คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : วันหยุดของชานยอล
วันนี้เป็นวันอาทิย์
แบฮยอนอบวันอาทิย์เพราะวันอาทิย์เป็นวันหยุอานยอล
ไม่สิวามริทุวันือวันหยุ ึ้นอยู่ับว่าานยอลอยาไปทำานวันไหนมาว่า -__-
แบฮยอนื่นนอนมาไ้สัพัแล้วเายันอนนิ่ๆ ในอ้อมออุ่นๆ
อานยอลเหมือนเย
โยปิแล้วแบฮยอนมัะื่น่อนเสมอเพราะเา้อเรียมอาหารเ้าและเสื้อผ้าให้านยอล
แ่ถ้าเป็นวันหยุแบฮยอนะื่นสายประำเพราะานยอละ้อทำารบ้านนเือบเ้าและแบฮยอนะเพลียันื่นมาใน่วเที่ยๆ
อวัน แ่วันนี้แบฮยอนื่น่อนานยอลแหละ >< เ้าัวเล็ยัไม่อยาลุหนีไปไหน
เาอยาะนอนมอหน้าานยอลนว่าานยอละื่นเลย
" อือออ "
เหมือนนรบหน้าะรู้ัวเสียราึมัม่อนาโะเปิึ้น
" าน " แบฮยอนเรีย
" อือ "
" ื่นยั "
" ื่นแล้ว " านยอลระับอ้อมอ
" วันนี้ไปไหนมั้ย "
" ...อยาไปไหน " านยอลถาม
" ไม่รู้ "
" ั้นนอน่อน ิออแล้ว่อยปลุ "
านยอลยับัวนิหน่อยให้หน้าพอีับอเล็แล้วหลับาล
" เหนื่อยหรอ "
" ... "
" ทำานหนัสิน้า่วนี้อะ "
" ... "
" ทำไมไม่อบอะ..? "
" z..zZ "
" หลับ่ายั "
พอไ้ยินเสียวลมหายใเ้าอออานยอลนั่นเลยรู้ว่าเ้าัวนอนหลับไปแล้ว
วันนี้น่ะรบรอบสามเือนที่เราอยู่้วยันแล้วนะ
แบฮยอนปล่อยให้อีนนอนหลับไปส่วนัวเอ็ออมาทำอาหารเ้าให้านยอลามปิ
แบฮยอนเินมาเปิู้เย็นแ่็พบว่าู้เย็นว่าเปล่ามีอแ่บาอย่าแ่ไม่พอสำหรับารทำมื้อเ้าอวันพิเศษแบบนี้
แบฮยอนัสินใว่าะลไปื้ออทีุ่ปเปอร์มาเที่อยู่ไม่ไลาอนโแทน
" ถ้าทำผัโมอบีสานยอละินมั้ยนะ.. "
อนนี้แบฮยอนมาหยุที่ลอผัระป๋อ เาะว่าะทำอาหารฝรั่เป็นมื้อเ้าอวันนี้
เาไม่รู้ว่าานยอละอยาทาน้วยรึปล่าว ยิ่เาอารม์ยาๆ อยู่
นึไปถึวันแรที่มาอยู่้วยัน
เป็นเพราะวามเ้าใผิเพียืนเียวแท้ๆ
วันนั้นแบฮยอนไปผับับเพื่อนสนิทที่ื่อเฮุน
ปิเาไม่อบไปในที่แบบนั้นอยู่แล้ว แ่เพราะเพื่อนสนิทบอว่านานแล้วที่ไม่ไ้ไปอะไรแบบนี้้วยันเ้าัวเลยลรับปาว่าะไป
พอนั่ไ้สัพัลายเป็นว่าเฮุนไปเอับแฟนที่แอบหนีออมาเที่ยวเลยทะเลาะัน
และสุท้ายเฮุน็หนีลับบ้าน่อน แบฮยอนเลย้อออมาเรียแท็ี่หน้าผับ
แล้วเา็มาเอับานยอล..านยอลิว่าเาเป็นพวายบริารเลยลาเาลับบ้าน้วยโยไม่ฟัำอธิบายสันิ
เาำไ้ว่าวันนั้นานนอล็เมามา
พอวัน่อมาเา็อธิบายให้านยอลฟัว่าัวเอไม่ไ้ทำานประเภทนั้น
านยอล็รู้สึผิมา ้อาระรับผิอบแบฮยอน
อนแรแบฮยอน็ไม่ยอมเพราะัวเอเป็นผู้าย มันไม่ไ้มีอะไรเสียหาย
แ่สุท้าย็นั่นแหละ แบฮยอนเอ็เพิ่าน
พ่อแม่หรือาิ็ไม่มีานยอลเลยเป็นัวเลือที่ีที่สุ
และมัน็ีที่สุริๆ
ลอเวลาสามเือนานยอลีับเามาถึมาที่สุ อาะมีบารั้ที่ทะเลาะันบ้า
แ่านยอล็มา้อและอโทษทุรั้ แบฮยอนว่าเารู้สึีับีวิอนนี้นะ
มัวแ่ิอะไรเรื่อยเปื่อยพอมออีทีอ็เ็มะร้ารถเ็นแล้ว
น้ำหนัึ้นแน่ๆ านยอล ฮึ 'ㅅ'
แบฮยอนหอบหิ้วอพะรุพะรัออาุปเปอร์โยไ้รับประโยเป็นห่วาพนัาน่อนออมา้วย
วันนี้่ามีวามสุะริ
เอี้ย ึ!
