คำสั่งซาตาน

ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 2

                       ลู่หานวันนี้ชั้นไปส่งนะเราจะได้หาไรกินกันก่อนกลับไงดีไม๊

 แต่ว่า .... คือว่าชั้น นะๆ 

ชั้นเลี้ยงนายเองตกลงนะ

 นายนี่มันไม่กล้าปฎิเสทใครจริงๆเลย แล้วค่อยคิดหาทางละกันว่าจะไปยังไงดี ลู่หานนึกในใจ

                                  ตกบ่าย บริษัทอู๋พาร์ค 

คุณคริสเรียกผมมามีไรครับ 

นั่งลงก่อนครับคุณเผิงชาน ผมมีเรื่องปรึษาคือผมเข้าใจคุณทำงานให้กับบริษทเราเต็มที่เสมอผมเลยเลือกคุณไปทำงานที่เกาเชจูที่เป็นงานโรแรมใหม่ของเครืออู๋กรุ๊ปผมอยากให้คุณเป็นผู้จัดการคุมที่นั่นคุณคิดว่าไงครับ. 

แต่ว่าคุณอู๋ครับมันไกลไปแล้วลูกชายผมกำลังเรียนผมกลัวว่าจะรับงานนี้ไม่ได้ 

อี้ฝานกดตามองตาม ผมว่าคุณควรรับงานนี้นะครับน่าเสียดายถ้าคุณไม่รับไว้ผมเชื่อใจคุณและไว้ใจเลยเลื่อนให้เป็นผู้จัดการคุมที่นั่นส่วนเรื่องลูกชายคุณผมจะรับมาดูแลแทนให้จนกว่าแกจะเรียนจบดีไม๊ครับ

 แต่คุณอู๋ครับ, คือผมต้องบอกลูกชายผมก่อน 

เอาเป็นว่าคุณตกลงนะครับ ผมจะดูแลเสี่ยวลู่แทนให้เอง อี้ฝานตัดความ 

แค่นึกว่าจะได้เจอหน้าอยู่บ้านเดียวกันอี้ฝานก็แทบมีความสุขจนล้น

อู๋อี้ฝานกำลังอารมณ์เสียหงุดหงิดที่เด็กน้อยไม่มายืนรอเค้าที่หน้าโรงเรียน รถหรูคันโตจอดรอเด็กน้อยมาร่วมชั่วโมงแล้ว ก็หาก็ไม่ติด เด็กดื้อแอบไปซนกับใครที่ไหนนะกล้าขัดคำสั่งเค้า อยากลองดีซินะ

เสียงล้อรถบดถนนเรียวเข้าบ้านหลังเล็กของเด็กน้อยอย่างเร็วพร้อมชายหนุ่มหล่อเหล้าแสนสมาทปิดประตูรถดังปัง 

คุณอู๋คะเชิญในบ้านค่ะคุณชายนั่งอยู่ห้องรับแขกแล้ว  เสี่ยวลู่หล่ะ. สคุณหนูยังไม่กลับมาค่ะคงไปกับคุณไค. ไคเหรอชื่อไอ้เด็กนั่นอีกแล้วแค่ได้ยินชื่อก็ไม่ชอบแล้วยังไม่ต้องเห็นหน้าก็รู้ว่ามันต้องไม่คิดแค่เพื่อนแน่.  ขนาดเค้ายังไม่คิดแค่อากับหลานเลยอย่าลู่หานต้องเป็นเมียเค้าเท่านั้น หึหึกดยิ้มเลวร้าย

ภายในห้องรับแขกผู้ใหญ่สองคนคุยกันเรื่องงานที่ต้องไปทำที่เกาะเปิดใหม่. คุณพ่อฮะผมกลับมาแล้วคิดึงจังเลยฮะ กอดรัดพ่อจนหายใจไม่ออกแล้วเสี่ยวลู่ ก็ผมคิดถึงนี่ฮะ. หวัดดีคุณอู๋สิลูก ลู่กานหันหน้ามองตาม. คุณอู๋นั่งหน้าเกร็งขมึงตาใส่เพื่อนเค้าคิมไคขเม็ง

คุณพ่อครับนี่เพื่อนเสี่ยวลู่คิมไคฮะ.  หวัดดีครับคุณพ่อผมคิมไคยินดีที่ได้รู้จักครับ หวัดดีครับผมคิมไคครับหันโค้งไปทางอู๋อี้ฝาน อีกฝ่ายนั่งจ้องหน้าขมึง นี่คุณอู๋อี้ฝานเจ้านายพ่อ ไคโค้งให้ แค่ดูก็รู้และว่าหมอนี่คิดไรกับลูกพนักงานมองหวงซะขนาดนั้น ไปไหนกับมาหล่ะสองคน. ไคพาไปทานข้าวมาครับ ผมไม่ได้เอามืถือไปเลยไม่โด้บอกคุณอี้ฝานว่าไม่ต้องรอรับ. อ่าวนี่ปล่อยให้คุณอู๋รอเหรอเสี่ยวลู่. คือผมขอโทษนะฮะคุณอู๋ อู๋ฝานมองตาแบบน้อยใจเด็กดื้อนี่ต้องแกล้งลืมเค้าแน่นอน

งั้นผมขอตัวกลับก่อนนะฮะคุณพ่อ ลู่หานชั้นกลับก่อนนะ. เดี๋ยวเดินไปส่งหน้าบ้าน อี้ฝานมองตามทั้งคู่ออกไปส่งกัน ต้องรีบจัดการก่อนจะสาย ดูสายตาไอ้เด็กนั่นใช้สายตาเดียวกันกับเค้าที่มองลุ่หานเลย

เสี่ยวลู่พ่อต้องไปทำงานที่เกาเชจู ลูกอยู่คนเดียวพ่อเป็นห่วงคุณอู๋เลยอาสาดูแลลูกแทนพ่อ

คุณพ่อฮะไม่ไปไม่ได้เหรอฮะ งั้นเอาผมไปอยู่ด้วยนะฮะอย่าทิ้งผมไป ลู่หานพ่อไปทำงานนะลูกเราต้องอยู่เรียนให้จบแล้วค่อยคิดว่าจะไปอยู่ยังไง ตอนนี้อยู่กับคุณอู๋ไปก่อนนะลูก ลู่หานงอแงร้องไห้จนจมูกตาหูแดง คุณชายอู๋ฝากดูแลเสี่ยวลู่ด้วยนะครับอาจจะขี้แยดื้องอแงไปบ้างหวังว่าคุณอู๋จะใจเย็นและอภัยให้นะครับ.  ครับผมจะดูแลอย่างดีเลยครับ. มดไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอมจะไม่ให้ใครมาชิงดวงใจไปแน่นอน อู๋ฝานคิดในใจ