คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : CH1:สวัสดีด็อกเตอร์คูยอน
“จะโม้อีกนานป่ะครับ?”
เสียงทุ้มนุ่มของเด็กผู้ชายนามคยูฮยอน หรือที่เป็นที่เรียกขานในนามว่า ‘ด็อกเตอร์คูยอน’ ณ ห้องมอสี่ทับเก้าสายวิทยาศาสตร์-คอมพิวเตอร์ เดินมาตบกบาลไปหนึ่งดอกหลังจากที่นั่งฟังไอ้บ้าที่มัวแต่พูดอวดคะแนนคณิตศาสตร์เจ็ดสิบสองเต็มร้อย เรียกได้ว่าเป็นคะแนนสูงสุดสำหรับการสอบเข้าสายของห้องเก้าเลยก็ว่าได้
คยูไม่อยากจะโม้ว่าตัวเองเข้ามาได้โดยไม่ต้องสอบคัดสายด้วยซ้ำ ความจริงแล้วห้องเรียนที่ควรจะได้อยู่จริงๆควรจะเป็นห้องแปดที่เป็นห้องคิงวิทย์-คอมด้วยซ้ำ ถ้าไม่ติดว่าจ่ายค่าเทอมช้าเลยเกือบไม่มีห้องจะเรียนแล้วด้วยซ้ำไป
“ว่างมากก็มาตัดโฟมทำนิวเคลียสหน่อย ครูเค้าจะปิดซ่อมชีวะพรุ่งนี้แล้วเนี่ย” สมองกระทบกระเทือนซ้ำสองด้วยชีทปึกหนาที่ถูกครูใช้มาให้แจก นี่ขนาดผู้หญิงที่ตัวดูบอบางยังทำกันขนาดนี้ชีวิตช่างน่าอดสูเสียนี่กระไร ได้แต่เดินดุ่มๆไปหลังห้องพร้อมกับมือที่ลูบหัวเบาๆปลอบใจตัวเอง
“คยู!!!”
เสียงตะโกนเรียกชื่ออีกฝ่าย ส่งผลให้ด็อกเตอร์คูยอนที่กำลังนั่งปั่นชีสสังคมที่ต้องส่งก่อนสี่โมงเย็นให้หันไปมองที่ระเบียง ก่อนจะเห็นผู้ชายที่ตัวเตี้ยกว่าเขายืนโบกมือหยอยๆให้แล้วค่อยๆแงะขอบหน้าต่างแต่ละบานจนไปเจอบานที่ไม่ได้ถูกล็อคไว้ มือเรียวขาวค่อยๆเลื่อนออกก่อนจะยื่นตัวเหมือนจะปีนเข้ามา
“มึงหยุดเลยฮยอกแจ”
คยูฮยอนรีบทิ้งชีทตรงหน้าแล้วสาวเท้าเดินออกมาจากห้องเรียน ก่อนที่ร่างบางจะยิ้มร่าเริงให้อีกฝ่ายที่เดินมาหา ดินสอที่ติดมือมาถูกนำมาเคาะที่ศีรษะคนที่ตัวเล็กกว่า
“วันหลังจะเข้ามาก็อย่ากวนตีน ปาริชาติรู้เดี๋ยวมึงก็โดนจัดหรอก”
“ไม่งั้นมึงก็บอกกูว่า ‘รอแปปนะทำชีทสังคมอยู่’ กูรออีกกกก กูหิววว” ปากบางอมชมพูสีนมพูดพล่ามถึงความหิวตัวเอง ไม่เคยนึกถึงงานที่ต้องส่งเลยนะครัชแหม่
ถึงพูดงี้แต่ก็ออกมาหาเขาอยู่ดีนั้นแหละ
“ก็ลงไปกินก่อนดิ รอกูเพื่อออ?”
