[Fic Kagerou daze] Black Snake

ลำดับตอนที่ #2 : 《CH.1》100%

《CH.1》



★You and beuatieful world★

 “กลับมาแล้วครับ มารี”

 เสียงของเซโตะดังขึ้นที่หน้าประตูทำให้ฉันหันไปมองก่อนจะเดินเข้าไปหาเหมือนทุกครั้ง

 “ยินดีต้อนรับกลับจ้ะ” 

 เขายิ้มรับแล้วเอามือมายีผมฟูของฉันเบาๆ รู้สึกดีจัง…

 “มารีหิวรึยังครับ”

 “ก็..นิดหน่อยน่ะ” ฉันตอบไปตามความจริง เพราะมื้อเที่ยงวันนี้มีแค่อาหารที่คิโดะทำเผื่อไว้ให้ตั้งแต่ตอนเช้า

 แน่นอนล่ะ ก็ฉันทำอาหารไม่เป็นเลยนี่นา พอฉันทำอาหารทีไรห้องครัวเป็นต้องพังทุกที (ครั้งล่าสุดฉันทำหม้อหุงข้าวระเบิด คิโดะโวยวายใหญ่เลย)

  “งั้นเราไปทำอาหารเย็นด้วยกันไหม”

  “อ...เอ๋ ให้ฉันช่วยได้เหรอ” นั่นเป็นประโยคแรกที่อนุญาติให้ฉัน ‘เข้าครัว’ ได้ในรอบหนึ่งเดือนหลังจากที่คิโดะประกาศชัดเจนว่าห้องครัวเป็นเขตหวงห้ามและห้ามให้ฉันเหยียบย่างเข้าไปโดยเด็ดขาด

 ยกเว้นตอนชงชากับตอนไปเปิดตู้เย็นเท่านั้น...ชีวิตสาวน้อยช่างน่าเวทนาอะไรเช่นนี้

 “ได้แน่นอนเลยครับ” รอยยิ้มและคำพูดนั้นทำให้ฉันแทบจะร้องไห้ด้วยความปลื้มปิติราวกับมีใครมาทำปาร์ตี้เซอร์ไพร์ให้ อ๊ะ...ไม่ได้ๆฉันต้องเก็บอาการไว้สิ

 

.

.

.

 

 หลังจากที่จัดการกับมื้อเย็นเสร็จ เซโตะก็ทำความสะอาดโต๊ะอาหารจานทั้งหมดไปล้างและบอกให้ฉันนั่งคอยอยู่ที่ห้องนั่งเล่น ไม่ใช่ว่าฉันไม่อยากจะช่วยเขานะ

 ในตอนแรกพอฉันอาสาเขาว่าจะช่วยและจากนั้นเขาก็ปฏิเสธพร้อมกับให้เหตุผลว่ากลัวฉันจะไปสะดุดอะไรบางอย่างในห้องครัวเข้า

 อันที่จริงในตอนแรกถึงจะบอกให้ช่วยทำอาหารก็เถอะสุดท้ายก็กลายเป็นว่าฉันก็ได้แค่ ‘เข้าไป’ ดูเซโตะทำอาหารเฉยๆ...ฉันควรดีใจไหมที่ได้เข้าห้องครัว

.

.

.

 

 ในขณะที่ฉันกำลังกดรีโมตทีวีเลื่อนช่องไปเรื่อยๆนั้น เซโตะก็ออกจากห้องครัวและทิ้งตัวลงนั่งข้างๆฉัน

  “มารีครับ จะไปอาบน้ำก่อนเลยไหมครับ”

  “ไม่เอา เซโตะอาบน้ำก่อนสิ” ฉันพูดอย่างเอาแต่ใจในขณะที่สายตาจับจ้องอยู่กับรายการทีวีตรงหน้า

  “อย่าดื้อสิครับ ตอนนี้ก็ดึกแล้ว เดี๋ยวจะไม่สบายเอาได้นะครับ” เซโตะพูดด้วยน้ำเสียงดุเล็กน้อย

 ทั้งๆที่ใครอาบก่อนก็มีค่าเท่ากันแท้ๆ ยังไงก็ได้อาบน้ำเหมือนกันไม่ใช่รึไง

  “อาบน้ำด้วยกันไหม”

