงไปกระซิบข้างใบหูที่กางออกมาหน่อยๆนั่น
“ก็แค่อยากทำความรู้จัก”
“ปาร์ค ชานยอลชื่อของฉัน” ปาร์ค ชานยอล…
E N D K R I S P.
10%
ร่างสูงของคริสเดินพาร่างโปร่งบางของปาร์คชานยอลมาที่โต๊ะที่เขาใช้นั่งดื่มเมื่อครู่นี้
สายตาคมไม่แม้แต่จะเหลือบมองหญิงสาวที่ควงมาก่อนหน้านี้สักนิดทว่ากลับกันเขาทำเหมือนหญิงสาวคู่ควงเป็นเพียงอากาศที่มองไม่เห็น
จนคนโดนเมินถึงกลับทนไม่ไหว
“คริสค่ะ!!! เฟยอยู่ตรงนี้ทั้งคนนะค่ะ!!!”
‘หวัง หยางเฟย’ ดังขึ้นมือเล็กกำเข้าหากันแน่นด้วยแรงโทสะใบหน้าสวยหวานที่แต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางค์จัดจ้านบิดเบี้ยวไปตามแรงอารมณ์ที่กำลังปะทุ
แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้ร่างสูงของคริสหันไปเหลียวมองเลยสักนิด
คริสยังคงทำเหมือนเสียงของหญิงสาวคู่ควงเป็นเพียงอากาศ ชานยอลเปรยตามองหญิงสาวหน้าตาสะสวยอย่างสมเพช
ก็นะ…เขาไม่เอาแล้วยังจะตื้อ
“คริสครับ ผมเรียกคุณอย่างนี้ได้ใช่มั้ย”
ชานยอลเอ่ยถามพลางเอียงคอมองใบหน้าคมของคริสด้วยท่าทางที่คิดว่าน่ารักที่สุด
ก่อนจะต้องระบายยิ้มออกมาเมื่อได้คำตอบที่พึงพอใจ
“ได้สิชานยอล…”
อันตราย…นายมันอันตรายปาร์คชานยอล..
ถึงแม้จะงงงวยอยู่บ้างที่จู่ๆร่างโปร่งตรงหน้าที่เมื่อไม่กี่นาทีก่อนหน้านั้นยังทำท่าไม่อยากรู้จักเขาอยู่มามองด้วยสายตาหวานเยิ้มเช่นนี้
แต่มันก็แค่นั้น..มือหนาซุกซนของคริสเลื่อนไปลูบไล้นวดคลึงเอวบางของร่างโปร่งตรงหน้าไว้
ก่อนใบหน้าคมจะโน้มลงไปใกล้ใบหน้าหวานจนปลายจมูกชนกัน
ใกล้จนได้กลิ่นหอมอ่อนๆที่เจือไปด้วยแอลกอฮอล์และกลิ่นนิโคตินที่คนตรงหน้าพึ่งลิ้มลองมันมา…
“คริสค่ะ!!
คุณไม่เห็นหัวเฟยเลยใช่มั้ย!"
หยางเฟยยังคงดิ้นรนเสียงแหลมหวานตวาดแว้ดใส่ร่างสูงเสียงดัง
เธอเพียงแค่ต้องการให้ร่างสูงของคริสหันมาสนใจไม่ใช่เมินเฉยดั่งเธอเป็นเพียงธาตุอากาศไม่มีตัวตนเช่นนี้
“เสียงดังอะไรนักหนาห้ะ!!"
คริสหันมาตวาดใส่หญิงสาวอย่างไม่ยอมแพ้เช่นกัน
ชานยอลมองคนทั้งคู่ปล่อยอารมณ์ร้ายใส่กันพลางกระตุกยิ้ม
น่าสมเพช...
น่าสมเพชทั้งคู่...
ฝ่ายหญิงก็ดื้อด้านจะจับเขาให้ได้ทั้งที่เขาไม่สนใจ
ส่วนฝ่ายชายก็น่าสมเพชตรงที่ตวาดด่าเพศตรงข้ามได้ไม่แพ้กัน
ไม่มีฝ่ายใดยอมแพ้แล้วเมื่อไหร่เรื่องมันจะจบ น่าสมเพชจริงๆ...
