[Fic] อาคะ [NyTae]

ลำดับตอนที่ #2 : CHAPTER2

CHAPTER2

"คุณหนูกลับมาแล้วเหรอค่ะ"

 

หญิงชราร่างท้วมเอ่ยทักทายคุณหนูของเธอ 

 

ซึ่งแทยอนเองก็ส่งยิ้มอย่างน่ารักตอบกลับไป

 

"นมค่ะ อาฟานี่กลับมารึยังคะ"

 

"ยังเลยค่ะสงสัยจะกลับมาตอนดึกๆละมั้งค่ะ

 

 คุณหนูจะทานอะไรดีค่ะเย็นนี้นมจะได้เตรียมไว้ให้"

 

"วันนี้หนูคิดว่าจะไม่กินมื้อเย็นนะค่ะพอดีรู้สึกว่าเริ่มจะอ้วนละ"

 

  ร่างเล็กส่งยิ้มอย่างอายๆให้กับเหตุผลของตัวเธอเอง

 

"นมก็ไม่เห็นว่าคุณหนูจะอ้วนตรงไหนนี่ค่ะ ออกจะน่ารักดีออก"

 

"เอ่อนมค่ะแทขอถามอะไรสักอย่างได้มั้ยค่ะ"

 

 ร่างเล็กเองปรับโมทมาเป็นสีหน้าจริงจัง

 

"คุณหนูจะถามอะไรเหรอค่ะ"

 

"แทอยากรู้ว่าทำไมอาฟานี่ถึงไม่ยอมให้แทไปผับของอาสักทีคะ"

 

 คำถามมันช่างสร้างความรำบากใจให้กับหญิงชราได้มากมายหนัก

 

"เอ่อคือ..อาจเป็นเพราะคุณหนูยังเด็กคุณทิฟฟานี่เลยไม่ให้คุณหนูไปที่แบบนั้น"

 

"แต่ยูลก็เด็กทำไมยูลถึงไปได้แต่แทไปไม่ได้ค่ะ "

 

"คุณทิฟฟานี่คงจะเป็นห่วงคุณหนูมั้งค่ะเลยไม่ให้ไป

 

 ถ้าคุณหนูไม่มีอะไรแล้วนมขอตัวก่อนนะค่ะ"

 

ร่างอวบของหญิงชรารีบเอาตัวรอดจากสถานการณ์คาดครั้นของร่างเล็กทันที 

 

แทยอนเองก็ได้แต่ผิดหวังทำไมทุกคนถึงไม่ยอมให้เธอไปที่ผับนั่น

 

 ก็แค่ผับธรรมดาทำไมถึงให้เธอไปไม่ได้ถ้าจะบอกว่าเธอยังเด็กเกินไปก็ไม่น่าจะใช่เพราะทั้ง

 

 เหล้า ทั้งเซ็กส์เธอเองก็ผ่านมาหมดแล้วส่วนคนที่สอนเรื่องแบบนี้กับเธอก็ไม่ใช่ใครที่ไหน

 

ก็คืออาของเธอเอง แล้วมันมีเหตุผลอะไรถึงไม่ยอมให้เธอไปที่ผับนั่น  

 

ร่างเล็กจึงได้แต่เดินคอตกขึ้นห้องไป  แทยอนทิ้งตัวลงนอนบนเตียงอย่างเหนื่อยล้า

 

เพราะเรียนหนักมาทั้งวัน ภายในหัวก็เต็มไปด้วยเรื่องหนักใจเมื่อครู่ 

 

ร่างเล็กตัดสินใจลุกขึ้นจากที่นอน หยิบผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำไป

 

หวังให้ความเย็นของน้ำช่วยชะล้างความเหนื่อยล้าออกไป  

 

หายเข้าไปไม่นานร่างเล็กก็กลับออกมาในชุดนอน สีฟ้าตัวโปรด

 

 ตอนนี้ร่างเล็กอยากจะทิ้งตัวลงนอนแล้วหลับให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลยแต่ก็ไม่สามารถทำได้

 

 เพราะพรุ่งนี้เธอมีสอบ จึงจำต้องฝืนสังขารลากตัวเองไปที่หน้าโต๊ะหนังสือ

 

 อ่านมันอยู่อย่างนั้นช้ำๆหลายๆรอบเพื่อความเม่นยำ เงยหน้าจากหนังสือขึ้นมาอีกทีก็พบว่า

 

 เป็นเวลาเกือบจะเที่ยงคืนแล้วร่างเล็กจึงตัดสินใจเลิกอ่านเพราะคิดว่าคงเพียงพอแล้ว

 

สำหรับการสอบวันพรุ่งนี้ ร่างเล็กก้าวขึ้นไปบนเตียงทิ้งตัวลงนอน ไม่นานก็หลับไปในที่สุด

 

 

 

 

 

[i]แกร็ก !![/i]

 

 

 เสียงประตูห้องเปิดออกพร้อมกับร่างของผู้มาใหม่ที่เดินเซเข้ามาในห้องด้วยความเมา

 

