ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [yaoi] ตอนที่ 1 : อยากแตะต้อง [18+]
ตอนที่ 1 : อยากแตะต้อง
"อึก อ๊าาาา อือออออ " ในห้องที่มืดสนิท เสียงที่ไม่ได้ตั้งใจ หลุดออกมาจากปากของฮานนา เพราะขณะนี้เค้ากำลังพยายามทำให้คนตรงหน้าพึงพอใจให้มากที่สุด เพราะยิ่งทำให้คนหน้าพอใจมากเท่าไหร่ เค้าก็จะตอบสนองความต้องการของตัวเค้าเองได้มากเท่านั้น
... ฮานนาเร่งฝีมือให้เร็วขึ้น เมื่อรู้ว่าเวลาของอีกคนกำลังใกล้จะมาถึงแล้ว ในขณะที่ยิ่งเค้าเร่งมือเร็วขึ้นเท่าไหร่ อีกคนก็ยิ่งเร่งมือมากขึ้นเท่า ๆ กัน และเร็วขึ้นเรื่อย ๆ จนถึงขีดจำกัดของทั้งสองคน
"อะ อึก ฮ๊าาาาา" .............................
-------------------------------------------------------------------------------------
เมื่อ 3 ชั่วโมงก่อนก่อน ...
"เฮ่อ เบื่อโว้ยยยยยยย" ฮานนาตะโกนเสียงดัง ก่อนจะเดินไปหาบอสที่กำลังทำอาหารเช้าอยู่
"บอสจัง วันนี้ร้อนแล้วก็น่าเบื่อที่สุดเลยอ๊าาาาาา ออกไปเที่ยวข้างนอกด้วยกันเถอะ"
"ไม่เอาหรอก ร้อนจะตาย แถมการบ้านที่ต้องส่งวันมะรืนก็ยังไม่ได้เริ่มทำเลย"
"ต่อให้อากาศมันไม่ร้อนแบบนี้ รุ่นพี่ก็ไม่คิดที่จะออกไปข้างนอกกับผมอยู่แล้วใช่ไหม ?"
... ฮานนาพูดด้วยน้ำเสียน้อยใจ เพราะเค้ารู้อยู่แล้วว่ารุ่นพี่ของเค้าคนนี้ไม่ได้คิดอะไรกับเค้าเลย แถมยังมีคนที่ชอบอยู่แล้ว รู้แม้แต่คนที่รุ่นพี่ของเค้าชอบด้วย ว่าเป็นรูมเมจอีกคนหนึ่งที่อยู่ห้องเดียวกันในตอนนี้ จริง ๆ แล้วฮานนาก็ไม่ได้รัก หรือว่าชอบบอสหรอกนะ เพียงแต่ว่าฮานนามักจะได้เห็นความซุ่มซ่าม และเซ่อซ่าของบอส ที่มักจะโผล่โน่น โชว์นี่ อยู่บ่อย ๆ โดนที่เจ้าตัวไม่ได้รู้เลยซักนิด จนมันกลายมาเป็นความต้องการที่อยากจะแตะต้อง มากกว่าจะเป็นความรัก หรือความชอบอะไรพวกนี้
"ไม่ใช่แบบนั้นซักหน่อย แค่พี่อยากจะทำงานให้เสร็จภายในวันนี้เพราะพรุ่งนี้พี่มีนัดหนะ"
"ครับ ครับ ครับ ... งั้นตอนเย็นเจอกันนะครับพี่"
"อ่าว จะออกไปซ้อมแล้วหรอ ทำไมไม่กินข้าวก่อนล่ะ เสร็จพอดีเลยนะ"
"ไม่ทันแล้วครับ ผมต้องรีบไป ส่วนของผมบอกให้พี่แมนจัดการไปเลยแล้วกัน"
... ฮานนาวิ่งอย่างเร็วออกไปทางประตูหน้า ก่อนที่อีกคนหนึ่งจะเปิดประตูห้องนอนออกมา แล้วถามหาอาหารเย็น
"บอส ข้าวเย็นฉันล่ะ ?"
"นอนทั้งวัน ตื่นมาก็จะกินอย่างเดียวเลยนะนาย แล้วอีกอย่าง ฉันเป็นรุ่นพี่นายนะเว้ย ช่วยเรียกรุ่นพี่แบบฮานนาบ้างไม่ได้ไง ?"
