คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่2 ทุกๆวันของ "คชา"
ตอนที่2 ทุกๆวันของ “คชา”
“รอพี่มารับนะครับ แล้วก็ตั้งใจเรียนด้วยนะ”
พี่เต๋าร่ำลากับผมก่อนที่ผมจะปิดประตูรถและรถคันคุ้นเคยก็แล่นออกไปไกล
วันนี้พี่เต๋ามาส่งผมที่หน้าตึกคณะเหมือนอย่างทุกๆวัน เมื่อคืนเรานอนด้วยกันที่บ้านของผมครับ แต่อย่าคิดไปไกลนะครับ แค่นอนเตียงเดียวกันเฉยๆ แต่เราก็ไม่ใช่ว่าไม่เคยมีอะไรกันนะครับ แหม ก็คบกันมาตั้งนาน แล้วพี่เต๋าก็ไม่ใช่จะใสซื่อ พระเอกละครอะไรแบบนั้น ว่าแต่ผมมาพูดเรื่องนี้ทำไมเนี่ย เขินจัง -////- ทั้งหมดมั้งมวลก็แค่จะบอกว่าเมื่อคืนเราแค่นอนด้วยกันเฉยๆไม่ใช่เหรอ ฮู่ววววว
“คชา ทำไมไม่บอกให้พี่เต๋ารอเราก่อนนนน”
เกรซ เพื่อนสนิทของผมพูดขึ้น เธอไม่ใช่เพื่อนสนิทของผมแบบธรรมดานะครับ แต่เธอยังเป็นเพื่อนสนิทของผมที่เป็นแฟนคลับพี่เต๋าด้วย ไม่ใช่แฟนคลับแบบปลื้มๆชอบๆนะครับ แต่เป็นแอดมินเลย เกรซปลื้มพี่เต๋ามาตั้งแต่สมัยมัธยมแล้วครับ ตอนนั้นพี่เต๋ายังไม่เป็นดาราเลย พอพี่เต๋าเข้าวงการขึ้นมา แอดมินบ้านก็จะเป็นใครได้ล่ะครับ ถ้าไม่ใช่แฟนคลับเบอร์หนึ่งอย่างเกรซ
“เราบอกพี่เต๋าแล้วนะว่าให้รอเกรซ พี่เต๋ายิ่งรีบไปใหญ่เลย ต้องเป็นเพราะไม่อยากเจอเกรซแน่ๆ”
“จริงๆเหรอคชา…”
“ล้อเล่นน่า อย่าทำหน้าจะร้องไห้แบบนั้นสิ”
“โห่คชา ห้ามล้อเล่นเรื่องแบบนี้กับแฟนคลับนะ ไม่รู้เหรอคชา”
เกรซทำหน้ายู่ยี่จนผมอดขำไม่ได้ แล้วเราทั้งสองคนก็พากันเดินขึ้นไปที่ห้องเรียนของเรา ตลอดทางก็ยังมีคนมองผมตลอดอยู่เหมือนอย่างเช่นทุกวัน ไม่ว่าจะผู้หญิงหรือผู้ชาย สายตาชื่นชมบ้าง เขินอายบ้าง หรือไม่ก็ สายตาที่ผมได้รับรู้แอบรู้สึกร้อนๆหนาวๆบ้าง
การเป็นแฟนกับพี่เต๋ามันไม่ใช่เรื่องดี เรื่องน่าอิจฉาอะไรแบบที่คนอื่นเข้าใจหรอกครับ เรื่องราวตอนที่พี่เต๋าประกาศว่ามีแฟนอยู่แล้วนั่นก็คือผม ตอนนั้นผมว่ามันโหดร้ายมากเกินไปสำหรับผม แต่เพราะเป็นเต๋า เพราะเต๋ารักผม ดูแลผม และ จับมือผมแน่นตลอดมา ในที่สุดเราก็ผ่านปัญหานั้นมาได้ ผมว่าซักวันผมต้องเล่าเรื่องตอนนั้นให้พวกคุณฟังบ้างแล้วแหละครับ แต่ไม่ใช่ตอนนี้หรอกน้าาาาา