"คุณคริสครับ
ผมว่าพอเถอะครับปล่อยให้เขาทำตัวเป็นหมาบ้าอยู่อย่างนี้เถอะ ส่วนเรา..."
นิ้วมือเรียวยาวไล้ไปตามกรอบใบหน้าของร่างสูงก่อนจะค่อยๆยื่นใบหน้าเข้าไปกระซิบชิดริมหูของคริส
"ก็ไปสนุกกันเถอะนะครับ"
"นายเสนอมีหรือที่ฉันจะไม่สนอง"
สองร่างเดินนัวเนียกันออกไปตามทางเดินของสถานบันเทิงโดยมีเสียงหวีดร้องของหยางเฟยไล่หลังตามมา
"กรี๊ดดดดดด! คริสค่ะ!! กลับมาก่อน!
คุณจะทำแบบนี้กับเฟยไม่ได้นะ!!!! คริสค่ะ!!!" หยางเฟยหวีดร้องเสียงดังลั่นจนคนแถวนั้นหันมามอง
ดวงตาเฉี่ยวคมด้วยอายไลน์เนอร์ตวัดมองชาวเกาหลีมุงที่แส่ไม่เข้าเรื่อง
"มองทำไม!!! แส่เรื่องชาวบ้านเขาอยู่ได้! ชิส์! ฝากไว้ก่อนเถอะคริส!" หันมาหยิบกระเป๋าแบรนด์หรูแล้วเดินออกไปจากสถานบันเทิงอย่างรวดเร็วโดยไม่ลืมที่จะวางเงินค่าแอลกอฮอล์ที่เธอดื่มไปไว้บนโต๊ะสีดำใสของสถานบันเทิงแห่งนี้ด้วย
.
.
.
.
.
"จะไปไหน"
ชานยอลเอ่ยถามขึ้นขณะที่ดวงตากลมโตจ้องเส้นทางข้างหน้า
"คอนโดฉันไง"
เอ่ยตอบร่างโปร่งก่อนจะหักเลี้ยวพวงมาลัยตามเส้นทางคดโค้งข้างหน้า
หลังจากที่เขาและชานยอลเดินหนีหยางเฟยออกมาขึ้นรถ
คนหน้าหวานก็เอาแต่นั่งมองทางเงียบๆจนเมื่อครู่ที่ชานยอลเอ่ยถามเขานั่นแหละ
"ไปทำไม"
ร่างโปร่งเอ่ยถามขึ้นอีกครั้ง
มันก็จริงที่เขาเป็นคนชวนร่างสูงออกมาแต่เขาไม่ได้บอกนี่ว่าจะไปต่ออะไรที่ไหน...
"ก็ไปต่อไง นายอยากไม่ใช่หรอ
หืม.."
หันมามองเสี้ยวหน้าหวานของร่างโปร่งเพียงนิดก่อนจะหันกลับไปมองทางดังเดิม
"ผมแค่ช่วยคุณออกมาจากผู้หญิงคนนั้นตางหาก
หึ.. น่าสมเพชชะมัดยาด" เสียงทุ้มติดหวานของชานยอลดังขึ้น
คริสที่ได้ยินดังนั้นจึงกระตุกยิ้มมุมปาก ก่อนจะเอ่ยถามร่างโปร่งบางออกไป
"งั้นหรอ
ผู้หญิงคนนั้นหนะเกาะแกะทำตัวเป็นเจ้าเข้าเจ้าของฉันอย่างกับอะไรดี"
จบประโยครถก็เข้าจอดในลานจอดรถของคอนโดหรูใจกลางเมืองทันที
ชานยอลที่นั่งฟังร่างสูงพูดก็ถึงกับต้องกระตุกยิ้มมุมปากอีกครั้งของค่ำคืนนี้
นี่แสดงว่ายังไม่รู้ตัวเองสินะ...