"ผมไม่ทำอะไรอ้อมค้อมแบบไอ่ฮานนาหรอก ไร้สาระ" แมนเดินออกจากห้องมานั่งบนเก้าอี้เรียบร้อยแล้ว เค้ากำลังหิวโซ ก็เลยรีบคว้าจานข้าวในส่วนของตัวเอง แล้วกินอย่างไม่สนอีกคนแม้แต่น้อย
"แมน ฮานนาเค้าบอกว่า ส่วนของเค้าหนะ ให้นายจัดการได้เลยนะ"
"มันพูดแบบนั้นหรอ ?"
"ใช่ คิดว่าหลังซ้อมคงจะไปหาอะไรกินเองละมั่ง"
"อ่อออออ ให้จัดการเลยซินะ ..." แมนก้มหน้ากินข้าวไปด้วย พร้อมกับมีรอยยิ้มบาง ๆ แบบไม่น่าไว้ใจปรากฎอยู่ที่มุมปากของเค้าด้วย
... บอสถอดผ้ากันเปื้อนออก แล้วมานั่งกินข้าวพร้อมกันกับแมน หลังจากกินอาหารเสร็จบอสลุกขึ้น แล้วเอาจานไปล้างตามปกติ เพียงแต่วันนี้ต่างจากทุกวันเพราะ ...
" เห้ย บอส อยากกินกาแฟ ชงให้หน่อยดิ"
"เพิ่งกินข้าวเสร็จไปเนี่ยนะ ?"
"เออ บอกให้ชงมา ก็ชงมาเหอะน่า"
... บอสเดินไปชงกาแฟมาให้แมน พร้อมกับของตัวเองอีก 1 แก้ว เพราะเค้าชอบแมน แล้วก็อยากจะนั่งดื่มกาแฟกับแมนด้วย บอสเอากาแฟมาวางตรงหน้าแมน 1 แก้ว แล้วเดินไปนั่งฝั่งตรงข้ามกับแมน เพื่อนั่งเดิมกาแฟ
"เห้ยยยยยยยยยยยย !!" อยู่ ๆ แมนก็ร้องขึ้นมา เพราะเค้าดันทำกาแฟหกใส่เสื้อตัวเอง
"แมน นายทำอะไรวะเนี่ย"
"เออ แค่เหม่อหน่อยเดียวแหละ นายไปเอาเสื้อที่ห้องฉันมาให้เปลี่ยนที"
"เออ ๆ ได้ ๆ แปบนะ" บอสรีบวิ่งไปเอาเสื้อตัวใหม่มาให้แมนเปลี่ยน
... ตอนที่บอสวิ่งไปเอาเสื้อมาให้แมนเปลี่ยนนั้น แมนก็ถือโอกาสใส่ยาเม็ดเล็ก ๆ สีขาว ลงไปในถ้วยกาแฟของบอส ตามแผน
// เมื่อหลายวันก่อน อยู่ ๆ ไอ่ฮานนามันก็มาอ้อนวอนฉันให้ช่วยมันวางยาเลิฟไอ่บอสให้มันที จริง ๆ ฉันก็ว่าน่าสนุกดีหรอก แล้วก็รู้ด้วยว่าไอ่ฮานนามันอยากจับไอ่บอสกดจะแย่ แต่ก็ไม่คิดหรอกว่ามันจะให้ฉันช่วยวางยาเลิฟเนี่ย ไร้สาระหวะ อยากกดก็ไปกดแม่.งเลยไม่ง่ายกว่าหรอวะ แต่ไอ่ฮานนามันก็เสนออะไรน่าสนุก ๆ ให้ด้วย ก็เลยเอาด้วยซะหน่อย
-------------------------------------------------------------------------------------
21.00 น.