“คชา”
“อ้าว แมกซ์”
เพื่อนร่วมคลาสของผม แมกซ์ครับ เรารู้จักกันตอนปีหนึ่งเหมือนเพื่อนร่วมสาขาคนอื่นๆทั่วไป แต่เขาจะมาทักทายหรือคุยกับผมบ่อยๆ บางครั้งก็ถามการบ้าน ไลน์มาคุยเรื่องเรียนบ้างเป็นปกติทั่วไป
“คชา เมื่อวานที่เราป่วยแล้วไม่ได้มาเรียนอ่ะ เห็นเพื่อนบอกว่ามีเรื่องที่ต้องสอบด้วย ไปถามคนอื่นๆก็ไม่มีใครยอมมาติวให้ คชาติวให้เราหน่อยได้มั้ย”
“ได้สิแมกซ์ แต่ว่าจะตอนไหนล่ะ เราไม่ค่อยว่างนะ”
“เย็นนี้เป็นไง เราเห็นร้านกาแฟข้างมอเปิดใหม่ น่าไปนั่งมากๆเลยนะคชา”
“อ่า ถ้าเย็นนี้เราคงไปด้วยไม่ได้อ่ะแมกซ์”
“อ้าว ทำไมล่ะคชา การบ้านวิชาอื่นก็ไม่มีอะไรแล้วนี่นา”
“ก็คชามีนัดกับพี่เต๋าแล้วน่ะสิ ไม่น่าถามอะไรโง่ๆเลย”
ไม่ใช่เสียงผมแต่อย่างใดนะครับที่ตอบไป แต่เป็นเสียงของเกรซต่างหาก แค่พูดยังไม่พอ เธอยังทำหน้ายียวนใส่แมกซ์อีก ผมเห็นแมกซ์ถอนหายใจแรงๆเหมือนกำลังระงับสติอารมณ์ของตัวเองอยู่ ผมควรทำยังไงดี บรรยากาศเหมือนฝนจะตกเลยแฮะ ครึ้มเกินไปหน่อย..
“เอ่อ เอาแบบนี้มั้ย เดี๋ยวแมกซ์เอาแลคเชอร์เราไปก่อนนะ ถ้าไม่เข้าใจอะไรยังไงก็โทรมาถามเราได้ตลอดนะ”
“เอายังงั้นก่อนก็ได้ ขอบใจมากนะคชา แล้วเจอกันบนคลาสนะ”
แมกซ์ยิ้มเจื่อนให้ผมหน่อยๆ ก่อนจะหันไปแยกเขี้ยวใส่เกรซแล้วเดินไปที่ลิฟท์
“ไอ้บ้านี่ก็ตามจีบคชาอยู่ได้ น่าเบื่อน่ารำคาญชะมัด”
“เกรซก็นะ เค้าไม่ได้มาจีบคชาซะหน่อย แค่มาถามการบ้านเฉยๆ”
“เรารู้นะว่าคชาก็รู้อยู่แก่ใจว่ามันมาจีบ แต่ก็ไม่ยอมตัดขาดฉับๆๆซะที”
ก็อย่างที่เกรซพูดแหละครับ ผมรู้ว่าแมกซ์คิดยังไงกับผม ก็ทีอาจารย์สอนเมื่อวานนั่นก็มีไม่ต่างจากในหนังสือเลยแล้วมันก็ไม่ได้ยากอะไรมากมายถึงขนาดต้องมานัดติวกันแบบนั้น และ แมกซ์ก็เป็นแบบนี้ตลอด ทำไมผมจะไม่รู้สึกตัวล่ะ จริงมั้ย
