คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ประทับใจครั้งที่2 - หอพักสุดป่วน
ผมกลับบ้านตอนนี้ยังทันมั้ย ?
ฟังไม่ผิดครับ ผมอยากกลับบ้าน -..-
ผมขอกรี๊ดร้องอย่างโหยหวนสักครั้งเถอะ นี่มันหอพักอะไรกันวะเนี่ย โคตรจะหลอกลวงประชาชนเลยครับ ไม่มีล่ะภาพพจณ์ของมหาลัยอันแสนโด่งดัง ในสายตาผมตอนนี้มีแต่ความวุ่นวายเต็มไปหมด ระบบการปกครองก็แปลกๆให้คนชั้นเดียวกันมาเป็นประธานหอเนี่ยนะ แล้วไปเลือกกันตอนไหนก็ไม่รู้ เจออีกทีก็ชี้นิ้วสั่งอย่างกะเจ้านาย
เชื่อมั้ย ผมได้นอนแค่วันละ 4-5 ชั่วโมงเท่านั้น ตามหลักการวิทยาศาสตร์คนเราต้องนอน 6-8 ชั่วโมงถึงจะเรียกว่าพักผ่อนเพียงพอได้ แต่ดูเหมือนสิ่งแวดล้อมรอบตัวจะไม่เป็นใจเลยวะ หอพักบ้าอะไร มีปาร์ตี้สระวอดก้าทุกคืน !!!
ใช่ ฟังไม่ผิดหรอกครับ มันมีปาร์ตี้แบบนี้อยู่จริงๆและมันก็ไม่ได้มีแค่นั้นซะด้วย ตั้งแต่ผมก้าวเท้าเข้ามาในหอพักแห่งนี้ ผมก็ได้บรรลุกับคำว่า ' เละเทะ ' เป็นยังไง นี่หรือหอพักของมหาวิทยาลัยอันแสนไฮโซ สภาพนี่ไม่ต่างกับบ้านหนูท่อเลยจะบอกให้
กิจกรรมของหอนี้ในทุกๆวันที่ผมได้พบเจอมา
1.เปิดผับขนาดย้อมในห้องสันทนาการ
2.เปลี่ยนน้ำในสระให้เป็นเหล้าวอดก้า
3.แข่งกันทำภารกิจพิชิตการโดนไล่ออก
โคตรสามัคคี - -
และยังมีอีกเยอะมากมาย นี่ผมสงสัยมากนะว่าพวกมันมาเรียนหรือมาปลดปล่อยชีวิตกันแน่วะเนี่ย เชื่อเหอะปีหนึ่งอย่างพวกผมถึงกับเอ๋อกันเลยทีเดียว ใครจะไม่ตกใจวะตั้งใจจะเข้ามาเรียนแต่กลับมาเจอพวกหนอนดักแด้เต้นแร้งเต้นกากันอยู่ทุกคืน เผลอๆบางคนปรับตัวเร็วโน้น~ ไม่ทันข้ามคืน ลุกขึ้นไปเต้นกาโวกาโวกับคนในหอล่ะ
จะเรียกชีวิตผมว่าโคตรจะซวยก็ได้นะ เพราะมันเป็นอย่างนั้นจริงๆ วันก่อนผมไปสำรวจหออื่นมาหมดแล้ว และพบว่าหอพักหออื่นเขาใช้ชีวิตกันอย่างปรกติสุขดี ไม่เหมือนหอห่านี้แม้งแดนซ์กันได้ทุกคืน !!
