ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1 นางฟ้าซาตาน ReWrite!!
Chapter 1 นางฟ้าซาตาน
ซอ จูฮยอน เป็นเด็กกำพร้า... ใครๆก็คิดแบบนั้น ไม่มีพ่อมีแม่คอยดูแล ที่อยู่อาศัยก็ไม่มี เป็นชีวิตน่าสมเพศที่ดูไร้ค่าในสายตาของใครหลายๆคน น่าสงสารที่ต้องเกิดมาตัวคนเดียวท่ามกลางเมืองใหญ่ที่ผู้คนเอาแต่สนใจเพียงแค่ตัวเอง ใช้ชีวิตอย่างเร่งรีบโดยไม่มีใครสนใจใคร คงเป็นเรื่องลำบากหากเด็กอายุเพียงไม่กี่สิบขวบจะสามารถเอาตัวรอดได้ท่ามกลางความสกปรกโสมมของโลกมนุษย์ โลกนี้มันไม่ยุติธรรม...และซอ จูฮยอนคงได้ตายไปแล้วจริงๆหากไม่ใช่เพราะได้ชายแก่ใจเมตตาผู้กุมอำนาจของตระกูลจองที่ว่ากันว่าร่ำรวยอันดับต้นๆของประเทศเอาไว้
นั่นคือสิ่งที่ผู้คนภายนอกได้แค่คิดและรับรู้เพียงลมปากพล่อยๆของคนงานในคฤหาสน์ แต่ความจริงมันลึกกว่านั้น...
" ซออออออ " เจ้าของชื่อชะงักเล็กน้อยขณะที่เสียงใสๆดังเข้ามาในโสตประสาทพร้อมกับแรงโถมกอดจากด้านหลังริมฝี ปากเรียวสวยประตุกยิ้มอย่างอารมณ์ดีก่อนที่มือจะวางปากกาคู่กายไว้กับโต๊ะ จะมีใครกล้าเข้ามาก่อกวนบอดี้การ์ดประจำตัวคุณหนูจองคนโตขณะกำลังคร่ำเคร่งกับการทำรายงานของมหาวิทยาลัยได้อีกหากไม่ใช่ตัวคุณหนูจองคนนั้นเสียเอง
" พี่สิก้าคะ ซอกำลังทำรายงานอยู่นะ " ซอ จูฮยอนหันไปตอบกลับพลางขยี้หัวคนอายุมากกว่าและตำแหน่งเหนือกว่าอย่างเอ็นดู..จอง เจสสิก้า ยกยิ้มน้อยๆอย่างพอใจก่อนจะคว้ากระดาษปึกหนึ่งอันเป็นเกสารประกอบการทำรายงานของบอดี้การ์ดหน้าเด็กขึ้นมาดู
" วิชาเทวะวิทยา....อืมมม เรื่องความเชื่อเกี่ยวกับซาตานงั้นหรอ แหมม ของถนัดเลยนะ " เจสสิก้าหันไปเอ่ยกับซอฮยอนพลางโบกกระดาษปึกนั้นไปมา ซอฮยอนยิ้มรับอย่างรู้ก่อนก่อนจะคว้ากระดาษปึกนั้นคืน
" ไม่หรอกค่ะ ความเชื่อมั่วๆกับความจริงที่ซอรู้มันไม่เหมือนกันนี่คะ " ซอฮยอนตอบ แน่อยู่แล้วว่าเธอต้องรู้เรื่องของพวกซาตานอะไรเทือกนั้นมากกว่าพวกมนุษย์ที่ทำได้แต่เชื่อหลายเท่า ก็เธอน่ะ.....เป็นบุตรของซาตานนี่นา เป็นซาตานของแท้ที่ว่ากันว่าเป็นเจ้าแห่งปีศาจทั้งมวล ซาตานผู้เป็นปีศาจประจำบาปแห่งโทสะ
ใช่แล้ว ความจริงที่ลึกกว่านั้น คือชายแก่ผู้เป็นถึงหัวหน้าตระกูลจองไม่ใช่คนดีอะไรนัก เขาเองก็เป็นมนุษย์มีอารมณ์มีความรู้สึกและยิ่งไปกว่านั้นคือสิ่งที่ไม่ว่ามนุษย์หน้าไหนก็มี นั่นคือความโลภ... ความต้องการอำนาจ ต้องการชื่อเสียง ต้องการเงินทองทำให้เขาตัดสินใจเรียนซาตานโดยการบูชายันทันทีที่เขาค้นพบวิธี เหยื่อก็ไม่ใช่ใครที่ไหนก็จองคนโตที่เป็นลูกแท้ๆของเขานั่นล่ะ เด็กน้อยที่ตอนนั้นอายุไม่ถึงสิบขวบถูกเลือกเป็นเหยื่อบูชายัน!!
