คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Two -
[Minzy Part]
แทนที่จะได้ทำงานอย่างสบายๆนอกจากจะเบี้ยวนัดแล้วยังจะส่งคนที่ฉันไม่ค่อยชอบขี้หน้ามาอีก พี่ซึงรีนะพี่ซึงรีเจอกันเมื่อไหร่จะวีนให้หนีกลับบ้านไม่ถูกเลย เช้านี้ฉันมาดูสถานที่ถ่ายทำหนังฉากต่อไปที่บอมอนนี่สั่งมาซึ่งเป็นสวนสาธารณะแห่งหนึ่งใจกลางเมือง ฉากที่เราต้องถ่ายคือตอนที่นางเอกกำลังยืนมองแม่น้ำที่ไหลอย่างช้าๆรอบข้างมีต้นซากุระเยอะๆแล้วจากนั้นพระเอกก็จะเดินมาซ้อนข้างหลังแล้วเอาคางเกยไหล่นางเอกดูเป็นฉากที่โรแมนติกซะจริงๆ เมื่อห้านาทีที่แล้วเราเดินไปเจอบอมอนนี่ที่กำลังวิ่งออกกำลังกายอยู่เราคุยกันนิดหน่อยก่อนที่จะแยกย้านกันและตอนนี้ฉันก็กำลังเดินเซ็งอยู่กับอีตาอี้ป๋อที่ชี้นกชี้ไม้เหมือนชีวิตนี้ไม่เคยเห็นมันมาก่อน
‘นูน่า ดูนั่นดิบนต้นซากุระอ่ะมีนกตัวสีฟ้าๆด้วย’
‘รู้แล้ว’- -
‘นู่นๆต้นนั้นมีนกหัวขวาน’
‘รู้แล้ว’ - -
‘ต้นโน้นมีงูเหลือมสีชมพูด้วย!~’
โป้ก!
‘ให้ตายเหอะ พี่ซึงรีกล้าส่งนายมาได้ยังไงเนี่ย!’ฉันเขกหัวอี้ป๋อไปหนึ่งทีและดูท่าว่าจะเจ็บมากเพราะเขาถึงกับเอามือกุมหัวก่อนจะนั่งยองๆลงกับพื้นหญ้า
‘เจ็บอ่ะ’
‘อย่ามาทำใจเสาะเดี๊ยวจะเตะให้กระอักเลือดเลย ลุกขึ้นยืนแล้วตามมาเร็วๆ’
ฉันรีบเดินไปข้างหน้าเพื่อหาสถานที่ถ่ายทำต่อ รีบหาจะได้รีบเสร็จ อยากกลับบ้านเร็วๆแล้วขืนอยู่กับหมอนี่อีกสักชั่วโมงได้ปราสาทเสียแน่ๆ ฉันเดินไปเรื่อยๆจนเจอกับสะพานข้ามคลอง น้ำข้างล่างใสแจ๋วและมีกลีบซากุระไหลตามน้ำอยู่ประปรายตรงกับฉากที่ผกก.ต้องการทุกอย่าง
‘วิวตรงนี้สวยดีนะครับ’จู่ๆอี้ป๋อก็เดินมาข้างหลังก่อนจะก้มตัวเอาคางเกยไหล่ของฉันไว้ พอหันข้างเตรียมจะด่าสายตาของเราก็สบกันพอดี จมูกห่างกันไม่ถึงคืบและริมฝีปากบางนั่นก็กำลังเลื่อนใกล้เข้ามาทุกที สมองของฉันพร่ามัวทั้งตื่นเต้นและทำอะไรไม่ถูกได้แต่ยืนนิ่งให้เขาจ้องอยู่อย่างนั้น
‘พี่มินจีครับ’เขาหลับตาพริ้ม
‘_____’
‘ผมปวดท้อง’
‘…………..’ ผัวะ! (ไม่ต้องบอกก็รู้ใช่ไหมว่าเสียงอะไรรรร)
เช้ามืดวันต่อมา 3.43 am.
วันนี้เราต้องออกกองกันแต่เช้าฉันเลยจำเป็นต้องตื่นตั้งแต่ตี2มาอาบน้ำแต่งตัว จัดตารางและคิวทั้งหมดของการถ่ายทำ ฉันรออยู่หน้าคอนโดประมาณ10นาทีก็มีรถที่คุ้นตาของพี่ซึงรีขับมาจอดอยู่ตรงหน้า
‘โอปป้า อรุณสว...!’
‘อรุณสวัสดิ์ครับนูน่า’
‘กรี๊ดดดดดดดดดด’
‘อ้ากกกกกกกกกก’ซึงรีที่นอนหลับอ้าปากพะงาบๆอยู่เบาะหลังกระเด้งตัวลุกขึ้นร้องเสียงหลงเมื่อได้ยินเสียงมินจีกรี๊ด
‘โอปป้าพาไอหมอนี่มาด้วยทำไม!’
