Crisis Love Magic World [CLMW] วิกฤตรักโลกเวทมนตร์

ลำดับตอนที่ #2 : CLMW :: สุสาน

สุสาน

...


ฉันเดินเข้าไปในสุสานที่ฉันมาแทบจะทุกอาทิตย์ สุสานที่ฉันเกลียด...แต่คนที่ฉันรักหลายคนอยู่ที่นี่ และอยู่ที่นี่เพราะฉัน ถ้าฉันไม่เป็นต้นเหตุทุกคนก็จะไม่ตาย...

ทุกคนจะไม่ตายเลย...แม้แต่คนเดียว


ฉันคิดถึงพวกเค้า...


ฉันวางช่อดอกไม้ที่ซื้อมา มันคือดอกไม้ไลอา ดอกไม้แห่งการไว้ทุกข์ในโลกเวทมนต์แห่งนี้ ฉันวางมันลงตรงหน้าแผ่นหินทรงสี่เหลี่ยที่สลักชื่อของเพื่อนคนสำคัญของฉัน

อเล็กซ์
...
อลิซ
...
ออเรนจ์
...


'หนีไปซะ! เดี๋ยวพวกเราจัดการเอง!!'

'ไม่เอา! เราจะอยู่ด้วยกัน!'

'ไวท์! ไปสิ! ไม่ต้องห่วงพวกเราหรอกน่า!'

'เราบอกเราจะไม่ไปไหนทั้งนั้นไง!'

'เราบอกให้เธอไปเดี๋ยวนี้ไง!!'

'ไปซะ!!!'

ถ้าหากเราเก่งกว่านี้ ถ้าหากเราเข้มแข็งกว่านี้ ถ้าเรากล้ามากกว่านี้ 
ทุกคนก็จะไม่ต้องมาตายไปแบบนี้...

หลังจากที่ฉันกลับจากงานศพของเพื่อนของฉัน ฉันก็ตัดสินใจเข้าเรียนที่โรงเรียนเวทมนต์ระดับสูงทันที 
จนตอนนี้
ฉันอยู่ในระดับหัวกะทิ เก่ง กล้าที่จะตาย...
แต่...
มันไมมีมนต์บทไหนเลยที่สามารถย้อนเวลาหรือชุบชีวิตคนที่ตายไปได้ มันไม่มีอะไรแบบนั้น
ที่ฉันทำได้ก็คงมีแค่...มาหาพวกเขาที่นี่เท่านั้นเอง


ฉันทำอะไรไม่ได้เลย...


ไร้ค่า...





ฉันนั่งชันเข่าอยู่ตรงหน้าแผ่นหินนั้น มองรายชื่อบนแผ่นหินโดยไร้ความรู้สึกใดๆ

'มาเล่นกันเถอะน่า...'

'จะเล่นอะไรกันงั้นหรอ'

'วิ่งไล่จับเอามั้ยยย อยากวิ่งจังเลยย'

'เอางั้นหรอ เอาวิ่งไล่จับก็ได้'

.......


'ไวท์ไม่สบายงั้นหรอ...ไม่ต้องออกมาเล่นกับพวกเราก็ได้'

'ใช่ๆ นอนพักเถอะนะ'

'หายแล้วค่อยมาเล่นด้วยกันก็ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย'

'นอนเยอะๆนะไวท์'

...............


'ไวท์ ตอนเที่ยงไปกินข้าวบ้านเรานะ แม่เราทำอาหารเองเลยอ่ะวันนี้'

'พวกเราไปด้วยได้มั้ยย'

'ได้สิ แน่นอนอยู่แล้ววว'

'มีพายที่ไวท์ชอบด้วยแหละ เร็วๆๆ เดี๋ยวมันไม่อร่อยนะ'

'กินเยอะๆๆ'

....................


'ไวท์วิ่งไปนะ วิ่งไปอย่าหยุดนะ'

'แต่...'

'ไม่มีแต่อะไรทั้งนั้น!! วิ่งไป!!!'

'ไม่ต้องห่วงหรอกน่า อย่าหันมามองนะ วิ่งไปเรื่อย!!'




หลังจากนั้น...พวกเขาก็จากฉันไป...

ไม่หวนกลับมาอีกเลย



......................................................................................................................