กรอด! เจสสิก้าสังเกตุได้ถึงกรามที่ขบกันแน่นและเส้นเลือกที่ปูดโปนจากการกำหมัดของอีกคน คิ้วขมวดกันจนแทบเป็นปมอย่างไม่เข้าใจที่อยู่ๆอีกคนก็หงุดหงิดขึ้นมาเสียดื้อๆ
" ซอ เป็นอะไรรึเปล่า " มืออุ่นๆวางลงบนลำแขนเย็นเฉียบของอีกคนเบาๆ ซอฮยอนสะดุ้งน้อยๆก่อนจะส่ายหน้าเป็นเชิงบอกอีกคนว่าไม่เป็นอะไร...
" คุณหนูคะ คุณท่านเรียกให้ไปพบค่ะ " เสียงของแม่บ้านดังทะลุประตูเข้ามาเรียกคนตัวเล็ก เจสสิก้าหันไปมองซอฮยอนก่อนจะพูดเบาๆว่า ' ไปก่อนนะ ' ก่อนจะเดินออกจากห้องไป ทิ้งบอดี้การ์ดประจำตัวให้นั่งทำงานต่อไปเงียบๆเพียงคนเดียว... ซอฮยอนเมื่อได้อยู่คนเดียวดวงตาพลันเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำอย่างระงับไม่อยู่ โชคดีที่แม่บ้านมาเรียกอีกคนออกไปพอดีไม่อย่างนั้นคงโดนซักถามไม่หยุดแน่ว่าไปโกรธแค้นอะไรใครมา เบนสายตาไปมองอักขระบนกำแพงที่เป็นรูปดาวหกแฉกที่แดงสดซึ่งถูกเขียนด้วยเลือดเงียบๆ ความทรงจำพลันไหลทะลักเข้ามาราวกับสายน้ำ...
" เด็กดีของพ่อ พ่อรู้เรื่องแค่นี้ลูกทำเพื่อพ่อได้อยู่แล้วใช่ไหม...ลูกรู้รึเปล่า ถ้าหากพ่อเรียกซาตานขึ้นมาสำเร็จเราจะได้อะไรบ้าง..........ทุกอย่างเลยนะลูก!! ทุกอย่างง!!! " ดวงตาใสๆของเด็กน้อยแดงก่ำอย่างหวดกลัวขณะที่จ้องมองชายวัยกลางคนร่างใหญ่ที่กำลังยิ้มพลางหัวเราะพลางราวกับคนไร้สติ ทั้งสีหน้าทั้งแววตาและรอยยิ้ม ช่างไม่เหมือนกับพ่อของเธอที่เคยรู้จักเอาเสียเลย...
" อึก ฮืออออ " เจสสิก้า จองวัยเด็กสะอึกสะอื้นอยู่เงียบๆ เหนือความเจ็บปวกจากการถูฏมัดมือมัดเท้าคือความหวาดกลัวผู้ชายตรงหน้า แม้จะยังเด็กแต่เธอก็รู้ดีว่าภายในห้องใต้ดินแห่งนี้ทั้งเงียบทั้งมืดและเย็นยะเยือกจะมีใครมาช่วยเธอได้
" เอาละ เรามาเริ่มกันเธอนะเจสสิก้า...ลูกคงรอที่จะช่วยงานพ่อแย่แล้วใช่ไหม " หัวหน้าตระกูลจองยกยิ้มให้ลูกสาวก่อนจะคุกเข่าลงตรงหน้า มีดปลายแหลมคมกริบถูกกรีดลงบนต้นของของเด็กหญิงเบาๆชาๆเรียกเลือดออกมาทีละหยดๆแต่งแต้มลงบนวงแหวนดาวหกแฉกที่ถูกเขียนไว้โดยชายผู้เป็นพ่อ
" ...อย่าทำให้พ่อผิดหวังละเจสสิก้า เด็กที่บริสุทธิ์อย่างลูกซาตานจะไม่รับเอาไว้ได้อย่างไรกัน " เขาพึมพำก่อนจะล้วงลงไปในกระเป๋ากางเกงหยิบเศษกระดาษที่ฉีกออกมาจากหนังสือจำพวกไสยศาสตร์ออกมาท่องซ้ำไปซ้ำมาอย่างไม่เป็นศัพท์ ราวกับคนเสียสติ...