ไม่ใช่ว่าผมไม่เคยได้ยินเรื่องราวของหอสิบนะก่อนจะเข้ามาก็มีเพื่อนหลายๆคนเคยเล่าให้ฟังอยู่ว่าหอสิบเนี่ยวีรกรรมสุดติ่งกระดิ่งแมวมาก เพราะมีลูกคนใหญ่คนโตอยู่ด้วยเลยทำให้หอนี้อยากจะทำอะไรก็ทำ ไม่มีอาจารณ์ที่ไหนว่า แต่เผอิญผมดันไม่เชื่อไง พอมาเจอเข้าจริงๆแล้วถึงกับเงิบเลยทีเดียว
ที่สำคัญหอพักจะไม่ป่วนขนาดนี้ถ้ามันไม่มี
' ประธานหอ ' เป็นคนนำทาง
จริงมั้ยล่ะครับ ? ทุกคำสั่งหรือการอนุมัติมันก็มาจากประธานหอทั้งนั้นแหละ บางทีผมก็สงสัยว่าประธานหอสิบมันไม่มีเรียนหรือยังไง ถึงได้ว่างมาจัดปาร์ตี้นัก แถมยังหาเรื่องพิเรนท์ๆมาให้คนในหอทำอีก
ไม่อยากจะบอกนะว่าเมื่อวันก่อนหมอนั่นสั่งให้คนในหอไปหาของสำคัญของรองประธานมาให้ได้ ไม่งั้นจะโดนเป็นคนรับใช้หอทั้งเทอม
เออเอาสิ คุณประธานเขาคิดว่าของสำคัญในชีวิตคนเรามันจะมีแค่อย่างเดียวเหรอวะ แล้วทำไงล่ะ คนทั้งหอก็เริ่มวุ่นวายสิครับ แตกตื่นกันไปหมด ต่างคนต่างพยายามจะงัดห้องรองประธานให้ได้เลย แล้วมันคิดกันมั้ย ? ว่าถ้ารองประธานรู้จะพิโรธขนาดไหน คนนี้โคตรโหดอะพูดเลย หลังจากเคยเจอตัวจริงมาแล้ว รู้สึกจะชื่อลี ชางซอบนะถ้าจำไม่ผิด แหย่นิดแหย่หน่อยเป็นตบอะ
แต่หลังจากที่ผมเจอซองแจวันนั้น ผมก็ไม่เคยเจอเขาอีกเลย ปาร์ตี้ยังคงมีทุกวันแต่หมอนั่นไม่ได้มาร่วมงานเหมือนครั้งก่อนๆ แต่หายไปก็ดีแล้วล่ะ ชีวิตผมจะได้ราบรื่นปกติสักที
' ประกาศ ~ ขอให้นักศึกษาปีหนึ่งตั้งแต่หอ1-10 มารวมตัวกันที่ลาน Z ของมหาวิทยาลัย ใครอยู่หอ 11 เป็นต้นไปไม่ต้องเสนอหน้ามาให้เห็น อีกครั้ง ขอให้นักศึกษาปีหนึ่งหอ 1-10 มารวมตัวกันที่ลาน Z หนี หาย ตาย แบล็คลิสส์ !! ปิ๊ป '
- - ??????
เสียงประกาศดังขึ้นท่ามกลางความงุนงงของเหล่านักศึกษาที่นั่งฟังกันอย่างไม่เข้าใจ คงจะงงว่าใครที่ไหนมันมาพูดสินะ ผมว่าพวกเราควรจะชินได้แล้วแหละ แต่ละอย่างคนปกติเขาทำกันที่ไหนไอ้ขู่กรรโชกผ่านประชาสัมพันธ์
ตอนนี้หลายคนเริ่มลุกจากโต๊ะหินอ่อนเพื่อเดินไปยังลาน Z แล้ว รวมถึงตัวผมเองก็ด้วย ตั้งแต่มาอยู่ที่มหาลัยผมยังไม่มีเพื่อนเลย อนาถสุดๆ บางทีผมควรปั้นหน้ายิ้มให้กับคนอื่นๆบ้าง ไม่ใช่ทำหน้าเหมือนหยิ่งตลอดเวลา แง่ง (. .)
