คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : คำสัญญา
ฉันลืมตาขึ้นมา สิ่งแรกที่ทำคือคิดทบทวนเรื่องเมื่อคืน คิดยังไงก็คิดไม่ออก ปวดหัวจัง Y_Y นี่ฉันอยู่ที่ไหนเนี่ย ห้องใครวะเนี่ย แล้วเค้กอะ เพื่อนคนอื่นๆหายไปไหน ฉันความจำเสื่อมรึเปล่าวะเนี่ย โอ้ย คิดไม่ออกเลย มันตึบๆๆ ฉันขยี้หัวตัวเองอย่างโมโห แล้วนี่ฉันอยู่ในชุดใครวะเนี่ย =o=:;
“อ้าว ตื่นแล้วหรอสาวน้อย ^_^” เห้ย อีหน้าตี๋นี่มันเป็นใครวะ
“พีค ตื่นแล้วจริงๆด้วย” แล้วอีนี่คือใคร นี่ฉันอยู่กับผู้ชาย2คนเลยหรอเมื่อคืน T-T
“ตื่นได้สักที นอนหรือซ้อมตาย” นี่ผู้ชายคนที่3เดินเข้ามา โอ้วจอร์จมากคะ เมื่อคืนฉันปล้ำพวกมันหรอ เอ๊ะหรือพวกมันปล้ำฉัน คิดสิๆๆๆไอ้พีคเอ้ยคิดให้ออกๆๆเร็วๆๆ
“นี่ๆเป็นใบ้เปล่าเนี่ย” ผู้ชายคนที่2หน้าขาวๆอีนี่เกย์รึเปล่า ถามพร่างเอามือคลำๆที่หัวฉัน
“หัวก็ไม่แตกหนิ เห้ยไอ้ทิมเมื่อคืนแกทำไรกับสาวสวยตัวเล็กเนี่ย” ไอ้ทิม ชื่อของผู้ชายคนที่3หน้าออกเหมือนจะลูกครึ่ง ครึ่งผีครึ่งคน = =;: เห้ยเมื่อคืนฉันอยู่กับอีตานี่หรอ- -?
“ซวยละ เมื่อคืนที่ฉันแบกขึ้นคอนโดหัวยัยนี่ไปโขกกับลิฟท์น่ะสิ -0-“
“โอ้วม้ายยยย เสียดายหน้าสวยๆ T^T”
“ไอ้เบสก็นอนไรหนักหนาไม่รู้”
“เมื่อคืนสงสัยคงหนักกับเค้กไปหน่อยมั้ง ฮิๆๆ”
ผู้ชาย3คนยืนคุยกันซุบซิบๆ แต่ฉันได้ยินชัดเจนหมดทุกประโยคนะย่ะ -*-
“นี่มันทุ่มแล้วนะ ฉันหิวข้าวจัง”
“เราไปปลุกไอ้เบสกันเถอะ”
เบส ไอ้เบสแฟนไอ้เค้ก เบสเพื่อนตอนอยู่ออสเตรเลีย จำได้ละ 3คนพวกนี้คือเพื่อนไอ้เบสสินะ เมื่อคืนเบสคงไปรับเค้กกลับมาแล้วลากฉันกลับมาด้วย โอ่ยค่อยโล่งหน่อย เอ่อแล้วใครเปลี่ยนเสื้อผ้าฉันล่ะ(?)
“เบสกับเค้กอยู่ไหน” ฉันถามอี3คน ยืนนิ่งทำหน้าตกใจ นี่ฉันคนไม่ใช่ผีนะ อีพวกบ้าเอ้ย
“ตอบสิวะ พวกงั่ง!” ฉันยืนบนเตียงตะโกนใส่หน้าพวกนั้น นี่ขนาดฉันยืนบนเตียงฉันยังสูงไม่เท่าพวกนี้เลย นี่คนหรือเปรตกันแน่ T^T ตอนเด็กฉันก็กินนมนะ
“หะหะห้องนู้น” นี่จะพูดตะกุกตะกละทำไมกัน ฉันรีบพุ่งตัวออกไปเคาะห้องไอบ้าเพื่อน2ตัวนั่น ปล่อยให้ฉันสาวโสดอยู่คนเดียวได้ไงเล่า อ้าว... ไม่อยู่คนเดียวแล้วฉันจะไปอยู่กับใคร(?)