"ป่าวหรอกไม่ใช่แค่ผู้หญิงคนนั้นหรอกที่น่าสมเพช
คุณก็เหมือนกัน"
ชานยอลเอ่ยขึ้นพลางหันไปยิ้มหวานแต่หากมีฤทธิ์ร้ายแรงมหาศาลส่งให้ร่างสูงที่หลังจากฟังประโยคนั้นไปก็ทำเพียงแค่แค่นยิ้มออกมาเพียงเท่านั้น
"งั้นหรอ หึๆ"
เสียงทุ้มเอ่ยราบเรียบแต่หากแฝงความไม่พอใจไว้ในน้ำเสียงนั่น
"คุณอยู่คอนโดนี้หรอกหรอ...ฮะๆ
งั้นก็ขอบคุณนะที่มาส่ง"
เอื้อนเอ่ยคำพูดกัลร่างสูงข้างกายก่อนจะเก็บของและเปิดประตูรถคันหรูออกไปโดยไม่หันกลับมามองอีก
สายตาคมของคริสมองแผ่นหลังโปร่งบางของชานยอลไปจนลับสายตาก่อนจะกระตุกยิ้มออกมาอีกครั้ง
"อยู่คอนโดเดียวกันด้วยงั้นสิ...
หวังว่าเราจะได้เจอกันอีกนะ ปาร์ค ชานยอล.."
N I C O T I N
“เฮ้ย! สายแล้วๆๆๆ ไม่น่าเลยๆๆ”
ร่างสูงโปร่งของชานยอลวิ่งไปทั่วทั้งห้องมือเรียวก็คอยหยิบของที่ต้องการส่วนปากอิ่มก็คอยบ่นด่าตัวเองก่อนที่จะรีบวิ่งไปใส่รองเท้าแล้วดึงบานประตูออกก่อนจะใส่เกียร์หมาวิ่งออกจากคอนโดไปขึ้นรถมอเตอร์ไซค์รับจ้างหรือพี่วินออกไปทันที
.คณะบริหาร มหาลัยโซล.
“มึง!” เสียงเรียกดังขึ้นพร้อมกับร่างสูงของคริสที่เปลี่ยนเส้นทางเดินไปหาเจ้าของเสียงเรียกเมื่อครู่
“ไงมึง ไม่เจอกันนาน” ยังไม่ทันได้นั่ง
เสี่ยวลู่หาน เพื่อนสนิทซี้สหายก็เอ่ยปากทักเพื่อนร่างสูงทันที
คริสตวัดสายตาเฉี่ยวคมมองเพื่อนสนิทของตนอย่างนึกเบื่อหน่ายก่อนริมฝีปากหนาจะเอ่ยตอบออกไป
“ไม่เจอนานเหี้ยไรเมื่อคืนมึงยังชวนกูไปนั่งหน้าสลอนควงสาวอยู่ผับบาร์เลย”
คริสเอ่ยขึ้นก่อนจะหันไปสำรวจรอบๆโต๊ะที่พวกเขานั่งก่อนจะต้องขมวดคิ้วเมื่อไม่เห็นใครอีกเลยนอกจากพวกเขาสองคน
“มึงหาไอสองตัวนั้นอยู่ใช่ม่ะ” ลู่หานเอ่ยขึ้นอย่างรู้ความคิดของเพื่อนสนิทร่างสูง
“อืม” ครางรับในลำคอพลางพยักหน้าเล็กน้อยพอเป็นพิธีตอบกลับ
“เมื่อคืนพวกมันเสือกดื่มเยอะเกินหนะสิ
ไออี้ชิงหลับเป็นตายเกิดอาการแฮงค์หนักส่วนไอเทาแม่งไปกังฟูใส่นักเลงย่านนั้นเข้าให้นอนซมอยู่หอนู่น”
ลู่หานเอ่ยถึงเพื่อนในกลุ่มอีกสองคน จางอี้ชิง
และฮวังจื่อเทาที่เมื่อคืนดันซ่าซะไม่มี