" เฮ้ หวัดดี ~ " เสียงเรียกทักดังขึ้นข้างๆหูของผม ผมควรจะหันไปมั้ย บางทีผมก็ควรจะผูกมิตรกับชาวบ้านบ้างนะ
" อ่า ดี " ผมหันไปพูดกับคนข้างๆผมเบาๆ โอ้โห น่ารักมากเลยแฮะ ตัวเล็กพอๆกับผมเลยอะ หน้าขาวเรียว ปากแดงๆเหมือนจะน่ารักและเซ็กซี่ไปไหนตัวเลย
อ่า ~ อิจฉาจัง
" นายอยู่คณะอะไรเหรอ " ตัวเล็กเริ่มถามผมขึ้นมาอีกครั้ง
" นิเทศการแสดงอะ " ผมบอกพร้อมกับยิ้มมุมปากไปให้คนข้างๆเล็กน้อย " นายล่ะ "
" นิเทศวารสารศาสตร์ ^^ " มียิ้มแฉ่งให้ผมเป็นของแถมเสียด้วย
" ยินดีที่ได้รู้จักนะ " อย่าด่าผม ผมไม่รู้จะพูดอะไรแล้วจริงๆ
" เช่นกัน ฉันลี มินฮยอกนะ ส่วนนายจอง อิลฮุนใช่มั้ย "
" รู้ได้ไง ? " ถึงกับหันขวับเลยครับ หมอนี่ไปรู้ชื่อผมมาจากไหนเนี่ย
" ก็ที่นายโดนประธานหอสิบสั่งให้ไปเต้นนั้นแหละ "
เออ เชื่อ -..-
" รู้กันหมดเลยเหรอ " ในใจผมนี่เต้นตึกตักดังออกไปนอกจักรวาลละ ภาวนาขออย่าให้ทุกคนรู้จักผมกันหมดเลยเถอะ
" รู้หมดแหละ เราอยู่หอสามยังรู้เลย "
ถึงกับร้องโอ้....
โอ้โหอะไรจะเหี้ยขนาดนั้น !!
" แต่โชคดีนะ นายไม่ได้เต้นจริงๆ ประธานเขามีเรื่องด่วนพอดี ไม่งั้นนายอายกว่านี้แน่ "
ไม่ต้องเต้นแค่นี้กูก็อายแล้วปะ - -
" ประมาณนั้นแหละ " ผมก็ได้แต่ส่งรอยยิ้มอันหวานแหววกลับไปให้ แต่ในใจนี่แบบกูอยากตายอะ ป่านนี้คนก็คงเอาไปคุยสนุกปากละ
" รีบไปนั่งกันเถอะ เดี๋ยวเป็นแบบเมื่อวาน ฮ่าๆ "
มึงอยากเป็นเพื่อนกับกูหรือเป็นศัตรูกูกันแน่วะมินฮยอก !!
ผมเดินหน้าบูดลงไปนั่งกับมินฮยอกแล้วเรียบร้อย สายตาเริ่มมองรอบๆลานว่าเขาเรียกมาทำอะไรกัน โอ้ะ ! นั้นซองแจนี่ หมอนั่นเพิ่งมาปรากฎตัวหรือไงนะ แต่สีหน้าก็ไม่ได้ดูทุกข์ใจอะไรนี่นา แล้วหายหัวไปขุดมันที่ไหนฟระ แต่ก็เรื่องของหมอนั่นเถอะ
" สวัสดีนักศึกษาทุกคนครับ " รุ่นพี่หน้าตาดีคนหนึ่ง ที่กำลังทำหน้าที่เป็นพี่สันทนาการในวันนี้ กำลังส่งยิ้มกว้างมาให้น้องๆปีหนึ่งทุกคน ซึ่งผู้หญิงก็ทำหน้าเคลิ้มกันไปดิ
" นิ่งทำไมครับ รุ่นพี่เขาทักทายไม่ได้ยินกันเหรอ !! " พี่ชางซอบครับ คนนี้เลย โหดสึดๆ
' สวัสดีครับ / ค่ะ !!!! '
ทุกคนพร้อมใจกันทำความเคารพรุ่นพี่กันอย่างพร้อมเพรียง คงไม่อยากจะโดนทำโทษยกหอกันสินะ อยากจะรู้ว่าหออื่นโดนทำโทษแบบไหน หอผมนี่เอะอะกระดกเหล้า
" พี่ชื่อกีกวัง ปีสาม วันนี้จะมาทำหน้าที่ชี้แจ้งเกี่ยวกับกิจกรรมของหอและการเปิดภาคเรียนของน้องๆทุกคนนะครับ "
(. .)(• •)(. .)(• •)
" เฉยทำไมครับ ตอบรับสิครับ !! "
' ครับ / ค่ะ !!! '
ไอ้รุ่นพี่นี้ก็ดุจัง โว้ววว !