" ฮะ ฮืออออ อึก ฮืออ " เจสสิก้ายังคงนั่งร้องไห้แต่ไปด้วยทั้งความเจ็บปวกจากบาดแผลที่ถูกกรีดซ้ำไปซ้ำมาเรื่อยๆและความหวาดกลัวต่อผู้เป็นพ่อ ดวงตายิ่งเบิกกว้างเข้าไปอีกเมื่ออยู่ๆก็มีควันดำๆพวยพุ่งออกมาตามแนวที่ถูกเขียนไปเป็นวงแหวนหกแฉก
ฟู่~~ ควันดำๆสลายตัวไปเป็นไอตามด้วยความร้อนจนรู้สึกเหมือนร่างกายจะมอดไหม้ไปตามไอนั้น หากเพียงแต่ทั้งเสื้อผ้าเส้นผมหรือร่างกายกลับไม่เป็นอะไรเลยสักนิด
" อะ โอ้ " ชายร่างใหญ่อุทานอย่างพอใจเมื่อปรากฏร่างไม่สูงมากของบางอย่างหลังม่านควัน จากเงาดูท่าทางจะเป็นผู้หญิงด้วยรูปร่างสโอดสะองค์และผมยาวสลวย เพียงแต่ส่วนสูงน้อยไปเสียนิดและเขาก็ได้รู้ในวินาทีถัดมาเมื่อเงานั้นก้าวออกจากม่านควันดำๆ....เป็นเด็ก เด็กอายุเพียงแค่สิบกว่าๆได้แต่มีใบหน้าเรียบเฉยเย็นชาราวกับผู้ใหญ่ที่ผ่านโลกมามากมาย ดวงตาคมกริบกับเขาและทางรวมไปถึงปีกที่บ่งบอกว่าคนผู้นี้ไม่ใช่มนุษย์ธรรมดา
" ทะ ท่านซาตาน... " เด็กสาวผู้ถูกเรียกไม่สนใจชายผู้เรียกเธอออกมา ตอนนี้ดวงตาสีโลหิตถูกเบนไปมองยังเด็กสาวตัวน้อยที่นั่งสั่งระริกอยู่บนพื้น ที่ต้นแขนมีแผลลึกที่เลือดยังคงไหลทะลักตลอดเวลา...และทันทีที่ดวงตาคู่นั้นได้สบกับแววตาแห่งความหวาดกลัวของเด็กตัวน้อย
ตึก ตึก ตึก ตึก มือเรียวบางถูกยกขึ้นแนบอกเมื่ออวัยวะภายในนั้นที่เจ้าตัวแทบจะลืมไปว่าเคยมีมันอยู่เต้นระรัวไปกับดวงตาใสๆของเด็กน้อยบริสุทธิ์อ่อนต่อโลกคนนั้น.. ซอ จูฮยอนไม่ใช่เพียงแค่เด็กตามที่เห็นภายนอก ตัวเธอมีอายุยืนยาวพอจะรับได้รู้ถึงอารมณ์ของมนุษย์ที่เรียกว่า ความรัก แต่นี่คือครั้งแรกที่เธอรู้สึกตกหลุมรัก
" ทะ ท่านซาตาน ได้โปรดรับเด็กคนนี้ไป... " เสียงทุ้มเอ่ยเรียกเด็กสาวให้หันกลับมามอง ดวงตาคู่นั้นกลับมาเรียบเฉยอีกครั้งเมื่อตีความประโยคนั้นออก...เครื่องสังเวย สินะ
" ต้องการอะไรจากเรา "
" ผมรู้ท่านประทานให้เราได้ทุกอย่าง ถ้าผมอยากจะขอ....ให้ตระกูลจองมีเงินล้นฟ้า มีอำนาจในกำมือที่ไม่ว่าใครหน้าไหนก็เกรงกลัว คงไม่มากเกินความสามารถของท่านใช่ไหม " เด็กน้อยคิ้วกระตุก เธอพอจะรู้อยู่ว่าตระกูชจองเท่าที่เป็นอยู่ก็อำนาจและเงินทองเหลือล้นเกินกว่าที่คนธรรมดาควรมีแล้วด้วยซ้ำ นี่เด็กตัวน้อยๆคนหนึ่งต้องมาสังเวยชีวิตเพื่อรองรับความโลภไม่สิ้นสุดของผู้ใหญ่คนนี้งั้นหรอ...
