คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ::cute boy 1:: 100%
1
ผมจำได้แล้ว....ไอ้หมอนั่นมัน งื๊อออออออออออ!
“ไม่ได้เจอตั้งนานนะครับรุ่นพี่” เซฮุนเดินเข้ามาหาผมช้าๆ ส่วนผมก็ถอยหลัง ไม่ช้าหรอกครับ ผมเร็วว้อยย!
“ออกไปให้ห่างๆฉันเลยนะ ไอ้เลว!” ผมชี้หน้าด่าเซฮุน ทุกคนคงไม่รู้สินะครับว่าทำไมผมด่ามันแบบนั้น ผมจะเล่าให้ฟัง...
เมื่อตอนผมอยู่ม.2 ผมไปรอน้องที่สนามเด็กเล่นของสวนสาธารณะแห่งหนึ่ง ผมก็นั่งรอน้องมันเป็นตามปกติอ่ะครับ แต่บางครั้งก็เบื่อเลยไปซื้อไอติมมากินบ้าง แล้วมันมีอยู่วันหนึ่งผมกำลังนั่งกินไอติมรสสตรอเบอร์รี่ของผมอยู่ แล้วก็มีเด็กผู้ชายอายุน้อยกว่าผมหนึ่งปี มันเดินเข้ามาหาผมครับ ผมก็เออเห็นมันเดินเข้ามา ตอนแรกผมก็คิดว่ามันอยากจะกันไอติม ผมก็เลยถาม
‘กินมั้ย?’
‘กินครับ’ แล้วผมก็ยื่นไอติมไปให้ แต่สิ่งที่มันให้ผมกลับมาคือ...
จุ๊บ!
‘ผมว่าไอติมตรงปากพี่อร่อยกว่านะ J’ แล้วมันก็เดินหนีผมไปให้ผมนั่งช็อกอยู่คนเดียวแล้วในตอนนี้ไอ้คนนั้นมันก็มาอยู่ตรงหน้าผมแล้วครับบ!!!
“ผมเลวตรงไหน” เซฮุนทำหน้างง
“มึงขโมยจูบแรกของกู!”
“ไม่น่าเชื่อนะครับเนี่ยว่านั่นจูบแรก” ไม่เชื่อมึงก็ต้องเชื่อแล้วโว้ยยย! ตั้งแต่เกิดมากูอุตส่าห์เก็บเฟิร์สคิสของกูไว้ให้คนที่กูรัก แล้วนี่อะไรมึงมาขโมยเฟิร์สกู เพราะไอติมเนี่ยนะ ไอ้บ้า!
“ช่างมันเถอะ มีอะไรก็ว่ามา” ผมเดินไปนั่งม้านั่ง คือมันเมื่อยอ่ะ ต้องเข้าใจหน่อยครับ! คือในใจผมก็กลัวโดนมันกดอย่างที่ไอ้ไคว่าอยู่นะ คือแบบผมมันใจแมนแต่แรงน้อยอ่ะครับ แม่ให้มางี้จะให้ทำไงได้ ทำได้อย่างเดียวคือปลงครับท่านผู้อ่าน...ไม่น่าเกิดมาเตี้ยเลยกู
“พี่มา นี่พี่ไม่ได้อ่านจดหมายเลยเหรอครับ”
“อ่าน มีแต่เรื่องไร้สาระ ส่งมาได้ทุกวัน เลิกส่งได้แล้ว!” ไม่ได้ว่าอะไรหรอกนะครับ มันเปลืองทรัพยากรอ่ะ! โลกยิ่งร้อนๆอยู่ ไม่รู้อะไรเอาซะเลย ดีโอคนนี้ล่ะกลุ้มใจ
“ไม่เอา ผมไม่เลิก เรื่องไร้สาระออกจะมีสาระจะตาย!” อยู่ดีๆ เซฮุนก็เกิดอาการเด็กน้อยครับท่านผู้อ่าน ในตอนนี้มันไปนอนแดดิ้นอยู่กับพื้นแล้วครับ เฮ้ย! ตกลงเรื่องนี้ผมเมะหรือเคะกันแน่วะ ไอ้คนแต่ง แต่งให้มันชัดเจนหน่อยสิ (จ่ะๆ - -)
“นี่นาย โตแล้วยังทำตัวเป็นเด็กอีก”
“ก็อยากทำตัวเป็นเด็กเผื่อพี่จะรักผมไง”
ชาติหน้าเหอะมึงงงงงงงงงงงง!
