คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : chapter 2 : : ปฏิบัติการเชือดเฉือน
- ตอนที่ 2 –
ปฏิบัติการเชือดเฉือน
ชานซองค่อยๆดึงคนตัวเล็กที่นั่งอยู่ข้างๆให้เข้ามาอยู่ในอ้อมแขนของเขา ถึงอย่างนั้นจุนโฮก็ไม่มีท้าทีจะขัดขืนแม้แต่
น้อย... เขาก็เลยเอาคางเกยที่กลุ่มผมนุ่มๆสีอ่อนของจุนโฮอย่างที่เขามักจะทำเป็นประจำ…
“ ฉันให้นายกอดไม่ได้หมายความว่าฉันหายโกรธหรอกนะ...”
จุนโฮพูดเสียงอู้อี้ออกมาเพราะหน้าของเขาซบอยู่ที่อกแกร่ง คนตัวสูงก้มมองคนตัวเล็กในอ้อมแขนอย่างขำๆ ก่อนจะ
เลิกคิ้วขึ้นน้อยๆ....
“แล้วมันหมายความว่ายังไงละนูนอ…?”
...ชานซองยิ้มกรุ้มกริ่มให้จุนโฮ ...ซึ่งเป็นรอยยิ้มที่เจ้าเล่ห์ที่เดี่ยว!
หางคิ้วของจุนโฮกระตุกถี่.. ตาเรียวเล็กค่อยๆหรี่ลง
ฉันแค่รู้ว่าขืนสู้นายไปฉันก็สู้ไม่ได้ตั้งหากโว้ยยยยยยยยย!!!!
ด้วยความที่ร่างกายไปเร็วกว่าสมอง จุนโฮคิดจะเงยหน้าขึ้นไปด่าไอบ้าชานซองซักฉากสองฉาก! แต่ดันลืมคิดเรื่อง
ระยะห่างระหว่างเขากับชานซองซะได้!!
เมื่อคนตัวเล็กกำลังจะเปิดปาก กลับเจอเข้ากับใบหน้าคมคายละลายใจสาวๆของ ฮวาง ซานซองแทน สายตาทั้งสอง
สอดประสานกัน... ...ไอวามรักยังคงเหลืออยู่ในความทรงจำ... ด้วยความที่ห่างกันมานาน หัวใจดวงน้อยๆของจุนโฮก็เกิด
อาการเต้นไม่เป็นจังหวะขึ้นมา... ถึงตอนนี้ไม่รู้ถอยคำเจ็บแสบทั้งหมดทั้งมวลที่จุนโฮสรรหามาเหมือนจะอันตรธานหายไปซะ
อย่างนั้น!!
หูกลมๆน่ารักของคนตัวเล็กกำลังขึ้นสีชมพูระเรื่อรามมาจนถึงแก้มทั้งสองข้าง ตาเรียวเบิกกว้างด้วยความตกใจ ...ถึงมัน
จะโตขึ้นไม่มากก็เถอะ ...แต่ชานซองมองภาพตรงหน้าด้วยความหลงใหล..
‘ ทำไมนายถึงน่ารักอย่างนี้นะจุนโฮ!! ’
เมื่อคนตัวเล็กเรียกสะติของตัวเองมาได้ก็พยายามเบือนหน้าหนี้สายตาซุกซนของชานซอง และใช้แขนเล็กๆของเขาผลัก
ที่อกของคนตัวสูง... แต่แรงของเขาหรือจะสู้แรง’หมี’อย่างชานซองได้! แค่ชานซองใช้แขนเพียงข้างเดียวกอดเขาไว้ เขาก็ดิ้น
ไปไหนไม่รอดแล้ว
แต่จะให้เขายอมชานซองง่ายๆ.....
...มันก็ไม่ใช้ อีจุนโฮ นะสิ!!!
“ ปล่อยฉันเดี่ยวนี้นะไอบ้าชาน!!!! ”
จุนโฮทั้งตี ทั้งทุบเข้าที่อกของชานซอง ปากก็พ้นถอยคำเจ็บแสบออกมาสารพัด ..ถึงอย่างนั้นชานซองก็ไม่ยอมปล่อยคน
ตัวเล็กไปง่ายๆ
...ก็ถ้าขืนปล่อย ระเบิดคงไม่ลงกลางกรุงโซลหรอก
...คงมาลงกลางกระบานเขาแทนแน่!!
จุนโฮทั้งถีบทั้งดันที่อกของชานซอง แต่ดูเหมือนมันจะไม่ค่อยกระเทือนผิวของคนตัวสูงซักเท่าไหร่ แถมแรงบีบรัดใน
ตัวจุนโฮก็ยิ่งจะมีมากขึ้นเรื่อยๆอีกตั้งหาก!