  “ห...ห๊ะ เมื่อกี้ มารีพูดว่าอะไรนะครับ”

  “อาบน้ำด้วยกันนะ”

  "อ...เอ่อ มารีรู้ไหมครับว่านั่นหมายถึงอะไร"

  "ก็ยังไงก็ต้องอาบน้ำเหมือนกันอยู่แล้วทำไมไม่อาบพร้อมกันล่ะ จะได้ไม่เสียเวลาไง"

   “...” เซโตะอึ้งไปสักพัก

  “ไม่ได้เหรอ”

  “ได้ครั--- เอ้ย! ม...ไม่ได้นะครับ!” ฉันจ้องมองเซโตะด้วยความสงสัยและสังเกตว่าตอนนี้ใบหน้าของเขาเริ่มแดงขึ้นเรื่อยๆ...มีอะไรแปลกงั้นหรอ

  "ทำไมล่ะ" ฉันเอียงคอเล็กน้อยด้วยความสงสัยในขณะที่หูและใบหน้าของเขาแดงขึ้นเรื่อยๆ เขาไม่สบายหรือเปล่านะ

  "ค...คือ ผ...ผมมีบางอย่างต้องทำ ม...มารีไปอาบก่อนเลยเถอะครับ" เขาเบือนหน้าหนีก่อนจะเอามือป้องปากเหมือนจะพยายามเก็บอะไรเอาไว้

  “?”

  “ข...ขอตัวก่อนนะครับ” เขาลุกขึ้นยืนตัวตรงและวิ่ง  หนีออกไปจากห้องทันทีแล้วปล่อยให้ฉันนั่งงงกับปฏิกิริยาของเขา

  “เซโตะไม่สบายสินะ”

 

  ทางด้านเซโตะที่ลี้ภัยมาหลบพักหายใจอยู่ที่ห้องเก็บของเล็กๆถัดจากห้องครัวและห้องนั่งเล่นไปเล็กน้อย

  “มารีที่แสนบริสุทธิ์ของผม...”

 ผมพูดกับตัวเองก่อนจะกุมหัวอย่างหนักใจ มารีมักจะถามหรือพูดอะไรแปลกๆกับผมเสมอ ด้วยความที่เธอค่อนข้างใสซื่อและไว้ใจผมมากพอสมควรเลยมักจะมีคำพูดแปลกๆชวนให้ผมคิดมากได้ตลอด

  “...” อยู่ๆก็รู้สึกร้อนขึ้นมาที่ใบหน้า...ใช่ ทุกคนมักจะคิดว่าผมเป็นพ่อเทพบุตรจุติลงมาเกิดแต่ความจริงผมก็คือผู้ชายธรรมดาๆคนนึงที่พยายามจะปั้นหน้าเป็นมิตร ผมก็มีความรู้สึกแบบผู้ชายทั่วๆไปเหมือนกันนะครับ!!! ถ้ามารียังทำแบบนี้ต่อไป วันดีคืนดีเกิดผมบ้าจี้ทำตามเธอหรือเผลอจับเธอกดนี่ ผมไม่บาปไปตลอดชีวิตเลยหรอครับพ่อแม่พี่น้องงงง ยังไงผมก็อยากจะรักษาเธอไว้นะครับเพราะในสายตาผม(สมอง)เธอยังเด็กเกินไปสำหรับเรื่องพวกนี้จริงๆ ผมยอมรับไม่ได้ถ้าผมจะแตะต้องเธอมากกว่านี้ ไม่ว่าเธอจะเต็มใจหรือไม่ก็ตาม

 

.

.

.