 ร่างบางล้มตัวลงนอนข้างๆร่างเล็ก มือเรียวสอดเข้าไปในเสื้อตัวบางของร่างเล็ก

 

 รูปไล้หน้าท้องของร่างเล็กอย่างสนุกมือ ก่อนมือเรียวจะเลื่อนสูงขึ้นกอบกุมหน้าอกเล็ก

 

 พร้อมออกแรงขยำเบาๆ

 

"อะ อาค่ะ "

 

ร่างเล็กที่รู้สึกตัวเพราะการก่อกวนของผู้เป็นอา ลืมตามองหน้าผู้เป็นอา 

 

"นี่อาดื่มเหรอค่ะ"

 

  ทิฟฟานี่ไม่ตอบคำถามนั้นของร่างเล็กเธอจ้องมองร่างที่ทำตาโตมองเธออยู่อย่าง

 

นั้นพร้อมๆกับเห็นภาพของผู้หญิงอีกคนซ้อนขึ้นทับขึ้นมา 

 

"พี่โบอา พี่กลับมาหาฉันแล้วใช่มั้ยค่ะ"

 

  ร่างบางพูดออกมาราวกับละเมอ

 

"อาค่ะนี่แทเองไม่ใช่แม่"

 

  ร่างเล็กเองก็พยายามบอกกับผู้เป็นอาว่าเธอไม่ใช่คนที่ร่างบางละเมอถึง

 

"พี่รู้ไหมฉันรักพี่มากนะ พี่กลับมาอยู่กับฉันนะ "

 

 แทยอนถึงกับน้ำตาซึมเพราะคำพูดของคนเมา

 

 ทิฟฟานี่ขยับตัวขึ้นมาทาบทับร่างเล็กเอาไว้ 

 

"ต่อไปนี้ฉันจะไม่ปล่อยพี่ไปไหนอีกแล้ว"

 

 ร่างบางพรมจูบไปทั่วไปหน้าของร่างเล็ก

 

"ถ้าพี่ไม่พลาดท่ามีมารหัวขนอย่างเด็กนั่นพี่ก็คงไม่ต้องทิ้งฉันไป"

 

  น้ำตาของร่างเล็กไหลออกมาทันทีที่ประโยคแสนจะทำร้ายใจนั่นหลุดออกมาจากปากของคนเมา

 

"ทำไมทั้งๆที่ฉันเองก็รักพี่ และพี่เองก็รักฉันทำไมพี่ต้องทิ้งฉันไป"

  

"แล้วที่เลวร้ายไปกว่านั้นทำไมพี่ถึงทิ้ง พยานแห่งความบัดซบของพี่ไว้กับฉัน

 

  ฉันไม่อยากเป็นอาที่เลวหรอกนะ

 

แต่ทุกๆครั้งที่ฉันเห็นหน้าของเด็กนั่นภาพพี่ก็มักจะชัดเจนขึ้นมาราว

 

กับต้องการตอกย้ำว่าฉันเสียพี่ไปเพราะเด็กนั่น ตอนนี้พี่กลับมาหาฉันแล้ว ใช่มั้ย

 

 อยู่กับฉันนะอย่าไปไหนอีก"

 

  ปากบางประกบเข้ากับร่างเล็ก จูบซับมันอย่างโหยหา 

 

จนมันค่อยๆเปลี่ยนเป็นจูบที่รุนแรง พร้อมพายุอารมณ์ที่ถาโถมเข้ามาไม่นานบทรัก

 

ที่แสนจะเอาแต่ใจของผู้เป็นอาก็เกิดขึ้นพร้อมๆน้ำตาของคนที่เป็นหลาน

 

 

.

 

 

.

 

 

.

 

 

.

 

 

.

 

ร่างเล็กพยุงตัวเองขึ้นอย่างรำบาก 

 

เธอเองต้องเป็นฝ่ายรองรับอารมณ์ที่แสนจะเอาแต่ใจของผู้เป็นอามันช่างโหดร้ายสำหรับเธอ

 

 บทรักที่รุนแรงจนเธอแทบจะรับไม่ไหว ภาวะให้มันจบลงสักทีแต่ก็เหมือนมันจะไม่ได้ผล

 

 จนเวลาล่วงเลยมายันเช้า มือเล็กถูกยกขึ้นปาดน้ำตาของตัวเอง 

 

มองดูคนเมาที่รังแกเธออย่างตัดเพ้อ เธอมีค่าแค่เพียงที่ระบาย แค่นั้นเหรอ 

 

ทำไมอาช่างใจร้ายเหลือเกิน จะว่าไปมันก็คงเป็นความผิดของเธอ

 

ที่ดันเสนอหน้ามาเกิดในท้องของผู้เป็นแม่ ทั้งๆที่ไม่มีใครต้องการ  

 

เธอคงจะผิดมากสินะอาเธอถึงได้ทำแบบนี้กับเธอ 

 

ร่างเล็กพาร่างกายที่บอบซ้ำลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวออกจากห้องไปสอบด้วยร่างกายและจิตใจที่บอบซ้ำ