"อึก อ๊าาาา อือออออ " ในห้องที่มืดสนิท เสียงที่ไม่ได้ตั้งใจ หลุดออกมาจากปากของฮานนา เพราะขณะนี้เค้ากำลังพยายามทำให้คนตรงหน้าพึงพอใจให้มากที่สุด เพราะยิ่งทำให้คนหน้าพอใจมากเท่าไหร่ เค้าก็จะตอบสนองความต้องการของตัวเค้าเองได้มากเท่านั้น
... ฮานนาเร่งฝีมือให้เร็วขึ้น เมื่อรู้ว่าเวลาของอีกคนกำลังใกล้จะมาถึงแล้ว ในขณะที่ยิ่งเค้าเร่งมือเร็วขึ้นเท่าไหร่ อีกคนก็ยิ่งเร่งมือมากขึ้นเท่า ๆ กัน และเร็วขึ้นเรื่อย ๆ จนถึงขีดจำกัดของทั้งสองคน
"อะ อึก ฮ๊าาาาา"
"ผมรู้ว่ารุ่นพี่ยังไม่พอใช้ไหม ?" ฮานนาพูดพร้อมกันถือแกนกายอยู่ในมือจ่อไปที่รุ่นพี่ของเค้าที่ตอนนี้ นอนหอบหมดแรงอยู่ตรงหน้า ร่างกายของคนตรงหน้าทำให้เค้าเองก็ไม่อยากจะหยุดอยู่แค่นี้ เค้ารู้ว่าช่องทางที่เค้ากำลังจะไปพร้อมสำหรับเค้าแล้ว ทำให้เค้าไม่ต้องรอช้าอีกต่อไป
"ยะ อย่า ฮะ ฮะ ฮานนา"
"คิดว่าจะหยุดผมได้หรอ ?" ฮานนาผ่านเข้าไปในช่องทางนั้นอย่างเร็ว และแรง โดยไม่สนว่าคนตรงหน้าจะเจ็บขนาดไหน เค้าไม่มีทางหยุดได้อยู่ ในเมื่อร่างกายที่เค้าอยากจะได้มาตลอดอยู่ตรงหน้าเค้าแล้วตอนนี้
"หยุดนะ ฮานนา"
"รุ่นพี่ ผมรู้นะรุ่นพี่หนะ ชอบพี่แมนใช่ไหม ?"
"มะ ไม่ ! รู้ได้ยังไง ?"
"หึหึ พูดแค่นี้ก็รัดผมซะแน่นเชียวนะ วันนี้ผมมีเซอร์ไพส์ให้รุ่นพี่ด้วยนะ" หลังจากจบประโยค ประตูห้องก็เปิดขึ้น พร้อมกับมีคนอีกคนกำลังเดินเข้ามาในห้อง คนที่เข้ามานั่นก็คือ "แมน"
-------------------------------------------------------------------------------------
"อึก อ๊าาาา อือออออ " ในห้องที่มืดสนิท เสียงที่ไม่ได้ตั้งใจ หลุดออกมาจากปากของฮานนา เพราะขณะนี้เค้ากำลังพยายามทำให้คนตรงหน้าพึงพอใจให้มากที่สุด เพราะยิ่งทำให้คนหน้าพอใจมากเท่าไหร่ เค้าก็จะตอบสนองความต้องการของตัวเค้าเองได้มากเท่านั้น
... ฮานนาเร่งฝีมือให้เร็วขึ้น เมื่อรู้ว่าเวลาของอีกคนกำลังใกล้จะมาถึงแล้ว ในขณะที่ยิ่งเค้าเร่งมือเร็วขึ้นเท่าไหร่ อีกคนก็ยิ่งเร่งมือมากขึ้นเท่า ๆ กัน และเร็วขึ้นเรื่อย ๆ จนถึงขีดจำกัดของทั้งสองคน
"อะ อึก ฮ๊าาาาา" .............................
-------------------------------------------------------------------------------------
เมื่อ 3 ชั่วโมงก่อนก่อน ...
"เฮ่อ เบื่อโว้ยยยยยยย" ฮานนาตะโกนเสียงดัง ก่อนจะเดินไปหาบอสที่กำลังทำอาหารเช้าอยู่
"บอสจัง วันนี้ร้อนแล้วก็น่าเบื่อที่สุดเลยอ๊าาาาาา ออกไปเที่ยวข้างนอกด้วยกันเถอะ"
"ไม่เอาหรอก ร้อนจะตาย แถมการบ้านที่ต้องส่งวันมะรืนก็ยังไม่ได้เริ่มทำเลย"
"ต่อให้อากาศมันไม่ร้อนแบบนี้ รุ่นพี่ก็ไม่คิดที่จะออกไปข้างนอกกับผมอยู่แล้วใช่ไหม ?"
