Bring me back to you [5SOS Fanfic]

ลำดับตอนที่ #2 : Intro //The dream I never wake from//

                                

                         

                                                    

                                              But sometime… nightmares are real

 'ฉันเกลียดนาย'

'อย่าเข้ามานะ ได้ยินไหม ฉันเกลียดนาย'

'คาล…'

'ฉันเกลียดนาย!'

"คาลัม.."  ฉันผุดลุกขึ้นนั่งบนเตียงนอน เสียงหัวใจเต้นถี่รัว พลางหอบหายใจรุนแรง ฝ่ามือและเล็บจิกกำผ้าปูที่นอนแน่น ชื่อของเขาดังก้องอยู่ในหัวซ้ำไปซ้ำมา 

คาลัม ฮู้ด  คาลัม 

ร่างบางค่อยๆผ่อนลมหายใจออกช้าๆ  ก่อนจะกวาดสายตามองรอบตัว

ความมืด

แสงไฟจากริมถนนส่องผ่านหน้าต่างที่เปิดแง้มไว้พอทำให้ปรับสายตามองเห็นจากความมืด ฉันสัมผัสได้ถึงลมร้อนแห้งๆผสมกลิ่นอายเค็มๆของทะเล 

ผนังห้องสีขาวหม่น ไม่ใช่สีเทาเหมือนที่ซิดนี่ย์ นาฬิกาข้างหัวเตียงบอกเวลา ตีสองสิบนาที 

ความฝัน..

ฉันไม่รู้ว่าใช้เวลาไปนานเท่าไหร่กับการนั่งชันเข่าจ้องมองผนังสีขาวตรงหน้า  ในหัวผุดเรื่องในอดีตขึ้นมาซ้ำแล้วซ้ำเล่า 

ฉันซะบัดหัวไล่ความคิดฟุ้งซ่านออกไป ไม่อยากนึกถึงฝันร้ายบ้าๆเมื่อกี้ ไม่อยากนึกถึงอดีต.. 

มือขาวซีดเอื้อมไปที่ลิ้นชักข้างหัวเตียง ควานหาโทรศัพท์มือถือ ความมืดมันทำให้ฉันหงุดหงิด 

แสงจากหน้าจอไอโฟนทำให้ฉันต้องหรี่ตาลงขณะพิมพ์ข้อความสั้นๆลงไป ก่อนจะกดส่งทันที

To Colin

;  นอนไม่หลับ  ตาสว่างชะมัด แย่จัง :((

ซักพักเสียงเตือนข้อความเข้าก็ดังขึ้น ฉันละสายตาจากผนังห้องอีกครั้ง ก่อนจะหลุดอมยิ้มออกมาหลังจากอ่านข้อความนั้น และพิมพ์ข้อความตอบกลับสั้นๆ

To  Alex

 ;  ฝันร้ายอีกแล้วเหรอ  เฮ้ ที่นั้นมันจะตีสามแล้วไม่ใช่เหรอยายบ๊อง หลับตาซะ  พรุ่งนี้ฉันไม่อยากเจอผีดิบเดินได้หรอกนะ  อย่าคิดมากน่า มันก็แค่ความฝัน รีบๆนอนซะล่ะ :))

PS: เครื่องลงบ่ายโมงตรงใช่มั้ย  

To Colin

; เครื่องลงบ่ายโมงตรง เจอกันพรุ่งนี้  ฝันดี /

ฉันวางโทรศัพท์บนลิ้นชักข้างหัวเตียงตามเดิม แต่เพราะสายตาปรับกับความมืดได้ซักพัก สายตาเหลือบไปเห็นตั๋วเครื่องบินที่วางอยู่บนลิ้นชักเช่นกัน 'ตั๋วเครื่องบิน ลอสแองเจอร์ลิสบินไปซิดนี่ย์ ' 

ไม่อยากกลับไป ไม่อยากกลับ ไม่อยากกลับ

ฉันสะบัดหัวไล่ความคิดที่ตีกันยุ่งแรงๆ ล้มตัวลงนอนอีกครั้ง แผ่นหลังสัมผัสได้ถึงความเย็นจากผ้าปูเตียง  จมูกได้กลิ่นแปลกๆจากทะเล ถ้าตั้งใจฟังดีๆจะได้ยินเสียงคลื่นกระทบหาดทรายเป็นพักๆ จู่ๆน้ำตาก็เหมือนจะไหลออกมา 

ฉันอยากจะซึมซับบรรยากาศ ความรู้สึก ที่กำลังอยู่ที่นี่เป็นครั้งสุดท้ายให้นานที่สุด 

ฉันหลับตาลง บอกตัวเองว่าจะไม่ร้องไห้เด็ดขาด

"หลับซะอเล็กซ์.. มันก็แค่ความฝัน"

ฉันกระซิบบอกตัวเองเบาๆ ต้องหลับ ไม่งั้นได้เป็นยัยผีดิบอย่างที่หมอนั้นบอกแน่ๆ

"แค่ความฝัน แค่ฝันร้าย..."

ฝันร้าย ที่เคยเกิดขึ้นจริง

ไรต์เตอร์ต้องขอโทษจริงๆ หายไปนานนนมาก บอกว่าจะมาลงก็ไม่ได้ลงซะที  ครั้งนี้ไรต์กลับมาจริงๆแน่นอน จะอัพเรื่อยๆ  ไม่มั่นใจภาษาเท่าไหร่แต่จะพยายามฝึก ยังไงก็ฝากติชมได้นะ  

ปล. คอมเมนต์สำหรับ Chaper หน้า :))

CR.SHL