คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : คืนที่2 ไมค์กับเพื่อนอีก2คน (37%)
---------------------------------------------------------------------------------------------------
ผมตื่นขึ้นมาแล้วก้มลงมองร่างของคนตัวเล็กที่กำลังนอนกอดผมแถมยังรัดแน่นด้วย
ผมปริยิ้มไห้กับท่าทางอย่างนั้นของไมค์..ช่างน่ารักเสียนี่กระไร!ผมเอามือจับปอยผมของไมค์แล้วลูบไปตามใบหน้าสันกรามและแก้ม
แล้วก็มาหยุดอยู่ที่ริมฝีปากผมพยายามหยุดใจตัวเองให้ไม่ให้ทำเรื่องแบบนั้น
สวรรค์ยังเข้าข้างผมอยู่ไมค์ตื่นขึ้นมาจึงทำไห้สติผมกลับมาอีกรอบเหมือนกับตอนนั้นผมลากไมค์ไปไที่หน้าห้องน้ำและหาชุดที่น่าจะ
พอดีไห้กับไมค์แล้วปล่อยไห้ไมค์อาบน้ำระหว่างนั้นผมก็ทำงานของบริษัทผมไปแต่วันนี้เป็นวันที่โชคร้ายมากผมถูกนัดไว้ไห้ไปที่อังกฤษ
ไปคุยเรื่องความร่วมมือระหว่างอีกบริษัทนึงกับบริษัทผมกว่าจะกลับก็คงพรุ้งนี้แปลว่า..ผมต้องทิ้งไมค์ไห้อยู่คนเดียวกับไอพวกตุ๊กตา
พวกนั่นเนี่ยนะว่าแล้วผมก็โทรไปหาเจ้าของร้าน"เอ่อคุณเจ้าของร้านครับผมเจเรย์มี่เองครับ"ผมพูดด้วยน้ำเสียงลุกลี้ลุกรน"มีอะไรครับ?"
"คือว่านอกจากผมกับไมค์มีคนที่เป็นยามอื่นอีกหรือเปล่า"ผมถามเจ้าของร้านไป
"มีสิรู้สึกว่าจะยังมีอีก2คนนะชื่อวินเซนต์กับสก๊อตน่ะ"เมื่อผมได้ยินดังนั้นจึงดีใจมาก
"ไห้2คนนั้นมาเฝ้าตอนกลางคืนได้ไหมครับผมจะไปทำธุระเลยอยากไห้พวกเขามาเฝ้าแทน"ผมถาม"ไม่ได้หรอก2คนนั้นเป็นยามตอนกลางวันน่ะ"เจ้าของร้านตอบแบบนั้นผมจึงขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจ
"ไห้เขามาทำงานตอนกลางคืนเดียวผมจะไห้เงินค่าที่ไห้2คนนั้นมาทำงานตอนกลางคืน9พันเหรียญ"ผมพูดไปอย่างนั้น"โอ้ได้ๆไห้มาทำงานตอนกลางคืนใช่ไหมโอเคเดียวจะบอก2คนนั้นไห้นะ"พูดจบผมก็วางสายและเดินไปหาไมค์แต่ได้ยินเสียงดังมาจากไห้น้ำ "เพลง!"ผมเลยรีบพังประตูห้องน้ำเข้าไปทันทีสิ่งที่ผมเห็นคือ....
