พรหมลิขิต[ดิวอ้น,เต้กั้ง]

ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1

Chapter 1

[Dew]

                สวัสดีคับผมชื่อ ดิว นัทธพงศ์ พรมสิงห์ เนื่องจากเมื่อวานผมไปสมัครงานที่ร้านของเฮียตั้มมา เฮียเลยบอกว่าให้มาที่ร้านวันนี้อีกครั้ง เฮียบอกว่าจะแนะนำคนๆนึงให้รู้จัก แล้วจะให้เขาสอนงาน.ห้ผมวันนี้เลย วันนี้ผมก็พกกีตาร์มาด้วย ผมก็เลยชวนเพื่อนๆผมมากินข้าวที่นี่ด้วยซะเลย

                พอพวกผมมาถึงร้าน เจอเฮียตั้มก่อนคนแรกเลย ผมก็เลยทักทายเฮียตั้ม

“หวัดดีคับเฮีย” ผมยกมือไหว้เฮีย

“อ้าว!! ดิว หวัดดีๆ”

“เฮียคับ แล้วพี่จะสอนงานผมอะคับ”

“ตอนนี้กำลังร้องเพลงอยู่น่ะ งั้นไปนั่งก่อนแล้วกัน เฮียจองที่ไว้ให้แล้วล่ะ”

“อ่อ ขอบคณคับๆ”

                เฮียพาพวกผมมานั่งๆทีจองไว้ให้แล้ว ผมมองไปที่นักร้องบนเวที ผมเห็นหนุ่มคนหนึ่งงที่ผิวออกคล้ำๆหน่อย แต่หน้าตาหล่อเอาการเลยล่ะ ผมฟังเค้าร้องเพลง ร้องเพลงเพราะมากๆ ผมไม่แปลกใจเลยทำไมร้านนี้ถึงคนเยอะ อาหารอร่อย แถมมีเพลงเพราะๆให้ฟังอีก ใครๆก็อยากมาทั้งนั้น

                พอถึงเวลาพักของวงดนตรี เฮียก็มาที่โต๊ะผม

“ดิวๆ มากะเฮียแปปนึง”

“ได้คับๆ เด๋วกูมานะพวกเมิง”ผมบอกเฮีย แล้วหันไปบอกเพื่อนๆผม

“เออๆ”

                เฮียพาผมมาที่ห้องพักนักดนตรี ผมเห็นเฮียเดินไปหาคนที่ร้องเพลงบนเวทีเมื่อกี้นี้ ซึ่งตอนนี้กำลังเล่นกีตาร์อยู่แล้วร้องเพลงคลอไปเบาๆ

“อ้นๆ เฮียพาน้องคนที่เคยเล่าให้ฟังตอนทุ่มนึงมาละ” เฮียพยักหน้าเรียกให้ผมเข้าไปในห้อง

“หวัดดีคับผมชื่อดิวคับ ยินดีที่ได้รู้จักคับ” ผมแนะนำตัว แล้วยิ้มทักทาย

“พี่ชื่ออ้น ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน” เขายิ้มตอบกลับมา โหมีลักยิ้มด้วย ทำให้พี่เค้ามีเสน่ห์ไปอีกแบบ

                แล้วเฮียก็แนะนำผมให้กับคนอื่นๆในวง บรรยากาศเป็นกันเองมาก คุยกันไปคุยกันมา พี่อ้นบอกให้ลองขึ้นเวทีวันนี้เลย ผมก็ตอบตกลง ผมก็เดินไปหยิบกีตาร์มาจากโต๊ะที่เพื่อนๆผมนั่งอยู่ แล้วผมก็บอกเพื่อนผมว่า เด๋ววันนี้ร้องเพลงเบนเวทีเลย เพื่อนๆก็ให้กำลังใจมากันเต็มที่ แล้วผมก็เดินที่ห้องพักนักดนตรี แล้วเริ่มซ้อมเพลงที่จะโชว์บนเวที บอกเลยสนุกสุดๆ และแล้วก็ถึงเวลาโชว์ของผม

.

.

.

บนเวที

“วันนี้จะมีนักร้องคนใหม่จะมาร้องเพลงที่นี่ เขาชื่อดิวนะคับ” พี่อ้นแนะนำตัวผม

“สวัสดีคับ ผมชื่อดิวนะคับ ยินดีที่ได้รู้จักคับ”

“กรี๊ดดดดดดดด..... หล่อ” เสียงลูกค้าผู้หญิงหลายคนกรีดกันทั้งนั้นเลย

“โห ดิวเมิงมีแฟนคลับเร็วว่ะ 555 นี่ขนาดยังไม่เริ่มร้องนะ” พี่อ้นกระซิบแซวผม

“งั้นมาฟังเค้าคนนี้ร้องเพลงเลยละกานนะคับ”

“โชคดีนะเมิง” พี่อ้นกระซิบ

“ขอบคุณคับ” ผมกระซิบตอบ แล้วพี่อ้นก็เดินลงไปข้างๆเวที

ผมเริ่มเล่นเพลงที่ผมชอบที่สุดก่อนเป็นเพลงแรก ชื่อเพลงว่า ”เหนือเหตุผล” ผมให้ศัญญานคนในวง ให้เริ่มเล่นเพลงได้เลย