“มึงใจร้ายมาก ไม่สงสารสีผมกูเลยT_T” แอ๊บเบะปากให้ดูน่าสงสาร ใครสั่งใครสอนให้ทำสีผมแบบนี้ล่ะ
จะว่าผมใจร้ายก็ไม่ได้นะ ความจริงลงไปกินข้าวกับคนอื่นก็ได้ ถ้าไม่ติดเพราะบางเรื่องทำให้ไม่มีใครอยากจะคบด้วย
อีฮยอกแจเจ้าของผมสีบลอนส์ทองอร่ามคนเดียวในโรงเรียนมันเป็นถึงกับลูกเจ้าของบริษัทชื่อดังที่มีหุ้นส่วนกับทางโรงเรียน เพราะฉะนั้นคงไม่ต้องแปลกใจใช่มั้ยล่ะครับว่าทำไมถึงมีสิทธิทำสีผมได้ขนาดนี้และคงไม่ต้องบอกด้วยสินะครับว่าทำไมไม่ค่อยมีเพื่อนจะคบ...
ก็ดูสิทธิพิเศษของมันสิ....
“กูเข้าไปเอาชีทแปป จะต้องส่งสี่โมงเนี่ย” พูดจบขาก็พาเดินกลับเข้าไปในห้อง หยิบชีทกับหนังสือเรียนแล้วสาวเท้ามาหยิบนันยางที่ขาดๆของตัวเอง
.
.
“ซื้อกระเพราหมูกรอบร้านสามให้กูด้วย เดี๋ยวซื้อน้ำให้” เจ้าของเรือนผมสีน้ำตาลเข้มพูดกับคนตัวเล็กที่พยักหน้ารับรู้แม้มือกำลังเล่นอีTSUMTSUMอยู่ มันติดเกมนี้เป็นติดเลยครับ แอบเล่นในห้องจนโดนยึดไปสามรอบไม่เข้าใจเหมือนกันอีแค่เกมลากๆอย่างงี้มันสนุกอะไรตรงไหน
“เออๆ กูเอาโกโก้ร้านสิบนะ” ปากพูดแต่สายพาก็ยังจับจ้องไปที่หน้าจอ ผมได้แต่ส่ายหน้าเอือมๆก่อนจะเดินไปซื้อน้ำปล่อยให้อีกคนเดินจ้องโทรศัพท์ไปร้านสาม
ทำตัวให้เป็นห่วงตลอด
สองมือถือแก้วน้ำมาวางไว้ที่โต๊ะประจำ ซึ่งเป็นฝั่งริมสุดของโรงอาหาร ที่ต้องมานั่งกินตรงนี้ก็เพราะไอ้คนตัวเล็กแหละครับบอกว่ามีแต่คนชอบมองสีผมมันเลยต้องมาหาที่นั่งห่างไกลคนอื่น มันดีตรงที่ว่าลมมันเย็นแม้ว่าจะเป็นเสี่ยงต่อการโดนครูฝ่ายปกครองมาไล่ให้ขึ้นห้องก็เถอะ
“ย้า!!! คยู!!กำลังหาอยู่พอดี” สาวร่างบางตัวสูงโปร่งปรี่เข้ามาทักทันทีที่ตนลงมาจากตึกเรียน ก่อนจะนั่งลงตรงข้ามอีกฝ่าย
“มาทีไรก็เสียงดังตลอด” คูยอนพูดไปก็ได้แต่ส่ายหน้า ปากทรงกระจับค่อยๆดูชาเขียวขึ้นมาจากหลอด
“พูดมากน่า รู้เรื่องซองมินยัง มันได้ไปเรียนต่อที่BRนะ พูดแล้วโคตรอิจฉา” ขาเม้าประจำกลุ่ม ‘โซรา’ ไม่มีเรื่องไหนที่มันไม่รู้ถ้าแม่นางอยากจะรู้ และปกติมันไม่มาเม้ามอยกับพวกผมหรอกครับ ถ้าไม่ติดว่า ‘ซองมิน’ ที่โซรามันหมายถึง คือ รุ่นพี่ผู้ชายคนหนึ่งที่หน้าหวานมาก มันจะไม่พีคเลยถ้าไม่ใช่เพราะว่า....
