คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : | LEON | NEO | "Love Equation"
“Love Equation”
เราตกลงกันว่า ถ้าวันนี้Love Equationชนะติดกันเป็นไลฟ์ที่4 เราจะอุ้มกันบนเวที
เราจะไม่แบบเป็นทีมมังเน่ไลน์หรือฮยองไลน์เหมือนที่ผ่านๆมา แต่ใครที่เป่ายิงชุปแพ้ต้องอุ้มคนที่ชนะ และตอนนี้เราเลยจับคู่กัน ฮยอกกับฮงบิน ราบีเคน ผมกับเอ็น
และเมื่อMCประกาศผลคะแนนว่าวิกซ์ชนะ เมมเบอร์ต่างพากันพูดขอบคุณสตาร์ไลท์ สตาฟ และสุขสันต์วันเกิดให้ท่านประธานก่อนเราจะหันหน้าเข้าหากันแล้วทำตามข้อตกลงที่พูดกันเอาไว้
ผมกำลังให้สมองคำนวณว่าปกติเวลาเล่นเกมนี้เขาจะออกอะไร ค้อน กรรไกร หรือกระดาษ ที่ผมต้องคำนวณแบบนี้ไม่ใช่ผมอยากชนะเขา ผมแค่ต้องการจะแพ้แล้วได้อุ้มเขาก็แค่นั้น
มันอาจจะฟังดูแปลกๆก็จริงสำหรับผมที่เอาแต่ทำเหมือนรำคาญเวลาโดนฮัคยอนเข้าหา แต่เพราะช่วงนี้เขาดูแปลกไป ฮัคยอนดูผิดปกติไปจากแต่เดิม
เขาไม่ค่อยเข้าหาผมมากเหมือนเมื่อก่อน มีบ้างที่เข้ามากอดมาโอบ แต่คุณเข้าใจความรู้สึกว่ามันลดลงมั้ย ถึงคนอื่นจะบอกว่าฮัคยอนก็เข้าหาผมเหมือนเดิม แต่คนที่โดนเข้าหาอยู่ตลอดอย่างผมรู้สึกได้ว่ามันไม่เหมือนเดิม
ตอนนี้ผมเลยต้องเป็นฝ่ายเข้าหาเขาบ้าง...
“ไค ไบ โบ๊ะ”
ฮัคยอนออกค้อน และผมออกกรรไกร เราแค่มองหน้ากันเงียบๆท่ามกลางเสียงเชียร์ของสตาร์ไลท์กับเพลงที่ถูกเปิดขึ้น ฮัคยอนอมยิ้มเล็กๆที่มุมปากก่อนที่ผมจะก้มตัวลงไปช้อนตัวคนตัวเล็กขึ้นมาให้อยู่ในอ้อมกอดในท่าเจ้าสาว
แขนเล็กเกี่ยวอยู่ที่คออย่างหาที่ยึด ถึงแม้จะไม่แสดงออกทางสีหน้าแต่ผมก็รู้ว่าเขากลัวตกอยู่เหมือนกัน
ผมยกไมค์ขึ้นมาเพื่อจะร้องในท่อนของตัวเองแต่เพราะอุ้มฮัคยอนอยู่มันเลยไม่ค่อยถนัดซักเท่าไหร่ ยังดีที่เขาเอาไมค์ที่ถืออยู่มาให้ผมร้องแทน
เสียงเพลงของเราจบลง ผมค่อยๆปล่อยให้ฮัคยอนลงไปยืนให้ดีเพราะเห็นว่าทั้งราบีกับฮยอกปล่อยเคนกับฮงบินลงตั้งนานแล้ว เหลือแค่ผมที่อุ้มฮัคยอนไว้จนเสียงดนตรีจบลงไป
เราขอบคุณแล้วโค้งให้สตาร์ไลท์อีกครั้งก่อนจะทยอยกันเดินลงจากเวลา เป็นฮัคยอนที่เดินออกไปคนแรกแต่ก็ยังไม่วายส่งยิ้มให้แฟนๆที่ยังคงส่งเสียงกรี๊ดกันไม่หยุด
