คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : EP.2 [Monkey D Luffy's Episode] :: มหา'ลัยเกรทเทน
[Monkey D Luffy’s Episode] :: มหา’ลัยเกรทเทน
“ก่อนอื่น นายจะต้องทำความรู้จักกับ‘ซาโบ’”
“ห๊ะ!? ซ..ซาโบ....”
[Monkey D Luffy side]
“นายรู้จักซาโบเหรอ?” โทราโอะกับคิดถามอย่างประหลาดใจ
“เค้า..เค้าเป็นพี่ชายฉัน!”ผม
“!??”
“จริงๆเป็นแค่พี่น้องร่วมสาบานน่ะ” ผม
“ถึงอย่างงั้นก็เถอะ นายกับซาโบก็ดูคล้ายกันอยู่นะ” โทราโอะ
“ผิวเหลือง ตากลม นิสัยซื่อบื้อ กลวง บ๊องๆ เพี้ยนๆ เหมือนกันเลย” คิด
“เจ้ากิ้งก่านี่ก็สนิทกับซาโบด้วยล่ะ” ซาโบน่ะเหรอ..สนิทกับคิดน่ะ!?
“บอกให้เลิกเรียกว่า‘กิ้งก่า’ไงวะ -*-” คิด
“นี่ พาฉันไปหาซาโบหน่อยได้มั้ย^ ^”
“บ้านของซาโบอยู่หน้าปากซอยน่ะ ตามมาสิ”
ระหว่างที่พวกผม 3 คนกำลังเดินไปยังบ้านของซาโบ ผมมองบ้านทรงสวยหลังใหญ่ที่ตั้งตลอดทางซ้าย-ขวาของผม ทั้งหมู่บ้านนี้ก็คงแพงพอควร
“ด้านขวาหน้าปากซอยเป็นบ้านซาโบ ตรงข้ามบ้านซาโบเป็นบ้านของแฮ็ค ถัดไปจากบ้านแฮ็คก็คือบ้านของโคอาล่า” โทราโอะแนะนำ
“อ๋อ แฮ็คกับโคอาล่าเป็นเพื่อนซี้ของซาโบสินะ ฉันรู้จักๆ ^0^” ผม
“เอ่อ...แต่ตอนนี้โคอาล่ากับซาโบไม่ได้เป็นแค่เพื่อนกันนะ...”
“ฉันรู้ๆ ทั้ง 2 บอกฉันแล้ว ^ ^” ผม
“ซาโบอายุน้อยกว่าฉัน แต่กลับชิงมีแฟนก่อนฉันอีก...เฮ้อ...” โทราโอะ
“ไม่! ฉันไม่มีทางเป็นแฟนนายแน่นอน!” คิด
“ฉันยังไม่ได้พูดอะไรเลยโว้ยย!!” โทราโอะ
“เออๆ - -^”
“หมวกฟาง นายเข้าไปก่อนเลยนะ เดี๋ยวพวกฉันจะไปตามแฮ็คมา”
“ตามทำไมอ่ะ .___.?”
“เอาน่า ^ ^’”
“งั้นเดี๋ยวฉันเข้าไปหาซาโบก่อนเลยนะ” ผม
เมื่อตกลงแล้ว ผมจึงเข้าบ้านซาโบไปคนเดียว เมื่อเปิดประตูก็พบห้องโถงขนาดใหญ่ตกแต่งสไตล์ตะวันตก รูปปั้นยุโรปทรงสูงและรูปภาพติดผนังสีเลือดหมูเรียงอย่างเป็นระเบียบ แสงไฟสีส้มอ่อนสลัวสาดส่องจากโคมไฟระย้า...ทำให้ผมอดภูมิใจในการตกแต่งบ้านของซาโบไม่ได้ และโซฟาวิคตอเรียสีพีชอ่อน....ไม่สิ คนที่นั่งบนโซฟาต่างหาก!!
ชายหญิงคู่หนึ่งประกบปากกันอย่างเร่าร้อน โดยที่หญิงสาวผมบ็อบสีน้ำตาลอ่อนนั่งตักชายหนุ่มผมทองอยู่....ที่นี่บ้านซาโบ งั้นผู้ชายผมทองคนนั้นก็เป็นซาโบสินะ O__o! แถมโคอาล่า ซึ่งไว้ผมสั้นสีน้ำตาลก็เป็นแฟนซาโบ....งั้นชายหญิงที่เห็นอยู่ข้างหน้าก็เป็นซาโบกับโคอาล่าอย่างไม่ต้องสงสัย!!
