ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เรารักกันตอนไหน 1
"เฮ้ย มีเรื่องอะไรกันไอ้แบม พี่มาร์ค!!"
ผมหันไปมองไอ้ยูคที่วิ่งหน้าตื่นเข้ามา เพราะมันเห็นผมจะมีเรื่อง ใช้! ผมจะต่อยมันถึงกระดูกจะคนละเบอร์ก็เถอะคนอย่างแบมแบมฆ่าได้หยามไม่ได้เว้ย!!
"มึงรู้จักไอ้น่ารักนี้ด้วยเหรอไอ้ยูค"
น่ารักพ่อง!! กูผู้ชายสัสมึงแหกตาดูดีๆดิแล้วเมื่อกี้ไอ้ยูคเรียกชื่อไอ้หล่อนี้ด้วยเหรออย่าบอกนะว่ามันรู้จักกัน
"รู้จักซิพี่มาร์คไอ้แบมมันเพื่อนผมเองปล่อยมันก่อนเถอะ"
ชื่อมาร์คงั้นเป็นรุ่นพี่อีกต่างหากแต่ผมไม่เครพมีไรปะ แล้วมือเนี้ยทำด้วยกาวหรือไงทำไมมันจับแน่นไม่ปล่อยแบบนี้ผมพยายยามสบัดไหล่ให้หลุดแต่มันก็ยิ่งบีบแน่นเข้าไปอีก มันเจ็บนะเว้ย!!
"มันด่าพ่อกู"
มันด่ากูเตี้ย"
ผมไม่ยอมหรอกมันฟ้องไอ้ยูคได้ผมก็ฟ้องได้เหมือนกัน
"เออ..." ไอ้ยูคทำหน้าไม่ถูกมองผมกับไอ้หล่อนี้ไปมา
"มึงเพื่อนกูนะไอ้ยูค!!/มึงเป็นรุ่นน้องกูนะไอ้ยูค!!" ทำไมต้องมาตะโกนพร้อมกันด้วยวะ
"พอเหอะไอ้มาร์คมึงจะมีเรื่องกับน้องเขาไง ตัวบอบบางแบบนี้จะสู้อะไรมึงได้วะ"
ใครสักคนที่เดินเข้ามาห้ามไอ้มาร์คอะไรนี้ แล้วไม่ทราบว่าพวกมึงจะหล่อไปไหนครับ มีเจาะหูเรียงกันซะเท่เลย กูอิจฉาอย่าให้กูสูงแล้วหล่อแบบนี้บ้างนะ
"คนมองใหญ่เลยนะเว้ยมึงกล้าต่อยน้องเขาเหรอน่ารักจะตาย" น่ารักพ่องซิ!! ผมสะบัดหน้าไปดูไอ้คนที่บอกผมน่ารัก หือ หล่อเข้มเชียวแต่เตี้ยไปหน่อย
"หึ กูจะเห็นแก่ไอ้ยูคก็ได้แต่ต้องขอโทษกูก่อน!"
"เรื่องดิ! มึงเตะบอลใส่กูก่อนทำไมกูต้องขอโทษ"
"คิดว่าเป็นทอมแล้วกูจะไม่กล้าต่อยมุงเหรอ!!"
"...."
"...."
แดกจุดซิมึงว่าใครทอมมึงเอาตาไหนมองวะครับ
"โอ้ยเหี้ย!!!!"
ไอ้มาร์คอะไรนั้นลงไปนั่งกุมเท้าตัวเอง ก็นะผมกระทืบเท้ามันเองเต็มแรงซะด้วยสมน้ำหน้า มันชี้หน้าผมเหมือนจะลุกมาฆ่าให้ตายคามือ
"มึงดูปากกูนะ กู-เป็น-ผู้-ชาย ควาย!!!!"
ผมชี้ปากตัวเองและเน้นย้ำที่ละคำ แล้วทำไมไอ้พวกนี้ต้องหน้าซีดกันด้วยผมรีบเดินหนีออกมาโดยไม่สนใจเสียงอาฆาตของไอ้พี่มาร์คและเสียงเรียกให้รอของไอ้ยูค ตอนนี้ผมไม่มีอารมณ์จะรอใครหรอกอยากจะฆ่าคน!!!
.............................................
หลังจากเกิดเหตุการณ์ที่คณะไอ้ยูควันนั้นที่ก็ผ่านมาสองวันละผมยังไม่เห็นไอ้มาร์คอะไรนั้นเลย แอบหวั่นว่ามันจะมาเอาคืนเหมือนกัน
ป้าบ!