คนนึงนอนแฮงค์อีกคนนอนซมอยู่ที่หหอเลยเหลือแค่เขากับไอหล่อนี่ที่ยังลากสังขารมาเรียนได้
“หึ” คริสไม่ตอบอะไรแต่กลับยกยิ้มมุมปากแล้วหัวเราะในลำคออย่างที่ชอบทำ
“แล้วมึงอะ เมื่อคืนกลับก่อนชาวบ้านเขาเลย
ได้สาวคนไหนไปควงหละครับเพื่อน” เอ่ยแซวเพื่อนสนิทตัวสูงก่อนจะได้เสียงหัวเราะในลำคอตอบกลับมา
“หึ ไม่ใช่สาวหวะ” คริสเอ่ยขึ้นพลางกระตุกยิ้มมุมปากอีกครั้งจนลู่หานที่นั่งมองอยู่ถึงกับเมื่อยแทน
ปากมันกระตุกหรืออะไรว่ะกูหละเมื่อยแทน…
“หรือว่า…” ยิ้มกรุ่มกริ่มส่งให้ไอหน้าหล่อเพื่อนสนิทก่อนจะปล่อยเสียงหัวเราะออกมาดังลั่นจนนักศึกษาที่อยู่บริเวณนั้นหันมามอง
จนคริสต้องรีบห้ามปรามเพื่อนสนิทเอาไว้
“ฮ่าๆๆๆๆ กูว่าแล้ว! มึงควงกระเทยใช่ม้ะไอคริสแม่งไม่น่าเลย
หน้าตาก็ดีไม่น…”
“กระเทยเหี้ยไรสัสลู่!” ยังไม่ทันที่ลู่หานจะพูดจบคริสก็เอ่ยแทรกขึ้นมาก่อนจะกุมขมับตัวเอง
นี่เพื่อนเขามันโง่หรืออะไรกัน…
“อ้าว!! แล้วมึงไม่เอากระเทยไปตุ๋ยแล้วมึงเอาใครที่ไหนไปว้ะ”
ลู่หานเอ่ยถามเพื่อนสนิทร่างสูงอย่างสงสัย
“กูหมายถึงกูไม่ได้ควงผู้หญิงแต่ที่กูควงคือหนุ่มหน้าหวานตางหาก”
คริสเอ่ยขึ้นแก้ผิดให้ตัวเองจนลู่หานที่สงสัยอยู่นั้นร้องอ๋อขึ้นมา
“กูก็นึกว่ามึงควงกระเทยไปตุ๋ย
ว่าแต่ไอเด็กนั่นที่มึงว่านี่เด็ดป่ะว่ะ” ขยับตัวเข้าไปนั่งจ้องเพื่อนสนิทร่างสูงอย่างต้องการคำตอบ
“ไม่รู้ยังไม่ได้ลอง” คริสเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงราบเรียบก่อนจะหยิบรายงานที่ทำค้างไว้ออกมาทำต่อ
“โหย..เชี่ย กูก็นึกว่ามึงลองและ”
ลู่หานบ่นกระปอดกระแปดทิ้งท้ายก่อนจะกลับไปนั่งทำงานที่ค้างต่อ
N
I C O T I N
C H A N Y E O L P A R T
ตอนนี้ผมอยู่โรงอาหารกลางของมหาลัยครับหลังจากที่เมื่อเช้ารีบจะเป็นจะตายเพื่อให้ทันการทำควิซรอบในคลาสเช้า
ผมตื่นสายหนะสิผมนั่งทานข้าวไปฟังเพื่อนคุยกันไปก็สนุกดีครับ
พวกมันพยายามชักจูงให้ผมเข้าร่วมบทสนทนาด้วยเสมอก็ดีครับมีเพื่อนแบบพวกมัน
“ชานยอลมึง!” บยอนแบคฮยอนเอ่ยเรียกผมก่อนจะดีดนิ้วดัง เปาะ!