“เอ็นฮยองไปไหนแล้วแทคอุนฮยอง”ซังฮยอกเดินเขามาถามผมที่นั่งดูไลฟ์ของวันนี้ย้อนอยู่ที่โซฟาในห้องแต่งตัวระหว่ารอน้องๆมารวมกันให้ครบจะได้ไปงานแฟนไซต์ต่อ
“ห้องน้ำมั้ง”ผมตอบทั้งที่สายตายังไม่ละออกจากหน้าจอมือถือแต่เสียงเร่งที่ดังข้างๆหูทำให้ผมต้องหยุดดูดแล้วหันมาสนใจน้องแทน
“แต่เอ็นฮยองเขาหายไปนานแล้วนะ ฮยองโทรตามหน่อยซิเราจะได้ไปกันซักที”
“อืม”ผมแค่พยักหน้ารับน้องไปเบาๆก่อนจะยกมือถือขึ้นกดโทรออกหารเบอร์ที่เมมไว้ชื่อแรก มีเพียงเสียงรอสายที่ดังอย่างต่อเนื่องแต่ไม่มีท่าทีว่าคนปลายสายจะรับเลยซักนิด
ผมกดโทรซ้ำอีกสามสี่สายแต่ก็ยังเหมือนเดิม ไม่มีคนรับ ผมว่ามันมีอะไรแปลกๆ ปกติถ้าผมโทรหาฮัคยอน เขาแทบจะรับสายผมภายในห้าวิด้วยซ้ำ แต่นี้เสียงรอสายดังจนดับไปแล้วแทนที่ด้วยเสียงของบริการรับฝากข้อความเขาก็ยังไม่รับ
“ไม่รับสาย เดี๋ยวฮยองไปตามเอง พวกนายไปรอที่รถเลยก็ได้”ผมลุกขึ้นยืนแล้วหันไปพูดกับฮยอกที่ยังคงยืนรอคำตอบอยู่ก่อนจะเดินออกมาไม่รอให้น้องได้ตอบอะไรเลยซักคำ
สองขายาวก้าวไปตามทางเดินทางหน้าห้องแต่งตัว สถานที่แรกที่ผมคิดขึ้นได้คงไม่พ้นห้องน้ำ หลายครั้งเขามักจะหลบมาคุยโทรศัพท์อยู่ในนั้นหรือไม่ก็ยืนพูดคนเดียวอยู่หน้ากระจกบ่อยๆ แต่เมื่อเปิดประตูเข้ามากลับพบเพียงความว่างเปล่าอยู่ภายใน ไม่มีใครอยู่ในนี้เลยซักคน จนผมเกือบจะเดินออกไปหาที่อื่นแล้วถ้าหูไม่ไปได้ยินเสียงสูดน้ำมูกดังมาจากห้องน้ำด้านในสุดที่ถูกปิดไว้ซะก่อน
“ออกมา”ผมเดินมาหยุดอยู่หน้าประตูก่อนจะเรียกคนที่อยู่ข้างในด้วยเสียงนิ่งๆ
“...”
“ฮัคยอน ฉันรู้ว่านายอยู่ในนั้น ออกมา”ไม่มีเสียงตอบรับจากคนด้านในผมเลยต้องเรียกซ้ำอีกครั้งแต่เขาก็ยังคงเงียบจนผมต้องกดเสียงต่ำแล้วแกล้งขู่เขาออกไป
“....”
“ถ้านายยังเงียบฉันจะพังประตูเข้าไปแล้วนะ ให้เวลาฉันนับถึงสาม”
“....”
“หนึ่ง”
“...”
“สอง”
“...”
“สะ..”ประตูตรงหน้าถูกเปิดออกในตอนที่ผมยังนับสามไม่จบ คนตรงหน้าไม่ได้พูดอะไรเอาแต่ก้มหน้ามองพื้นอยู่นานจนผมต้องส่งมือไปจับให้เขาเงยหน้าขึ้นมาสบตากัน
“เป็นอะไร”
“...”