หมับ! " อ่อก! " มือเรียวคว้าหมับเข้าที่คอเสื้อของชายร่างใหญ่โดยไม่เกรงกลัว ดวงตาแข็งกร้าวด้วยความโกรธ
" คนแบบแก...จำไว้ว่าฉันไม่มีอะไรจะให้!!! "
" อะ อ๊ากกกก " เจ้าของร่างใหญ่ๆร้องลั่นขณะที่เขาดิ้นพล่านด้วยความเจ็บปวดเมื่อเด็กสาวตรงหน้ากำลังดูดเอาควันสีขาวบางๆออกจากปากของเขา... " อะ อะ " แน่นอนว่าซอจูฮอยนไม่คิดจะเอาเขาถึงตาย อย่างมากก็แค่หมดสติไปก็เท่านั้น เด็กสาวทิ้งร่างไร้สติของชายร่างใหย่ไว้กับพื้นก่อนจะเดินไปคุกเข่าลงนั่งตรงหน้าของคุณหนูจองคนโต
" ฮะ ฮืออออ "
" ไม่ต้องกลัว...ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอก มานี่สิเดี๋ยวจะแก้มัดให้ " ซอฮยอนรั้งร่างเล็กๆนั้นเข้าหาตัวก่อนจะลงมือแก้มัดเงียบๆ ดวงตาใสๆจากที่เคยฉายแววหวาดกลัวก็กลับแปรเปลี่ยนเป็นความงุนงง ซอฮยอนกระตุกยิ้มน้อยๆเมื่อเด็กที่แสดงท่าทีหวาดกลัวเธอเมื่อครู่อยู่ๆก็นั่งมองหน้าเธอตาแป๋วซะอย่างนั้น
" ขะ ขอบคุณนะ "
" ฉันสิต้องขอบคุณ ถึงแม้จะเป็นความบังเอิญที่ฉันถูกเรียกออกมาก็เถอะ...เธอ ชื่ออะไรหรอ "
" เจสสิก้า...จอง เจสสิก้า อายุ 6 ขวบ " ซอฮยอนเลิกคิ้วน้อยๆ หกขวบหรอถ้านับตามอายุของพวกซาตานแบบเธอก็นับว่าเธออายุน้อยกว่าคนคนนี้มาก
" งั้นเรียกฉันว่าซอ ก็แล้วกัน...ซอฮอยน ส่วนฉันจะเรียกเธอว่า พี่ พี่สิก้า " ซอฮยอนว่าพลางขยี้หัวอีกคนอย่างเอ็นดู ดูเหมือนเด็กน้อยตรงหน้าจะลืมไปเสียสนิทว่าก่อนหน้านี้ไม่กี่นาทีกำลังจะเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง
" ซอ~~ " ว่าจบก็โผเข้ากอดเะออย่างน่ารักราวกับถูกใจของเล่นชิ้นใหม่ ซอฮยอนยกยิ้มอย่างอารมณ์พลางโอบกอดอีกคนแน่นซึมซับไออุ่นของร่างกายมนุษย์ที่ไม่ได้สัมผัสมานาน...ดูเหมือนช่วงชีวิตของเธอที่ว่างเปล่ามาเกือบ 10 ปีจะมีความหายก็วันนี้แล้วละ
แล้วหลังจากนั้นเธอทำอย่างไรกับคุณจองที่ถูกดูดวิญญาณไปกว่าครึ่งนะหรอ ก็เพียงแค่ลบความทรงจำทั้งหมดไปและใช้พลังขัดเกลาเขาให้จิตใจดีขึ้นมานิดหน่อย จากนั้นก็สวมรอยเป็นเด็กกำพร้าที่ถูกเขาเก็บมาเลี้ยงและอาศัยอยู่กับตระกูลจอง ถูกเลี้ยงถูกฝึกฝนเพื่อนเป็นบอดี้การ์ดคุณหนูตระกูลจองโดยเฉพาะเป็นเวลากว่า 15 อีกที่เราเติบโตมาด้วยกัน แน่นอนว่าเจสสิก้าจำได้ทุกอย่างเนื่องจากความปราถนาจริงๆของซอฮยอนว่าจะไม่บิดเบือนอะไรกับเจสสิก้า... ดีหน่อยที่เธอพอใช้พลังสำหรับการลวงตาได้ ไม่งั้นคงได้มีการแตกตื่นกันบ้างละหากคุณจองพาเด็กที่ดูยังไงก็อายุ 15-17 ชัดๆเข้ามาในบ้านและบอกว่าอายุเพียง 4 ขวบแถมไม่โตขึ้นเลยตลอด 15 ปีอีกต่อหาก
" หึหึ เธอคนนั้นสำคัญกับฉันไม่แพ้แกหรอก...ปาร์ค โชรง "
-----------------------------
รีไรท์ใหม่แล้วครับ พล็อตเองก็เปลี่ยนไปเยอะเหมือนกันเนื่องจากไรท์เตอร์ทำสมุดหายครับ!!! ขอโทษด้วยนำครับที่มาใหม่สั้นกว่าเดินแต่รับรองคราวนี้ไม่หายและจบเรื่องแน่นอนครับ (เนื่องจากรอบนี้ไรท์เตอร์โดนคุณน้องผู้เป็นคนคิดพล็อตด่ายับเลย)..ยังไงก้ขอฝากด้วยนะครับ กับโฉมใหม่ของ Enemy Soul ครับ ><
นั่นคือสิ่งที่ผู้คนภายนอกได้แค่คิดและรับรู้เพียงลมปากพล่อยๆของคนงานในคฤหาสน์ แต่ความจริงมันลึกกว่านั้น...