" โอ้ย " ยัไม่ทันะิบในระหว่าที่้ามถนน
แบฮยอนว่าเามอรถีแล้วนะ ไม่รู้รถเ๋ันนั้นะรีบไปไหน
พรวพราออมาาอยร้ามแล้วับปาหน้านแบฮยอนล้มล ถุอระัระาย
" ือเ็บอะ " แบฮยอนลูบแนัวเอปอยๆ มีเลือไหลิบๆ
" ุรับ เป็นอะไรมั้ย " ู่ๆ
็มีพลเมือีวิ่มา่วยพยุแบฮยอนึ้นพร้อมับ่วยเ็บอที่ระเ็นออมานอถุ้วย
" เอ่อ...อบุมานะรับ "
" รับไม่เป็นไร " พลเมือียิ้ม
"แบ..เอ่อ ผมอถุอืน้วยนะรับ " ายหนุ่มรหน้ายื่นถุอืนให้
" อ้อรับ เี๋ยวนี้ับรถันยัไนะ ไมู่นเลยรึยัไ "
" เารีบมั้รับ ถะ..ถ้าั้นผมอัว่อนนะรับ "
" ุโอเนะรับ ูสิาเป็นแผลหมเลย ไปโรบาล่อนมั้ย?
"
" ไม่เป็นไรรับ แผลนิหน่อย อบุมาๆ เลยนะรับุ...เอ่อ
"
" มาร์รับ "
" อบุรับุมาร์ ถ้าเอันใหม่ไว้ผมะอบแทนนะรับ "
แบฮยอนโ้ัวอบุ
" ไม่เป็นไรเลยรับ
แ่ถ้าอยาะอบแทนไว้แวะมาร้านอไม้ผม็ไ้นะ "
" ร้านอไม้... " แบฮยอนพู้าๆ แล้วะเ้อมอหา
" น้่นรับ "
แบฮยอนมอามมือที่ี้หปทาร้านอไม้ที่อยู่ิอนโ
" อ๋า ริ้วย ไว้วันหลัผมะมานะ อบุมาๆ "
แบฮยอนโ้ัวอบุอีรั้่อนะ่อยๆ เินลับเ้าไปในึ
รู้สึแสบานแทบเินไม่ไหวแล้ว แ ㅠㅅㅠ
แบฮยอนถึห้อในเวลา่อมา รู้สึแสบแผลที่น่อและหัวเ่า
เ็บนาสั่นไปหมแล้วนะเนี่ย
" ไปไหนมา! " พอเปิประูเ้ามา
ยัไม่ไ้ทันะวาอ็ถูระา้วยแระนัวสูที่ทำหน้าเรียอยู่ในห้อ
" ะ..านปล่อย ฮึ เ็บ "
้วยระาอย่าแรทำให้แบฮยอนที่เ็บาอยู่แล้วถึับทรุลที่พื้นห้อพร้อมับน้ำาที่ไหละาเล็ๆ
" แบฮยอน เป็นอะไร ทำไมเลือออแบบนี้! " านยอลเมื่อเห็นว่านรหน้าล้มแถมเป็นแผลที่าิารม์หุหิเมื่อี้็หายไปทันที
" รถเี่ยว อึ ฮือ "
แบฮยอนปล่อยโฮออมาเมื่ออีรว้าัวเาไปอแถมยัอุ้มไปนั่บนโฟาอี
" เินไม่ระวัหรอ ทำไมรถถึเี่ยวไ้ "
" ระวัแล้ว แ่ ฮึ ไม่รู้รถมาาไหน เี่ยวแบล้มแล้ว็ับไปเลย
ฮึ "
" แม่..อย่าให้ันรู้นะว่ามันเป็นใร เี๋ยวไปเอาที่ทำแผลมาให้ " านยอลบอแล้วลุหายเ้าไปในห้อนอนแล้วลับมาพร้อมับล่อปมพยาบาล
“
ไม่เอายาแสบนะานยอล ” แบฮยอนบอ
“แสบนนายร้อไห้แน่
” านยอลเอาผ้าุบน้ำ่อยๆ ับเลือและสิ่สปรออาแผลอแบฮยอน
พอะหยอเบาีเ้าัวลับับแนานยอลไว้แน่น
“