“เห้ยยยย” ฉันหันหลังแทบไม่ทัน นี่ผู้ชายคนที่4แถมใส่แต่กางเกงในตัวเดียวเดินไม่อายเลยเว้ย นี่ฉันก็ผู้หญิง แถมยังไม่รู้จักกันอีก ฉันจะเป็นตากุ้งยิงไหมเนี่ย T^T
“โทษทีนะ ลืมไปว่ามีผู้หญิง แหะๆๆ”
“เออๆๆ นี่ห้องเบสกับเค้กใช่ปะ”
“ใช่ๆ ทำไมหรอ”
ปั้ง ปั้ง ปั้ง ปั้ง ปั้ง!!!!
“ไอ้เบส ตื่นเดี๋ยวนี้!”
ปั้ง ปั้ง ปั้ง!!
“ไอ้เค้ก ไอ้เบส ตื่นโว้ยยยยยย”
“ตื่นๆๆๆๆๆๆๆๆ”
ปั้ก ปั้ก ปั้ก!! ฉันเอาเท่าอันเรียวยาวแสนสวยถีบประตู ไม่ตื่นให้มันรู้ไป
“เค้กตื่นสิ ไอ้เบส”
นี่พวกมันตายแล้วแน่ๆ ฉันมองหาไม้ ไขควง อะไรก็ได้มาแงะประตูให้เปิดให้ได้ นี่จะให้ฉันอยู่กับใครก็ไม่รู้4คนเนี่ยนะ ไอ้พวกเพื่อนนิสัยไม่ดี TOT ผู้ชาย4คนยืนเรียงกันเป็นระเบียบเรียบร้อยหลังชิดกำแพงอย่างกับจะเดินสวนสนามแล้วมองมาที่ฉันตาปริมๆให้ตาย นี่จะไม่ช่วยกันเลยหรอไงวะเนี่ย
เจอละ อาวุธพิเศษของฉัน ไม้ถูพื้น แสนหนักอะไรขนาดนี้ แขนฉันจะหักไหมเนี่ย ฉันยกไม้ถูเหนือหัวตั้งฉาก90องศา
...พร้อมแล้ว…
...3…
...2...
“เห้ย หยุด!!!!” เสียงผู้ชาย4คนประสานเสียงกันเป็นเพลงบรรเลงเอ้ยไม่ใช่ ทั้ง4คนช่วยมาดึงไม้ถูออกจากมือฉัน ไอ้หน้าขาวแย่งไม้ถูฉันไป ไอ้หน้าหล่อดึงแขนซ้าย ไอ้หน้าตี๋ดึงแขนขวา ส่วนไอ้ครึ่งผีลงไปล็อคขาฉัน ทำไมต้องทำกับฉันขนาดนี้ด้วย TT
แอ๊ดดดดดดดด
“เห้ย พวกแกทำไรกันวะ O_O” ไอตัวดีทั้ง2เปิดประตูออกมาแล้ว ฉันอยากจะพ่นไฟแล้วนะเว้ย คนหนึ่งเพื่อนรัก อีกคนเพื่อนสนิท ตัวดีทั้งนั้น...
“พีค ทำไมต้องล็อกพีคขนาดนี้ด้วย O_______O” เค้กเพื่อนรักผู้เลอโฉมพูดด้วยน้ำเสียงห่วงใย หรอย่ะ(?)