 

 เวลาผ่านไปประมาณ 2 ชั่วโมง ดูเหมือนว่าคิโดะกับคาโนะจะกลับมาและมารีพึ่งจะเดินลงมาจากห้องในชุดนอนน่ารักๆของเธอ...กลิ่นหอมเหมือนเดิม อ...เอ่อ กรุณาอย่าเข้าใจผิด! ผมไม่ใช่พวกโรคจิตชอบดมกลิ่นของคนอื่นไปเรื่อยนะ

  “กลับมาแล้วหรอ” มารีพูดขึ้นขณะที่คิโดะกับคาโนะกำลังทิ้งตัวลงบนโซฟา

  “อื้อ กลับมาแล้วล่ะ”คิโดะตอบก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆ

  “วันนี้ เป็นยังไงบ้าง”

  “ก...ก็ดี โอเคดี ทุกอย่างเรียบร้อยดีไม่มีปัญหา”

  ผมเดินไปนั่งโซฟาตัวเล็กและสังเกตเห็นว่าคาโนะกำลังหัวเราะคิกคักกับอาการพูดตะกุกตะกักของคิโดะ ผมเดาว่าสองคนนี้ต้องไม่ได้ไป'ทำธุระ'มาแน่ๆ

  “นี่ มารี ฉันจะบอกความจริงให้นะ...”

  “เงียบน่า ไอ้บ้าคาโนะ” ตอนนี้หน้าคิโดะเริ่มมีสีชมพูอ่อนๆขึ้นมาเล็กน้อย

  “อันที่จริงวันนี้ฉันกับหัวหน้าไปเดทกันม---- แอ๊กกก”

 ก่อนจะได้พูดจบคาโนะก็ปลิวไปติดผนังเรียบร้อยและไม่ใช่ฝีมือใครที่ไหน บาทาของคุณหัวหน้าที่กำลังหน้าแดงแบบสุดๆอยู่นั่นเอง แถมยังตามไปกระทืบซ้ำอีกต่างหาก...ความสัมพันธ์ของสองคนนี้คงเพิ่มขึ้นอีกแล้วสินะ

  “เดท?”

  “มารี ไม่เข้าใจหรอครับ”

 ผมถามไปทั้งๆที่รู้อยู่แล้ว เธอคงไม่ค่อยเข้าใจและคงคิดว่าการเดทคือการเที่ยวกันตามธรรมดาเท่านั้น ซึ่งผมก็มั่นใจว่าเธอต้องยอมไปกับผมบ้างแน่ๆถ้าผมโน้มน้าวเธออีกสักหน่อย...ผมแค่อยากสอนให้เธอเข้าใจน่ะ ไม่ได้หวังอะไรเลยจริงๆนะครับ

  “เดท...มันมีอะไรน่าแปลกตรงไหนหรอ” 

  “ก็ การเดทคือการที่คนสองคนที่สนิทกันมากๆเขาจะไปเที่ยวด้วยกัน ใช้เวลาอยู่ด้วยกันทั้งวันไงครับ” แจกยิ้มหล่อๆไปทีนึงเพื่อความแนบเนียน

  “ถ้างั้นฉันกับเซโตะก็ไปเดทด้วยกันได้สินะ”

  “ใช่ครับ แล้วมารีอยากลองไปเดทกับผมไหมครั---” ผมรีบรูดซิบปากทันทีที่รู้สึกถึงสายตาของคิโดะที่บอกเป็นนัยๆว่า ‘ถ้าเอ็งล่อมารีไปล่ะก็ เอ็งตายแน่’

  "?”

  “ช...ช่างมันเถอะครับ ลืมเรื่องเมื่อกี้แล้วไปเข้านอนดีกว่านะครับ”

  “???”

  “เดี๋ยวผมเดินไปส่งนะครับ” ผมหน้าซีดยิ้มเจื่อนๆและพยายามจะไม่พูดถึงเรื่องนั้นต่ออีกเมื่อสัมผัสถึงพลังงานที่รุนแรงขึ้นเรื่อยๆ แต่แค่ไปส่งที่หน้าห้องคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง...คิดว่านะ

 

.

.

.

 

  “ท...ทำไมกันทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ ทำไมร่างของฉันถึง...” ดวงตาสีฟ้าจับจ้องมองร่างกายของตัวเอง ร่างที่ควรจะหายไปแล้ว...

  “ฉ...ฉันจะทำยังไงดี” คำถามที่ไร้ผู้ฟังและไร้ซึ่งคำตอบ ตาคู่สวยกรอกไปมาด้วยความหวาดกลัว

 เธอต้องไปหา’เขา’คนนั้น คนที่เธอมั่นใจว่าน่าจะสามารถช่วยเหลืออะไรเธอได้บ้างในสถานการณ์เลวร้ายแบบนี้...ภาพเหตุการณ์เดิมๆยังคงวนเวียนอยู่ในความทรงจำราวกับภาพแผ่นฟิล์มที่ฉายวนซ้ำๆไม่ยอมหยุด...