ฮัคยอนยังคงไม่ตอบแล้วเอาแต่ยืนเงียบผมเลยต้องปรับโทนเสียงลงใหม่แล้วถามย้ำอีกครั้ง
“ฮัคยอนอา อย่าเงียบซิ มีอะไรก็พูดออกมาเถอะ ฉันจะฟังนายเอง หื้ม?”ผมพูดพรางยกมือขึ้นมาค่อยๆไล่นิ้วไปเช็ดน้ำตาที่ยังคงเป็นคราบอยู่ข้างแก้มนิ่งอย่างเบามือ
“ไม่ได้เป็นไร”น้ำเสียงแหบขึ้นจมูกดังขึ้นมาเบาๆ
“แล้วหลบมาอยู่ในนี้ทำไม น้องๆหากันนานแล้วนะ บอกมาตรงๆว่าเป็นอะไร”
“แทคอุนอ่า ขอกอดหน่อย”อยู่ดีๆคนตรงหน้าก็โผลงขึ้นมาซะดื้อๆจนผมไม่ทันได้ตั้งตัว ถึงมักจะโดนแบบนี้อยู่บ่อยๆก็เถอะ
“...”ผมไม่ได้ตอบอะไรออกไปทำเพียงแค่กางแขนออกเป็นการบอกว่าผมยอมให้เขากอด ร่างเล็กๆโถมใส่ผมเต็มแรง แขนทั้งสองข้างของเขากอดผมเอาไว้แน่อย่างกลัวว่าผมจะหายไปไหน ฝังหน้าตัวเองลงกับอกผมก่อนเสียงสะอื้นจะดังออกมาเบาๆ
“ไหนบอกว่าไม่เป็นไรไง แล้วร้องไห้ทำไม”
“ฉันก็แค่ดีใจ ทั้งที่ไม่ได้คิดไว้ด้วยซ้ำว่าจะชนะกันติดขนาดนี้ มันอธิบายไม่ถูก”น้ำเสียงอู้อี้เพราะเจ้าตัวยังซบอยู่ที่อกพูดอกมารัวๆจนผมต้องยิ้มออกมาในความน่ารักของเขา ผมแค่กอดเขาเอาไว้แล้วยืนฟังเขาพูดอย่างตั้งใจพรางโคลงตัวไปมาเบาๆเหมือนเวลากล่อมเด็กให้เลิกร้องไห้
“นายฟังที่ฉันพูดอยู่ใช่มั้ยแทคอุนอา"น้ำเสียงแน่นขึ้นจมูกพูดผละออกจากอกผมแล้วเงยหน้าที่เปื้อนคราบน้ำตาขึ้นมาถามผมหลังจากระบายทุกอย่างในใจออกมาจนหมด
“ฟังอยู่สิ แต่ตอนนี้นายต้องเลิกร้องได้แล้วเช็ดหน้าให้ดีๆก่อน น้องๆไปรถกันที่รถหมดแล้ว"
“อ...อืม”ผมพูดจบแล้วส่งยิ้มเล็กๆให้เขา ฮัคยอนพยักหน้ารับอย่างว่าง่ายก่อนที่ผมจะค่อยๆกดจูบลงบนปลายจมูกเขาเบาๆ....