“ปล่อยฉันสิโว้ยยย ไอ้พวกบ้าเอ้ย” ฉันโวยวายพร้อมดิ้น แต่ดิ้นเท่าไหร่ก็รู้สึกเหมือนยิ่งโดนล็อกแน่นขึ้นๆๆ T_T
“แรงเยอะจังวะตัวแค่นี้”
“พวกแกก็ปล่อยไอ้พีคสักทีสิวะ ทำอย่างกับจับคนบ้าที่ศรีธัญญา” เบสเพื่อนเลิฟพูดพร้อมกลั้นหัวเราะแบบเต็มที่
“แล้วเมื่อคืนใครเช็ดตัวให้แกวะ พีค”
“เค้กไม่ใช่แกหรอ”
“ไม่ใช่ ฉันเมาไม่รู้เรื่องเลย ฉันยังจำไม่ได้เลยว่ากลับมาได้ไง” เวร O_O กรรม o_O ของฉัน แล้วใครเช็ดตัววะ นอกจากเค้กก็ผู้ชายหมดเลย แล้วฉัน ฮือๆๆๆใครจะเห็นของฉันเนี่ย TT_TT
“เห้ยไม่ใช่ฉันไม่ต้องมองมา ฉันกลับมาห้องเพราะอ้วกไอ้เค้กเนี่ย ฉันไม่มีเวลาไปดูแลเธอหรอก” ไอ้หน้าขาวปฏิเสธอย่างรวดเร็ว หึ ไม่ใช่อีนี่แล้วใคร ฉันก็อายนะเว้ย ฮือๆๆ
“ฉันก็ไม่ใช่ ฉันนอกข้างนอก” ไอหน้าตี๋พูดต่อทันที นี่ฉันยังไม่ได้ถามเลยนะ
“ฉันก็นอนข้างนอกกับไอ้เอิร์ธ แล้วที่สำคัญฉันมีแฟนแล้วด้วย” ไม่ใช่3คนนี้ไอ้เบสก็ไม่ใช่ไอ้เค้กก็ไม่ใช่ เหลือแค่...
“ไอ้ทิม!” ไม่ใช่เสียงฉันนะ เสียง5คนนั้นต่างหาก ตะตะแต่...ไอ้ครึ่งผีเห็นของฉัน T^T ถึงฉันจะเรียนเมืองนอกมา แต่ฉันก็รักษาวัฒนธรรมไทยมาด้วยตลอดนะ ฉันจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนเนี่ย ฮือๆ
“หะเห้ย ฉะฉะฉันหลับตานะ นี่ยัยเตี้ยฉันพูดจริงนะ แล้วก่อนไปรับพวกเธอฉันก็กินเบียกันเป็นลังๆมึนๆเบลอๆก็จำไรไม่ค่อยได้ แล้วฉะฉันก้...”
“หุบปากไปเลย ไอ้ครึ่งผี”
ปั้ก!
“โอ้ยยยยยยยยยย ยัยบ้าเอ้ยเอาไม้ถูพื้นตีหัวฉันทำไม” สมน้ำหน้า ฮ่าๆๆๆๆๆๆสมควรแล้ว
“หัวแตกเปล่าเพื่อน”
“เออ ใจเย็นๆๆกันนะ ฉันว่าเราไปหาของกินกันเถอะ เนอะๆๆ” เค้กเปิดประเด็นด้วยท่าทางรื่นเริง แกจะรู้ไหมฉันข่มขื่นแค่ไหน ที่ฉันต้องแก้ผ้าให้ใครก็ไม่รู้เห็น T_T
“ไปๆๆๆฉันไปด้วยนะ อยู่ห้องแล้วเสียวๆหัวยังไงไม่รู้ง่า”
“ไอเชี่ยเอิร์ธปากเสียเดี๋ยวก็หัวแตกโดยยัยเตี้ยใจร้ายนี่หรอก”
“ไปๆไปกันให้หมดนี่แหละ” แหมเหมือนทุกคนจะพร้อมใจกันอย่างไม่ได้นัดหมายใส่รองเท้าอย่างรวดเร็วเชียวนะ =_=
“ฉันอยู่ห้องอาบน้ำนะ” ฉันพูดพร้อมทำหน้าเบื่อหน่าย อยากกลับคอนโดจะแย่แล้ว
“เคๆๆโอเคเลย ตามสบายนะ” ใครสักคนในนั้นพูดมาฉันก็ไม่ได้ใส่ใจไรมากนัก -*-
“อ้อ พีค คนนี้ชื่อโอม นี่ชื่อเอิร์ธ นี่ไอซ์ ส่วนไอนั่นชื่....”