"โอ้ยเหี้ย! ยองแจ"
ผมหันไปโวยวายใส่ไอ้ยองแจมันยิ้มให้ผม ก่อนจะวางกระดาษรองเขียนบนโต๊ะ
"ตั้งแต่ไปอ่อยเด็กวิศวะกลับมานั่งหง่อยเลยนะมึง คิดถึงพี่เขาไง"
ผมแจกนิ้วกลางให้ไอ้ยองแจทีหนึ่ง ไอ้ยูคมันเล่าทุกอย่างให้ไอ้แจฟังตั้งแต่เมื่อวานละไอ้แจพอรู้เรื่องก็สำรวจตัวผมไปมาถามอยู่นั้นว่าเป็นอะไรเจ็บตรงไหนหรือเปล่า พอผมบอกว่าไม่เป็นไรไอ้แจแทบไม่เชื่อถามผมว่าใส่พระอะไรคุมครอง อะไรของพวกมันผมมีเรื่องกับไอ้พี่มาร์คอะไรนั้นแล้วไม่มีแผลกลับมาพวกมันต้องตะลึงกันขนาดนี้เลยเหรอ
"สัส! ปากหมากูไปอ่อยพวกมันที่ไหน"
"พี่มาร์คไงอ่อยกันท่าไหนเล็บเท้าพี่แกฉีกเลยวะ"
"แล้วมึงรู้ได้ไงว่าไอ้พี่มาร์คอะไรนั้นเล็บฉีก"
"ไอ้ยูคไง! นี้ถือเป็นตำนานเลยนะที่มึงกล้าแหย่พี่มาร์คเขา แต่มึงระวังใว้ก็ดีพี่มาร์คเขาเป็นเทพบุตรในคราบซาตานเลยนะมึง ไปทำพี่เขาเจ็บแบบนี้ระวังพี่เขาจะมาเอาคืน"
"กูไม่กลัวหรอกยังไงก็ยังมีพวกมึง"
"หึหึ กูไม่ช่วยมึงหรอกกูยังอยากมีชีวิตใว้ใช้สมบัติของพ่อกูอยู่"
"มันน่ากลัวขนาดนั้นเลยเหรอวะ"
"คนสุดท้ายที่มีเรื่องกับพี่เขานอนหยอดน้ำข้าวต้มอยู่โรงบาลยังไม่ฟื้นเลย"
ห่า! พูดซะผมใจแป้วเลย ผมรู้สึกถึงรางสังหรณ์บ้างอย่างว่าต่อจากนี้ไปชีวิตผมจะไม่สงบสุขเหมือนเดิม
"ไอ้แบมมมมมมมมม!!!"
เสียงแหกปากดังมาก่อนตัวแบบนี้ไอ้ยูคแน่แล้วมันมาคณะผมทำไม ผมมองมันที่เดินนำหน้าใครบางคนมาก่อนจะต้องเบิกตากว้างเมื่อเห็นว่าคนที่อยู่ข้างหลังไอ้ยูคเป็นใคร
ไอ้พี่มาร์ค!!!!
"มึงไอ้น่ารัก!!!"
ไอ้พี่มาร์คแบกหน้าหล่อๆของมันมาเหยียบคณะผม ยังไม่ทันที่ผมจะได้หนีมันก็จัดการแบกผมพาดขึ้นบ่าทันที เฮ้ยๆผมไม่ใช้เบาๆนะเว้ยมาแบกทำมายยยยย ผมหันไปจิกสายตาอาฆาตใส่ไอ้ยูคที่ทำหน้าเหมือนจะร้องให้ มึงร้องออกมาเลยสัส!!
"มึงทำกูใว้แสบมากนะไปกับกู!!"
"ไม่ไปโว้ยยย ไอ้ยูคยองแจช่วยกูด้วยย!!!"
"เห้ยพี่จะพาเพื่อนผมไปไหนอะ"
ขอบใจที่มึงยังคิดจะถามมันให้กูนะยองแจ แล้วเพื่อนคณะกูเนี้ยไม่คิดจะช่วยเลยใช่ไหม ผู้หญิงนี้เห็นหน้าหล่อๆของมันแล้วเคลิ้มเชียวช่วยกูบ้างก็ได้!!
"กูไม่พาเพื่อนมึงไปฆ่าหรอกพวกมึงไม่ต้องห่วงและไม่ต้องเข้ามายุ่ง"
"ไม่ๆกูไม่ไปปล่อยกู!!"
"มึงไม่ต้องกลัวหรอกไอ้แบมพี่เขาบอกแล้วว่าไม่ฆ่ามึงแน่นอน"
ไอ้ยูคตะโกนไล่หลังมาขณะที่ไอ้หน้าหล่อนี้ก็แบกผมเดินออกจากคณะ ผมพยายามดิ้นให้มันปล่อยผมลงแต่ก็โดนมันตีเข้าที่ก้นจนเจ็บ
เพี้ย!~
"อยู่นิ่งๆอย่าให้โมโหเดี๋ยวจับทุ่มลงพื้นแม่ง!"
"เจ็บนะเว้ย พี่ๆผมขอโทษปล่อยผมเถอะนะ"
"หึหึ สายไปละ ถึงมึงจะน่ารักก็อย่าคิดว่ากูจะยกโทษให้!!"
คำว่าไม่ยกโทษให้ทำผมแทบลมจับ ปล่อยให้มันแบกผมยัดเข้าไปในรถอย่างนั้น พี่มันเหยียบตีนผีขับกระชากจนหัวผมแทบแขกคอนโซล
อ๊ากกกกกกพ่อครับแม่ครับช่วยแลมด้วยยย
TBC............
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น