“ฮยองไปเจอเอ็นฮยองที่ไหนอ่ะ”ฮยอกเดินเข้ามาถามหลังจากเรากลับมาถึงหอเมื่อซักพัก เวลาตอนนี้ก็ปาเกือบๆสามทุ่ม ต่างคนเลยต่างแยกย้ายกันไปจัดการกับตัวเองแล้วเตรียมเข้านอน
“ห้องน้ำ”ผมตอบก่อนจะยกแก้วน้ำขึ้นดื่มพรางมองคนตัวเล็กที่เดินหิ้วเสื้อผ้ากับผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไปก่อน ทั้งที่ปกติมักจะรอให้น้องอาบเสร็จก่อนทุกคนแท้ๆ
“ผมว่าช่วงนี้เอ็นฮยองดูแปลกๆนะ ฮยองว่ามั้ย”ซังฮยอกพูดต่อแล้วมองไปทางประตูที่คนเป็นพี่เพิ่งเดินเข้าไป
“คงมีอะไรให้คิดเยอะแหละเดี๋ยวฮยองจัดการเอง นายน่ะไปนอนได้แล้ว”
“ดูแลกันดีๆนะครับ”พอพูดจบซังฮยอกก็ส่งยิ้มทะเล้นมาให้แล้วหันเดินจะกลับเข้าห้องตัวเองไป
“ฝากบอกฮงบินให้ไล่เจ้าราบีมาอาบน้ำด้วยหล่ะ จะเน่าตายอยู่แล้ว”
“ครับ”
ผมยังคงยืนรอคนที่หายเข้าไปในห้องน้ำได้ซักพัก จนเสียงน้ำจากฝักบัวจะหยุดลงแล้วตามมาด้วยเสียงลูกบิดที่ถูกเปิดออก ร่างเล็กก้าวออกมาจากห้องน้ำทั้งที่หน้ายังดูอึนๆมึน ผมเลยได้ยืนมองจนฮัคยอนเดินกลับเข้าห้องนอนของตัวเองไปถึงได้เดินไปอาบน้ำบ้าง
สองขายาวก้าวมาหยุดอยู่หน้าประตูดห้องนอนหลังจากอาบน้ำเสร็จแล้วจัดการปิดไฟในห้องนั่งเล่น หมุนลูกบิดประตูอย่างเบามือที่สุดเผื่อว่าคนข้างในจะหลับไปแล้ว และก็เป็นอย่างที่คิดจริงๆ ร่างเล็กในเสื้อยืดสีเทาธรรมดาๆกับกางเกงวอร์มขาสั้นกำลังขดตัวอยู่บนเตียงกว้าง เปลือกตาบางปิดสนิทพร้อมลมหายใจที่เข้าออกอย่างสม่ำเสมอทั้งที่ไฟทุกดวงในห้องยังคงสว่างจ้า
แสงไฟเกือบทุกดวงในห้องดับลงเหลือเพียงแสงสีส้มอ่อนๆจากโคมไฟหัวเตียงเท่านั้นหลังจากผมกดปิดสวิตช์ตรงข้างประตูแล้วพาร่างตัวเองมาหยุดอยู่ข้างเตียง เอื้อมมือไปดึงผ้าห่มที่กองอยู่ตรงปลายเตียงขึ้นมาห่มให้คนตัวเล็ก ก่อนจะทิ้งตัวลงไปนอนซ้อนหลังเล็กภายใต้ห่มผืนหนา วาดแขนไปโอบเอวบางเอาไว้แล้วออกแรงดึงเบาๆให้แผ่นหลังเล็กขยับมาชิดอก
“อือ”
เสียงเล็กครางออกมาอย่างขัดใจเมื่อถูกผมรบกวนการนอนของตัวเองแต่ก็ไม่ได้มีท่าทีว่าจะตื่นขึ้นมาเลยซักนิด ผมกดจูบลงบนกลุ่มผมนิ่มเบาๆ พลางสูดกลิ่นหอมอ่อนๆของแชมพูที่เขาชอบใช้แล้วกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น แล้วปิดเปลือกตาลงบ้าง