“พี่ซองมิน....” ร่างสูงโปร่งค่อยๆเดินเข้าไปหาคนตรงหน้าช้าๆ
“ว่าไงคยู เห็นบอกว่ามีอะไรจะบอกนี่ พอดีพี่ทำเวรเลยลงมาช้าหน่อย”
อีซองมิน มอห้าทับสิบเอ็ด ผู้ชายที่หน้าหวานที่สุดตั้งแต่ที่ผมเคยเจอมา
ไม่คิดว่าพอเจอหน้าจริงๆก็ตื่นเต้นขนาดนี้ ฝ่ามือใหญ่เปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อแห่งความตื่นเต้น อกข้างซ้ายส่งเสียงบอกกระสูบฉีดเลือดที่เร็วขึ้นเรื่อย ริมฝีปากหนาขบเม้ม ก่อนจะเอ่ยออกไปว่า
“พี่ซองมิน......เป็นแฟนกับผมนะ” ดวงตาสีเข้มมองสอดประสานเข้าไปในนัยตาอีกฝ่ายบอกความหมายที่ลึกซึ้งให้อีกฝ่ายได้อย่างดี
“คยู...พี่ขอโทษนะ......คือ...”
“……..” เสียงหัวใจที่เคยเต้น ดูเหมือนว่ามันกำลังจะหยุดทำงาน
“คือ...พี่ชอบผู้หญิงว่ะ”
นึกถึงแล้วเจ็บชิบหาย ไม่อยากจะบอกว่าหลังจากวันนั้นไปนั่งร้องไห้กับพี่โซราที่ใต้ตึกเรียนอยู่สามรอบเช้ากลางวันเย็น จะมาขุดคุ้ยถึงรุ่นพี่ซองมินนั้นอีกทำไมก็ไม่รู้ ไอ้คนบ้าTT
ขอดราม่า5วิ
“อ้าวพี่โซรา! มากินข้าวด้วยกันหรอ” ร่างบางค่อยๆวางกระเพราหมูกรอบทั้งสองจานลงบนโต๊ะ ค่อยๆหย่อนตัวลงมานั่งก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบโกโก้ของงโปรดตัวเองมาจิบ
“ยังไว้สีนี้อีกหรอเนี้ย พี่ชอบสีเดิมมากกว่าอีก อย่างกับสายไหม” พูดไปก็ขย้ำขยี้ผมสีบลอนส์เล่นเหมือนอย่างเคย ส่วนคนที่เป็นเจ้าของน่ะเหรอ ยิ้มชอบใจหัวเราะเป็นเด็กๆเหมือนเดิม
“ช่วงนี้ไม่ว่างไปเปลี่ยนอ่ะครับ พี่โซราจะกินไรป่าวเดี๋ยวไปซื้อมาให้”
เล่นหัวเล่นหางกันเสร็จก็ยังจะใจดีไปซื้อข้าวให้เค้าอีก แหนะ
“ทำไมแกน่ารักแบบนี้เนี้ยยย ไม่เหมือนใครบ้างคนหรอก” โซราพูดก็พลางดึงแก้มอีฮยอกแจเบาๆให้น่ารัก ก่อนจะทำเป็นพูดลอยๆแซะอีกฝ่ายที่นั่งตรงข้ามกับเจ้าของประโยค”จะว่าไปฮยอกแจรู้จักซองมินป่ะ มอหกทับสิบเอ็ดอ่ะ”
“อ่อ!รู้จักครับ คยูเคยเล่าให้ฟัง” อีฮยอกแจพูดจบ โซรานางหันมามองส่งซิกประมาณว่า’ฉันรู้นะว่านายไม่ได้เล่าเรื่องตอนนั้น’
