คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : CH 1 : : Goodnight Kiss (100%)
แป้ดดดด
ไม่ใช่เสียงตด หรือ เสียงคนเล่นกัน
แต่มันคือเสียง....
หน้าแดงของ คยองซู ต่างหาก.....
วันนี้เขากับจงอินนัดกันมาเดินเล่นที่ห้างแห่งนี้
ระหว่างที่เดินจงอินจับมือคยองซูแน่น เหมือนกลัวว่า คยองน้อยจะวิ่งหนีเขาไป
และพอคยองซูถามว่า 'จับมือเขาทำไม'
จงอินก็ตอบว่า 'หัวใจของเขาก็ต้องอยู่กับเขาสิ จะปล่อยไปได้ไง'
ฟังดูเหมือนไม่ตรงประเด็นคนถามสักเท่าไหร่
แต่คยองซูรู้นะว่าเขาหมายถึงอะไร. . .
....ไม่ว่าจะเดินผ่านอะไร หรือ คยองซูถามอะไรจงอิน. . . . . .
จงอินก็จะหยอดเขาตลอด.......
ซึ่งนั้นเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้คยองซู หน้าแดงตลอดเวลา
จงอินพา คยองซูเข้ามาดินเนอร์กันในร้านพิซซ่า
เพราะเขาเริ่มเห็นว่า คยองน้อย ของเขามีท่าทางที่หิวแล้ว ประกอบกับเสียง จ๊อกๆ ที่ดังมาเป็นช่วงอีก
คยองซูเป็นคนน่ารักแม้จะตาเหลือก เอ้ย ตาโตไปบ้าง แต่นั่นแหละคือเสน่ห์ ที่หาไม่ได้จากคนอื่นๆที่จงอินเคยรู้จัก
จงอินคิดจริงจังกับคยองซูที่สุด ซึ่งปกติเค้าที่มักจะควงผู้หญิงไปเรื่อยๆเบื่อก็ทิ้ง แต่พอมาเจอคยองซูแล้ว เขาก็หยุด และลงเอยกับคยองซู คนเดียว ชีวิตรักของจงอินเกือบจะมีความสุขแล้ว หากแต่...
.......จงอิน มีคู่หมั้น. . . . . . . . . . . .
คนๆนั้นไม่ใช่คยองซู เธอชื่อ....อะไรซองๆซักอย่าง จงอินไม่เอามาจำให้รกสมอง
เรื่องที่จงอินมีคู่หมั่นคยองซูนั้นรู้ดี แต่ด้วยความที่เขารักจงอิน จึงพยายามอยู่กับปัจจุบันให้มากที่สุด . . . . . .
พยายามไม่คิดถึงอนาคตที่เขาอาจไม่ได้ร่วมหอลงโรงกับจงอิน กับคนที่เขาได้มอบหัวใจให้หมดสิ้น
จ๊อก~
"นั่นไงบอกแล้วไม่เชื่อว่าคยองหิว . . . ตัวของตัวเองไม่รู้เลยรึไงเนี่ย. . ."
"ก็........"
"ช่างเหอะ. . .ถ้าจะบอกว่าไม่หิวเค้าไม่รู้นะแต่เค้าหิวแล้วอ่ะยังไงก็ไปกินข้าวกันเหอะ. . ."
จงอินลาก(?)คยองซูเข้ามาในร้านอิตาเลียนพิซซ่าจัดแจงหาที่นั่งเหมาะติดหน้าต่างมองเห็นวิวกรุงโซลยามเย็นได้ชัดแจ๋วว. . .
"นี่ค่ะเมนูและนี่ค่ะเนื่องจากทางร้านฉลองครบรอบสิบสองปีจึงมีการทำพิซซ่าหน้าพิเศษขึ้น...อันนี้เราหั่นให้เป็นชิ้นๆมีสองรสชาติเพื่อให้ลูกค้าลองชิมและโหวตว่ารสไหนควรที่จะอยู่หรือไป(?)
หมายถึง รสไหนดีกว่ากันอ่ะค่ะ ทั้งนี้ผู้ที่โหวตข้างที่ชนะ ก็จะถูกสุ่มอีกทีคนที่สุ่มได้นั้น ก็จะได้รับคูปองกินฟรีพิซซ่าร้านเราหนึ่งปีค่ะ...."
