Special part กองถ่ายป่วน(Kris x Lay)

ลำดับตอนที่ #2 : คริส 25

ผมออกมาจากห้องหลังจากแต่งตัวเสร็จ แล้วจึงเรียกนายขวิดออกมาจากห้องเพื่อที่จะได้ลงไปหาพี่ที่ดูแลด้านล่าง

ก๊อก ก๊อก'

เคาะประตูไม่นานนายขวิดก็ออกมาจากห้องและไปด้านล่างพร้อมกับผม...

     

     ในระหว่างที่เราเดินไปลิฟต์ผมกับเขาก็ไม่ได้พูดคุยอะไรกันเลยซ้ำยังไม่กล้าหันมามองหน้ากัน เขาเดินนำหน้าผมไปหลายก้าว ถึงลิฟต์เราก็ยืนกันคนละมุมเหมือนกับคนที่ไม่เคยรู้จักกัน

 
 'ติ้ง'

พอถึงชั้นล่างเขาก็รีบเดินออกจากลิฟต์ไปก่อนเหมือนเดินหนีตัวเวรอะไรสักอย่างเขาเดินเร็วมากจนแทบจะวิ่งด้วยซ้ำคงเป็นเพราะขาที่ยาวของเขากระมัง

"นาย...รอด้วยสิ"

ผมกล่าวออกไปหลังจากเห็นว่าเขาเดินทิ้งผมห่างออกไปเรื่อยๆสปีดของเขาเหมือนม้าที่กำลังวิ่งหนีเสือ

'ตึกๆๆ'

พูดไปสองไพเบี้ย ผมรู้ว่าเขาต้องได้ยินแน่แต่แค่ไม่หยุดรอผมเท่านั้นช่างเถอะผมไม่ง้อเขาก็ได้...ชิ...........

 

 

 

 

 

 

 

ผมทิ้งเลย์ให้เดินคนเดียว....ทั้งๆที่เขาอุตส่าห์เรียกให้ผมรอแต่ผมกลับไม่รอเขา     ไม่ได้รังเกียจหรือไม่อยากอยู่ใกล้.........

     ผมต่างหากที่กลัวว่าเลย์จะรังเกียจผมหลังจากที่ทำหน้าแทะโลมไปและยังพูดจาดูหมิ่นใส่อีก.....

   



 ไอ่โง่คริสเอ้ยย

ผมสบถดังๆในใจด้วยความเซ็งกับตัวเอง....

        'อ้าวคริสเสร็จแล้วหรอ.....แล้วเลย์ละ'

       "อยู่นู่น......."

        'ผมมาแล้วครับ แฮกๆ มาแล้วครับ'

        "เอ่อ......"

'อ้าว....แล้วทำไมไม่เดินมาด้วยกัน.......'

"อ๋อผมบอกให้...."

    เลย์ชี้นิ้วมาที่ผมผมก็เลย์ทำหน้างงกลับไป

"....เขามา....กินข้าวก่อนนะครับเพราะเขาบ่นว่าหิวผมก็เลยไล่ให้เขามาก่อน^_^"

'อ้อเหรอ......'

ผมทำหน้ามึนงงกว่าเดิมเป็นสองเท่าอะไรว้าาา..แต่เนื่องจากยังมีความฉลาดอยู่ในกบาลผมจึงตามน้ำไปก่อน...

"ครับๆใช่เลย...เอ่อ....แล้วนี่เราจะไปกันได้ยังครับ"

'เออ ไปๆ พี่ก็เริ่มหิวแล้วเหมือนกัน. . .'

 

พี่เมเนเจอร์บอกกับผมและเดินนำผมกับเลย์ไปที่เลาจ์. . .

 ระหว่างนั้น. . . . . 

 

"นายวิ่งหนีฉันทำไม. . ."

"ใคร ใครวิ่งหนีนาย. . .คิดไปเองง"

"อ๋อ. . ขอโทษนะฉันคงคิดไปเองจริงๆนั่นแหละ. ."

เลย์พูดตอกใส่หน้าผม ไม่รู้สิผมรู้สึกว่าน้ำเสียงนั่นของเลย์มันดูผิดหวังชอบกล. . .

 

. . . เขาไม่รู้หรอกว่าผมโกหก. . .

 

 

เขาไม่ได้คิดไปเองเลยซักนิด

 

 

 

 

 

 

'คนบ้า'   'นิสัยไม่ดี'

ในหัวของผมมีคำสองคำนิดวนไปวนมาสลับกันเขารู้ไหมว่าทำให้ผมเจ็บ

 

เขาไม่รู้หรอก ก็เราเพิ่งเจอกันไม่ถึงวันด้วยซ้ำ

 

ผมสิผิด    มีสิทธิ์อะไรไปโกรธเขา ทั้งๆที่เขาก็พูดเหมือนคนปกติธรรมดา. . .

 

ใช่มันเป็นคำพูดที่ปกติ. . .หากว่าไม่ออกมาจากปากเขา. . .

 

 

ปากของคนที่ผมรู้สึกดี    ตั้งแต่แรกพบ

 

 

"อะ นั่งๆอยากกินอะไรสั่งได้เลยไม่อั้น 555. . ."

"ขอบคุณครับ..."