ทำไมรู้ดีจังวะ
“นั้นแหละ ตอนนี้ซองมินมันได้ไปเรียนที่BRล่ะ”
“BR?” เสียงทุ้มหวานของร่างบางพูดออกมาอย่างงงๆ
“โบรมีน” คยูพูดขึ้นมาแม้ว่ากำลังตักใบกระเพราเข้าปาก
“มีนที่หน้าแกอ่ะดิ เออลืมไปเลยว่าแกพึ่งย้ายมาจากต่างประเทศนี้ ใช้ไม่ได้เลยมีอะไรก็ไม่เคยบอกเพื่อน” พูดกับคนตัวเล็กเสร็จ แทบจะเรียกว่าน้ำเสียงเปลี่ยนโทนกันเลยทีเดียว ก่อนจะโดนตบกบาลไปเต็มๆ
“เรื่องไร้สาระ บอกทำไม ไม่ได้ว่างแบบคนแถวนี้โว้ย” ลูบหัวปอยๆตรงบริเวณที่โดนทำร้ายร่างกาย ก่อนจะตักหมูกรอบใส่ปากแต่ก็ยังไม่วายปากดีตอบโต้อีกฝ่ายไป
“ช่างเสียงนกเสียงกาเหอะ มาๆเดี๋ยวพี่โซราคนนี้จะเล่าให้ฟัง” ยิ้มสวยๆตามแบบคาร์แรกเตอร์ที่เหมาะสมกับหน้าตา ก่อนจะหยิบหมูกรอบในจานฮยอกแจขึ้นมากิน
“คืองี้ BRมันเป็นโรงเรียน ชื่อเต็มๆคือBayond Regularแกอยู่ต่างประเทศแกรู้ความหมายอยู่แล้วล่ะ”
“แปลว่า เหนือกว่าปกติ ป่ะครับ”
“อื้อ ไอ้โรงเรียนเนี้ยอ่ะมันเป็นโรงเรียนที่ได้รับการสนับสนุนจากรัฐบาล ในหนึ่งปีจะรับเด็กมอปลายเก้าร้อยกว่าคนทั่วประเทศ เด็กพวกเนี้ยจะมีลูกอมCANLETอ่ะที่ดังๆมาสอดไว้ใต้โต๊ะด้วย ของแท้ต้องมีแสงด้วยนะ” เว้นจังหวะเล็กน้อยแล้วเอื้อมมือไปหยิบแก้วชาเขียวของเด็กชายที่นั่งตรงข้ามมาดื่มก่อนจะเล่าต่อ
หมูกรอบฮยอกแจไม่พอ ยังแย่งชาเขียวกูอีก....
“แล้วมันดียังไงรู้ป่ะ พอเข้าไปเราเรียนอีกสองปี พอจบแล้วเอาใบจบมายื่นก็เข้าทำงานได้เลย พูดแล้วอยากจะกรี๊ด” พูดไปก็ใส่อินเนอร์ไป ยังดีที่เจ้าตัวไม่กรี๊ด นอกจากสีผมอีฮยอกแจแล้วก็ไม่ได้อยากจะเด่นไปกว่านี้แล้วล่ะ พอพูดจบก็หยิบหมูกรอบอีกชิ้นในจานมากิน
“โห งั้นพี่ซองมินก็โคตรโชคดีเลยอ่ะดิ” พูดไปก็เลื่อนจานจานข้าวตัวเองให้พ้นอาณาเขตที่อีกฝ่ายจะเอื้อมมือมากิน
“มันก็มีข้อที่ไม่อยากจะอิจฉาด้วยแหละ รู้ม่ะ ใครที่ได้รับเชิญนะจะต้องไปเรียนที่นั้นแบบเค้าไม่ให้กลับบ้านอ่ะแก แค่พูดพี่ยังเบื่อเลย” ปัดผมไปเหน็บที่หูสวยๆก่อนจะหยิบแก้วชาเขียวตรงหน้ามากิ....