“นี่ แทคอุนอ่า ปล่อยก่อน”เสียงบ่นงึมงัมเบาๆที่ดังอยู่ข้างหูกับแรงสะกิดที่แขนเรียกให้ผมตื่น ไอแดดอ่อนๆที่ลอดผ่านผ้าม่านเข้ามาทำให้ผมต้องหยีตาเพื่อปรับสายตาให้เหมาะสมกับตอนนี้
“นี่ ปล่อยฉันก่อนแทอุนอา”คนตัวเล็กที่ถูกผมกอดอยู่ในท่าเดิมตั้งแต่เมื่อคืนขยับตัวยุยิกไปมาเพื่อให้หลุดออกจากอ้อมแขนผมให้ได้
“นอนไปก่อน นี่เพิ่งจะกี่โมงเอง”ผมกระชับกอดให้แน่ขึ้นแล้วหอมลงบนกลุ่มผมนิ่งเบาๆไปอีกรอบ
“นายก็นอนไปดิ ฉันจะไปอาบน้ำ วันนี้เรามีงานกันนะ”ฮัคยอนหยุดดิ้นแล้วเปลี่ยนมาแงะมือผมออกแทน แต่ยังคงสู้แรงผมไม่ได้เลยได้แต่ยอมนอนต่อไปนิ่งๆ
“ช่วงนี้เป็นอะไร นายดูแปลกๆไปนะ”
“แปลกยังไงไม่ทราบ”คนตัวเล็กสวนกลับมาอย่างใสอารมณ์นิดหน่อยหลังจากถูกขัดใจ
“นายป่วนฉันน้อยกว่าเมื่อก่อน”
“แล้วไม่ดีรึไง นายจะได้ไม่ต้องมาคอยรำคาญฉันไง”
“เอาดีๆ อย่าประชด เป็นอะไร”
“ป่าว”
“ชา ฮัคยอน”ผมเรียกเขาด้วยเสียงนิ่งๆเพื่อคั้นคำตอบจนเจ้าตัวหายใจฟึ๊ดฟัดอย่างขัดใจ
“ก็แค่เหนื่อยเฉยๆ ไม่มีอะไรหรอกน่า”
“บอกมาให้หมด”
“ย๊า! นี่นายเป็นพ่อฉันรึไง ถามมากจริง”ฮัคยอนกลับมาดิ้นแรงๆอีกครั้งเมื่อผมยังคงคาดคั้นเขาไม่หยุด เสียงเล็กๆแว๊ดขึ้นมาบ้างใส่อารมณ์จนผมต้องเพิ่มแรงกอดให้แน่ขึ้นจนในที่สุดเขาก็ยังตอบออกมาดีๆ
“แค่ตอบมาให้ฉันสบายใจไม่ได้รึไง จะได้หายเป็นห่วง”
“ฉันก็ห่วงเรื่องทั่วไปนั่นแหละ คัมแบ็ค ทั้งแฟนไซต์มันก็เลยไม่ค่อยมีเวลาแหย่นายก็แค่นั้น”
“แน่นะ”
“อื้อ ที่นี้ก็ปล่อยได้แล้ว”
“ขออีกครึ่งชั่วโมง นี่เพิ่งจะหกโมงกว่าๆเอง ตื่นโมงนึงก็ทัน”
“นายมันขี้โกง จอง แทคอุน”ศอกเล็กกระทุ้งใส่ท้องผมอย่างจังแต่มันก็ไม่ได้ทำให้ผมเจ็บเลยซักนิด ผมเลยได้แต่หลุดขำออกมาเบาๆก่อนจะกดจูบหนักๆลงบนหลังคอเขาอีกครั้งแล้วเอาคางเกยหัวทุยๆนั้นเอาไว้ ปิดเปลือกลงอีกครั้งพร้อมรอยยิ้มเล็กๆที่เกิดขึ้นเพราะคนในอ้อมกอด
“ฝันดีนะ ฮัคยอน”
| LEON | NEO | "Love Equation"
กลับมาอีกครั้งกับเลโอเอ็นเรื่องที่สองค่ะ
เนื่องจากคัมแบ็คคราวนี้โมเมนต์มาโบ๊มมากค่ะ
แถมไปเจอแฟนแอคอันนึงมาที่พี่เอ็นบอกพลอ.เป็นคนโรแมนติก
แบบนี้เลยต้องจัดซักเรื่องนึง มาแบบเบาๆไม่ลงอ่างแล้วนะคะ
5555555555555555555555555555
ยังไงก็ขอฝากด้วย
ถ้ามันแปลกๆตรงไหนหรือเราแก้คำผิดไม่หมดก็ท้วงได้เลยนะคะ^^
ความคิดเห็น