“ นูนอ!!นายอย่าดื้อนักสิ ..ฉันชักจะรับมือกับนายไม่ไหวแล้วนะ ”
ปากหนาเบ้ออกอย่างเสียไม่ได้ แม้ว่าแรงของคนตัวเล็กจะไม่ได้มากมายกว่าเขา... แต่ก็ไม่ใช้น้อยๆ!! พอชานซองโดน
ทุบนานๆเข้าก็เริ่มมีอาการปวดขึ้นมาเหมือนกัน....
“ รับมือไม่ไหวก็ปล่อยฉันซักทีสิ!!! ”
จุนโฮโต้ตอบกลับด้วยความรวดเร็ว สายตาดุดันของคนตัวเล็กถูกส่งไปให้ชานซอง
‘เป็นไงเป็นกัน!!’
“ ไม่!!! นายก็บอกมาก่อนสิว่านายโกรธฉันเรื่องอะไรอ่าา!!! ”
“ ไม่!!! ปล่อยฉันเดี่ยวนี้นะไอบ้าชาน... ฉันบอกให้ปล่อย!!!”
“ ฉันไม่ปล่อย!! ”
ทั้งสองถกเถียงกันอย่างไม่มีใครยอมใคร เรียกว่าถ้าไม่รู้ว่าทั้งสองคนนี้กำลังทะเลาะกัน คงคิดว่ากำลังเกิดสงครามโลก
ครั้งที่ 3 กันในห้องนั่งเล่นเล็กๆนี้แน่
“ ฮวาง ชานซอง!!ฉันสั่งให้นายปล่อยฉันเดี่ยวนี้นะ!!! ”
“ ฉันไม่ปล่อย!! ”
“ ฉันบอกให้ปล่อยฉันไงไอหมีขั่วโ..ล....ก....อื้อออออออออออออ!!! ”
ถอยคำสุดท้ายที่จุนโฮกำลังจะพ่นใส่ชานซองถูดกลีบปากหนาดูดกลืนจนเหลือเพื่อเสียงอู้อี้ไม่ได้ศัพท์ในลำคอของคน
ตัวเล็กเท่านั้น ลิ้นร้อนพยายามแทรกตัวหาโพรงปากหวานของจุนโฮอย่าเร้าร้อน ชานซองทั้งบด ทั้งเบียดกลีบปากบางอยู่นาน
แต่ทำยังไงจุนโฮก็ไม่ยอมเปิดปากเสียที!!
‘ ร้ายจังนะนูนอ!!!’...คนตัวเล็กเม้มริมฝีปากอวบจนแน่นไม่ยอมให้ลิ้นร้อนของชานซองแทรกตัวเข้าไป มือเล็กก็พราง
จะจิก ข่วน ทุบตีตามเนื้อตัวของชานซองจนมันเริ่มขึ้นสีม่วงอยู่กลายๆ ...
เพียงชั่วอึดใจ ชานซองถอนจูบของเขาออก ก่อนจะรวบแขนทั้งสองของจุนโฮที่กำลัง ‘ประทุษร้าย ’ ร่างกายของเขา
ด้วยมือเพียงข้างเดียว!! ก่อนจะจู่โจมที่เรียวปากอวบอีกครั้ง แต่คราวนี้ชานซองไม่พลาดอีก เขาฉวยโอกาสตอนคนตัวเล็กกำลัง
หอบหายใจเอาอากาศเข้าปอด แทรกลิ้นร้อนของเขาเข้าไปในโพรงปากหวานโดยที่จุนโฮไม่ทันตั้งตัว!!
ตาเรียวเบิกกว้างด้วยความตกใจ ด้วยไม่คิดว่าชานซองจะฉวยโอกาสตอนเขาหอบแบบนี้!!.. ลิ้นร้อนกวาดสำรวจไปทั่ว
โพรงปาก กะว่าจะเก็บเกี่ยวความหอมหวานจากคนตัวเล็กให้ได้นานที่สุด...
จุนโฮพยายามดันชานซองให้ออกห่าง แต่ร่างกายกลับไม่ทำตามอย่างที่ใจสั่ง แขนขาของคนตัวเล็กอ่อนแรงอย่างช่วย
ตัวเองไม่ได้ ...ลิ้นร้อนนี้ก็ช่างชำนิชำนาญเหลือเกิน กวาดไปทั่วโพลงปาก ความหวานละมุนนั้นทำเอาสติสตางค์ของคนตัวเล็ก
ขาวโพลนไปหมด... จนยอมแลกลิ้นตอบกลับอย่างเต็มใจ..
...ปากหนาช่วงชิมความหวานจากจุนโฮด้วยความหลงใหล นานเหลือเกินที่ชานซองไม่ได้รู้สึกถูกเติมเต็มจนชื้นหัวใจ
ขนาดนี้ ...มือหนาค่อยๆคลายออกจากข้อมือเล็ก ก่อนจะเลื่อนลงต่ำและวนอยู่แถวๆสะโพกอวบๆของจุนโฮ...