“ให้ฉันรักเธอไปได้ไหม ให้บอกรักเธออีกได้ไหม จะรักไม่สิ้นสุด ฉันจะหยุดต่อเมื่อวันนั้นตัวฉันไม่หายใจ
กี่เหตุผล...ที่สองเราต่างกันไกล ก็แพ้เรื่องของจิตใจ...จะอย่างไรก็รักเธอ”

พอเพลงนี้จบ เสียงกรี๊ดกับเสียงปรบมือดังทั่วร้านเลย ไม่น่าเชื่อว่าจะมีคนชอบเสียงผมมากขนาดนี้ ผมมองไปทางพี่อ้นที1อยู่ข้างๆเวที พี่อ้นยกนิ้วโป้งขึ้นมาทั้งสองมือ หมายถึงเยี่ยมสินะ

“ขอบคุณทุกคนมากนะคับ งั้นเรามาฟังพลงต่อไปกันดีกว่า”

       พวกผมก็เล่นไปเรื่อยๆระหว่างร้องก็จะมีคนเอาเงินมาให้บ้าง ส่งกระดาษโน้ตมาขอเพลงบ้าง ผมก็ร้องเพลงเท่าที่ผมร้องได้ การทำงานวันแรกวันนี้ ช่างมีความสุขจิงๆพอผมร้องมาได้ซักระยนึง พี่คนในวงคนนึง ก็สะกิดบกว่าถึงเวลาพักแล้วล่ะ ผมก็พยักหน้าเป็นอันรับรู้ พอเพลงจบพวกผมก็เข้าห้องพักนักดนตรี
 

“เชี่ยดิว นี่ขนาดร้องเพลงวันแรกนะเนี่ย สาวๆกรีดกราดใหญ่เลย 555” พี่อ้นแซวผม

“ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกพี่ ผมก็ร้องไปตามความรู้สึก ผมรู้สึกสนุก คนดูน่าจะสนุกด้วย”

.”ดีแล้วๆ ถ้ามีความสุขก็ดีแล้วล่ะ”

“งั้นกูเอาแบบนี้นะ กูจะร้องเพลงจัน พุธ กะเสาร์ วันที่เหลือกุให้เมิงร้อง ถ้าวันไหนเมิงไม่ว่างกุจะให้เมิงมาร้องแทน” พี่อ้นตกลงเวลากับผม

“ได้คับพี่ๆ”

“เอ่อ พี่อ้น”

“อะไร”

 “ถ้าวันไหนผมว่าง ผมมาฟังพี่ร้องเพลงได้ไหม”

“แล้วแต่เมิงดิ”

“ขอบคุณคับ ^^”

“’งั้นกูกลับก่อนนะ แล้วเมิงกลับยังไงล่ะ”

“อ่อ ผมกลับกับเพื่อนอะคับ”

“โอเค บายๆ”

“บายคับพี่อ้น”

                จากนั้นผมก็ไปเก็บของๆผมบ้าง แล้วไปบอกลาเฮียตั้ม เพื่อจะกลับบ้าน ทำงานวันนี้มีความสุขจิงๆ ได้รู้จักเพื่อนใหม่ๆ แถมได้ทำงานที่ตัวเองรักอีก ไม่มีความสุขใดที่มีค่ามากกว่านี้อีกแล้ว

[Aon]

เช้าวันต่อมา

                วันนี้ผมมีนัดกับเต้ ไปเดินซื้อของที่ห้างเป็นเพื่อนมัน ตอนนี้ผมอยู่ที่ห้างแล้ว ดูเวลา15นาทีก่อนถึงเวลานัด โอเค ถือว่าไม่สาย ถ้าลองสายดูดิ ไอเต้บ่นยาวแน่

                แล้วผมก็รอมัน…… เฮ้ยถึงเวลานัดแล้วนะ

.

.

จนเลยเวลานัดมา30นาที ผมทนไม่ไหวโทรหามันเลย ปกติมันเคยสายที่ไหน

...ตรู๊ด…

[ฮัลโหล]

“เชี่ยเต้ เมิงอยู่ไหน”

[เฮ้ยลืมโทรบอกเมิงว่ะ พอดีกำลังวุ่นๆอยู่ พอดีกูไปชนใครเข้าไม่รู้หวะ อยู่ดีมาบังหน้ารถเฉยเลย กุเลยต้องมาส่งเขาที่โรงบาลเนี่ย]

“อ่อ หาเรื่อใส่ตัวเองจนได้เมิง”

[ก็เออน่ะดิ ซวยฉิบหาย ยังไงก็ขอโทดด้วยนะเมิง]

“เออๆ ไม่เปนไร มึงจะซื้อไรวะ เด๋วกุเดินไปซื้อให้ก็ได้ ไหนๆก็มาถึงห้างละ”

[เด๋วกุไลน์ไปบอกละกาน]

“เออๆ โอเค ถ้ากุซื้อของเสร็จ เด๋วกุไปหาเมิงที่โรงบาลเลยละกาน”

[เออๆ ขอบใจเว้ยเพื่อน เจอกันๆ]

“บายเมิง”

                เชี่ยเต้เอ๊ย หาเรื่องใส่ตัวจนได้ อ้นบ่นในใจ ไหนๆก็มาถึงห้างละ ซื้อของให้แม่งเลยละกาน