"ถึงแม้นายจะเด็กน้อย หนุ่ม หรือแก่ ฉันก็ไม่ชอบนาย เพราะฉันชอบผู้หญิงเข้าใจนะ!"
"ไม่เข้าใจ!" เอ๊ะ! ไอ้นี่จะหาเรื่องกันใช่มั้ยฮะ! แล้วผมก็ลุกขึ้นเดินเพื่อจะลงไปข้างล่าง ไม่สนมันแล้ว!
"ถ้านายไม่เข้าใจฉันก็ขอตัวละกัน ขี้เกียจมาเถียงกับเด็ก มันน่าเบื่อ เฮ้ย!" ผมที่กำลังจะเปิดประตู ก็โดนเซฮุน ดึงเข้ามาหาตัวแล้วดันไปติดกำแพง
"ถ้าแบบนี้พี่จะเบื่อมั้ย :)"
"อื้ออออ~"
ผมยังไม่ทันได้พูดอะไรก็โดนร่างสูงประกบริมฝีปากทันที ผมขัดขืนทุบอกของเซฮุนอย่างแรง แต่ก็ดูเหมือนเซฮุนไม่สะเทือน หรือเจ็บเลยด้วยซ้ำ กูชักไม่ปลงแล้วสิ T_T ตอนนี้ลิ้นของเซฮุนกำลังดุนปากผมให้เผยอออกมา แต่ดีโอคนนี้ก็ไม่ยอมสุดชีวิต ผมปิดปากแน่น แต่สุดท้ายร่างสูงก็สอดลิ้นเข้าไปในปากผมได้ โดยการเอามืออีกข้างมาบีบคางผม ผมซึ่งตอนนี้ใกล้จะหมดลมหายใจ ก็เริ่มไร้เรี่ยวแรง เกือบจะทรุดลงไปกับพื้น แต่เซฮุนประคองร่างกายของผมเอาไว้
"อื้อออ~ พอแล้ว เซฮุน เด็กบ้า หยุดเดี๋ยวนี้นะ!" เซฮุนที่พึ่งปล่อยให้ผมสูดอากาศได้ไม่นานก็จูบผมอีกครั้ง ตอนนี้ในหัวสมองผมมันว่างเปล่า ผมไม่ได้เคลิ้มนะเฮ้ย! ตอนนี้ผมกำลังหาทางออกจากไอ้ปีศาจเจ้าเล่ห์นี่อยู่
และผมก็คิดได้ครับ หึหึ ผมรู้ว่าผู้อ่านก็คิดเหมือนผมใช่มั้ยล่า~ ผู้ชายจุดอ่อนมันมีไม่กี่ที่หรอกครับท่านผู้อ๊านน~
ปั๊ก!!!!
“โอ๊ยยยยยย!” ดูท่าแล้ว น่าจะจุกมากเลยนะนั่น เป็นไงล่ะ หุหุ อยากมาทำแบบนี้กับน้องคยองซูผู้แมนเต็มร้อยเอง
“สมน้ำหน้า!”