ย...อย่างนี้เค้าเรียกว่า.....
ม..ม...เมคเลิฟ!! ย..ยังกับละครที่ซันจิชอบดูเด๊ะๆ O[]o!!
ไม่ได้การแล้ว...ถ้าพี่ๆเห็นผมเข้ามา ผมนี่แหละจะอายแทบแทรกแผ่นดินหนีเลย 0///0!! ว่าแล้ว ผมก็ค่อยๆย่องหันกลับไปช้าๆ เงียบๆ...แต่ไม่ได้ระวังพรมน้ำมันหน้าประตูนี่สิ ทันทีที่เหยียบเท่านั้นแหละ ผมรู้สึกตัวเบาวูบราวกับลอยกลางอากาศไปชั่วขณะ..และหงายหลังล้มลงไปอย่างไม่ทันตั้งตัว
ตึงง!!!
“แว๊กกกกกกกกO[ ]o!!!” ผม!
“ว๊าาาาาาากกกกกกกก O[ ]O!!!” โคอาล่า!
“อุว๊าาาาาาาาาาาากกกกกกกกกกกกกก O[ ]O!!!” ซาโบ!
“อ..อะไรกัน!?” หลังจากนั้นโทราโอะ คิด และแฮ็คก็วิ่งเข้ามาเพื่อดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
“ล..ลูฟี่!? นายมาที่นี่ได้ยังไงน่ะO__o!?” ว่าแล้วซาโบก็ลุกพรวดทันที
“งือออออ เมื่อกี๊..เมื่อกี๊ฉันไม่เห็นอะไร ไม่เห็นอะไรๆๆๆเลยนะ..@[]@!!” ผมรีบพ่นคำแก้ตัวอย่างไม่ทันคิด
“เธอ...ใช่ลูฟี่รึเปล่าจ๊ะ!?” โคอาล่า
“อ...เอ่อ...ครับๆ” โอ้ย! อายจนอยากมุดดินหนีจริง Y__Y!
“สาบานเถอะ หมวกฟาง ว่านายเห็นภาพที่อยู่ข้างหน้าแล้ว” คิดพูดเสียงเรียบ
“ให้ตายเถอะ! พวกนายทำอะไรไม่ดีให้เยาวชนดูน่ะห๊ะ!!?” โทราโอะโวย
“นายคือลูฟี่ น้องของซาโบคุงสินะ” แฮ็ค
“ค..ครับ T__T”
“ลูฟี่ นายมาที่นี่ได้ยังไงน่ะ!!” ซาโบ
“ก็ห้องพักที่มหาลัยมันเต็มอ่ะToT!” “ฉันจำได้ว่านายอยู่หมู่บ้านนี้ ฉันก็เลยตามมาอยู่ด้วยไง..”
“ช่างเถอะ ยังไงนายมาอยู่ที่นี่ก็มีที่อยู่นี่นา” ซาโบ
“นายไม่ว่าฉันใช่มั้ย*w*??” ผมพูดอย่างดีใจ
“จะว่าทำไมล่ะ ‘น้องชายที่น่ารัก’อุตส่าห์ย้ายมาอยู่ด้วยทั้งที...”
“เย้~! ขอบใจนะ ซาโบ~ >0<!!”
“ถ้ามีใครมาแกล้งนายล่ะก็ มาฟ้องฉันได้เลยนะ” ซาโบพูดพลางเหลือบมองคิด
“อะไร!? มองมาที่ฉันมันหมายความว่าไงห๊ะ!?” คิดโวย
“งั้นเดี๋ยวฉันไปเตรียมของว่างมาให้ทุกคนนะ ^ ^” โคอาล่า
“ไม่ต้องเตรียมเผื่อฉันล่ะ เดี๋ยวฉันจะกลับแล้ว” คิด
“อ้าว อยู่ก่อนสิคะ” โคอาล่า
“ที่จริงฉันก็แค่มาส่งเจ้าหมวกฟางน่ะ ลาก่อนล่ะกัน”คิด
“ฉันก็มีงานต้องทำเหมือนกัน ขอตัวกลับด้วยนะ” โทราโอะ
“คิด มาดูนี่ก่อน เมลดัตช์อัพไอจีล่ะ” ซาโบกวักมือเรียก
“ม..เมลดัตช์อัพไอจีเหรอ O__o??” คิด
ให้ตายเถอะ...คนอะไร ตัวใหญ่โตน่ากลัวแต่กลับบ้าเน็ตไอดอลซะงั้น!!?