“จะไปไหนก็ไปเถอะ เร็วๆด้วยฉันหิว” ฉันรีบพูดตัดบทก่อนจะได้ยินชื่อ อีนั่น เดี๋ยวอารมณ์ฉันจะขึ้นมาอีกรอบ
“ฉันไม่ไปนะ โดนตีหัวเจ็บหัว ปวดหัว ขอนอนพัก”
“สำออย” ฉันปากไวไปหน่อย ฉันรู้ตัว TOT แล้วฉันต้องอยู่กับหมอนี่2คน มันอาจจะเอามีดมาแทงฉันก็ได้ หรือไม่ก็ฆ่าฉันหมกส้วม ฉันไม่น่าปากไวเลย T^T ฉันยังไม่อยากตาย
“หึ -_-“
“เหอะ” นี่ฉันปากไวอีกแล้ว ฉันไม่สู้นะกับผู้ชาย ยังไงฉันก็แพ้อยู่ดี T_T ฉันเป็นผู้หญิงบอบบาง
“……” เกิดอาการเงียบกันทั่วห้องไปชั่วครู่
“อยู่กันดีๆนะ พีค ทิม” โอมผู้ชายที่แสนดีพูดพร้อมยิ้มชวนน่าหลงใหลจัง...แต่มีแฟนแล้ว = =
“ไปละนะ ทิมฝากพีคด้วยนะ ^^”
“ไอ้เค้กฉันดูแลตัวเองได้”
“อย่าตายกันที่ห้องไอ้เบสนะ ฉันกลัว TT” คนนี้ชื่อไอซ์แน่ๆปากแบบนี้ ขัดกับหน้าตาจริงๆ
“ดูแลกันดีๆนะ”
“จะไปก็รีบไปได้ละ กลับมาเร็วๆละ เผื่อฉันโดนฆ่าตาย” ยังไม่เลิกปากดีอีกนะอีนี่สงสัยอยากเจออีกสักที - -*
ฉันเดินเข้าห้องเพื่อจะไปอาบน้ำ แต่ฉันไม่มีเสื้อผ้าเปลี่ยนหนิ T-T ผ้าเช็ดตัวอยู่ไหนวะเนี่ย สวรรค์กลั่นแกล้งกันชัดๆ ฉันเดินไปหาห้องเบสกับเค้กดีกว่าน่าจะมีอะไรให้ใส่บ้างแหละ แต่มันต้องผ่านห้องรับแขกที่มีไอ้ครึ่งผีนั่งอยู่ ฉันจะทำเป็นไม่เห็นไปละกันนะ
“เมื่อคืนอุตส่าเดินไปเซเว่นมืดๆไปซื้อน้ำแดงกับยาแก้ปวดให้กินยังไม่สำนึก” ฉันจะทำเป็นไม่ได้ยินละกันนะ เวรระงับด้วยการไม่จองเวร ท่องไว้ๆๆๆพีคสู้ๆๆพีคใจเย็น ฮึบๆๆ ^_^ ยิ้มคะยิ้มไว้
“ก็ดีอะ ขอบคุณสักคำยังไม่มี” ไม่ได้ยินพีค ไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น ยิ้มๆๆๆๆๆ
ฉันเดินมาถึงจุดหมายอย่างเป็นคนดีศรีสง่าแล้วคะ พีคทำได้ ฮิๆๆ นี่ห้องอะไรวะเนี่ยมี2เตียง หนังสืออะไรเต็มไปหมดเลย ตู้เสื้อผ้าก็มีแต่ผู้ชาย ผู้ชายและผู้ชาย โอ้ยไอ้เค้กไม่เอาไว้เลยหรอไง - - ฉันเดินสำรวจห้องไปเรื่อยๆไอ้เบสก็ดูรักไอ้เค้กมากเลย ถึงกับแปะรูปไว้หัวนอนเลยทีเดียว ฉันถือวิสาสะรื้อกระเป๋าเค้กเพื่อนรัก อย่าโกรธฉันนะ นี่ฉันเจอชุดเดรสเจริญเถอะใส่ชุดเดรสอยู่บ้านมันใช่ที่ไหน โชคดีที่ฉันสายตาดีเห็นเสื้อกับกางเกงของเค้กเพื่อนรักอยู่ใต้ๆกระเป๋า ^_^ เสื้อสายเดี่ยว เสื้อสายเดี่ยว นี่ไม่มีเสื้อยืดธรรมดาหรอไง ฉันต้องจำใจใส่สินะ ให้ตายสิ เฮ้อ เมื่อวานก็แก้ผ้าให้คนอื่นดู นี่ต้องใส่รัดๆให้คนอื่นดูอีก(แล้วที่แต่งไปผับไม่รัดเลยหรอไงย่ะ) =_=* ฉันขอทำใจ3วินาที ต้องเดินผ่านปีศาจร้ายร้องขอส่วนบุญ ยิ้มไว้ ฮึบๆๆ