ส่วนพี่เต๋า เค้าเคยรู้เรื่องผมกับแมกซ์ครับ เพราะแมกซ์เคยโทรมาหาผมตอนที่ผมอยู่กับเต๋า ซักผมไปมาก็ไม่ได้อะไรหรอก แต่ดันไปถามเกรซตอนไปงานอีเว้นท์อะไรซักอย่างที่ผมไม่ได้ไปด้วย เกรซที่หวงผมอยู่แล้วก็ไปเล่าให้พี่เต๋าฟังหมด แถมใส่สีตีไข่ให้แมกซ์ดูเลวร้ายเข้าไปใหญ่ ตอนนั้นทะเลาะกันอยู่ช่วงนึงเลยแหละครับว่าทำไมผมถึงไม่บอกเรื่องนี้ ก็จะให้ผมบอกยังไงล่ะ ว่ามีคนมาจีบ จะดูเป็นคนขี้ฟ้องไปซะเปล่า พี่เต๋าเลยบอกให้เกรซจับตาดูและเป็นไม้กันแมกซ์ให้ผมอย่างเด็ดขาด และแน่นอนว่า เกรซทำได้ดีมากด้วย
“ไม่ใช่แค่แมกซ์นะ ไหนจะพวกเด็กคณะอื่น ไอ้น้องเก้าปีหนึ่ง ไอ้เจเจเด็กสาธิต พี่พุฒิซุปตาชื่อดัง แล้วก้พวกโนเนมทั้งหลายแหล่ ที่คชาไม่เคยจะเด็ดขาดกับใครเลย เอาแต่ยิ้มหวานอยู่นั่น”
“เกรซจะให้คชาหน้าบึ้งเหรอ พี่เต๋าบอกว่าคชายิ้มแล้วน่ารัก ถ้าคชาไม่ยิ้ม ก็ไม่น่ารักอ่ะดิ”
“โห คชา เราเขินเลย ทำไงดี งื้อออออ”
เกรซหน้าแดงไปกับคำพูดของผมแล้วก็ดิ้นๆๆอยู่แบบนั้น ฮ่าๆๆ ก็จริงนี่นา พี่เต๋าบอกว่าคชายิ้มแล้วน่ารัก ใครๆก็อยากให้มีแต่คนรักเรากันทั้งนั้นนี่น้อออออ
.
.
.
.
.
.
“ทำไมวันนี้พี่เต๋ามาช้าจัง”
ผมบ่นขึ้นมาเบาๆกับเกรซที่หน้าตึกคณะ ตอนนี้ผมเลิกเรียนแล้ว โทรบอกพี่เต๋าตั้งแต่ชั่วโมงที่แล้ว ตอนนี้ก็ยังไม่มาเลย ผมบอกเขาแล้วนะว่าให้ผมไปหาเองมั้ย แต่พี่เต๋าก็ยืนยันว่าให้ผมรออยู่ตรงนี้ เดี๋ยวเขาจะมารับเอง แต่นี่มันเป็นชั่วโมงแล้วน้า งื้ออออออ
“มาร์ชมุ้งมิ้งมาละค่าาาา”
ทันทีที่เกรซพูดจบ รถนิสสันมาร์ชคันสีขาวคุ้นเคยก็มาจอดข้างหน้าผมทันที พร้อมทั้งคนขับที่เปิดประตูและเดินเข้ามาหาผมกับเกรซด้วยภาพลักษณ์ที่คนข้างๆผมถึงกับอุทานเบาๆว่า “เชรดดดดดดดดด”
พี่เต๋าในตอนนี้อยู่ในเสื้อเชิ้ตแหวกอก ติดกระดุมเบาๆแค่สองสามเม็ดล่าง ภาพเพลย์บอยสุดๆ ทั้งทรงผมและการแต่งหน้า อย่าบอกนะว่า..
“นี่พี่เต๋ายังทำงานไม่เสร็จใช่มั้ย?”