“แกกลับบ้านกลับช่องไปคนเดียวก่อนเถอะ อัลปาก้า”คิด
“-*-” โทราโอะ
“โคอาล่า เอาขนมมาเยอะๆเลยน้าา~>0<” ผม
“จ้ะๆ”
“เห้ยยยเท่ว่ะไลค์ดิๆไลค์ดิวะ” คิด
“ฉันก็ไลค์ทุกรูปแหล่ะ แหม่ -__-” ซาโบ
“ซาโบ นายก็สนใจเรื่องพวกนี้ด้วยเหรอ?” ผม
“นิดนึง”
“ทุกคนในหมู่บ้านนี้ชอบเมลดัตช์หมดเลย” แฮ็คเอ่ยขึ้น
“ทำไมเหรอ แฮ็ค .__.?”
“สวย รวย หยิ่ง มีเสน่ห์สุดๆ♥” ซาโบแทรกขึ้น
“เป็นผู้นำแฟชั่นอีกด้วยล่ะ~♥”โคอาล่าพูดพลางเดินถือขนมออกมาจากครัว
“แถมยังมีพลังการทำลายของผลปีศาจได้สุดยอดมาก~” คิดเสริม
“จริงเหรอ!? ไม่อยากจะเชื่อเลย ว่ายัยป้านั่นจะฮอตขนาดนี้~>0<!!”ผม
“ใครใช้ให้เรียกเมลดัตช์ว่า’ยัยป้า’ห๊า!!?” คิด
“ฉ..ฉันขอโทษ.. T^T” ผม
“ห้ามตวาดลูฟี่นะ คิด!” ซาโบโพล่งขึ้น
“ชิ”
หลังจากนั้น ทั้ง 2 ก็จมเข้าสู่โลกของโซเชียลเน็ตเวิร์ค โดยที่โคอาล่ากับแฮ็คนั่งทานของว่างพลางเม้าท์มอยไปพลางพร้อมๆกับผม ....ว้าววว~ คุกกี้คละรสเต็มไปหมดดด แถมยังส่งกลิ่นหอมอบอวลอีกด้วย *o*!! ผมไม่รอช้า รีบยัดขนมหวานทั้งหลายเข้าปากทันที...
อร่อยยยยมากกกกก~ +0+!!
“ฮะๆ ค่อยกินก็ได้ ลูฟี่” แฮ็ค
“อืม ง่ำๆๆ แจ๊บๆๆๆๆ” ผม
“เอ้อ ลูฟี่จ๊ะ เธออยู่มหาลัยไหนเหรอ?” โคอาล่าเอ่ยขึ้น
“หืม? ง่ำๆ มหาลัยเกรทเทนครับ...” ผมหยุดกินเล็กน้อย
“ห๊าาา!!? มหาลัยเกรทเทนเหรอ O[ ]o!!?” ซาโบกับคิดโพล่งขึ้น
“อื้อ? พวกนายเคยเรียนที่นั่นเหรอ?” โคอาล่า
“ใช่แล้วล่ะ...” ซาโบ คิด
“ซาโบ นายไม่เคยบอกฉันเลยนี่” ผม
“ฉ..ฉันก็นึกไม่ถึงว่านายจะเรียนที่นั่น...” ซาโบ
“แล้วมหาลัยนั่นมันน่าตกใจตรงไหนล่ะ??” แฮ็ค
“เอ่อ...ลูฟี่ นายอยู่ปีอะไรเหรอ?”
“ปี 2 ฮับ .___.” ผม
“เรียนอะไรกับอาจารย์คนไหนฮึ?” คิด
“คณะนิเทศ...กับอาจารย์แฮนค็อกแล้วก็อาจารย์โดฟลามิงโก้... .__.”
“พรวววววดดดดดดดด!!!”
“สงสารเจ้าหมวกฟางแทนเลยว่ะ.. -__-;;” คิด
“นายคงรู้ใช่มั้ย ว่าอาจารย์ 2 คนนั้นนิสัยเป็นยังไง -__-?” ซาโบ
“รู้สิๆ~^o^”
“ฉันกับซาโบแล้วก็ทราฟาลก้าน่ะ เคยเรียนกับอาจารย์ทั้ง 2 ล่ะ..” คิด
“ว้าวๆ โทราโอะก็เคยเรียนที่มหาลัยเกรทเทนนี้ด้วยเหรอ *w*!!?” ผม
“เอออ อาจารย์ 2 คนนี้น่ะ นิสัยเดายากที่สุดในโลก.. แล้วนักศึกษาส่วนใหญ่ก็...”