" ซออออออ " เจ้าของชื่อชะงักเล็กน้อยขณะที่เสียงใสๆดังเข้ามาในโสตประสาทพร้อมกับแรงโถมกอดจากด้านหลังริมฝี ปากเรียวสวยประตุกยิ้มอย่างอารมณ์ดีก่อนที่มือจะวางปากกาคู่กายไว้กับโต๊ะ จะมีใครกล้าเข้ามาก่อกวนบอดี้การ์ดประจำตัวคุณหนูจองคนโตขณะกำลังคร่ำเคร่งกับการทำรายงานของมหาวิทยาลัยได้อีกหากไม่ใช่ตัวคุณหนูจองคนนั้นเสียเอง
" พี่สิก้าคะ ซอกำลังทำรายงานอยู่นะ " ซอ จูฮยอนหันไปตอบกลับพลางขยี้หัวคนอายุมากกว่าและตำแหน่งเหนือกว่าอย่างเอ็นดู..จอง เจสสิก้า ยกยิ้มน้อยๆอย่างพอใจก่อนจะคว้ากระดาษปึกหนึ่งอันเป็นเกสารประกอบการทำรายงานของบอดี้การ์ดหน้าเด็กขึ้นมาดู
" วิชาเทวะวิทยา....อืมมม เรื่องความเชื่อเกี่ยวกับซาตานงั้นหรอ แหมม ของถนัดเลยนะ " เจสสิก้าหันไปเอ่ยกับซอฮยอนพลางโบกกระดาษปึกนั้นไปมา ซอฮยอนยิ้มรับอย่างรู้ก่อนก่อนจะคว้ากระดาษปึกนั้นคืน
" ไม่หรอกค่ะ ความเชื่อมั่วๆกับความจริงที่ซอรู้มันไม่เหมือนกันนี่คะ " ซอฮยอนตอบ แน่อยู่แล้วว่าเธอต้องรู้เรื่องของพวกซาตานอะไรเทือกนั้นมากกว่าพวกมนุษย์ที่ทำได้แต่เชื่อหลายเท่า ก็เธอน่ะ.....เป็นบุตรของซาตานนี่นา เป็นซาตานของแท้ที่ว่ากันว่าเป็นเจ้าแห่งปีศาจทั้งมวล ซาตานผู้เป็นปีศาจประจำบาปแห่งโทสะ
ใช่แล้ว ความจริงที่ลึกกว่านั้น คือชายแก่ผู้เป็นถึงหัวหน้าตระกูลจองไม่ใช่คนดีอะไรนัก เขาเองก็เป็นมนุษย์มีอารมณ์มีความรู้สึกและยิ่งไปกว่านั้นคือสิ่งที่ไม่ว่ามนุษย์หน้าไหนก็มี นั่นคือความโลภ... ความต้องการอำนาจ ต้องการชื่อเสียง ต้องการเงินทองทำให้เขาตัดสินใจเรียนซาตานโดยการบูชายันทันทีที่เขาค้นพบวิธี เหยื่อก็ไม่ใช่ใครที่ไหนก็จองคนโตที่เป็นลูกแท้ๆของเขานั่นล่ะ เด็กน้อยที่ตอนนั้นอายุไม่ถึงสิบขวบถูกเลือกเป็นเหยื่อบูชายัน!!
กรอด! เจสสิก้าสังเกตุได้ถึงกรามที่ขบกันแน่นและเส้นเลือกที่ปูดโปนจากการกำหมัดของอีกคน คิ้วขมวดกันจนแทบเป็นปมอย่างไม่เข้าใจที่อยู่ๆอีกคนก็หงุดหงิดขึ้นมาเสียดื้อๆ
" ซอ เป็นอะไรรึเปล่า " มืออุ่นๆวางลงบนลำแขนเย็นเฉียบของอีกคนเบาๆ ซอฮยอนสะดุ้งน้อยๆก่อนจะส่ายหน้าเป็นเชิงบอกอีกคนว่าไม่เป็นอะไร...