"น่าสนใจนี่จงอิน นายชอบกินพิซซ่าอยู่แล้วถ้าได้รางวัลมาคงดีไม่น้อย"
คนตัวเล็กทำหน้าดี้ด้าประหนึ่งได้ถ้วยจากเวทีนางงาม
"อืม..งั้นเรามาชิมกันเหอะ..."
"นี่ค่ะ..."
พนักงานยื่นถาดที่มีพิซซ่าชิ้นเล็กเรียงรายมาตรงหน้าเรา
จงอินหยิบหนึ่งอัน
คยองซูหยิบหนึ่งอัน
หมับ.....
เข้าปาก......
"อร่อยอ่ะ/อร่อยดี...."
จงอินและคยองซูพูดออกมาพร้อมกัน....
"พี่ฮะ...มีพิซซ่ารสนี้ขายไหมฮะ..."
"อ๋อไม่มีหรอกค่ะคือร้านเราทำมาแค่...."
พรึบ ! จงอินชูแบงค์ห้าร้อยออกมา...
"อะไรนะครับ มีไหม...? :)"
"จะว่ามีก็......"
พรึบ!ห้าร้อยอีกใบ...
"มีค่ะรอสักครู่นะค่ะ..."
"ถ้ามีคยองเอาด้วยเอารสเนี่ยะๆๆ"
"งั้นสรุปเอาพิซซ่าถาดกลางสองถาด สองรสนี้นะครับ ;)"
"ค่ะรอสักครู่นะค่ะเอ้อ...นี่ค่ะใบลงคะแนนโหวตค่ะ......"
พนักงานยื่นใบลงคะแนนมาสองใบใบหนึ่งยื่นให้จงอินอีกใบกำลังยื่นให้คยองซูแต่...
"ใบเดียวก็พอครับพี่...."
"แต่....แต่คยองอาจชอบคนละรสกับจงอินก็ได้หนิ"
"ไม่หรอกคยองซูอ่า ก็รู้หนิว่าเราใจตรงกัน;)"
".///."
"และถึงแม้ชอบกันคนละรสจงอินก็ตามใจคยองอยู่ดีแหละครับบ;)"
".......บ้า พูดอะไรเสี่ยวๆอายชาวบ้านเขา"
"โอ้ยยยไม่เป็นไรค่ะฉันเข้าใจ ไม่ต้องอายหรอกค่ะ...."
"-...+"
"ถ้างั้นดิฉันไปก่อนนะค่ะ...."
จงอินยัดเงินที่ควักมาใส่มือพนักงาน และพนักงานก็เดินจากไป
สักพักใหญ่ๆพนักงานก็เดินกลับมาพร้อมกับพิซซ่าสองถาดส่งกลิ่มหอมฉุยยย
คยองซูทำเสียงฟุดฟิดเหมือนหนูดมชีส
จงอินเห็และก็ยิ้มออกมา พลันสายตาของคยองซูเหลือบไปเห็นเข้า
"ยิ้มอะไรหรอ.." คนที่มีดวงตากลมโตหันไปถาม
"มะ...ไม่มีไรๆ พิซซ่าน่ากินดีเนอะ . . ."
จงอินรีบเปลี่ยนเรื่อง เพราะกลัวว่าคยองซูจะรู้ว่าเขากำลังเขิน มันเสียเซลฟ์สุดๆเลยนะ
"ทานให้อร่อยนะค่ะ.."
พนักงานพูดประโยคประจำตัวก่อนที่จะผละไป
พิซซ่าหน้าตาแปลกๆ(แต่อร่อย)สองถาดวางอยู่ตรงหน้าคยองซูกับจงอิน
"จงอิน นายว่า พิซซ่านี่มันหน้าอะไร..."
"น่า....รัก"
"ห้ะไรนะ"
"น่ารัก..."
".///."
จงอินเล่นมุขเสี่ยวให้อีกแล้ววว
ซึ่งคยองก็หน้าแดงตามปกติ......
"555สรุปเราก็คิดเหมือนกันใช่ไหมเนี่ย..."
หลังจากเขินจบคยองซูและจงอินก็ลงมือทานพิซซ่าที่ทั้งคู่สั่ง ข้อสรุปคือพิซซ่าที่จงอินสั่งอร่อยที่สุด
จึงโหวตให้พิซซ่าหน้า.....