“ฉันไม่ได้เรียนที่เดียวกับพวกนายนะ แต่ก็พอรู้จักอาจารย์ที่นั่นบางคน..” โคอาล่า
“โอยยย ให้ฉันพูดให้จบซักประโยคได้มั้ยยย -*-” คิด
“อาจารย์แฮนค็อกน่ะ เป็นคนจริงจังมาก หยิ่งผยอง ขี้หงุดหงิด ตามแบบอารมณ์พวกผู้หญิงทั่วไป ชอบดุนักศึกษา แต่ทุกคนก็ให้อภัยอาจารย์ เหตุผลก็คงรู้กัน - -^ ว่ากันว่า 1 ปี อาจารย์แกจะมีนักศึกษาที่ถูกใจ ปีละ 1 คน”
คนคนนั้นคงจะเป็นฉันสินะ~^o^
“ส่วนอาจารย์โดฟลามิงโก้ เป็นคนใจเย็น เลือดเย็น ดูเจ้าเล่ห์ ฉลาดแกมโกงตลอดเวลา แล้วก็ชอบหัวเราะในลำคอ ฟังเสียงแล้วสยองเป็นบ้า - -;;” ซาโบ
“แต่อาจารย์ทั้ง 2 ก็ดีกับฉันมากเลยนะ ^ ^”
“ห๊ะ!?”
“อาจารย์แฮนค็อกโหด แล้วก็น่ากลัวอยู่นะ แต่เวลาคุยกับฉัน เขาพูดดีมาก แถมเวลาสอนยังส่งยิ้มให้ฉันตลอดเลย ^o^” ผม
“ไม่อยากจะเชื่อเลย...นายเองเหรอ..จอมปราบ‘มาเลฟิเซนท์’เพียงคนเดียวในรอบปี...” คิด
“ส่วนอาจารย์มิงโก้เค้าก็ดีกับฉันนะ แต่แค่ไม่แสดงออกเท่านั้นเอง ^o^”
“ลูฟี่ นายนี่มัน....ไม่รู้จะพูดอะไรดีเนี่ย.. - -;” ซาโบ
“หมอนี่มันจะสนิทเฉพาะคนแปลกๆสินะ คนดีๆอย่างฉันไม่ได้แอ้มหรอก~” คิด
“เฮ้ยๆ สติ-สตังไปหมดแล้ว -*-” ซาโบพูดพลางตบไหล่คิด
จ๊อกก...
“O__o!!?”
“-*-”
“จะว่าไป นี่ก็จะเที่ยงแล้วเนอะ ไปหาอะไรกินนอกหมู่บ้านกันเถอะ ^__^” แฮ็ค
“แจ๋วไปเล้ยย~>o<”
“ไปกันๆ บ้านซาโบมีแต่บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปเป็นลังๆ ไม่เห็นอร่อยเลย -3-” โคอาล่า
“-3-”
และแล้ว พวกเรา 5 คน ซาโบ โคอาล่า แฮ็ค ผม และคิด ได้ออกจากบ้านทรงยุโรปของซาโบเพื่อหาร้านอาหารอร่อยๆนอกหมู่บ้าน จนมาถึงประตูรั้วหน้าหมู่บ้าน ผมหันไปข้างหลัง จึงเห็นว่าหมู่บ้านนี้แยกเป็น 2 ซอย และบ้านพวกผมทุกคนอยู่ในซอยด้านซ้ายหมดทุกคน ผมยังไม่รู้จักเพื่อนบ้านที่อยู่ในซอยด้านขวาเลยซักคนสินะ...
สายตาไปสะดุดกับบ้านในซอยขวาหลังหนึ่ง..
บ้าน 3 ชั้น ตั้งสูงที่สุดในละแวกนั้น หลังคาสีดำสนิท ด้านนอกทาสีขาวสว่าง มีระเบียงยื่นออกมาจากชั้นบนสุดและแขวนกระสอบชกมวยสีหม่นไว้ ห้อยกระถางต้นไม้ประดับเล็กๆไว้ที่ประตูบ้าน ตกแต่งบ้านไม่เข้ากัน( อ้าวว O_o!!? ) แต่ก็ดูมีสไตล์เป็นของตัวเองแฝงไปด้วยความอบอุ่นอีกแบบ
“บ้านนั้นง่า...” ผมเอ่ยขึ้น พลางชี้ไปที่บ้านหลังนั้น
“อะไรเหรอ? ลูฟี่ หืม? บ้านนั้น...” ซาโบหันมาแล้วมองตามนิ้วผม ก่อนที่ทุกคนจะหันตามมา
“อ๋อ! นั่นมันบ้านของอาจารย์สโมกเกอร์น่ะ” ซาโบ
“อาจารย์สโมกเกอร์...?”