" คุณหนูคะ คุณท่านเรียกให้ไปพบค่ะ " เสียงของแม่บ้านดังทะลุประตูเข้ามาเรียกคนตัวเล็ก เจสสิก้าหันไปมองซอฮยอนก่อนจะพูดเบาๆว่า ' ไปก่อนนะ ' ก่อนจะเดินออกจากห้องไป ทิ้งบอดี้การ์ดประจำตัวให้นั่งทำงานต่อไปเงียบๆเพียงคนเดียว... ซอฮยอนเมื่อได้อยู่คนเดียวดวงตาพลันเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำอย่างระงับไม่อยู่ โชคดีที่แม่บ้านมาเรียกอีกคนออกไปพอดีไม่อย่างนั้นคงโดนซักถามไม่หยุดแน่ว่าไปโกรธแค้นอะไรใครมา เบนสายตาไปมองอักขระบนกำแพงที่เป็นรูปดาวหกแฉกที่แดงสดซึ่งถูกเขียนด้วยเลือดเงียบๆ ความทรงจำพลันไหลทะลักเข้ามาราวกับสายน้ำ...
" เด็กดีของพ่อ พ่อรู้เรื่องแค่นี้ลูกทำเพื่อพ่อได้อยู่แล้วใช่ไหม...ลูกรู้รึเปล่า ถ้าหากพ่อเรียกซาตานขึ้นมาสำเร็จเราจะได้อะไรบ้าง..........ทุกอย่างเลยนะลูก!! ทุกอย่างง!!! " ดวงตาใสๆของเด็กน้อยแดงก่ำอย่างหวดกลัวขณะที่จ้องมองชายวัยกลางคนร่างใหญ่ที่กำลังยิ้มพลางหัวเราะพลางราวกับคนไร้สติ ทั้งสีหน้าทั้งแววตาและรอยยิ้ม ช่างไม่เหมือนกับพ่อของเธอที่เคยรู้จักเอาเสียเลย...
" อึก ฮืออออ " เจสสิก้า จองวัยเด็กสะอึกสะอื้นอยู่เงียบๆ เหนือความเจ็บปวกจากการถูฏมัดมือมัดเท้าคือความหวาดกลัวผู้ชายตรงหน้า แม้จะยังเด็กแต่เธอก็รู้ดีว่าภายในห้องใต้ดินแห่งนี้ทั้งเงียบทั้งมืดและเย็นยะเยือกจะมีใครมาช่วยเธอได้
" เอาละ เรามาเริ่มกันเธอนะเจสสิก้า...ลูกคงรอที่จะช่วยงานพ่อแย่แล้วใช่ไหม " หัวหน้าตระกูลจองยกยิ้มให้ลูกสาวก่อนจะคุกเข่าลงตรงหน้า มีดปลายแหลมคมกริบถูกกรีดลงบนต้นของของเด็กหญิงเบาๆชาๆเรียกเลือดออกมาทีละหยดๆแต่งแต้มลงบนวงแหวนดาวหกแฉกที่ถูกเขียนไว้โดยชายผู้เป็นพ่อ
" ...อย่าทำให้พ่อผิดหวังละเจสสิก้า เด็กที่บริสุทธิ์อย่างลูกซาตานจะไม่รับเอาไว้ได้อย่างไรกัน " เขาพึมพำก่อนจะล้วงลงไปในกระเป๋ากางเกงหยิบเศษกระดาษที่ฉีกออกมาจากหนังสือจำพวกไสยศาสตร์ออกมาท่องซ้ำไปซ้ำมาอย่างไม่เป็นศัพท์ ราวกับคนเสียสติ...
