คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่1 โรคจิต ซาดิส
ตอนที่ 1
ฮวัง ทิฟฟานี่ นางแบบที่ดังที่สุดในขณะนี้ หน้าตาน่ารักนิสัยดีรักเด็ก พี่ชายเป็นนายแบบพ่อแม่เป็นเจ้าของธุรกิจยักษ์ใหญ่ เรียกได้ว่าชีวิตของเธอนั้นเพียบพร้อมไปหมดทุกอย่าง แต่กลับต้องเปลี่ยนผู้จัดการส่วนตัวหลายครั้งจนเริ่มมีข่าวว่านิสัยจริงๆแล้วไม่ได้เป็นอย่างที่ใครเห็น ทางบริษัทจึงต้องออกมาแก้ใขอย่างจริงจังโดยการรับสมัครคนที่มีความอดทนมากพอที่จะอยู่กับเธอได้โดยให้ค่าจ้างเดือนละมากพอที่จะรวยได้ในปีเดียว
“ยังไม่เสร็จอีกเหรอคะ? ฟานี่เบื่อจะแย่อยู่แล้ว”
“ยังครับ มีเหลืออีกประมาณ50คน”
เมื่อได้ยินแบบนั้นความอดทนที่มีอยู่ก็ขาดลง เธอสุ่มๆเลือกใบสมัครของคนที่อยากจะมาทำงานกับเธอมาใบหนึ่งแล้ววางตรงหน้าทีมงานโดยไม่แม้แต่จะดูรูปคนที่สมัครมาแม้แต่น้อย
“ฟานี่เลือกคนนี้แหละค่ะ ขอตัวก่อน”
“อ๊ะ เดี๊ยวก่อนสิครับ คุณทิฟฟานี่!”
เธอไม่ได้สนใจเสียงเรียกของทีมงานหรือเสียงนินทาที่ดังไล่หลังมา ทิฟฟานี่เดินเข้ามายืนในลิฟแล้วกดลงไปชั้นล่างเธอไม่ได้สังเกตุเห็นคนอีกคนที่อยู่ในลิฟเลยแม้แต่น้อย เมื่อเสียงติ๊งดังบอกว่าถึงชั้นล่างแล้วเธอก็เดินไปยังลานจอดรถแต่พอจะไขกุญแจเปิดรถ กลับมีมือข้างหนึ่งมากุมไหล่เธอไว้พร้อมกับเสียงหอบแฮ่กๆที่ฟังยังไงก็เหมือนเสียงหอบของพวกโรคจิต ไม่รอช้าเธอหันไปฟาดกระเป๋าใส่อีกคนทันที
“ช่วยด้วยค่า ตรงนี่มีคนโรคจิต!!”
“โอ้ย เดี๊ยว ฉันไม่ใช่คนโรคจิตนะ!”
“ไม่เชื่อย่ะ!”
“โอ๊ย เจ็บ!”
ดูเหมือนโชคจะเข้าข้างเธอเพราะท่าทางหัวอีกคนจะโดนหนังสือเล่มใหญ่ที่อยู่ในกระเป๋าเข้าพอดีจนต้องนั่งลงไปกุมหัวอยู่กับพื้น ดูเหมือนจะเจ็บน่าดูเพราะน้ำตาไหลอาบหน้าเลย จังหวะที่อีกคนเงยหน้ามาสบตากับเธอ เธอรู้สึกว่าหัวใจมันเต้นแรงซะจนทะลุออกมาในท้องก็วูบวาบแถมยังหน้าแดงซะอีก ฮวัง ทิฟฟานี่ไม่ใช่เด็กน้อยอ่อนต่อโลกที่ไม่รู้ว่าอาการแบบนี้คืออะไรแต่มันต้องไม่ใช่แบบนี้สิ เธอหมายถึงคนตรงหน้าเป็นผู้หญิงแถมยังเป็นโรคจิตถึงจะสวยก็เถอะ
“ช ใช่ ไม่ใช่แน่ๆ ไม่ๆ”
“เอ่อ คือว่า-”
ยังไม่ทันที่อีกคนจะพูดจบทิฟฟานี่ก็ฟาดกระเป๋าใส่ไปอีกทีจนคนตรงหน้าล้มไปนอนกับพื้น ก่อนจะตะโกนใส่ว่า
“ไม่มีทางแน่ ยัยโรคจิต!!”
แล้วก็ขึ้นรถขับออกไปโดยไม่สนใจคนที่นอนทำหน้างงๆบวกเจ็บๆอยู่บนพื้นสักนิด เพราะยังไงถึงเธอขับรถออกมาไกลแค่ไหนแต่ในหัวก็มีหน้าสวยๆที่กำลังร้องไห้ของยัยโรคจิตลอยไปลอยมาอยู่ดี แถมไอ้โรคเก่าก็เริ่มมีอาการอีกต่างหาก ทั้งๆที่เมื่อก่อนเป็นแค่กับยัยนั่นคนเดียวแท้ๆ
“ไม่ๆๆๆ ไม่เอาๆๆๆ ฉันไม่อยากชอบคนโรคจิต ม่ายยย!”
เพราะเอาแต่พึมพำซ้ำไปซ้ำมาเหมือนสะกดจิตตัวเอง ทำให้รถเธอขับผิดเลนจนเกือบโดนรถบรรทุกชน คนผิดคือยัยโรคจิตนั่น หนอยย
“ขออย่าได้เจอกันอีกเลยยยย”
วันรุ่งขึ้น
“โกหก ใช่มั้ยเนี่ย”
“เอ๋”
“ยัยโรคจิต!”
“ยัยคนซาดิส!”
“ตั้งแต่วันนี้ไปคนคนนี้คือผู้จัดการส่วนตัวของเธอนะทิฟฟานี่”
ประธานบริษัทบอกแบบนั้นด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม คงเพราะปลดภาระเรื่องหาผู้จัดการให้นางแบบ
ตัวปัญหาได้แล้ว โดยไม่รู้สึกถึงบรรยากาศและคำพูดระหว่างผู้จัดการคนใหม่กับนางแบบในสังกัดตัวเองเลยแม้แต่น้อย
ความคิดเห็น