เอ่อไม่รู้เหมือนกัน มันสีเหลืองๆเลยเขียนว่าหน้าเหลือง(!) เป็นผู้อยู่ต่อ
และส่งให้พนักงาน พนักงานก็ไปหย่อนตู้เรียบร้อยถึงช่วงเวลาคิดเงิน.
"ย๊าา...ฉันบอกว่าฉันจะจ่ายไง...."
"ฉันดิฉันชวนนายมานะเว่ย...."
"ช่างแม่งก็จะจ่ายอ่ะ...."
คยองซูต้องการที่จะจ่ายให้ได้จึงยัดๆเงินใส่มือพนักงานและดึงมึงให้จงอินออกจากร้านด้วยกันเพื่อป้องกันไม่ให้จงอินตุกติก
จงอินที่หนังท้องตึง ไม่มีแรงไปสู้กับคนตัวเล็กที่เอาแรงมาจากไหนไม่รู้
จึงปล่อยเลยตามเลยแต่จงอินก็มีแผนไว้อยู่ในสมองแล้วว....
คยองซูลากจงอินมาจนถึงลานจอดรถที่ทะมึนและวังเวง
เนื่องจากคยองซูกินอิ่มแล้วหนังท้องตึงหนังตาก็หย่อนเป็นธรรมดา เขาจึงจะกลับบ้าน
จงอินขับรถได้และอาสาขับรถรับ-ส่งเขาทุกวัน
ช่างประจวบเหมาะที่เขากับคยองซูเรียนที่โรงเรียนเดียวกันทั้งคู่จึงมาโรงเรียนด้วยกันโดยไม่มีประหาอะไร
ถ้าจะมีก็ต้องโทษบ้านจงอินที่อยู่คนละทางกับบ้านของคยองซู. . .
ซึ่งนั่นทำให้ จงอินต้องตื่นแต่เช้าเพื่อที่จะมารับคยองซูจากบ้านเพื่อที่จะไปโรงเรียนด้วยกัน. . .
เรื่องนี้ ป้ะ ป๋า ของจงอินไม่รู้. . .
และจงอินคิดว่าคงไม่ต้องรู้ต่อไป. . .
คนตัวเล็กปิดประตูรถด้วยความงัวเงีย
เรี่ยวแรงที่ลากจงอินไม่รู้หายไปไหนหมด. . .
ซึ่งนั่นก็ดีแล้ว . . . . . . คยองน้อยจะขัดขืนอะไรจงอินไม่ได้.....
รถแล่นไปได้สักพักจงอินก็เปิดเพลงกล่อม. . .
มันเป็นเพลงคลาสสิก ฟังแล้วเบาสบาย รื่นหู
จงอินปรับแอร์ให้อยู่ในระดับที่ไม่เย็นจนเกินไป
เขากลัวคนตัวเล็กจะหนาว. . .
แต่หนาวก็ดีจะได้กอด. . . . .
คยองซูที่อ่อนเพลียอยู่แล้วจึงผล็อยหลับไปด้วยฤทธิ์ของสภาพแวดล้อมภายในรถ...
ทั้งเพลงคลาสสิก บวกกับ แอร์เย็นสบาย บรรยากาศน่านอนชะมัด ซึ่งมันก็ทำให้คยองซูงีบหลับไปได้
คนตัวเล็กกอดอกเอาส่วนหัวเอนพิงกับเบาะรถ
มีเสียงลมหายใจเล็ดลอดมาเบาๆ ตาที่กลมโตสดใสถูกเปลือกตาปิดสนิท ขนตาเป็นแพเรียงสวย คิ้วที่เข้มดูดี ทุกอย่างกำลังดี เหมาะสม ไม่มีสิ่งบนใบหน้าไหนที่ควรเติมแต่ง. . .
จงอินลอบมองคยองน้อยของเขาที่กำลังหลับ
ขนาดหลับยังน่ารัก. . .
ลักหลับซะเลยดีไหมเนี่ย. . .
จงอินยิ้มออกมา. . . . .
เขาอยากหยุดเวลาไว้. . . .
อยากอยู่แบบนี้กับคนตัวเล็ก. . .