" ฮะ ฮืออออ อึก ฮืออ " เจสสิก้ายังคงนั่งร้องไห้แต่ไปด้วยทั้งความเจ็บปวกจากบาดแผลที่ถูกกรีดซ้ำไปซ้ำมาเรื่อยๆและความหวาดกลัวต่อผู้เป็นพ่อ ดวงตายิ่งเบิกกว้างเข้าไปอีกเมื่ออยู่ๆก็มีควันดำๆพวยพุ่งออกมาตามแนวที่ถูกเขียนไปเป็นวงแหวนหกแฉก
ฟู่~~ ควันดำๆสลายตัวไปเป็นไอตามด้วยความร้อนจนรู้สึกเหมือนร่างกายจะมอดไหม้ไปตามไอนั้น หากเพียงแต่ทั้งเสื้อผ้าเส้นผมหรือร่างกายกลับไม่เป็นอะไรเลยสักนิด
" อะ โอ้ " ชายร่างใหญ่อุทานอย่างพอใจเมื่อปรากฏร่างไม่สูงมากของบางอย่างหลังม่านควัน จากเงาดูท่าทางจะเป็นผู้หญิงด้วยรูปร่างสโอดสะองค์และผมยาวสลวย เพียงแต่ส่วนสูงน้อยไปเสียนิดและเขาก็ได้รู้ในวินาทีถัดมาเมื่อเงานั้นก้าวออกจากม่านควันดำๆ....เป็นเด็ก เด็กอายุเพียงแค่สิบกว่าๆได้แต่มีใบหน้าเรียบเฉยเย็นชาราวกับผู้ใหญ่ที่ผ่านโลกมามากมาย ดวงตาคมกริบกับเขาและทางรวมไปถึงปีกที่บ่งบอกว่าคนผู้นี้ไม่ใช่มนุษย์ธรรมดา
" ทะ ท่านซาตาน... " เด็กสาวผู้ถูกเรียกไม่สนใจชายผู้เรียกเธอออกมา ตอนนี้ดวงตาสีโลหิตถูกเบนไปมองยังเด็กสาวตัวน้อยที่นั่งสั่งระริกอยู่บนพื้น ที่ต้นแขนมีแผลลึกที่เลือดยังคงไหลทะลักตลอดเวลา...และทันทีที่ดวงตาคู่นั้นได้สบกับแววตาแห่งความหวาดกลัวของเด็กตัวน้อย
ตึก ตึก ตึก ตึก มือเรียวบางถูกยกขึ้นแนบอกเมื่ออวัยวะภายในนั้นที่เจ้าตัวแทบจะลืมไปว่าเคยมีมันอยู่เต้นระรัวไปกับดวงตาใสๆของเด็กน้อยบริสุทธิ์อ่อนต่อโลกคนนั้น.. ซอ จูฮยอนไม่ใช่เพียงแค่เด็กตามที่เห็นภายนอก ตัวเธอมีอายุยืนยาวพอจะรับได้รู้ถึงอารมณ์ของมนุษย์ที่เรียกว่า ความรัก แต่นี่คือครั้งแรกที่เธอรู้สึกตกหลุมรัก
" ทะ ท่านซาตาน ได้โปรดรับเด็กคนนี้ไป... " เสียงทุ้มเอ่ยเรียกเด็กสาวให้หันกลับมามอง ดวงตาคู่นั้นกลับมาเรียบเฉยอีกครั้งเมื่อตีความประโยคนั้นออก...เครื่องสังเวย สินะ
" ต้องการอะไรจากเรา "
" ผมรู้ท่านประทานให้เราได้ทุกอย่าง ถ้าผมอยากจะขอ....ให้ตระกูลจองมีเงินล้นฟ้า มีอำนาจในกำมือที่ไม่ว่าใครหน้าไหนก็เกรงกลัว คงไม่มากเกินความสามารถของท่านใช่ไหม " เด็กน้อยคิ้วกระตุก เธอพอจะรู้อยู่ว่าตระกูชจองเท่าที่เป็นอยู่ก็อำนาจและเงินทองเหลือล้นเกินกว่าที่คนธรรมดาควรมีแล้วด้วยซ้ำ นี่เด็กตัวน้อยๆคนหนึ่งต้องมาสังเวยชีวิตเพื่อรองรับความโลภไม่สิ้นสุดของผู้ใหญ่คนนี้งั้นหรอ...