“อะไรของมึง” ผมเอ่ยตอบกลับไปก่อนจะก้มหน้าก้มตากินข้าวต่อ
“พวกมึงฟังกูก่อนดิ” ไอบยอนมันเรียกทุกคนให้หันไปสนใจมันก่อนผมจึงละสายตาจากข้าวเหลือบมองมันในขณะที่มือก็ยังตักข้าวเข้าปากอยู่ไม่ขาด
“ว่าไง” คิมจงแดเอ่ยขึ้นถามไอบยอนที่เงียบรอให้เพื่อนในกลุ่มสนใจ
“ป่าวไม่มีไรแดกไปเหอะ โอ้ย!” โดคยองซูเมียไอบยอนเอื้อมมือขึ้นไปตบหัวมันทีนึงโทษฐานกวนเบื้องล่างไม่รู้เวล่ำเวลา
“กวนตีน” ผมเอ่ยขึ้นก่อนจะก้มลงตักข้าวเข้าปากต่อ
“แหม
กูแค่อยากจะถามพวกคุณมึงกันว่าเมื่อคืนเป็นไงมั่งได้สาวไปสักคนม้ะ” แบคฮยอนเอ่ยขึ้นพลางเหล่ตามองเพื่อนในกลุ่มแต่ละคนก่อนจะเผยรอยยิ้มกรุ่มกริ่ม
“ได้อะไรหละผมเมาตั้งแต่แตะแอลกอฮอล์ยังไม่ถึงสามแก้วเลยด้วยซ้ำ” จงแดเอ่ยขึ้นถามว่าทำไมมันถึงพูดสุภาพหนะหรอครับ
ผมก็เคยถามมันนะมันตอบผมมาว่า มันไม่อยากพูดคำหยาบให้สั่นคลอนศาสนา… อืม..ก็จริงของมันแหะ
“แล้วมึงหละไอยอลกูเห็นออกไปสูบบุหรี่แล้วก็หายหัวไปเลย
ไปควงใครหละมึง” ไอบยอนเอ่ยถามผมก่อนจะส่งสายตาและรอยยิ้มกรุ่มกริ่มมาให้
“ป่าวหนิ” ผมตอบกลับไป
ก็ผมไม่ได้ควงใครจริงๆนี่นาแค่บังเอิญไปเจอแล้วผมก็เลยกลับกับเขาแค่นั้นเองนะ
“กูไม่เชื่อ” ไอบยอนยังคงเค้นเอาความจริงกับผม
ผมมองมันด้วยสายตาเบื่อหน่ายนิดๆก่อนจะตอบกลับไป
“ก็เมื่อคืนกูสูบบุหรี่อยู่แล้วมีคนเดินเข้ามาทักกูเห็นเขามีปัญหากับผู้หญิงเลยไปช่วยไงแล้วบังเอิญเขาอยู่คอนโดเดียวกับกูเขาเลยถือโอกาสส่งกูด้วยเลยไง” ผมเอ่ยขึ้นตอบไอบยอนไปตามความจริงแต่แค่เล่าไม่หมดเท่านั้นเอง
“แค่เนี้ย” ไอบยอนเหล่ตามองผมอย่างจับผิดผมจึงพยักหน้าตอบมันไป
“อืม แค่นี้แหละ” ผมเอ่ยขึ้นแต่ยังไม่วายไอแบคมันก็หันมายิงคำถามต่อไปใส่ผมทันที
“แล้วไอที่ว่าช่วยเขาเนี้ย
มึงช่วยแบบไนไม่ทราบ” เอ่ยถามผมก่อนจะเหล่ตามองอีกครั้งอย่างจับผิด
“เสือก” ผมตอบไปแค่นั้นก่อนจะก้มทานข้าวต่อ
ไอแบคก็สะดีดสะดิ้งจะเอาคำตอบให้ได้ผมเลยทำหูทวนลมไม่สนใจใส่มันจนมันเงียบไปเองนั่นแหละ
ก็ทำไมผมไม่อยากให้ใครรู้นี่…
E N D C H A N Y E O L P.
.โรงอาหารกลาง มหาลัยโซล.
“กินไรดีว่ะมึง” ลู่หานเอ่ยขึ้นถามเพื่อนสนิทตัวสูงขณะที่สายตายังจดจ้องอยู่กับร้านขายอาหารหลากหลายร้านอย่างเลือกไม่ถูก
“แล้วแต่มึงสิ” คริสเอ่ยขึ้นก่อนจะเดินไปต่อแถวซื้อข้าวร้านที่เขาเล็งไว้ปล่อยลู่หานให้ยืดคิดหนักเลือกร้านอาหารอย่างเอาเป็นเอาตายไว้ตรงนั้น
แต่ก็ยังไม่วายมีเสียงบ่นกระปอดกระแปดของลู่หานตามมา
“ไอสัส ช่วยกูเลือกหน่อยก็ไม่ได้
แล้วกูจะกินไรหละว่ะหนิ” ประโยคแรกบ่นไอเพื่อนหน้าหล่อส่วนประโยคหลังหันมาพูดกับตัวเอง
.
