คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1 ยัยจอมหยิ่ง
ตอนที่ 1 ยัยจอมหยิ่ง
“ฮ่าๆๆ นี่มีคนพูดอย่านี้กับเธอเลยเหรอ ฮิเมะจัง”
“ไอจัง อย่าตอกย้ำฉันสิ แค่นี้ฉันเศร้าจะแย่อยู่แล้วนะ”
“เอาน่าๆ ไม่เป็นไรหรอก ไม่ต้องเครียดนะ” ไอกะปลอบ
“ขอบใจนะ ไอจัง”
ตอนกลางวัน
“นี่พวกเรา ราชินีจอมหยิ่งมาแล้ว”
“ไหนๆ โอ้โห น่ารักจัง แต่เสียดายหยิ่งไปหน่อย” หนุ่มรุ่นน้องคนหนึ่งพูด
อีด้านหนึ่ง
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด รุ่นพี่โชมา” เสียงนักเรียนหญิงคนหนึ่งพูด
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด รุ่นพี่โคตะด้วย”
“โอ้โห หล่อจัง ถ้าใครได้เป็นแฟนนี่ โชคดีมากเลยนะ”
“ใช่ๆ ฉันอยากเป็นผู้หญิงคนนั้นจัง”
“นี่ โช เสียงกรี๊ดของผู้หญิงที่คลั่งใคล้นายนี่เยอะจังนะ” โคตะ เพื่อนของโชพูดขึ้นอย่างอิจฉา
“หึ นายก็ไม่ได้ด้อยกว่าฉันเลยนี่นา จริงมั๊ยล่ะ”
“แต่เสียงกรี๊ดของนายเยอะกว่าอ่ะ”
โคตะพูดจบก็เดินนำโชไปที่โต๊ะประจำ
“นี่ โช นายว่าในโรงเรียนนี้ใครเพอร์เฟ็คสุดวะ”
“ไม่รู้สิ ฉันว่ามันก็ระดับเดียวกันว่ะ”
“อืม... นั่นสินะ แต่ฉันว่ายัยราชินีจอมหยิ่ง นั่นน่ะเพอร์เฟ็คสุดว่ะ” โคตะพูดจบโชก็สำลักน้ำทันที
“โคตะ นี่แกพูดจริงหรอ” โชพูดพร้อมกับหน้าแดงขึ้นนิดๆ แต่โคตะไม่ได้สังเกตุ
“เออ ฉันพูดจริง รึแกว่าไม่จริงล่ะ” โคตะย้อนถาม
“มันก็ถูกของนาย”
ด้านฮิเมะ
“ฮิเมะจางงงงงงงงงง รอนานมั๊ย” ไอกะถาม
“ไม่หรอกไอจัง ฉันเพิ่งมาเมื่อกี้นี่เอง”
“เฮ้อ!! ฉันนึกว่าฉันทำให้ฮิเมะจังรอซะแล้ว”
“ไม่หรอก อย่าคิดมากน่ะ ป่ะไปกินข้าวกัน”
“หึ ยัยจอมหยิ่ง” มินะพูดจบก็แกล้งยื่นขาไปขัดขาฮิเมะทันที
“ว้าย!!!”
ตึง
“นี่!!! ใครขัดขาเพื่อนฉันน่ะ” ไอกะพูดขึ้นอย่างโมโห
“อุ้ย ขอโทษค่ะ คือว่า ขามันพาไป” มินาโกะพูดอย่างล้อเลียน
“นี่เกิดอะไรขึ้นน่ะ” โชถาม
“ไม่มีอะไรหรอก ไปกันเถอะไอจัง” ฮิเมะพูดจบก็เดินหนีไป แต่เดินไปได้ไม่ไกลก็ล้มลง เพราะเจ็บขา
“มา ฉันพาไปห้องพยาบาล” โชพูดจบก็อุ้มฮิเมะขึ้น พาไปห้องพยาบาลทันที
“นี่ ไม่ต้องหรอกฉันไปเองได้”
“อย่าพูดมากน่า ขาเจ็บอยู่ไม่ใช่หรอ”
“แต่ฉันเดินไปเองได้น่า”
“ฮิเมะจัง อย่าไปเถียงโชคุงเลย ปล่อยให้เขาพาไปเถอะจ้ะ” ไอกะกระซิบบอก
“อือ ก็ได้” ฮิเมะบอก
ห้องพยาบาล
“เอาล่ะ เสร็จแล้ว จะนอนพักก่อนมั๊ยจะ ฮิเมะจัง?” อาจารย์ห้องพยาบาลถาม
“ค่ะ หนูนอนก่อนก็ได้ มิกะจัง”
“มิกะจัง งั้นหนูขอเฝ้าฮิเมะจังนะ”
“จ้ะ งั้นหนูเฝ้าฮิเมะจังก่อนนะ ครูจะไปทานข้าวซักหน่อยน่ะ ฝากด้วยนะ” อาจารย์ห้องพยาบาลพูดจบก็ลุกไป
“ค่ะ”
“งั้นฉันไปก่อนนะ ยัยจอมหยิ่ง” โชพูดจบก็เดินหนีไป
เย้..................... ในที่สุด ตอนที่ 1 ก็สำเร็จ แต่จะมีคนอ่านมะวะเนี่ย กลัวววววว
ความคิดเห็น