พี่เมเนเจอร์พาผมมาที่ เอ่อ    รู้สึกเหมือนเคยมา

 

 

 

ก็ใช่นะสิ ไอ่ที่ๆมีเก้าอี้หรือโซฟากำมะหยี่สีแดงๆที่ผมเคยสะเออะไปนั่งนี่แหละ

 

คือเลาจ์. . .

 

 

"รับอะไรดีค่ะ . . ."

"ผมขอ. . ."

เมื่อพวกเราหย่อนก้นนั่งลงปุ๊บ พนักงานก็เดินมารับออเดอร์ปั๊บ

แต่เอะ  พนักงานคนนี้หน้าคุ้นจังแฮะ

 

 

"แล้วของคุณละค่ะ. . ."

พนักงานสาวเงยหน้ามาถามผมพลางทำตาโตเป็นไข่ห่าน อ้าปากหวอยิ่งกว่าเห็นผี

"คะ . . . . .คุณ   คุณ"

ไม่ใช่หน้าคุ้นและก็พนักงานคนนี้มันคนเดียวกันกับคนที่ไล่ผม(ขนาดนั้น)ให้ลุกจากเก้าอี้หนิ

 

หึ!รู้จักจางอี้ชิงน้อยไปซะแล้ววว

 

"เอาเป็น. . . . 7##3%77<22#@72627327+27726333-^6#-#565666#62@.....อย่างละจานเลยครับ"

"โห. . สั่งเยอะอย่างนี้จะกินหมดหรอเลย์"

เมเนเจอร์หันมาถามผมหลังจากที่ผมทำให้พนักงานป่วน(โดยการสั่งกับข้าวรัวๆ)

ผมหันไปกระซิบกับเมเนเจอร์. . .

"ไม่หมดหรอครับ. . .แต่....สั่งเผื่อ   คุณขวิดน่ะครับ. . ."

"ฮะ. . .ใครนะ."

"ก็คุณขวิดไงฮะ. . ."

"ขวิดไหน. . ."

"ก็ขวิดนั่งข้างผมนี่ไงครับ"

"5555555555 โอ้ยมุขนายนี่ฮาจริงว่ะ   แนะนำไปเป็นดาราตลกเหอะ5555"

" เอ่อ. . .มุขเมิกอะไรครับ ก็เขาชื่อขวิดไม่ใช่หรอ"

"จะบ้าหรอ. . .ไอ่นี่ชื่อคริส   รู้จักมั้ย  คริสเจ้าของคำพูดฮิตChicken not style "

"ห้ะ      คนนี้หรอครับเฮียคริสวงexo"

"อืมใช่. . ."

 

 

 

 

 

ผมมีอากัปกิริยาเหมือนพนักงานสาว

 

 

 

ช็อกอ่ะ ! ไอดอลที่ผมเฝ้าพร่ำเพ้อ(แม้ไม่เคยเห็นหน้า)แต่กิติศัพท์เขามันโครตอลังการงานสร้างระบือไกลไปถึง กาแล๊คซี่ *..*

 

ผมลืมว่ากำลังอยู่ท่ามกลางคนมากมาย ผมหันขวับไปมองบุคคลข้างกายที่เป็นถึงไอดอลผมพลางยิ้มออกมา

 

' ใคร ใครวิ่งหนีนาย. . .คิดไปเองง '

 

หุบยิ้มฉับ!

 

ผมมานึกถึงคำพูดนั้นแล้วความสุขหมดไปอย่างว่อง






ซักพักอาหารที่เลย์สั่งๆๆไปนั้นก็มาเสริฟต์



     . . . . . . แม่งเยอะชิบหาย   .  . . .  .



คือเลย์กินหมดจริงดิ




เออแต่ก็นะนะก็นม เอ้ย ตัวก็ออกจะใหญ่ขนาดนั้น



  หมับบบ


เลย์ตักอาหารเข้าปากเคี้ยวตุ้ยๆ  ถ้าเป็นคนอื่นผมด่าว่ากินมูมมามไปแล้วนะเนี่ย

และเมื่อเห็นเลย์กินผมก็กินบ้าง 



กิน




เคี้ยว



กลืน




หันไปมองเลย์





สำลัก "อ่อก ...."


 "เป้นไรมากรึป่าวครับ . . "

เลย์รีบหันมาถามเมื่อเห็นผม  "ก็นิดหน่อย . . ."

"เอ่อ . . . ดูจากสภาพนี่ไม่น่านิดนะครับ"



ปิ้ง        ความคิดดี้ดีผุดขึ้นมาในหัว




อ้อนซะหน่อยดีกว่า  "โอ้ะ   นี่มีข้าวเลอะปากฉันด้วยนายช่วยเช็ดให้หน่อยดิ  . . . . "




"ผมหรอ . .  ."



เลย์มองหน้าผมด้วยแก้มที่ค่อยๆแดงขึ้นๆ



"อืม . . . . . น๊าเช็ดให้หน่อยมือไม่ว่าง"  พูดพลางหยิบช้อนส้อมขึ้นมาถือ



" . . . . . "



" . . เช็ดหน่อย"


". . . . "


" . .  หรือว่า . . . . นายเขินจนไม่กล้า . . "  ". . . ไม่ใช่ครับ เช็ด . .  .ก็ได้"