‘พ่อแก้วแม่แก้ว ตกใจหมดนึกว่าเสียงผู้หญิงที่ไหนกรี๊ดซะโหยหวนเชียว ก็อี้ป๋อมันเป็นผู้ช่วยพี่ถ้าไม่ให้มาแล้วจะให้ไปอยู่ไหนล่ะเอ้อออ’
‘ไม่รู้แหละ ต่อไปนี้ถ้าโอปป้าไม่ขับมารับหนูเอง หนูจะฟ้องบอมอนนี่!’
‘ใครนะ?’
‘บอมอนนี่ไง!!’
‘55555 คิดว่าพี่กลัวหรอ’
‘แล้วกลัวไหมล่ะ’
‘กลัวครับผม’_ _
พอถึงกองถ่ายฉันก็ตั้งหน้าตั้งตาทำงานของตัวเองโดยไม่สนใจใคร(เว้นผกก.คนหนึ่งที่ฉันสนใจตลอดเวลา)เรามาถ่ายทำกันที่สวนสาธารณะที่ฉันมาดูสถานที่กับอี้ป๋อเมื่อวาน พอเห็นสะพานนั้นอีกครั้งภาพที่อี้ป๋อซบไหล่ฉันก็ผุดขึ้นมา ตอนนั้นฉันคิดว่าเราเกือบจะ..จูบกันแล้วด้วยซ้ำแต่หมอนั่นดันปวดท้องซะได้ ไอเด็กบ้าเอ๊ย!ปวดท้องแล้วทำไมต้องยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆด้วยก็ไม่รู้ ไอหัวใจบ้านี่ก็เต้นจังเลยเดี๊ยวแม่ตบให้หยุดเต้นซะนี่ วันนี้ที่กองถ่ายค่อนข้างวุ่นวายเพราะต้องถ่ายในสถานที่ที่มีคนเยอะและแสงแดดก็ค่อนข้างเป็นปัญหากับการถ่ายทำมากทีเดียว ฉันเหลือบสายตาไปมองอี้ป๋อและเห็นว่าเขากำลังเครียดอยู่กับการเปลี่ยนเลนส์กล้อง เวลาตั้งใจนี่ก็หล่อเหมือนกันนะ -///- ฉันจ้องเขาอยู่นานสองนานก่อนที่เขาจะเงยหน้าขึ้นมาสบตาฉันพอดิบพอดี อี้ป๋อส่งยิ้มเท่ๆมาให้แล้วเขาก็กลับไปสนใจกล้องตรงหน้าเหมือนเดิม รู้ว่าฉันไม่ชอบแล้วยังส่งยิ้มให้อีกแต่ที่ยิ้มให้เมื่อกี้อ่ะ....ชอบนะ -///- กรี๊ดดนี่เธอกลายเป็นผู้หญิงใจง่ายไปตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ยมินจี
22.13 pm
ในที่สุด!! การถ่ายทำของวันนี้ก็เสร็จสิ้นซักทีทั้งเหนื่อยทั้งง่วงเลย กลับบ้านไปสงสัยต้องแช่น้ำอุ่นสักสองชั่วโมงแล้วค่อยนอน
‘มินจีจะกลับยังเดี๊ยวพี่ไปส่ง’พี่ซึงรีเดินเข้ามาพร้อมกับอี้ป๋อ สีหน้าของเขาดูค่อนข้างเหนื่อยล้ากันทั้งคู่จะว่าไปก็เกรงใจนะที่ต้องให้พวกเขาไปส่งแต่นี่มันก็มืดแล้วด้วย ถ้ากลับคนเดียวคงอันตรายมาก
‘รบกวนด้วยนะคะโอปป้า’
จากกองถ่ายถึงคอนโดของฉันใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมง ฉันคอยสวดถึงพระผู้เป็นเจ้ามาตลอดทางเพราะสภาพพี่ซึงรีที่กำลังขับรถอยู่นี่เหมือนซอมบี้โคตรๆ ดวงตาดำคล้ำเหงื่อเป็นเม็ดๆผุดขึ้นตามใบหน้า โถพี่ซึงรีรู้แบบนี้ฉันกลับคนเดียวยังรู้สึกปลอดภัยกว่า T0Tแต่ถึงอย่างนั้นในที่สุดเขาก็ขับมาถึงคอนโดของฉันอย่างปลอดภัยจนได้
‘โอปป้า หนูว่าโอปป้ากับอี้ป๋อนอนคอนโดหนูเหอะ สภาพแบบนี้มีหวังขับรถไปเสยฟุตบาทชัวร์’
‘เอางั้นหรอ’
‘เออดิ รู้จักกันมาตั้งหลายปีล่ะ ไม่ต้องเกรงใจหรอก’