พี่เต๋าพยักหน้าเบาๆแล้วยิ้มแห้งๆให้กับผม พี่เต๋ามักจะเป็นแบบนี้ตลอด ถ้าถึงเวลาผมเลิกเรียน ต่อให้ยุ่งแค่ไหนก็จะมารับด้วยตัวเอง ยิ่งเวลาถ่ายละครแบบนี้ พักกองทีไรจะรีบมาทันที
“คชาอย่ามองแบบนั้นสิ เค้าพักกองกันพอดีเลย ไม่ได้เดือดร้อนใครนะ”
“พี่เต๋า คชาบอกแล้วใช่มั้ยว่าเดี๋ยวคชาไปหาเองถ้าพี่เต๋าไม่ว่าง แล้วถ้าเกิดออกมาแล้วกลับไปถ่ายไม่ทันเวลา กองก็เลทไปอีก คนอื่นเค้าจะเดือดร้อนเอานะ”
“พอเค้ารู้ว่าพี่มารับคชา ก็ไม่มีใครว่าแล้ว งั้นเรารีบไปกันดีกว่าเนาะ เดี๋ยวไปงอนต่อในรถนะครับคชา อ้าว เกรซ สวัสดี”
“โห พี่เต๋า ไม่ทักหนูตอนกลับไปถึงกองถ่ายแล้วเลยล่ะคะ”
“อ้าว ไม่บอก จะได้ไม่ทักก่อน”
“…”
“ล้อเล่นน่า พี่ไปก่อนนะเกรซละเจอกัน”
แล้วเราสองคนก็มาอยู่ในรถคันคุ้นเคย ผมงอนเค้าได้ไม่นานหรอกครับ เพราะทั้งหมดนั่นเค้าก็ทำเพื่อผม แม้มันจะดูทุ่มเท บ้าบอ ไปหน่อยก็เถอะ สาเหตุที่เค้าแทบจะไม่ยอมให้ผมไปไหนมาไหนเองเลย เพราะเมื่อก่อนเคยมีเหตุนิดหน่อย เวลาผมไปหาเค้าที่กอง เลยกลายเป็นว่ายิ่งเวลาที่เค้าไปทำงานและผมไปด้วย เค้าแทบจะไม่เคยปล่อยผมให้อยู่คนเดียวหรือคาดสายตาเลย การที่ผมเดินทางมาเองมันแปลว่าจะมีช่วงที่ผมเจอกับคนอื่นๆในกองก่อนที่จะเจอกับเค้า และช่วงที่ผมกำลังจะเดินไปหาเค้านั่นแหละครับที่เกิดเหตุอยู่เรื่อย ไม่ใช่อุบัติเหตุ เจ็บตัว อะไรทำนองนั้นนะ แต่เป็นผู้คนที่เข้ามาหาผมมากกว่า คุยเรื่องนี้คงยาว ไว้คุยกันวันหลังเนอะ
พอมาถึงกองถ่าย ผมก็ทักทายพี่ๆในกอง โชคดีที่ยังไม่ถึงซีนที่มีเต๋า พอพวกเรามาถึง พี่ช่างแต่งหน้าก็พาเต๋าไปซับหน้าเพิ่มทันที ส่วนผมก็อาศัยช่วงที่พี่เต๋ากำลังคุยเรื่องจริงจังกับพี่ผู้จัดการกองออกมาหาอะไรกินในกองนี่แหละครับ ฮู้วววว หิวจังงงงง
วันนี้มีแต่ของชอบคชาทั้งนั้นเลย หยิบละนะ
“อันนี้อร่อยนะน้องคชา ลองทานดูมั้ยครับ”
เสียงแบบนี้ไม่ใช่ใครที่ไหน พี่พุฒิ พระเอกอีกคนของละครเรื่องนี้นั่นเอง พี่พุฒิเป็นพี่ชายใจดีคนนึงของผมเลยแหละครับ เค้าชอบหาของกินของเล่นมาให้ผมตลอด เวลาที่พี่เต๋าต้องร่วมงานกับเค้า แล้วก็แน่นอนว่าพี่เต๋าไม่ค่อยชอบหน้าพี่พุฒิเท่าไหร่ ผมว่าทุกคนคงเดาถูกแหละครับว่าเหตุผลอะไร แต่ในกรณีของพี่พุฒิ เรายังไม่เคยทะเลาะกันนะครับ มีแค่ที่เค้าสองคนไปทะเลาะกันเองมากกว่า เพราะผมกับพี่พุฒิไม่ได้มีช่องทางการติดต่อใดๆกัน แม้ว่าพี่พุฒิจะมาเม้นรูปผมทุกรูป (ยกเว้นรูปที่มีพี่เต๋านะ) เราเลยไม่ได้คุยอะไรกันนอกรอบ จะเจอกันก็แค่งานที่พี่เต๋ากับพี่พุฒิร่วมงานกันด้วยซ้ำ ซึ่งก็มีบ่อยๆด้วยสิ
“ขอบคุณครับพี่พุฒิ แล้วนี่คิวพี่พุฒิหมดหรือยังครับ”
“ทำไมถามแบบนี้ล่ะครับ พี่ยังไม่หมดคิวหรอก ถ้ายังไม่ได้มองหน้าน้องคชานานๆเลย”
“เอ่อ..”