พี่กีกวังแม้งร้ายลึก ทำเหมือนจะใจดีนะ แต่ไม่ใช่ละไง ทุกครั้งที่พวกเราโดนด่า พี่แม้งก็จะนิ่งและจะแอบยิ้มมุมปาก
รู้ทันหรอก - -"
หลังจากนั้นพี่กีกวังก็เริ่มอธิบายเกี่ยวกับมหาลัยแทบทุกอย่างแบบละเอียดให้นักศึกษาทุกคนได้เข้าใจกันอย่างชัดเจน แต่ผมไม่ค่อยจะตั้งใจฟังหรอก เข้าหูซ้ายทะลุหูกว่าวะ
อยากกลับห้องไปแต่งเนื้อแร็ปแล้วอะ
" ทำไมไม่ตั้งใจฟัง รู้ดีแล้วเหรอ " ผมสะดุ้งหลังจากที่ได้ยินเสียงทุ้มดังขึ้นข้างๆตัว แทบจะรีบหันไปมองคนข้างๆแบบทันที
อื้อหือออ ชัดเลย TT TT
" ปวดหัวนิดหน่อย " คงจะไม่มีเครื่องจับโกหกหรอกใช่มั้ย
" ใกล้ตายยังล่ะ ช่วงนี้เป็นช่วงประธานหอพบปะประชาชนพอดี เกิดคนในหอตายจะได้ส่งรพ.ทัน "
ให้ทายใครพูด ?!
โห ไม่ต้องเดา ยุกซองแจ เจ้าเก่าเจ้าเดิม !
" ห่วงสุขภาพตัวเองก่อนมั้ย ตีนกาเริ่มขึ้นแล้วน่ะ "
" ตลก ฉันดูแลตัวเองดีอยู่หรอก " ปากก็พูดไปงั้นอะ แต่มือนี่ควานหากระจกในกระเป๋ามาส่องเรียบร้อยล่ะ ถถถถถถ
" ประธานว่างเหรอครับ ถึงได้มายุ่มย่ามกับคนอื่นนัก " เอ้ออ เอาสิ ใครไม่กล้าถาม อิลฮุนคนนี้แหละจะถามเอง รำคาญไงประเด็น
" ก็อยากเทคแคร์บ้างไรบ้าง ~ " ทำไปก็ไม่ได้ช่วยอะไรหรอกนะ รู้ยัง ?
" ว่างๆก็ไปพบหมอบ้างนะครับ " นี่เตือนด้วยความหวังดีนะ กลัวว่าวันหลังจะเผลอบ้าคลั่งกัดคนตายขึ้นมาน่ะสิ
" แหม ฉันล่ะซาบซึ้งงงงใจ ~ ลูกหอเป็นห่วงเป็นใย "
ผมเชื่อละว่าประธานหอสิบ ฉลาดมาก !!
" พบหมอเพื่อเช็คสมองอะครับ " ถ้าพูดขนาดนี้แล้วยังไม่เข้าใจก็ไปลาหมาตายซะเถอะ
เมื่อประธานได้ยินอย่างนี้กับชะงักกันไปเลยทีเดียว อุ๊บส์ ผมขอขำดังๆสักทีได้มั้ยครับ เพราะหน้าประธานตอนนี้ฮามาก หน้าเหมือนคลอดลูกไม่ออกเลยอะ แอบเห็นคิ้วประธานกระตุกซะด้วย
" เออ นายก็อย่าลืมเช็คห้องนอนตัวเองล่ะ ระวังจะเจอแจ็กพอต คริคริ "
คิดว่าน่ารักมาก ???????