แปลกแฮะไม่มีเสียงใดๆรบกวน ฉันค่อยๆแอบมองที่เก้าอี้ห้องรับแขก ‘ว่างเปล่า’ ฉันรู้สึกดีสุดๆๆไอปีศาจมันตายไปแล้วเย้ๆๆๆ ฉันเดินอย่างลั่นล้าไปเข้าห้องน้ำ พรุ่งนี้ฉันก็กลับคอนโดแสนสุขแล้ว วู้ๆๆๆ >O<
ได้อาบน้ำแล้วรู้สึกสบายตัวจัง แต่กางเกงของนังเค้กมันหลวมไปนิดนะ ฉันกลัวจิโมะฉันจะโผล่ออกมาจุง T^T ทำไมชีวิตฉันเหมือนโดนกลั่นแกล้งอยู่ตลอดเวลาด้วย ถึงหน้าฉันจะดูร้ายๆแต่ฉันอ่อนแอมากนะ พระเจ้าขาT_T
“ทำหน้าอะไรของเธอ อ้อนตีนอยู่หรอ” เสียมารยาทจริงๆผู้ชายคนนี้ ฉันกำลังอ้อนวอนพระเจ้าต่างหาก เห้ยแล้วมันเข้ามาได้ยังไง ดีที่ฉันแต่งตัวเสร็จในห้องน้ำแล้ว
“เข้ามารู้จักมารยาทเคาะประตูไหม”
“นี่ห้องเธอหรอไง ยัยเตี้ยม่อต้อ” โอ้ยเตี้ยแล้วไง ไอสูงผิดมนุษย์ เปรตเอ้ย =*=
“ฉันไม่อยากจะเสียเวลาคุยกับแกหรอกนะ จะทำไรก็ทำ เชิญ”
หมอนั่นก็เดินหาอะไรสักอย่างทั่วห้องจนฉันเวียนหัวแล้วนะ แต่ฉันจะถามไม่ได้ เพราะฉันปากดีกับเขาไปแล้ว ต่อไปฉันจะคิดก่อนพูด ฮือๆๆ ฉันอยากอ้วกจัง นายนี่เล่นเดินขึ้นลงเตียงข้ามตัวฉันไปๆๆมาๆๆก้มๆเงยๆ Y-Y
“นี่ ฉันไม่ได้อยากจะคุยกับนายนะ แต่ฉันเวียนหัวมากๆๆๆๆ นี่นายหาอะไร” ฉันตัดสินใจพูดเสียศักดิ์ศรีก็ได้ ก่อนที่ฉันจะอ้วกแบบไม่มีอ้วกแล้วมันทรมานท้องเหมือนเมื่อคืน
“สนใจฉันหรอ”
“โอเคๆถือว่ามะกี้ฉันพูดคนเดียวนะ บาย” เมื่อไหร่ไอ้ผีนี่จะเลิกกวนฉันสักที ฉันไม่อยากมีศัตรูเป็นผู้ชายนะ T-T
“ไร้น้ำใจชะมัด” อดทนไว้พีคๆๆยิ้มๆๆไม่ได้ยินๆๆ
“จิตใจทำด้วยอะไร เฮ้อ” ไม่ได้ยินจ้า ไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น -_-
“ไม่น่าอาบน้ำให้เลย หวังดีแท้ๆกลัวจะนอนไม่สบาย ดูสิอาบให้แถมยังต้องเป็นหวัดด้วยเพราะคนบางคน”
“อยากโดนอีกใช่ไหม”
“ใจร้ายจัง” โอ้ย อีบ้าเอ้ยนี่ทำให้ฉันรู้สึกว่าตัวเองเป็นแม่มดรังแกเด็กน้อยยังไงอย่างงั้น
“นี่ เอายาไปกินแล้วหุบปากซะ แล้วก็เลิกทวงบุญคุณสักทีเพราะฉันไม่ได้ขอให้นายมาช่วยเลย นายจะฉวยโอกาสฉันสิไม่ว่า เหอะ”
“มีไรให้น่าสนใจบอกหน่อย ตูดก็เล็ก ขาก็ตะเกียบ แขนยังกับไม้เสียบลูกชิ้น อ้อนมก้...”