“ ฮ่าๆ ยังหรอกครับ พี่ต้องเข้าซีนกับเต๋าซีนสุดท้ายก่อนน่ะ”
ผมยิ้มให้พี่พุฒิแล้วก็หันมาสนใจของกินตรงหน้าต่อ ว่าแต่ พี่เต๋ากินอะไรหรือยังน้า เอาอะไรไปให้พี่เต๋าดี
“ที่รักครับ กินอะไรอยู่”
เสียงอ้อนๆเกยอยู่ที่ข้างหูผมและพร้อมกับแขนขาวๆทั้งสองข้างนั่นโอบรอบเอวผมจากข้างหลัง แต่ยังไม่ทันที่ผมจะได้ตอบอะไร พี่เต๋าก็หอมหนักๆที่แก้มของผมอย่างรวดเร็ว
“ง่ะ พี่เต๋า คชาเจ็บนะเนี่ย”
“พี่หอมแรงไปเหรอ ปกติพี่แรงกว่านี้อีกนะ คชาก็รู้ อ้าว พุฒิ อยู่ตรงนี้นานแล้วเหรอ”
พี่เต๋าพูดขึ้นมา อ่า นั่นสิ ผมลืมไปเลยว่าพี่พุฒิยังอยู่ตรงนี้นี่นา เมื่อกี้ก็เห็นหมดเลยเหรอ ง่า เขินจัง
-////-
“เหอะ สาบานเถอะว่าไม่เห็น”
พี่พุฒิพูดขึ้นอย่างกวนประสาท พี่เต๋าหันตัวผมให้เผชิญหน้ากับพี่พุฒิโดยที่มีเค้ากอดผมจากข้างหลังอยู่ไม่ห่าง ผมไม่เห็นหรอกนะว่าพี่เต๋าทำหน้าแบบไหนใส่พี่พุฒิ แต่ต้องกวนตีนมากแน่ๆ
“ก็เวลาผมอยู่กับคชา ผมก็ไม่เห็นใครทั้งนั้นแหละครับ คชาก็เหมือนกัน”
“…”
“เวลาที่คชามีเต๋า สายตาของคชาก็ไม่คิดก็ชายตามองใครเหมือนกันแหละครับ”
อ่า อากาศหนาวจังเลย
ในที่สุดก็ได้เวลากลับบ้าน ไชโย!!
แต่คราวนี้ไม่ใช่บ้านผมนะครับ เป็นบ้านพี่เต๋าต่างหาก พอเลิกกอง พี่เต๋าก็บอกลาทีมงานแล้วก็กลับมาที่บ้านเลย ส่วนอาหารมื้อนี้ พี่เต๋าเป็นคนลงมือทำเอง พี่เต๋าทำอาหารอร่อยมากๆเลยนะครับ พอทำธุระเสร็จ ก็ได้เวลาขึ้นนอน ผมอาบน้ำเสร็จก็เห็นพี่เต๋าที่อาบน้ำก่อนผม นอนเล่นไอโฟนอยู่บนเตียงด้วยสีหน้าเคร่งเครียด ผมเลยสอดตัวลงไปในผ้าห่มแล้วนอนลงข้างๆเค้าพร้อมทั้งเอาตัวซุกๆแขนของเค้า ผมเป็นคนขี้อ้อนใช่มั้ยล่ะ ก็แฟนทั้งคนนี่นา ขออ้อนหน่อยน้า
“คชา ไอ้น้องเก้าอะไรนั่นมันแท้กรูปหาคชาอีกแล้วเหรอ”
พี่เต๋าพูดพร้อมกับยื่นไอโฟนให้ผมดู เป็นแอพอินสตาแกรมที่เป็นแท้กรูปภาพถึงผม เป็นรูปคู่ของผมกับน้องเก้าที่เคยถ่ายด้วยกันนานตั้งนานแล้ว พร้อมแคปชั่นสั้นๆว่า “คิดถึงพี่ชายครับ”
