คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : you 1
"อืม แล้วท่านมีเรื่องอะไรนะ" ยูถามด้วยความสงสัยเล็กน้อย เพราะร้อยวันพันปีไม่เคยเรียกพบพวกเค้าที่เป็นเด็กฝึกหัดซักที
"ก็...... ท่านบอกว่า พวกเราจะได้เดบิวต์เร็วๆนี้ ท่านว่า จะทำให้พวกเราดังไปทั่วประเทศ ทั่วโลกและทั่วจักรวาลเลย" ชานยอล เพ้อตามประสา
"คิๆๆ ดีจังเลยเน้อ เฮ้ออ ฉันคงอีกนานเลย" ยูหน้าสลดลงเล็กน้อย
"เธอก็พยายามเข้านะ ฉันว่าคงอีกไม่นานหรอก เราจะได้ยืนบนเวทีพร้อมกัน ร้องเพลงพร้อมกัน เต้นไปพร้อมกัน สนุกไปพร้อมกัน ฉันว่าคงมีความสุขน่าดูเลยเน้อ" ชานยอลยิ้มอย่างมีความสุขเมื่อเขานึกภาพตาม
"จ้ะ หวังว่าอ่ะนะ" ยูหันหน้าหนีเพราะหล่อนรู้ดีว่า อีกไม่นาน จะได้กลับประเทศไทย เพื่อไปเรียนต่อ หล่อนไม่มีสิทธิ์ที่จะเป็นเด็กฝึกหัดอีกต่อไปเพราะท่านประธานก็เรียกหล่อนไปพบเหมือนกัน แต่ไม่ได้แจ้งข่าวกับหล่อน ท่านบอกว่า ทางบริษัท ไม่อยากปั้นเด็กต่างประเทศ เพราะเหตุผลทางการเมือง และท่านได้จ่ายค่าเสียเวลาให้หลายล้านบาทไทย ทั้งจองเที่ยวบินกลับพร้อม จนหล่อนใจหาย
"ชานยอล ได้เวลาซ้อมแล้ว" หนึ่งในครูสอนเต้นเดินมาเรียกชานยอลเพื่อไปซ้อมต่อ
"คร้าบบบบ ไปละนะ" ชานยอลยิ้มจนตาปิด
"อืม ลาก่อนนะ บายๆ" หวังว่านายจะได้เจอเราอีกนะชานยอล เพราะฉันจะเจอนายในทีวี อินเตอร์ เยอะแยะเลยวิธีที่จะเจอนาย แต่ถ้านายอยากเจอฉัน คงแล้วแต่โชคชะตาฟ้าลิขิต ว่าท่านอยากให้เจอหรือป่าว และหวังว่านายจะมีความสุขอย่างที่นายหวังนะ ปาร์ค ชานยอล ยูได้แต่พูดคำเหล่านั้นในใจ ลาก่อน ปาร์ค ชานยอล
2 ปีต่อมา
"ยู เร็วๆหน่อย อาเทามารอนานแล้วนะ แล้วนี้แม่บอกกี่ครั้งแล้วว่าให้เช่าหอใกล้ๆ มหาลัยจะได้ไปเรียนสะดวก ไม่ต้องลำบากอาเทา" เสียงที่ฟังกี่ทีกี่ทีก้รู้สึกอบอุ่นดังแว่วมาจากชั้นล่าง
"บ่นอะไรแม่ เหมือนหมีกินต่อเลย" ยูเดินลงจากบันไดพร้อมก่อนบุคคลที่ให้กำเนิดจากด้านหลัง
"หมีกินผึ้งจ้ะ คุณลูก ไปได้แล้ว อาเทารอนานละ อาเทานี้ก็ดื้อจริงๆ บอกให้มารอข้างในก็ไม่ บอกอยากเล่นกับไอ้ผักกาดข้างนอก" แม่บ่นเรื่องที่เทาซึ่งเป็นเพื่อนข้างบ้านเล่นกับหมาพันธุ์บลูด๊อกของเค้า
"ไปละนะแม่ ฟอดดด" หอมแก้มฟอดใหญ่ก่อนวิ่งออกไป
"อย่าลืมกินข้าวนะ ลูกกกก" เสียงแม่แว่วตามหลังมา
ความคิดเห็น