  “ช่วยฉันที...นายท่าน” เสียงดังก้องสะท้อนตามด้วยเสียงสะอื้นเบาๆก่อนที่ภาพเบื้องหน้าจะถูกทาทับด้วยสีดำ...

 

.

 

.

 

.

 

  

  "พวกแกน่ะ เปิดประตูหน่อยสิเว้ยยยย"

  เสียงตะโกนโหวกเหวกในตอนเช้ามืดทำให้สมาชิกในบ้านทุกคนโผล่หน้าออกมาจากประตูห้องตัวเองด้วยใบหน้าที่สะลึมสะลือ

  "หาววว นั่นเสียงชินทาโร่รึเปล่าน่ะ มีธุระอะไรแต่เช้าเชียว" คาโนะพูดพลางหาวหวอดขณะที่กำลังมองไปที่ประตูที่ยังมีเสียงเคาะที่โคตรจะรุนแรงดังมาเป็นระยะๆทำให้คุณหัวหน้ามองอย่างหวั่นๆว่าประตูโง่ๆที่ใกล้พังนั่นจะหลุดออกมา

  "งั้นผมไปเปิดให้ละกัน" เซโตะรับอาสาเมื่อไม่มีท่าทีว่าใครจะไปเปิด

 

  "มาแล้---- เห้ย"

  "แอ๊กกก"

  เมื่อเปิดประตูมาอยู่ๆชินทาโร่ก็พุ่งเข้ามาโหม่งพื้นหน้าบ้าน ดูท่าว่าเมื่อกี้เขาจะพยายามพังประตูเข้ามาแต่จังหวะมันพอดีกับตอนที่ประตูเปิดเลยลงไปจูบพื้นอย่างที่เห็น

  มันจะรีบอะไรนักหนาวะ

  คิโดะเมื่อเห็นสภาพที่น่าสมเพศของแขกถึงกับส่ายหน้า

  "เซโตะ ช่วยลากหมอนั่นเข้าบ้านด้วยนะ" เธอพูดก่อนจะปิดประตูห้องแล้วเข้าไปนอนต่อ

  ส่วนคาโนะที่พึ่งเดินมาถึงศพบักชินก็นั่งลงสำรวจราวกับจะชันสูตรศพ

  คุณมึงไปเอามีดมาผ่าท้องดูเลยละครับ

  เซโตะเหล่มองและทำได้แค่คิดเพราะคาแรคเตอร์พ่อเทพบุตรอย่างเขาจะให้พูดคำแบบนั้นมันก็ดูไม่ดี และเมื่อเขาหันไปมองเห็นว่าประตูห้องของมารีปิดอยู่เลยตัดสินใจเดินไปตบหัวคุณเพื่อนสุดที่รักข้อหายุ่งกับคุณแขกผู้ทรงเกียรติมากเกินไป คนโดนตบหัวพอโดนปุ๊บก็เหมือนว่าแรงกระแทกทำให้รอยหยักในสมองเพิ่มขึ้นมาประมาณ0.25มิลเลยรู้สึกว่า 'เอ็งควรหยุดเดี๋ยวนี้' จึงผละออกจากผู้ทรงเกียรติที่นอนคว่ำเพราะการชันสูตรโดยไม่สนใจว่าจะหายใจไม่ออก

  แต่ก่อนที่ทั้งคู่จะเดินจากไปจู่ๆก็ได้ยินเสียงจากมือถือที่อยู่ตรงมือขวาของศพ(?)ดังขึ้น และแน่นอนว่าด้วยความมีมารยาทของคาโนะนั้นทำให้เขาไม่ลังเลที่จะเข้าไปหยิบมันออก แต่ก็เอาออกยากซะเหลือเกินเพราะมือมันดันกำไว้โคตรแน่นราวกับว่า 'ถึงตัวจะตายแต่ขอโทรศัพอย่าเป็นอะไร'