จงอินเอามือไปลูบผมคยองซูอย่างแผ่วเบา โดยที่
ไม่ให้คยองซูตื่น
แต่เดี๋ยวอย่าเพิ่งหลงใหลกับคนตัวเล็กให้มาก จงอืนต้องทำตามแผนที่เขาวางไว้ก่อน . . .
"คยองครับ...ถึงบ้านแล้วครับ. . ."
"อือ. . . . "
คยองซูขานรับด้วยความงัวเงียและง่วงสุดฤทธิ์
. . . ขยี้ตาหนึ่งที บิดขี้เกียจที หาววอีกที
หันไปมองเห็นคนผิวคล้ำข้างๆทำหน้าเอิ่มใส่
". . . อ้อ. . .โทษที งั้น ฉันไปก่อนนะ ขอบคุณนายที่มาส่งนะ. . .ฝันดี"
"เดี๋ยวๆ..."
"หือ...."
"ไม่มีอะไร. . .เอ่อ....ราตรีสวัสดิ์ ฝันดีครับ....."
"เช่นกัน. . ."
ร่างบางผลุบหายเข้าไปในบ้านเรียบร้อยแล้ว
จงอินหาวออกมา . . . เขาก็ง่วงเหมือนกัน
คิดไป. . .คิดมา
พ่อบอกว่าถ้าง่วงห้ามขับรถมันจะเป็นอันตราย
จงอินง่วง. . .ก็จะต้องห้ามขับรถ. . .และก็ก็ต้องนอนงั้นสินะ. . . . . .
"พ่อฮะ...แม่ฮะ หวัดดี. . ."
"หวัดดีจ้า/โย่ววว่าไงทำไมกลับช้าจัง..."
"ไปกินหนมกับเพื่อนนิดหน่อยฮะ. . ."
"แนะๆ. . .เพื่อนหรือแฟน. . .บอกมาดีๆ"
".///. ไม่รุ้ ง่วงแล้วไปนอนดีกว่า..."
"555. . ."
. . . . .พ่อนะพ่อแซวอยู่ได้ แฟนเฟินอะไรกัน
คยองซูไม่กล้ารับเต็มปากหรอกว่าคิมจงอินเป็นแฟนเขา...
เพราะคยองรู้ว่าจงอินมีคู่หมั้น. . . คนๆนั้นต่างหากที่สมควรเป็นแฟนจงอิน
พ่อและแม่ของคยองซูเป็นคนร่าเริง(เกินไป). . . .
แต่มันก็ดีนะที่คุณพ่อกับคุณแม่ร่าเริงแบบนี้ มันทำให้คยองซูหายเศร้า เวลานั่งคิดถึงเรื่องในอนาคต ระหว่างเขา กับ จงอิน
คยองซูรีบเข้าห้องนอนและเตรียมถอดเสื้อผ้าอาบน้ำ . . .
" ก็อก ๆๆๆๆ"
แม่แน่ๆ . . . ในหัวคยองซูคิดแบบนั้น ฉับพลับก็เปิดประตูห้องแบบไม่คิดอะไร . . . . . .
แต่พอแบบไป . . .
เงิบแป๊บ . . .
" จะ . . .จงอิน . . "
"ว่าไงครับ . . . ."
คนที่ยืนอยู่หน้าประตูไม่ใช่แม่ หรือ พ่อของคยองซูแต่อย่างไร กลับกลายเป็นคนดำที่เขาเพิ่งไปกินพิซซ่าด้วย
มาทำไมอ่ะ . . . . .
"จงอินอ่าา . . . เสร็จรึยังเนี่ย"
"อืม. . .ใกล้แล้ว"
"ย๊า อาบน้ำแค่นี่อย่ามาทำเสียงลามกแบบนั้นน่ะ . . ."
"5555"
ก็แค่จงอินบอกว่าง่วง กลับบ้านไม่ไหว ขอนอนด้วยคน
ทำไมกันนะทำไมคยองซูถึงให้เขามานอนด้วย
มันไม่ใช่เหตุผลป้ะ
และนี่พ่อกับแม่ก็อนุญาตง่ายไปม่ะ
ไม่ห่วงลูกชายเล้ยยยย
แต่จะว่าไปแบบนั้นก็ไม่ได้เพราะคยองซูบอกเองว่าให้นอนได้
จะไม่ให้นอนได้ไง จงอินทำสายตาออนๆแบบนั้นทีไรคยองซูไม่เคยห้ามใจได้สักที นี่บางทีก็เบื่อตัวเองนะ
นี่ดีนะที่คยองซูไม่ได้ถอดเสื้อผ้า ไม่งั้นละก็ . . .. . . . . .