“ อื้ออออออ!! ”
คนตัวเล็กร้องประท้วง นี้ชานซองชักจะซุกซนเกินไปแล้ว...
...ชานซองหวังจะย้อนคืนวัน(บนเตียง)เก่าๆกับจุนโฮ จากจูบที่อ้อยอิ่งก็ค่อยๆร้อนแรงขึ้นตามอารมณ์ของคนทั้งคู่
คนตัวเล็กค่อยๆดันตัวขึ้นมาอยู่ในท่านั่งตัก วาดวงแขนทั้งสองคล้องรอบคอของชานซอง ก่อนจะกดลิ้มฝีปากบางเข้ากับปาก
หนาให้รู้สึกแนบแน่นยิ่งขึ้น ...อยู่ๆอุณหภูมิในห้องนั่งเล่นสูงขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุ เม็ดเหงื่อค่อยๆผุดขึ้นมาตามใบหน้าขาว
ของจุนโฮและชานซอง มือหนาบีบเค้นที่สะโพกอวบอย่างแรงจนกางเกงวอร์มของจุนโฮเริ่มจะลดต่ำลงเรื่อยๆ กายร้อนของ
คนตัวสูงก็ตื่นขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้...
… จุนโฮ ค่อยๆดันตัวของชานซองให้แผ่นหลังหนาติดกับพนักโซฟาทั้งๆที่ปากของคนทั้งสองยังเชื่อมประสานกัน
ก่อนจะยกสะโพกอวบของตัวเองขึ้นมาทาบทับส่วนอ่อนไหวของคนตัวสูง!! แล้วจึงขยับสะโพกอวบเป็นจังหวะเนิบนาบบน
แกนกายของชานซอง.. จนเจ้าตัวถึงกับเบิกตาโตด้วยความตกใจกับการกระทำของจุนโฮ ...
“ อื้ออออออออ....จุ..น....โฮ...”
ชานซองพยายามร้องห้าม เพราะตอนนี้เขาเริ่มจะไหวแล้ว!! ….จุนโฮไปกินอะไรมาทำไมวันนี้ถึงร้อนแรกนักนะ!!
“ อื้ออออออออ....จุ..นโฮ..ฟังชานก่..อน.. จุนโฮ ..
... อ๊ะ!!!
ฮืมมมมมมมม!!!!!..”
นี้มันเกินจะทนแล้วนะ!!!
เมื่อชานซองพยายามจะร้องห้ามจุนโฮอีกครั้ง คนตัวเล็กจึงถอนจูบอันเร้าร้อนออก.. และเปลี่ยนจุดมุ้งหมายเป็นติ่งหูของ
ชานซองแทน เรียวลิ้นเล็กลากผ่านติ่งหูขวาของชานซอง ปากบางขบเม้มเบาๆด้วยความหมั่นใส่ และมันก็เรียกเสียงครางหวาน
ของชานซองออกมาได้.....
…แต่เห็นการณ์ทั้งหมดก็กลับจากหน้ามือเป็นหลังเท้าในช่วงพริบตา!!!
พอจุนโฮเห็นคนตัวสูงกำลังเคลิบเคลิ้มได้ที่.....
… เขาก็เริ่มปฏิบัติการเชือดเฉือนทันที!!
เมื่อคนตัวเล็กคว้าหมอน(อ๊คแคท)ที่วางอยู่ข้างๆได้ ก็เอามากดปิดหน้าคนตัวสูงแบบไม่ทันตั่งตัว!!!! ระหว่างที่ชาน
ซองยังตกใจกับเหตุการณที่เกิดขึ้นนั้น ก็เปิดโอกาสให้คนตัวเล็กได้ทวงอิสรภาพของเขาคืน...
“ โอ้ยยยยยยยยยยย!!!! ...จุนโฮ!!!!!..” และก่อนที่คนตัวสูงจะตั้งตัวทัน จุนโฮก็เตะเข้าที่ข้อเท้าของชานซองอีกซักที
ให้หายแค้น ก่อนจะเดินเข้าห้องตัวเองไป... ทิ้งให้คนตัวสูงอารมณ์ค้าง นั่งปราบ ‘ชานซองน้อย’ อยู่ที่โซฟาเพียงลำพัง...
“ ปังงงงงงงงงงงงงงงงงงง!!!!! ”
ยังไม่วายจุนโฮยังทำเสียงปิดประตูดังไปสามบ้านแปดบ้านอีกนั้น!!!!....
“ เห้ยยยย!!! เกิดอะไรขึ้น!? ” สามเสียงประสานด้วยความตกใจ!!...
ความคิดเห็น