“กินอยู่นั้นแหละ ไม่มีตังจะซื้อรึไงเล่า” คว้าแก้วกลับมาก่อนจะซดชาเขียวเฮือกสุดท้ายลงคอไป ก่อนวางช้อนส้อนลงในจานที่กินเสร็จแล้วเรียบร้อย
“หน้าตาไม่ดียังจะขี้งกอีก” พูดไปก็เบะปากให้อีกฝ่าย
ปึง!!
เสียงไม้เรียวกระทบกับโต๊ะโรงอาหารจากคุณครูฝ่ายปกครองที่ไล่ให้รีบขึ้นห้องเรียนทันทีที่ได้ยินเสียงกริ่งบอกหมดเวลาพัก นักเรียนหลายคนพากันลุกจากโต๊ะไปเก็บจาน
“เดี๋ยวพี่ไปก่อนนะ ปราณีตเจอพี่สภาพเงี้ยโดนแน่” พูดจบก็รีบวิ่งไปขึ้นบันไดฝั่งห้องเรียนของตัวเอง ปล่อยให้คนตัวเล็กรีบกินข้าวกับอีกคนที่ยังนั่งรออยู่
“เอามาเดี๋ยวไปเก็บให้” ทันทีที่กินเสร็จ คยูฮยอนก็เอื้อมมือไปหยิบจานมาซ้อนกันก่อนจะเดินเก็บจานปล่อยให้ฮยอกแจนั่งดื่มโกโก้แล้วหยิบแก้วชาเขียวอีกคนไปทิ้งให้
“ครูเคยบอกแล้วใช่มั้ยว่าคาบครูห้ามเข้าสาย แล้วนี่อะไรกางเกงสั้นขนาดนี้วันหลังใส่แต่กางเกงในเลยดีมั้ย” ทันทีที่ฮยอกแจวิ่งขึ้นห้องไปกับคยูฮยอน ถึงกับเสียวสันหลังวาบทันทีที่ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยกันเป็นอย่างดี คาบสุมาลาหรือคาบภาษาไทยเป็นคาบเดียวที่เด็กนักเรียนทั้งมอสี่ไม่อยากจะขึ้นมาสาย
.
.
แต่สุดท้ายคยูฮยอนด็อกเตอร์ห้องเก้าก็มาสายจนได้ครับ T_________T
“โอ้ย ทำไงดีวะ กูลืมเลยคาบนี้ต้องเรียนสุมาลา” ได้แต่เดินวนไปหาก่อนจะถึงห้องตัวเอง จนอีกฝ่ายถึงกับหลุดขำกับท่าทีร้อนรน เมื่อกี้เอางานลงไปก็ไม่ได้ทำนี่ยังดีนะว่าห้องฮยอกแจเรียนแล้วเลยกะว่าเดี๋ยวค่อยไปขอมาลอก
“คยูฮยอน มาช่วยครูยกสมุดหน่อย” เสียงเรียกจากครูสาวหน้าใหม่ท่ช่วยเซฟชีวิตของคนตัวสูงไว้ แทบจะลงไปก้มกราบเท้า หาข้ออ้างได้แล้วโว้ยย
“เดี๋ยวกูเข้าก่อนนะ สายกว่านี้เดี๋ยวโดนพยอมจัดแน่” พูดจบก็บ๊ายบายอีกฝ่ายก่อนจะวิ่งสไลด์ไปพร้อมถุงเท้าคาร์สันเน่าๆแล้วเดินเข้าห้องเรียนตัวเองไป
น่ารักชะมัดเลย :)
_________________________________________________________________________________________________
ฮรึก TvT พอดีจบคอนพอดีคิดถึงเฮอึนง่ะ
มานั่งลงฟิคต่อดีกว่า
#แต่ทำไมพาร์ทนี้มีแต่คยูฮยอกฟ่ะ OTL
ฝากติดตามกันด้วยน้าTvT
เลิฟ เอฟวี่บอดี้นะ จุ๊บ
ฝากเม้นให้กำลังใจกันด้วยนะ
หรือจะ #ฟิคบียอน ในทวิตก็ดั้ยย
@DHSand
ความคิดเห็น