  แต่ใช้เวลาไม่นานก็ดึงออกมาได้และนั่นก็ทำให้เขาได้พบกับสาวน้อยที่คุ้นเคย

  "เห้ย เอเนะ...เกิดอะไรขึ้นเนี่ย" เสียงนั้นทำให้เซโตะที่กำลังจะกลับเข้าไปนอนถึงกลับหันมามอง

  "เกิดอะไรขึ้นเนี่ย" เซโตะพูดด้วยความงุนงงแล้วเดินเข้ามาดูใกล้ๆโดยไม่ได้สังเกตุเห็นสายตาของคาโฯะที่บอกว่า 'เอ็งจะพูดตามทำหอกอะไร'

  "แล้วฉันจะรู้ไหมละคะ ที่นายท่านมาก็เพราะจะมาถามเรื่องนี้แหละ" เธอพูดขณะที่พยายามจะชี้ไปทางศพที่นอนแพลงกิ้งอยู่มุมห้อง

  "อยู่ๆตื่นมาฉันก็เห็นตัวเองกลายเป็นนี้แล้วอยู่ในคอมของนายท่าน และที่แย่ที่สุดคือต้องเห็นนายท่านใส่แต่กางเกงในนอนแอ้งแม้ง อุบาทสุดๆเลยค่ะ"

  "ขอบคุณครับ ข้อมูลโคตรมีประโยชน์เลยครับ" เซโตะหน้าหน่ายๆ

  "เอาเป็นว่ารอชินทาโร่ตื่นก่อนค่อยว่ากันอีกทีนะครับ เดี๋ยวผมขอไปปลุกคนอื่นก่อน"

  "ค่ะ"

  ว่าแล้วเซโตะก็เดินไปเคาะประตูห้องคิโดะแล้วเล่าให้ฟังว่าเกิดอะไรขึ้น คิโดะเมื่อฟังจบก็ทำหน้าเครียดเล็กน้อยก่อนจะขอตัวไปอาบน้ำและบอกว่าจะออกไป จากนั้นเซโตะเดินไปเคาะประตูห้องของมารี พอเขาเห็นใบหน้าขาวๆนั้นทำหน้าตาสะลึมสะลือเขาแทบจะอยากพุ่งไปอุ้มโยนลงบนเตียงแล้วจัดการซะเลย แต่ก็ได้แค่คิด...เพราะถ้าเขาทำจริงๆคิโดะคงจับเขามัดแล้วโยนไว้กลางถนนให้รถชนไม่ก็ทำอะไรบางอย่างให้เขาไม่สามารถจะสืบพันธุ์ได้
  แค่คิดก็หนาวไข่แล้วครับ

  

  ปึกๆๆ

  "ใครอีกเนี่ย" คาโนะพูดจบแล้วเดินไปที่ประตูแต่ก่อนที่เขาจะเอื้อมมือไปถึงลูกบิด ประตูที่จะพังแหล่ไม่พังแหล่ก็หล่นลงมาทับตัวเขาเข้าเต็มๆ

  

  "นี่มันเรื่องอะไรกันวะเนี่ยยย"

  เสียงของผู้ชายผมดำที่ทำหน้าตาเหมือนโกรธแค้นใครมาสามชาติตะโกนดังลั่นในขณะที่มือข้างนึงของเขากำลังลากคอเสื้อของอีกคนที่หน้าเหมือนกันแต่ต่างกันที่อีกคนมีผมสีขาวและ กำลังทำหน้าเหมือนจะหลับอยู่

  มาถามพวกกกูแล้วพวกกูจะรู้ไหมครับบบบ
 

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆
30/11/57
《up30%》

21/12/57
《up60%》
ได้เวลาทุบไหดองค่าาา~
เนื่องจากว่าเราไม่มีเซนซ์ในการตั้งชื่อตอนเลยขอไม่ใส่ชื่อตอนดีกว่า ;w;
หรือใครสนใจจะเสนอชื่อตอนมาก็เม้นไว้ได้นะคะ
ปล. พบคำผิดแจ้งเราได้นะคะ เราจะได้แก้
ปล.2 เราแต่งไม่ค่อยเก่งต้องขออภัยด้วยค่ะ TT

 
28/03/58
《up60%》

คืนชีพแล้วค่ะะะะ