หมับ! " อ่อก! " มือเรียวคว้าหมับเข้าที่คอเสื้อของชายร่างใหญ่โดยไม่เกรงกลัว ดวงตาแข็งกร้าวด้วยความโกรธ
" คนแบบแก...จำไว้ว่าฉันไม่มีอะไรจะให้!!! "
" อะ อ๊ากกกก " เจ้าของร่างใหญ่ๆร้องลั่นขณะที่เขาดิ้นพล่านด้วยความเจ็บปวดเมื่อเด็กสาวตรงหน้ากำลังดูดเอาควันสีขาวบางๆออกจากปากของเขา... " อะ อะ " แน่นอนว่าซอจูฮอยนไม่คิดจะเอาเขาถึงตาย อย่างมากก็แค่หมดสติไปก็เท่านั้น เด็กสาวทิ้งร่างไร้สติของชายร่างใหย่ไว้กับพื้นก่อนจะเดินไปคุกเข่าลงนั่งตรงหน้าของคุณหนูจองคนโต
" ฮะ ฮืออออ "
" ไม่ต้องกลัว...ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอก มานี่สิเดี๋ยวจะแก้มัดให้ " ซอฮยอนรั้งร่างเล็กๆนั้นเข้าหาตัวก่อนจะลงมือแก้มัดเงียบๆ ดวงตาใสๆจากที่เคยฉายแววหวาดกลัวก็กลับแปรเปลี่ยนเป็นความงุนงง ซอฮยอนกระตุกยิ้มน้อยๆเมื่อเด็กที่แสดงท่าทีหวาดกลัวเธอเมื่อครู่อยู่ๆก็นั่งมองหน้าเธอตาแป๋วซะอย่างนั้น
" ขะ ขอบคุณนะ "
" ฉันสิต้องขอบคุณ ถึงแม้จะเป็นความบังเอิญที่ฉันถูกเรียกออกมาก็เถอะ...เธอ ชื่ออะไรหรอ "
" เจสสิก้า...จอง เจสสิก้า อายุ 6 ขวบ " ซอฮยอนเลิกคิ้วน้อยๆ หกขวบหรอถ้านับตามอายุของพวกซาตานแบบเธอก็นับว่าเธออายุน้อยกว่าคนคนนี้มาก
" งั้นเรียกฉันว่าซอ ก็แล้วกัน...ซอฮอยน ส่วนฉันจะเรียกเธอว่า พี่ พี่สิก้า " ซอฮยอนว่าพลางขยี้หัวอีกคนอย่างเอ็นดู ดูเหมือนเด็กน้อยตรงหน้าจะลืมไปเสียสนิทว่าก่อนหน้านี้ไม่กี่นาทีกำลังจะเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง
" ซอ~~ " ว่าจบก็โผเข้ากอดเะออย่างน่ารักราวกับถูกใจของเล่นชิ้นใหม่ ซอฮยอนยกยิ้มอย่างอารมณ์พลางโอบกอดอีกคนแน่นซึมซับไออุ่นของร่างกายมนุษย์ที่ไม่ได้สัมผัสมานาน...ดูเหมือนช่วงชีวิตของเธอที่ว่างเปล่ามาเกือบ 10 ปีจะมีความหายก็วันนี้แล้วละ
แล้วหลังจากนั้นเธอทำอย่างไรกับคุณจองที่ถูกดูดวิญญาณไปกว่าครึ่งนะหรอ ก็เพียงแค่ลบความทรงจำทั้งหมดไปและใช้พลังขัดเกลาเขาให้จิตใจดีขึ้นมานิดหน่อย จากนั้นก็สวมรอยเป็นเด็กกำพร้าที่ถูกเขาเก็บมาเลี้ยงและอาศัยอยู่กับตระกูลจอง ถูกเลี้ยงถูกฝึกฝนเพื่อนเป็นบอดี้การ์ดคุณหนูตระกูลจองโดยเฉพาะเป็นเวลากว่า 15 อีกที่เราเติบโตมาด้วยกัน แน่นอนว่าเจสสิก้าจำได้ทุกอย่างเนื่องจากความปราถนาจริงๆของซอฮยอนว่าจะไม่บิดเบือนอะไรกับเจสสิก้า... ดีหน่อยที่เธอพอใช้พลังสำหรับการลวงตาได้ ไม่งั้นคงได้มีการแตกตื่นกันบ้างละหากคุณจองพาเด็กที่ดูยังไงก็อายุ 15-17 ชัดๆเข้ามาในบ้านและบอกว่าอายุเพียง 4 ขวบแถมไม่โตขึ้นเลยตลอด 15 ปีอีกต่อหาก
" หึหึ เธอคนนั้นสำคัญกับฉันไม่แพ้แกหรอก...ปาร์ค โชรง "
-----------------------------
รีไรท์ใหม่แล้วครับ พล็อตเองก็เปลี่ยนไปเยอะเหมือนกันเนื่องจากไรท์เตอร์ทำสมุดหายครับ!!! ขอโทษด้วยนำครับที่มาใหม่สั้นกว่าเดินแต่รับรองคราวนี้ไม่หายและจบเรื่องแน่นอนครับ (เนื่องจากรอบนี้ไรท์เตอร์โดนคุณน้องผู้เป็นคนคิดพล็อตด่ายับเลย)..ยังไงก้ขอฝากด้วยนะครับ กับโฉมใหม่ของ Enemy Soul ครับ ><
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น