ไม่เอาอันนี้ แสบ ไม่อบ ”
“
้อเอา ไม่ั้นแผละไม่หายมันะสปรแล้ว็เน่านะแบฮยอน ” านยอลพู
“
มัน อ้า แสบอะ ฮือ แสบๆๆ ”
แบฮยอนยัพูไม่ทันบานยอล็ราเบาีนลที่แผลสนเสียใสร้อลั่นห้อ
“
เี๋ยว็หายแสบ ” านยอลเ็บอุปร์ทำแผลเ้าล่อแล้วเอาไปเ็บ
พอเินออมา็เห็นแบฮยอนนั่ทำหน้ามุ่ยอยู่ที่เิม
“
เป็นอะไร ” านยอลเินเ้ามาหาแล้วับหัวเล็โลเล่น
“
อย่าับ ” แบฮยอนพูเสียแ็แล้วปัมือานยอลออ
“
อนอะไรอี ”
านยอลนัุ่เ่าที่พื้นแล้วมอเ็น้อยที่อนเา้วยเรื่ออะไร็ไม่รู้
“
ฮึ.. ”
“
เอ้าๆ ไม่ร้อสิ ร้อทำไม ”
“
ันนะ ั้ใว่าวันนี้ะื้ออมาทำให้านยอลินแ่เ้า อนเย็นะวนออไปเินเล่น
แ่ฮึ...็มาเ็บา ทำอะไร็ไม่สะว ฮือ ” แบฮยอนร้อไห้ออมา านยอลยิ้มน้อยๆ
่อนะึร่าเล็ไปอ
“
ไม่ร้อสิ ื้ออมาใ่มั้ย เี๋ยวันทำให้ินเอ ะทำอะไรล่ะ หื้ม? ”
“
อยาทำเอ ”
“ ทำไมอยาทำเอ? ” านยอลถามแล้วมอหน้าเา ปิแบฮยอนะอบทานอาหารฝีมือเาที่สุ เหมือนับที่เาอบทานอาหารฝีมือแบฮยอนมาที่สุเหมือนัน
“
วันนี้วันอะไร ำไม่ไ้หรอ ” แบฮยอนเบะปาะร้อไห้อีรอบ
“
...อโทษ ำไม่ไ้ ”
“
วันนี้วันรบรอบ เราอยู่้วยันมาสามเือนแล้วนะานยอล ” แบฮยอนมุหน้าถูๆ
ับหน้าออานยอล
“
อ๋า ันะำไว้ ไม่ลืมเลย ั้นเี๋ยววันนี้านยอละเป็นนทำอาหารเอ ”
“
ไม่เอา ันะทำ! ” แบฮยอนเี่ย
“
ั้นเอาแบบนี้.. ” านยอลเสนอวามิเห็น
ึ่มัน็ือารทำอาหารโยที่านยอลยืนอยู่้านหลัแล้วโอบเอวเล็ไว้ลอเวลา
ไม่ว่าแบฮยอนะยับไปทาไหนานยอล็ะยับามไป้วย
“ ือ มันั้ี้อะ ทำไม้อเอาหน้ามาใล้ๆ ้วยเล่า ”
“ แบฮยอนน่ารั ฮึ ” านยอลหอมแ้มเนียนไปฟอให่ๆ
“ ไม่้ออ็ไ้น่า
”
“
ไ้ไ นายเ็บอยู่นะ เี๋ยว็ล้มลไปหรอ ”
พอแบฮยอนยิ่ห้ามานยอลยิ่อเอวเล็แน่นึ้น
“ อือ..ทำอาหารยะ อยู่นะานยอล อย่าูบสิ อื้อ ไม่เอา ”
“
ไปิมอะไรมา ทำไมหวานั ”
“
ื้ออ ทำอาหารอยู่นะานยอล!
.///. ”
-----------------------------------
แหมบ้านนี้เ้าหวานันัเลยนะะุ
อิา่ะไม่มีอะไรมา 555555555
อน่อไปอาะพรุ่นี้
อสัอนละห้าเม้นสิบเม้น็มีำลัใในารแ่่อแย้ววว
อย่าลืมน้า #ฟิานยอล ในทวิ้วยน้า
เอำผิทัมาบอที่ @tkxmq_ ไ้เลยนะ้ะ
รัทุน
ความคิดเห็น