“ร...รุ่นพี่ ผมจุกนะ” เซฮุนที่พึ่งโดนผมเตะเป้าไปเมื่อกี้ กำลังนั่งคุกเข่า ร้องโอดครวญอยู่ตรงหน้าผม
“ก็อยากทำแบบนี้กับฉันทำไมหล่ะ ฉันบอกกี่ครั้งแล้วฮะว่าไม่ชอบนาย ฉันชอบผู้หญิงเข้าใจป่ะ”
“ยังไงก็ไม่เข้าใจ”
“โอ๊ยยย! ถ้าแบบนี้นายไม่เข้าใจ ก็ไปอยู่ในทุ่งนาไป๊!” แล้วผมก็ไปเตะมันอีกรอบ ในเมื่อมันไม่รู้เรื่องก็ต้องใช้กำลังสิครับ นี่แหละครับ ลูกผู้ชายย! แล้วผมก็เดินลงมาถึงชั้นล่าง มากินข้าวครับ หิว... ผมต้องเสียเวลาในการกินข้าวของผมเพื่อไอ้เด็กบ้าเนี่ยนะ เฮ้อ!
“ดีโอ!”เสียงเด็กผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้น ผมหันไปปรากฏว่าเธอเป็นรุ่นพี่ของผมนั่นเอง เธอชื่อ อึนอาครับ เป็นพี่สาวที่ผมอยากจะหนีไปให้พ้นที่สุด
“พ...พี่อึนอา”ผมพูดพร้อมกับค่อยๆถอยหลังออกห่างจากคนที่กำลังเดินมา
“น้องดีโอของพี่~” เมื่อได้ยินเสียงตอบรับของพี่อึนอาเท่านั่นแหละครับ ผมก็ใส่เกียร์หมาวิ่งเลยครับ! ผมวิ่งอย่างไม่คิดชีวิต หลบหลีกได้ขั้นเทพเหมือนฉากหนังบู๊ แต่พอผมหันหลังไปเท่านั้นแหละ ถึงกับอึ้งครับ นี่ขนาดผมใส่เกียร์หมาแล้ว พี่เขายังตามผมมาทันอีกอ่ะ โอ้บร๊ะเจ้า!
คนในโรงเรียนนี้ไม่มีใครหรอกครับที่ไม่รู้จักพี่อึนอา พี่เขาเป็นผู้หญิงที่แกร่งที่สุดในโรงเรียนเลยก็ว่าได้ แล้วมันก็บังเอิ๊ญบังเอิญ ผมดันไปเป็นน้องรหัสพี่เขา แล้วพี่เขาก็ติดใจผมขึ้นมาครับ ตอนแรกพี่เขาจะเอาข้าวกล่องมาให้ผมกินตลอด ซึ่งไม่อยากจะบอกว่ามันรสชาติห่วยแตกมาก พอหลังๆยิ่งแล้วใหญ่ พี่เขาถึงขั้นจับผมมากอด มาลูบมาคลำ คือผมดีใจนะที่มีผู้หญิงมาชอบผมอ่ะ แต่คือแบบ...เข้าใจความรู้สึกผมมั้ยครับท่านผู้อ่าน มันสยิวสยองมากครับ ผมพี่เขาหน้าตาก็เอ่อ...ถึงขั้นซุปเปอร์ของแย่อ่ะครับ
“น้องดีโอหยุดเดี๋ยวนี้น้า~ มาให้พี่หอมแก้มหน่อยเร็ว” ใครมันจะโง่หยุดครับพี่ ผมวิ่งขึ้นจนไปถึงชั้นบนสุดของโรงเรียน สุดท้ายก็จบลงด้วยดาดฟ้าครับ ผมรีบปิดแล้วดันประตูไว้แต่ก็ไม่สำริดผลครับ...
ปัง!!!
พี่เขาพังเข้ามาได้ครับท่านผู้อ่าน คยองซูคนนี้ชะตาจะขาดแล้ว โฮ T_T ผมถอยหลังจนถึงระเบียงที่กั้นของดาดฟ้า ฮึกๆ แม่จ๋า ช่วยคยองซูด้วยยยย!