พอถึงห้องของฉันปุ๊ปพี่ซึงรีก็เดินดุ่มๆเข้าห้องแล้วล้มตัวลงนอนแผ่หลาบนเตียงทันที เดี๊ยวก่อนสิถ้าพี่ซึงรีนอนเต็มเตียงคนเดียวขนาดนี้แล้วฉันกับอี้ป๋อจะนอนไหนล่ะ พอบอกว่าไม่ต้องเกรงใจไอพี่ซึงรีมันก็ไม่เกรงใจจริงๆนะ - -*
‘นายนอนกับพื้นแล้วกันฉันจะนอนบนโซฟา’
‘คือว่า...ผมเป็นโรคปวดหลังเรื้อรัง หมอห้ามนอนบนพื้นแข็งๆน่ะครับ’
-_____-
‘o—o’
‘-____- ช่วยไม่ได้ งั้นนายนอนกับฉันแล้วกัน’
‘ครับ’
‘ฉันหมายถึงนอนเฉยๆนอนแบบ..แบบนอนหลับอ่ะ โดยไม่ได้ทำอะไรกัน’
‘ครับ ผมทราบครับ’^--^
‘ฉันจะไปอาบน้ำ...นายนอนไปก่อนเลย’
โอ้ยยย พูดบ้าอะไรออกไปเนี่ยมินจี ฉันเข้ามาสงบสติอารมณ์ในห้องน้ำจัดการทำความสะอาดร่างกายตัวเองให้เรียบร้อยและออกไปที่ห้องนั่งเล่นอีกครั้ง บนโซฟามีร่างสูงนอนหายใจเป็นจังหวะขึ้นลงช้าๆดูเหมือนว่าเขาจะหลับไปแล้วฉันเลยปิดไฟดวงใหญ่เหลือเพียงแสงสลัวๆจากโคมไฟสีส้มก่อนจะไปหยิบผ้าห่มผืนใหญ่มาห่มให้เขาแล้วค่อยๆแทรกตัวลงไปนอนในผ้าห่มข้างๆกัน มือหนาที่ดูเหมือนหลับไปแล้วจู่ๆก็เลื่อนมาโอบกอดฉันไว้จากทางด้านหลังและตอนนี้หัวใจดวงน้อยๆก็กำลังเต้นแรงแข่งกับความเงียบภายในห้อง
‘ถึงเวลาแล้วที่ผมต้องบอกพี่ พี่มินจีครับ...’เขากระซิบที่ข้างหูของฉันแผ่วเบา
‘____’ตึกตักๆ~
‘พี่นอนทับแขนผม..’
..
…
….
ผัวะ!!!!!! เอาหมัดไปกินไอเด็กเวรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรร
......................................................................................................
อ่านมาถึงตรงนี้แล้วสนุกกันรึเปล่าคะเนี่ยยยย T3T สนุกไม่สนุกยังไงก็คอมเม้นนิดหนึ่งน้า
เรื่องนี้ท็อปบอมค่อนข้างจะดราม่าเกินไปกลัวคนอ่านจะเครียด เลยขอเพิ่มคู่หูคู่ฮามินจีอี้ป๋อ
มาคั่นดราม่าเติมความฮากันสักหน่อย สำหรับใครที่สงสัยว่าอี้ป๋อมันคือใครว้าาาา~
ไรเตอร์ก็จะแนะนำเด็กหนุ่มในสังกัดให้ได้รู้จักกันค่ะ 5555555
(โอโหรูปภาพประกอบ ใหญ่อลังการงานสร้างไปป่ะ) เขาคือหวังอี้ป๋อวง Uniq เป็นBoyband
วงใหม่ที่YGจับมือกับค่ายYuehua Ent เพื่อโปรโมทเพลงที่ประเทศจีนค่ะ คือนี่ไม่คิดเลยนะ
ว่าYG จะมีเด็กผู้ชายหน้าตางดงามแบบนี้อยู่ในสังกัดด้วย เพลงก็เพราะค่ะ สนุบสนุนนนนน
ปล.เวลาขึ้นเวทีนี่อี้ป๋อเท่มากดูแล้วหัวใจจะวาย ประเด็นคืออายุแค่17เองคุณพระ!
สุดท้ายนี้ฝากผลงานเขียนเรื่องนี้ด้วยนะคะ ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุนตลอดมา ขอบคุณ
ท็อปบอมที่ทำให้เหล่าสาวกเอเลี่ยนได้มีความสุขกับโมเม้นเล็กๆน้อยๆ(ช่วงนี้น้อยเกินไปT0T)
ความคิดเห็น