.
.
คริสซื้อข้าวเสร็จแล้วก็เดินมานั่งรอไอเพื่อนหน้ากวางที่โต๊ะดดยที่มีสายตาจากหญิงสาวรุ่นน้องและรุ่นเพื่อนส่งมาทักทายอย่างหวานเยิ้มอยู่อย่างต่อเนื่องจนลู่หานเดินกลับมาพร้อมกับจานข้าวและขวดน้ำในมือสองขวด
ก่อนจะส่งขวดหนึ่งมาให้เขาส่วนอีกขวดวางไว้ข้างจานข้าวของตัวเอง
“มึงรู้ข่าวป่ะ” ลู่หานเริ่มเปิดบทสนทนาระว่างทานข้าวทันทีที่ก้นถึงเก้าอี้ตัวยาว
คริสเหลือบมองหน้าของเพื่อนหน้ากางก่อนจะส่ายหัวเป็นคำตอบขณะที่มือก็ยังตักข้าวเข้าปากอยู่ไม่ขาด
“น้องมินอา ดาวอักษรที่มึงเคยควงอะ” ลู่หานเอ่ยขึ้นก่อนจะตักข้าวเข้าปากไปคำนึงแล้วเริ่มพูดต่อ
“กูได้ข่าวว่าน้องเขาไปควงเดือนนิเทศน์อย่างไอจุนฮยอนมาทำปั๋ว” เอ่ยขึ้นพลางตักข้าวเข้าปากไปอีกหนึ่งคำ
คริสที่นั่งฟังอยู่จึงเลิกคิ้วถาม
“แล้วไงเกี่ยวไรกะกู” คริสเอ่ยขึ้นก่อนจะหันไปส่งยิ้มละลายใจให้สาวโต๊ะเยื้องกับพวกเขาที่นั่งส่งสายตาหวานเยิ้มให้เขาอยู่นาน
“ไม่เกี่ยวอะ
กูแค่อยากเล่าให้มันดูตื่นเต้น” หานเอ่ยขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มกวนอวัยวะเบื้องล่างมาให้คริส
“กวนตีนนะมึงอะ” คริสเอ่ยขึ้นอย่างไม่ใส่ใจอะไรมากนัก
ก่อนจะก้มลงกินข้าวต่อ
ทว่าสายตาคมดันเหลือบมองไปเห็นแผ่นหลังบางของใครสักคนที่ดูคุ้นตาจนต้องจ้องมองอยู่นานก่อนจะเอ่ยถามเพื่อนสนิทที่นั่งฝั่งตรงข้ามให้หันไปมอง
“มึงไอนั่นใครว้ะ” ลู่หานหันไปมองตามสายตาเพื่อนสนิทก่อนจะเผยยิ้มกรุ่มกริ่มตอบกลับมา
“น้องชานยอล
สถาปัตย์ปีสองไออี้ชิงจ้องงาบอยู่”
ลู่หานเอ่ยขึ้นพลางยิ้มกรุ่มกริ่มใส่เพื่อนสนิทร่างสูงที่ดูท่าจะสนใจเด็กนั่นเหลือเกิน
“หึ…กูสนใจหวะ” คริสเอ่ยขึ้นก่อนจะมองแผ่นหลังบางนั่นไม่วางตา
“อันนี้กูก็ไม่รู้สินะ” ลู่หานตอบลอยหน้าลอยตาก่อนจะก้มลงสนใจจานข้าวตนเองต่อ
บังเอิญจังนะปาร์คชานยอล เราเจอกันอีกแล้ว..ไม่สิ
เราต้องเจอกันไปอีกนานเลยหละ…
TBC.
Talk : มาต่อแล้วค่ะ TT สอบเสร็จตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้วแต่ยังไม่ได้ต่อเพราะพึ่งแต่งเสร็จ พี่คริสจิเฮ็ดหยังหว่าาาาา?? 5555 ยังไงก็เป็นกำลังใจให้ไรท์หน่อยนะค่ะ ช่วยอ่านช่วยคอมเม้นด้วยนะค่าาาาา ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่าาาา #KYนิโคติน
t
h
e
m
y
b
u
t
t
e
r
ความคิดเห็น