... ฮานนาพูดด้วยน้ำเสียน้อยใจ เพราะเค้ารู้อยู่แล้วว่ารุ่นพี่ของเค้าคนนี้ไม่ได้คิดอะไรกับเค้าเลย แถมยังมีคนที่ชอบอยู่แล้ว รู้แม้แต่คนที่รุ่นพี่ของเค้าชอบด้วย ว่าเป็นรูมเมจอีกคนหนึ่งที่อยู่ห้องเดียวกันในตอนนี้ จริง ๆ แล้วฮานนาก็ไม่ได้รัก หรือว่าชอบบอสหรอกนะ เพียงแต่ว่าฮานนามักจะได้เห็นความซุ่มซ่าม และเซ่อซ่าของบอส ที่มักจะโผล่โน่น โชว์นี่ อยู่บ่อย ๆ โดนที่เจ้าตัวไม่ได้รู้เลยซักนิด จนมันกลายมาเป็นความต้องการที่อยากจะแตะต้อง มากกว่าจะเป็นความรัก หรือความชอบอะไรพวกนี้
"ไม่ใช่แบบนั้นซักหน่อย แค่พี่อยากจะทำงานให้เสร็จภายในวันนี้เพราะพรุ่งนี้พี่มีนัดหนะ"
"ครับ ครับ ครับ ... งั้นตอนเย็นเจอกันนะครับพี่"
"อ่าว จะออกไปซ้อมแล้วหรอ ทำไมไม่กินข้าวก่อนล่ะ เสร็จพอดีเลยนะ"
"ไม่ทันแล้วครับ ผมต้องรีบไป ส่วนของผมบอกให้พี่แมนจัดการไปเลยแล้วกัน"
... ฮานนาวิ่งอย่างเร็วออกไปทางประตูหน้า ก่อนที่อีกคนหนึ่งจะเปิดประตูห้องนอนออกมา แล้วถามหาอาหารเย็น
"บอส ข้าวเย็นฉันล่ะ ?"
"นอนทั้งวัน ตื่นมาก็จะกินอย่างเดียวเลยนะนาย แล้วอีกอย่าง ฉันเป็นรุ่นพี่นายนะเว้ย ช่วยเรียกรุ่นพี่แบบฮานนาบ้างไม่ได้ไง ?"
"ผมไม่ทำอะไรอ้อมค้อมแบบไอ่ฮานนาหรอก ไร้สาระ" แมนเดินออกจากห้องมานั่งบนเก้าอี้เรียบร้อยแล้ว เค้ากำลังหิวโซ ก็เลยรีบคว้าจานข้าวในส่วนของตัวเอง แล้วกินอย่างไม่สนอีกคนแม้แต่น้อย
"แมน ฮานนาเค้าบอกว่า ส่วนของเค้าหนะ ให้นายจัดการได้เลยนะ"
"มันพูดแบบนั้นหรอ ?"
"ใช่ คิดว่าหลังซ้อมคงจะไปหาอะไรกินเองละมั่ง"
"อ่อออออ ให้จัดการเลยซินะ ..." แมนก้มหน้ากินข้าวไปด้วย พร้อมกับมีรอยยิ้มบาง ๆ แบบไม่น่าไว้ใจปรากฎอยู่ที่มุมปากของเค้าด้วย
... บอสถอดผ้ากันเปื้อนออก แล้วมานั่งกินข้าวพร้อมกันกับแมน หลังจากกินอาหารเสร็จบอสลุกขึ้น แล้วเอาจานไปล้างตามปกติ เพียงแต่วันนี้ต่างจากทุกวันเพราะ ...
" เห้ย บอส อยากกินกาแฟ ชงให้หน่อยดิ"
"เพิ่งกินข้าวเสร็จไปเนี่ยนะ ?"
"เออ บอกให้ชงมา ก็ชงมาเหอะน่า"
... บอสเดินไปชงกาแฟมาให้แมน พร้อมกับของตัวเองอีก 1 แก้ว เพราะเค้าชอบแมน แล้วก็อยากจะนั่งดื่มกาแฟกับแมนด้วย บอสเอากาแฟมาวางตรงหน้าแมน 1 แก้ว แล้วเดินไปนั่งฝั่งตรงข้ามกับแมน เพื่อนั่งเดิมกาแฟ
"เห้ยยยยยยยยยยยย !!" อยู่ ๆ แมนก็ร้องขึ้นมา เพราะเค้าดันทำกาแฟหกใส่เสื้อตัวเอง
"แมน นายทำอะไรวะเนี่ย"
"เออ แค่เหม่อหน่อยเดียวแหละ นายไปเอาเสื้อที่ห้องฉันมาให้เปลี่ยนที"
"เออ ๆ ได้ ๆ แปบนะ" บอสรีบวิ่งไปเอาเสื้อตัวใหม่มาให้แมนเปลี่ยน
... ตอนที่บอสวิ่งไปเอาเสื้อมาให้แมนเปลี่ยนนั้น แมนก็ถือโอกาสใส่ยาเม็ดเล็ก ๆ สีขาว ลงไปในถ้วยกาแฟของบอส ตามแผน
// เมื่อหลายวันก่อน อยู่ ๆ ไอ่ฮานนามันก็มาอ้อนวอนฉันให้ช่วยมันวางยาเลิฟไอ่บอสให้มันที จริง ๆ ฉันก็ว่าน่าสนุกดีหรอก แล้วก็รู้ด้วยว่าไอ่ฮานนามันอยากจับไอ่บอสกดจะแย่ แต่ก็ไม่คิดหรอกว่ามันจะให้ฉันช่วยวางยาเลิฟเนี่ย ไร้สาระหวะ อยากกดก็ไปกดแม่.งเลยไม่ง่ายกว่าหรอวะ แต่ไอ่ฮานนามันก็เสนออะไรน่าสนุก ๆ ให้ด้วย ก็เลยเอาด้วยซะหน่อย
-------------------------------------------------------------------------------------
21.00 น.