“โอ้ยยยยยยยยยยยยยยย จะเอาไรว่ามาเลย ต้องการไรจากฉัน หะ”
“.......”
“ถ้าเงียบแบบนี้แปลว่า เราหายบุญคุณกันแล้วโอเคนะ เดี๋ยวฉันจะชดเชยโดยการพาไปกินข้าวที่หรูๆ ไปช้อปปิ้งห้างแพงๆโอเคไหม แบบนี้พอไหม”
“พูดแล้วนะ”
“เออ”
“จำใส่สมองของเธอด้วยละกัน”
เอี๊ยดดดดดดดดด
“มาแล้วๆๆพีค ทิมมากินเร็ว” เค้กตะโกนเรียกเสียวแจ๋วพร้อมกันพองเพื่อนที่พยายามสำรวจห้องว่ามีอะไรเปลี่ยนไปจากเดิมไหม = =:;
“บร๊ะเหว่ย มาอยู่ในห้องนี้ทำไม2คนจ้ะ” ได้โปรดเข้าใจใหม่ว่าเพื่อนที่แสนประเสริฐของนาย มาห้องฉัน(ถึงจะเป็นคอนโดเบสก็ตาม)แต่ฉันนอนห้องนี้คนเดียว ฉันมีสิทธิ์(ตอนไหนวะ)
“ไอ้ไอซ์มาถึงกวนแบบนี้ เดี๋ยวยัยนี่ผีเข้าอีกหยิบไขควงจิ้มตาแกแน่ๆ ฮ่าๆๆ”
“พีคไม่มีทางทำฉันแน่นอน เพราะเราเลิฟๆกันไง ใช่ไหมพีคตัวเล็ก”
“ใช่ๆเพราะไอซ์ไม่กวนตีน นิสัยดี หล่อด้วย ฮิๆๆ” หึ หน้าหงิดเลยเป็นไงละพ่อคนลูกครึ่ง ฮ่าๆๆๆ
“วู้วววว เอ็กซ์แตกเลย” เวรอีนี่ชื่อเอิร์ธแน่ๆ -*- ฉันควรทำหน้าไงดีเนี่ย เหอๆ
“โห เซ็กซี่วะ”
“โอมแกมีแฟนแล้วนะ” ครั้งนี้ฉันขอบใจนายในใจก็ได้ ด่าพวกมันทีๆๆๆๆ U_U
“อะไรวะไอทิม ก็พูดตามที่เห็น”
“เออไอทิมเพื่อนๆก็แซวตามประสาเพื่อนกัน” ไอไอซ์มะกี้ฉันอุตส่าชมนายไปเองนะ ขอถอนคำพูดคะ
“เลิกแซวๆพวกมันได้แล้ว มากินหมูกะทะเร็วๆ” เค้กแกน่าจะพูดให้เร็วกว่านี้นะเพื่อน -/\-
หลังกินหมูกระทะกันเสร็จ ก็มีปาร์ตี้เล็กๆ แต่ฉันขอออกไปสูดอากาศสักนิดก่อนเถอะ เมื่อวานก็โดนไปเยอะแล้ว ร่างพังจ้า ฉันเดินออกมาระเบียง ระเบียงที่นี่กว้างดีแฮะ
แชะ แชะ ชู่
“สูบอีกละ เหม็น” เสียงเดิมที่ไม่ต้องหันไปก็รู้ว่าใคร จะต้องขัดตลอดทุกเรื่อง - -
“ฉันไม่ได้ไปสูบละพ่นใส่หน้านายหนิ”
“ก็จริง”
“ฉันไปนอนละ พรุ่งนี้ต้องตื่นเช้ากลับคอนโด” ฉันเดินเข้ามาทุกคนในห้องก็แยกย้ายกันไปนอนแล้ว แปลกจังทำไมนอนกันเร็วงี้ แต่ฉันไม่ไหวแล้ว ยังเบลอๆมึนๆแฮงค์ๆอยู่เลย....
ความคิดเห็น