ไมค์ในสภาพเปลือยเปล่าแถมยังหนาตาหวานๆนั่นที่จับตาจ้องมาที่ผมๆพยายามไม่สนใจร่างของคนตัวเล็กนั่นแล้วพยายามหาต้นเหตุของเสียง...อ๋อแจกันดอกไม้ในห้องน้ำที่ประดับไว้ตกนี่เองถึงว่าทำไมหลังจากนั้นผมก็พยายามเมินร่างคนตัวเล็กนั้นเเล้วเก็บเศษแก้วทิ้งจนไมค์เดินเข้ามาสะกิดไหล่ผม"ขะ..ขอโทษนะเจเรย์มี่"
ไมค์กำเสื้อผมแน่นและดูเหมือนไมค์คงจะเสียใจจนเกือบจะร้องไห้เเล้วล่ะนะ"ไม่เป็นไรแค่อุบัติเหตุน่ะไมค์"
ผมปลอบไมค์”อ่ะอื้ม..”ไมค์ยิ้มไห้ผมด้วยสีหน้าอ่อนโยนและน่าหลงไหล”วันนี้ฉันจะไม่อยู่นะไมค์ฉันไห้คนอื่นมาอยู่กับนายแล้ว”
ผมลูบหัวไมค์”เอ๋งะ..งั้นดูแลตัวเองดีดีนะ”ผมยิ้มไห้ไมค์”อ๋อแล้วก็นะนายจะอยู่กับฉันเลยไหมล่ะเพราะบ้านฉันก็ไม่มีคนมาเยี่ยม”ผมถามไมค์”ได้สิถ้านายอนุญาต”ผมยิ้มแล้วก็หันหน้าไปมองนาฬิกา10:37
“ฉันต้องไปแล้วนะได้เวลาแล้ว”ไมค์พยักหน้าตอบผม”อ๋อแล้วก็ไปใส่เสื้อผ้าสักทีเถอะไมค์นายลืมแล้วหรอว่านายเปลือยอยู่”
ไมค์หน้าแดงก่ำแล้วเดินไปหยิบเสื้อที่ผมเตรียมเอาไว้แล้วเรา2คนก็นั่งทานอาหารสักแปบหนึ่ง
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
อีกฝั่งหนึ่ง
“ไห้พวกเราไปเฝ้าตอนกลางคืนเนี่ยนะ!”ชายใส่ชุดสีม่วงพูด”เออน่าอย่าบ่นเดี๋ยวก็อดเงินเดือนหรอกแก”ผู้ชายใส่แว่นตอบ
“เขาว่าตอนกลางคืนหุ่นจะขยับได้ล่ะหลอนเป็นบ้า”ชายชุดม่วงพูด”เออน่าผีเผออะไรไม่มีเงินซื้อของกินแม่งน่ากลัวกว่าตั้งเยอะ”
............................................................................”ว่าแต่เห็นเจ้าของร้านบอกว่ามีคนหนึ่งเฝ้าอยู่ตอนลางคืนนี่หว่า....”
“ใช่รู้สึกว่าจะชื่อไมค์ ชมิดต์ น่ะ” “อืมโอเคสก็อต”
ณ ตอนเที่ยงคืน
บทของไมค์
หลังจากที่เจเรย์มี่ขึ้นเครื่องไปอังกฤษแล้วผมก็เดินมาที่ร้านทันทีผมเข้าไปข้างในแล้วผมก็เจอคน2คนอยู่
คนหนึ่งแต่งตัวประหลาดๆสีม่วงแล้วอีกคนใส่แว่นนั่งจับโทรศัพท์อยู่ผมเข้าไปทักทายเข้า
“เอ่อสวัสดี...ผะ..ผมไมค์ ชมิดต์ครับ”ผมทักเขาไปแต่ดูเหมือนเขาจะไม่ได้ยินผมเลยเข้าไปไกล้ๆเข้าทำไห้เข้าสนใจผมบ้าง
“งื้อสะ..สนใจผมบ้างซิ”ผมพูดแล้วดูเหมือนพวกเขาจะหันมา”อ๋อๆโทษทีพอดีเล่นโทรศัพเพลินน่ะฉันชื่อสก็อตนะส่วนนี่วินเซนต์”
ผมดีใจที่พวกเขาตอบอ่ะยิ้มไห้เขา”อื้ม ไม่เป็นไรครับ!”ผมแลบลิ้นใส่พวกเขา”ทำงานกันเถอะครับ”ผมเตือนพวกเขา
“อ่ะ..โอสส”พวกเขา2คนตอบเสียงเดียวกัน
ความคิดเห็น