"อึก อ๊าาาา อือออออ " ในห้องที่มืดสนิท เสียงที่ไม่ได้ตั้งใจ หลุดออกมาจากปากของฮานนา เพราะขณะนี้เค้ากำลังพยายามทำให้คนตรงหน้าพึงพอใจให้มากที่สุด เพราะยิ่งทำให้คนหน้าพอใจมากเท่าไหร่ เค้าก็จะตอบสนองความต้องการของตัวเค้าเองได้มากเท่านั้น
... ฮานนาเร่งฝีมือให้เร็วขึ้น เมื่อรู้ว่าเวลาของอีกคนกำลังใกล้จะมาถึงแล้ว ในขณะที่ยิ่งเค้าเร่งมือเร็วขึ้นเท่าไหร่ อีกคนก็ยิ่งเร่งมือมากขึ้นเท่า ๆ กัน และเร็วขึ้นเรื่อย ๆ จนถึงขีดจำกัดของทั้งสองคน
"อะ อึก ฮ๊าาาาา"
"ผมรู้ว่ารุ่นพี่ยังไม่พอใช้ไหม ?" ฮานนาพูดพร้อมกันถือแกนกายอยู่ในมือจ่อไปที่รุ่นพี่ของเค้าที่ตอนนี้ นอนหอบหมดแรงอยู่ตรงหน้า ร่างกายของคนตรงหน้าทำให้เค้าเองก็ไม่อยากจะหยุดอยู่แค่นี้ เค้ารู้ว่าช่องทางที่เค้ากำลังจะไปพร้อมสำหรับเค้าแล้ว ทำให้เค้าไม่ต้องรอช้าอีกต่อไป
"ยะ อย่า ฮะ ฮะ ฮานนา"
"คิดว่าจะหยุดผมได้หรอ ?" ฮานนาผ่านเข้าไปในช่องทางนั้นอย่างเร็ว และแรง โดยไม่สนว่าคนตรงหน้าจะเจ็บขนาดไหน เค้าไม่มีทางหยุดได้อยู่ ในเมื่อร่างกายที่เค้าอยากจะได้มาตลอดอยู่ตรงหน้าเค้าแล้วตอนนี้
"หยุดนะ ฮานนา"
"รุ่นพี่ ผมรู้นะรุ่นพี่หนะ ชอบพี่แมนใช่ไหม ?"
"มะ ไม่ ! รู้ได้ยังไง ?"
"หึหึ พูดแค่นี้ก็รัดผมซะแน่นเชียวนะ วันนี้ผมมีเซอร์ไพส์ให้รุ่นพี่ด้วยนะ" หลังจากจบประโยค ประตูห้องก็เปิดขึ้น พร้อมกับมีคนอีกคนกำลังเดินเข้ามาในห้อง คนที่เข้ามานั่นก็คือ "แมน"
-------------------------------------------------------------------------------------
บุคลิคของฮานนานี่จะเปลี่ยนไปตอนมีเซ็กส์ใช่ไหมละเนี่ย ตอนเช้ายังเหมือนจะน่ารักใสใสอยู่เลย
ที่แท้เป็นตัววางแผนการซะได้ 5555 แต่ว่ายังไงกานต์ก็ยังชอบตัวละครฮานนาอยู่ดี
ตอนแรกเปิกมาก็ อู้ ๆ อ้า ๆ แล้ว ดี/ไม่ดียังไงก็ติชมกันด้วยนะคะ
พยายามเต็มที่เลยกับนิยายฟิค ชายxชาย 18+ เรื่องแรก
ฝากติดตามต่อด้วยนะคะ :)))
ที่แท้เป็นตัววางแผนการซะได้ 5555 แต่ว่ายังไงกานต์ก็ยังชอบตัวละครฮานนาอยู่ดี
ตอนแรกเปิกมาก็ อู้ ๆ อ้า ๆ แล้ว ดี/ไม่ดียังไงก็ติชมกันด้วยนะคะ
พยายามเต็มที่เลยกับนิยายฟิค ชายxชาย 18+ เรื่องแรก
ฝากติดตามต่อด้วยนะคะ :)))
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น