“สอนอยู่มหาลัยเกรทเทนด้วยล่ะ –w-”
“อ่อ จำได้แล้วๆ อาจารย์ของคณะนิติศาสตร์ที่กลายร่างเป็นควันได้ใช่ป่ะ!?” คิด
“มีพลังผลปีศาจด้วยเหรอ!? เท่สุดๆ *o*!!” ผม
“หึหึ แต่อาจารย์แกก็โหดใช่ย่อยนะ~”
พวกผมที่หันไปทางออก ก็ต้องหันกลับมาอีกครั้งเมื่อได้ยินเสียงกรีดร้องปริศนา(?) ดังขึ้นในหมู่บ้าน จึงพบชายร่างสูงทรงผมประหลาดสีเขียวยืนกรีดร้องราวกับพบเรื่องน่าตกใจในชีวิต ไม่เหมาะกับบุคลิกของตนเลย ผมคงไม่ตกใจไปมากกว่านี้ ถ้าจู่ๆเขาทรุดลงไปกับพื้น และสะอื้นไม่เป็นภาษามนุษย์ จนแยกไม่ออกว่าเขากำลังร้องไห้หรือหัวเราะ O[ ]o!!?
“ฮ..เฮ้ย! นายเป็นอะไรไปน่ะ O__o!?” ผม
“หมอนั่นนี่เอง..” ซาโบเอ่ย พลางกลอกตาขึ้น
“ร..ร...ร...&% ~$#@&=*+^%!!!” สาบานว่านี่เป็นภาษาคน??
“อะไรนะ?” ผม
“ร...ร...ร..”
“หืม?”
“ร..รุ่นพี่ลูฟี่~~!!!”
ตอนที่ 2 มาแล้วค่า~ ^__^ อาจบรรยายหรืออธิบายนิยายไม่ดีหรือเรียงสำนวนไม่ถูก ช่วยๆกันติเตือนเค้าบ้างเน้ออ T__T สารภาพว่าแอบตกใจและดีใจกับตัวเลขคอมเม้นท์และแฟนคลับ( กบในกะลาเน้ออเรา ) ปั่นจะบอกรีดเดอร์ล่ะ ว่าเมื่อนานโขขข ปั่นเคยแต่งนิยายเกี่ยวกับเด็กผู้ชายย้ายบ้านใหม่มา แล้วไม่ถูกกับเพื่อนบ้านคนอื่นๆ( แต่ไม่ได้อ้างอิงการ์ตูนไรงี้) ผ่านไปอาทิตย์กว่า คนเข้าชมนิยายไม่ถึง 10 คนเลยย -__- ปั่นลบนิยายนั่นทิ้งไปซักชาตินึง...แล้วปิ๊งไอเดียใหม่อ้างอิงจากการ์ตูนเรื่องโปรด....กลายเป็นฟิคนี้ จึงได้เห็นความแตกต่างที่แท้จริงงง( อะเฮื้อออ )
จะพล่ามมากอยู่ยำทำไยอะไรล่ะ... ตอบคอมเม้นท์ดีกว่าา~
***ตอบคุณ dark_violeta :: ใครคู่ใครเหยอ??( ทำเสียงเดค ) ก็ allxluffy น่ะค่ะ คนบรรยายเรื่องหลักคือ ลูฟี่ (ผลัดกันจิ้นน >.,<) ตอนหน้าอาจจิ้นบาโธโลมีโอคุง ตอนโน้นคงจิ้นกับเอส อะไรประมาณนี้ค่ะ / หลักๆคือY แต่ก็มี Normal แจมๆบ้างนิดนึง คนที่พอรับได้ก็อ่านหน่อยเน้ออ [ Yaoi 75%--Normal 15% ]
ตอนหน้ามาบอกข้อมูลของหมู่บ้านนี้ สถานะของลูฟี่น้อยกับทุกๆคน แล้วก็แผนผังหมู่บ้านดีมั้ยเอ่ย ^o^??
ขอบคุณธีมสวยๆ o^ ^o
ความคิดเห็น