“น้องดีโอ” พี่อึนอายิ้มอย่างมีเลศนัยแล้วค่อยเดินเข้ามาช้าๆ ส่วนผมก็ยืนรอชะตากรรมของตัวเอง เนื่องจากถ้าหนีดูแล้วคงไม่ผลแน่ๆ
“รุ่นพี่!” เสียงผู้ชายที่ผมเคยได้ยินเมื่อตอนเช้าดังขึ้น เขาคือเซฮุน ไอ้เสี่ยวนั่น...ไอ้ปีศาจ นี่ผมต้องปะทะกับปีศาจสองคนเลยเหรอเนี่ย!
“เซฮุน” ผมพูด พร้อมทำท่าจะร้องไห้ เผื่อว่าปีศาจตนนี้มันจะเปลียนเป็นพ่อเทวดามั่ง
“เธอชื่อเซฮุนเหรอ” พี่อึนอาที่หันไปตามเสียงเรียกของเจ้าตัวสูง พูดพร้อมกับทำหน้าตาน่ากลัวใส่ ส่วนเซฮุนก็เดินเข้ามาพร้อมกับทำหน้านิ่ง ขอโทษนะ นี่มึงมาเดินแคทวอล์คหรือไงฟะ!
“ใช่ครับ พี่อึนอามีอะไรกับแฟนผมหรือเปล่าครับ” หืมมม?! เดี๋ยวนะ เมื่อกี้ผมฟังไม่ผิดใช่ป่ะ กูไปตกลงเป็นแฟนมึงตั้งแต่เมื่อไหร่วะ ไอ้เด็กปีศาจ
“เซฮุนนน” แต่ก็ขอเนียนหน่อยครับ ดูเหมือนไอ้เด็กนี่มันจะช่วยผม แฮ่~ ผมรีบวิ่งไปเกาะข้างหลังของร่างสูง เพื่อเอาเป็นที่กำบัง เด็กนี่ตัวใหญ่เกินไปหรือเปล่า ทำไมบังฉันมิดเลยอ่ะ - -
“ไม่จริง! น้องดีโอเป็นของฉัน แกกล้าดียังไงถึงมาแย่งของของฉัน!” เสียงตวาดของพี่อึนอาทำให้ผมสะดุ้งขึ้นมาทันที ผมจับเสื้อของเซฮุนแน่น ส่วนเซฮุนก็หันมามองทางผมเล็กน้อยก่อนจะหันไปประจันหน้ากับพี่อึนอาอีกครั้ง
“พี่ถามเจ้าตัวหรือยัง ว่าเขาน่ะอยากเป็นของพี่หรือเปล่า”
“ไม่! ยังไงดีโอก็เป็นของฉันไม่ใช่ของแก แกอย่ามาโกหกซะให้ยากเลย!”
“ถ้างั้นก็คงต้องพิสูจน์สินะ” เซฮุนจบผมให้มาเผชิญหน้ากับเขา ก่อนจะส่งสายตามาให้ผมแบบว่าให้ทำอะไรสักอย่างเพื่อพิสูจน์
“ฮยอง”
“หือ?”
“รักผมมั้ยครับ?”
“ร...รักมั้ง”
“งั้นผมขอของขวัญหน่อยสิ” อ้าว...มางี้ แล้วกูจะให้ของขวัญอะไรวะครับ ตะขาบมั้ย? หรือไส้เดือน กิ้งกือครับ? ขณะที่ผมคิดอยู่นั้น ก็เห็นปากของเซฮุนขยับอยู่
‘จูบสิ’
ฮะ?
ฮะ???
ห๊าาาาาาาาาาาาาา!?
‘ไม่เอาเว้ย’
‘ถ้าไม่จูบ ผมจะโยนไปให้ยัยนั่นกินซะเลย’
โนววววววว! และสุดท้าย...
ผมก็ต้อง...ต้อง
จุ๊บ!
“น่ารักจัง คยองซูของผม ^ ^”
.
.
.
ทำไมผมรู้สึกว่าโดนไอ้เด็กนี่หลอกอ่ะ!!!
◊ SQWEEZ
ความคิดเห็น