คุณประธานพูดทิ้งท้ายไว้แค่นั้น ก่อนจะเดินหน้าแป้นแล้นเข้าไปรวมกลุ่มกับพวกประธานหออื่นๆ ไม่วายดูเหมือนจะนินทาผมให้เพื่อนตัวเองฟังด้วยน่ะสิ ขี้ฟ้องชะมัด -0-
" หืม แจ็กพอตอะไรหว่า " มินฮยอกที่แอบนั่งฟังอยู่เงียบๆ ก็เปิดปากพูดขึ้นมาก่อนใครเลย
" ถามยัยแว่นข้างๆดูดิ เผื่อจะรู้ " ใครมันจะรู้ละ ต้องรอตอนขึ้นห้องนั่นแหละ ไม่รู้ว่าประธานหอสิบจะคิดทำอะไรแปลกๆกับห้องผมหรือเปล่าอะดิ
" ย่าห์ คนนี้แสนรู้นะ " มินฮยอกโวยวายขึ้นนิดหน่อย ที่ผมพูดแซะเพื่ิอนร่วมหอ เออว่าแต่...แสนรู้นี่ไว้ใช้กับหมาปะ ?
" สวัสดีน้องๆทุกคนนะครับ พี่ชื่อดูจุน ปีสาม จะมาประกาศกิจกรรมแต่ละหอในคืนนี้ให้น้องๆได้รับรู้นะครับ กรุณาตั้งใจฟังด้วย "
นี่เปลี่ยนคนพูดไปกี่คนแล้ววะ เพิ่งได้ยินอีกทีก็ตอนพี่คนนี้พูดนี้แหละ ตายๆ ไม่ได้ฟังอะไรกับเขาเลย แต่ไม่เป็นไรค่อยถามมินฮยอกเอาก็ได้
" คืนนี้กิจกรรมแรกของหอ 1-10 มีชื่อว่าลัคกี้สตาร์ หลังจากที่เลิกประชุมแล้วให้น้องๆไปค้นห้องตัวเองดูนะครับว่ามันมีอะไรบางอย่างเพิ่มขึ้นมาหรือเปล่า ถ้าหาเจอให้เก็บเอาไว้เฉยๆ อย่าเพิ่งทำอะไรกับมันนะครับ "
คิดจะทำอะไรกันอีกเนี่ย ขอให้กูอยู่แบบสุขสบายสักทีเถอะ รุ่นพี่นี่ก็ดูว่างพอๆกับประธานหอกูเลย ไม่มีเรียนหรือว่า ไง ?
" เราจะไม่บอกนะครับว่าลักษณะเป็นยังไง ให้น้องสังเกตเอาเอง หอนึงจะมีคนได้เป็ลัคกี้แค่ 7 คนเท่านั้น มีทั้งดีและไม่ดีนะครับ ขอให้โชคดี "
หลังจากนั้นคุณพี่ท่านก็ยิ้มให้อีกหนึ่งทีก่อนจะเดินเฉิดฉายไปหากลุ่มเพื่อนตัวเอง เอิ่ม คิดว่าหล่อเหรอ ส่วนปีหนึ่งนี่ก็เฮฮากันใหญ่ ลุ้นระทึกกันเหลือเกิน ทำไมผมไม่รู้สึกแบบนี้มั่งฟระ
" สรรหาจะเล่นกันเนอะ " มินฮยอกหันมาบ่นกับผม เห้ออ มีเพื่อนร่วมขบวนการแล้วสิเรา
-----------------------------------------
กาแต่งเรื่องให้ดำเนินต่อไปว่ายากแล้ว
แต่การเขียนเนื้อเรื่องให้โดนใจคนอ่านมันยากกว่า
จะพยายามเขียนให้ออกมาดีกว่าคะ ขอบคุณที่อ่านกันนะ ^^
ความคิดเห็น