โดน ' กิน' แน่ๆ
23.56
"คยองซูย่าานอนได้แล้ว. . ."
"ไม่อ่ะ. . ."
จงอินที่นั่งหน้าคอมหันมาบอกที่รักของเขาที่นั่งหัวโด่อยู่บนเตียงไม่ยอมหลับยอมนอน ทั้งๆที่สภาพรอมร่อหลับแหล่ไม่หลับแหล่อยู่แล้ว
คยองซูขยี้ตาสองทีแล้วบอกจงอินด้วยน้ำเสียงที่เขาพยายามจะทำให้มันมั่นคงที่สุด "ก็บอกแล้วงายว่าถ้า. . .โจงอินม่ายหลับ เค้าก็ม่ายหลับ. .หรอกกกก." แต่ดูเหมือนว่าจะโครตง่วงโดยแท้
"ย๊าาาา . . . ดื้อจัง เดี๋ยวปั้ด จับปล้ำซะนี่. . "
". . ."
"คย๊อง. ."
". . ."
"หลับแล้ว...หรอ"
". . ."
ไม่แน่ใจเลยเดินมาดู
หลับซะแล้วแฮะ. . .
กะจะหลับก็หลับง่ายเหลือเกิน . . .
และก็หลับในท่าที่ไม่ควรจะหลับอีก . . .
จงอินเลยเอนตัวของคนตัวเล็กลงกันเตียง. . .
"อืม. . แจ๊บๆ" ร่างบางบิดตัวเล็กน้อย เพื่อความสบายตัวของตน
"ฮึ. . . มันน่านักนะ"จงอินกระซิบข้างหูคยองซูพลันสายตาเหลือบไปเห็นต้นคอขาวยาวระหง. . . ถ้าได้ลองลิ้มคงดีไม่น้อย. . .แต่ไม่หรอกเพราะเขาจะไม่ทำอะไรคนที่เขารักเด็ดขาดจนกว่าคนๆนั้นจะยอมเขาเอง. . .
จงอินผละออกมา ห่มผ้าห่ม มองดูนาฬิกาเห็นว่ามันเที่ยงคืนกว่าแล้ว เลยตัดสินใจนอนซักที วันนี้ทั้งวันก็เพลียมามากแล้ว . . .อันที่จริงเขากะหลับนานแล้วหล่ะแต่ดันนึกขึ้นได้ว่าไอ่เซฮุนเพื่อนเกลอมันบอกให้ไปคิดท่าเต้นมา ด้วยความดีที่มีอยู่น้อยนิดจึงทำให้จงอินตัดสินใจนั่งหาววอดๆคิดท่าเต้น. . .
เดินไปปิดไฟ. . .และยืนเลือกว่าควรนอนบนเตียงหรือโซฟาดี . . ."ย่า...เลือกยากจริง"สบทกับตัวเองก่อน. . .นอนบนเตียงก็จะได้นอนกับคยองซู. . . .แต่มันดู
ไม่เป็นสุภาพบุรุษ. . .ขยี้ผมหนึ่งที. . .
หันไปมองคนตัวเล็ก
กูนอน โซฟาก็ได้ว่ะ
แต่ก่อนนอนคืนนี้
'จุ๊บ..'
"good night. . . ."
-------------------------------------------------------------------------
ง่อววววว กว่าจะหาเวลามาอัพได้นิช่างยากลำบาก พอดีไรต์เปิดเทอมแล้วอ่าเลยไม่ค่อยได้อัพ(แก้ตัว)5555
แต่ก็จะพยายามมาเรื่อยๆนะคร้าบบบบบ รักคนอ่านเน้อ ยังไงก็ช่วยคอมเม้นต์ด้วยน้าา ไรต์ชอบอ่านคอมเม้นต์น้า
บ้ายๆเจอกันตอนหน้า <3
ความคิดเห็น