ผมคงยังไม่ได้เล่า น้องเก้าเป็นหลานรหัสของผมเอง เป็นเด็กปีหนึ่งที่ เอ่อ เข้ามาจีบผม น้องเค้าเข้ามาประกาศอย่างโจ่งแจ้งเลยว่าชอบผม และจะจีบผม ทั้งๆที่ผมมีแฟนอยู่แล้ว ตอนนั้นพี่เต๋าก็เกือบจะไปมีเรื่องกับน้อง แต่ดีที่ผมห้ามไว้
“ก็คงแค่เพราะไม่ได้เจอกันนานแล้วมั้ง พี่เต๋าอย่าทำหน้าแบบนี้สิ ไม่น่ารักเลย”
“ก็พี่มันแก่แล้วนี่ จะไปน่ารักสู้เด็กๆได้ยังไง”
“พี่ต๋าววววว ทำไมพูดแบบนี้…”
น้ำเสียงผมอ่อนลงจนพี่เต๋าต้องคว้าผมไปกอดทั้งตัวให้แน่นกว่าเดิม ผมรู้ว่าเค้ารักผมมาก หวงผมมาก แต่ผมไม่ชอบจริงๆเวลาที่เค้าพูดแบบนี้ เค้ากำลังทำให้ผมรู้สึกว่า เค้าไม่มั่นใจในตัวผมเลย
“พี่ขอโทษนะ พี่อารมณ์เสียนิดหน่อย ไหนจะเรื่องไอ้พุฒิที่เข้ามาหาคชาตลอด มันมาเม้นรูปล่าสุดในไอจีคชาด้วยนะ ให้ตายเถอะ แล้วไหนจะไอ้แมกซ์อะไรนั่นที่เพิ่งโทรมาหาคชาตอนคชาเข้าไปอาบน้ำ แล้วยังไอ้เด็กนี่เอง จะไม่ให้พี่อารมณ์เสียได้ยังไง พวกมันก็รู้กันทั้งนั้นว่าคชาเป็นของใคร แต่ก็ยังจะ.. เฮ้อออออ”
“พี่เต๋าเป็นคนพูดเองไม่ใช่เหรอ ว่าเมื่อคชามีพี่เต๋าอยู่ข้างๆ คชาจะไม่มีวันชายตามองใครน่ะ”
ผมพูดพลางกอดพี่เต๋าแน่นขึ้น
“คชาไม่เคยมองใครเลยนะ ต่อให้มีสิบแมกซ์ ร้อยพุฒิ พันเก้า หรืออีกล้านคนที่ไหน คชาก็ไม่เคยมองใครเลย”
“…”
“พี่เต๋าก็รู้ คชาเป็นของพี่เต๋าคนเดียวนะ ยอมให้คนเดียวเลย”
พรึ่บ
ทันใดนั้นพี่เต๋าผลักตัวผมให้นอนราบกับเตียง แล้วตัวของพี่เต๋าก็คร่อมตัวผมไว้ ขยับหน้าเข้ามาใกล้ๆ ตาประสานตา ริมฝีปากเริ่มใกล้ ลมหายใจเริ่มสัมผัสกัน ความหมายของภาษาใจที่ออกมา ผมว่าผมรู้นะว่าตอนนี้พี่เต๋าจะทำอะไร
“ถ้าแม้คชาจะไม่ยอมให้พี่ แต่พี่ก็จะให้คชาเป็นของพี่เต๋าคนนี้คนเดียวเท่านั้นอยู่ดี ขอบคุณนะครับที่รัก”
“….”
“พูดเองนะครับว่ายอมให้พี่คนเดียว”
ผมยกยิ้มขึ้นและยกแขนขึ้นคลองคอพี่เต๋าพร้อมทั้งดึงสัมผัสของเราให้ใกล้ขึ้น
“ยอมสิครับ คชายอมให้พี่เต๋าทั้งตัวและหัวใจเลย”
.
.
.
ผมว่า คืนนี้ผมอาจจะได้ออกกำลังกายก่อนนอนแน่นอนเลยครับ
พูดเรื่องแบบนี้อีกแล้ว เขินจัง
นี่แหละครับหนึ่งวันของผม มีหนาวๆบ้าง ร้อนๆบ้าง
แต่มันก็อบอุ่นแหละเนอะ
ก็มีเต๋าอยู่ด้วยแบบนี้ไง
อ่า หน้าร้อนอีกแล้ว -////-
ความคิดเห็น