คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ▤ PLAYFUL KISS ▤ ch.2
หญิงสาวยืนมองตัวเองในกระจกเงาบานใหญ่ ผ่านไปเพียงหนึ่งวัน ทุกอย่างดูปกติเรียบร้อยเว้นก็แต่รอยคล้ำใต้ตาที่เพิ่มมา สาเหตุมาจากเมื่อคืนเท่าที่เธอจำได้ เธอมักจะโดนปลุกให้ตื่นขึ้นมาบ่อยครั้งจากเสียงโวยวายของพี่สาวบ้าง เสียงกระแทกเมาส์ไม่ก็คีย์บอร์ดบ้าง เสียงทุบโต๊ะอย่างโมโหบ้าง หลายๆอย่างปนกันไป เอาเป็นว่าเธอนอนหลับไม่เต็มตาเลยเมื่อคืน
ร่างเล็กๆเงยหน้ามองนาฬิกาหลังจากออกจากห้องน้ำ เพิ่งจะเก้าโมงเอง แต่เธอกลับรู้สึกง่วงมาก แม้จะเพิ่งอาบน้ำมาแต่ความเย็นของน้ำกลับไม่ทำอะไรกับความง่วงของเธอเลยแม้แต่น้อย เจสสิก้ากลับไปนอนกอดตุ๊กตาโดเรมอนอย่างเดิม มือเรียวคว้าโทรศัพท์มากดเล่นอย่างเคย แล้วก็ต้องวางลงที่เดิมเมื่อเธอเริ่มเบื่อหน่าย
....ไม่มีอะไรในห้องที่เธอจะสามารถเล่นได้เลย
ดวงตากลมกวาดมองไปทั่วห้องพยายามไล่ความง่วงให้หายไป คอมพิวเตอร์เครื่องใหม่ถูกวางอย่างล่อตาล่อใจ แต่คำสั่งห้ามที่ตกลงกันเอาไว้ตั้งแต่เมื่อคืนมันยังดังก้องอยู่ในหัวของเจสสิก้า
‘คอมนี่ห้ามแตะเลยนะสิก้า แม่เจ้เพิ่งซื้อมาให้ใหม่ ...งานเจ้เก็บไว้ในนี้เยอะด้วย ห้ามเข้าใกล้เลยนะ เข้าใจ๊?’
โอเค ...ห้ามแตะ ห้ามเข้าใกล้ก็จะไม่ทั้งแตะและไม่ทั้งเข้าใกล้
มีอะไรที่เจสสิก้าจะทำได้บ้าง !
แอร์เย็นๆบวกกับนิสัยขี้เซาทำให้ความง่วงเข้ามาเล่นงานเจสสิก้าได้ไม่ยาก ดวงตาที่ปรือใกล้ปิดเต็มทนค่อยๆปิดตัวลง เสียงหายใจเข้าออกแปรเปลี่ยนเป็นจังหวะที่สม่ำเสมอ นอนหลับทดเอาแรงจากเมื่อคืนที่โดนรบกวนทั้งคืน
แต่เสียงท้องร้องโครกครากก็เข้ามาทำลายความสุขในการนอนหลับอีกครั้ง
มือเรียวยกขึ้นมาขยี้ตากับจัดทรงผมของตัวเองเมื่อลุกขึ้นนั่งตัวตรงได้แล้ว เวลาบ่ายโมงบนหน้าปัดนาฬิกากับเสียงท้องร้องเป็นสัญญาบ่งบอกได้ดีมากว่ากระเพาะเธอเริ่มทำงานแล้ว แต่ยังไม่มีวี่แววของพี่สาวจะกลับเข้ามาเลยสักนิด จึงได้หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาใช้งานอีกครั้ง
“นี่เจ้อยู่ไหน เค้าหิวข้าวมาพาเค้าไปกินข้าวหน่อย”
(เจ้เรียนอยู่นะสิก้า ถ้าหิวก็ลงไปซื้อข้าวกินเองสิ เงินเจ้ก็วางให้บนโต๊ะนั่นน่ะเห็นไหม) แทยอนกระซิบกระซาบกลับมาเป็นอันพิสูจน์ว่าเธอกำลังอยู่ในคลาสเรียนจริงๆ เจสสิก้ามองตามที่ลูกพี่ลูกน้องบอกก็พบว่ามีเงินวางอยู่จริง แต่มันก็ไม่ใช่ในสิ่งที่เธอต้องการ
“ฉันจะไปคนเดียวได้ยังไง เจ้มาพาฉันไปกินหน่อยสิ”
(เจ้กินไปตั้งแต่เที่ยงแล้ว ไปหากินเองนะสิก้า)
“เดี๋ยวดิเจ้ ...เจ้!”ยังไม่ทันที่เจสสิก้าจะพูดจบ พี่สาวตัวดีก็กดตัดสายทิ้งไปเสียดื้อๆ
เจริญล่ะ! รักน้องมากมาย แค่ให้พาไปกินข้าวพาไปไม่ได้ ดี!
สุดท้ายเจสสิก้าก็ลงมายืนอยู่ที่หน้าหอพักด้านล่าง ร่างเล็กๆที่สวมใส่เสื้อยืดธรรมดา กางเกงยีนส์สีซีดกับรองเท้าแตะ ยืนหน้ามึนอยู่ด้านล่าง จะให้ทำไงได้ในเมื่อพี่สาวไม่ยอมมาหา เธอเองก็คงต้องดูแลตัวเองแล้วล่ะ
แต่ว่า...ห่างไปอีก 200 เมตร ดวงตากลมเห็นผู้ชายตัวสูงที่คุ้นตากำลังเดินมาทางนี้...
ไม่! เธอยังไม่พร้อมที่จะเจอเขา เหตุการณ์เมื่อวานมันทำให้เธอไม่ชอบเขาเสียดื้อๆ
ต้องชิ่งก่อนล่ะ!
.
.
.
“นี่ชอบกินช็อคโกแลตขนาดนั้นเลยเหรอ”
“อือ...”
“แล้วแทยอนชอบกินด้วยหรือเปล่า”
“อือ...”
“แล้วมีอะไรอีกไหมที่เธอชอบกินเหมือนแทยอนน่ะ”
“พี่คริส! เลิกถามซะทีเถอะน่า พี่อยากรู้เรื่องของเจ้แทก็ไปถามเจ้เองสิ”
จะบอกให้ก็ได้ว่าตอนนั้นเจสสิก้าหนีไม่ทัน ...ถ้าไม่ติดว่าช่วงขาของผู้ชายตัวสูงคนนี้ยาวกว่าล่ะก็ ป่านนี้เธอคงไม่ต้องมาเดินเลือกซื้อของไปพร้อมกับตอบคำถามของผู้ชายคนนี้อย่างกับวาไรตี้แบบนี้หรอก
ตั้งแต่ที่ร้านอาหาร คริสก็เอาแต่ตามติดเธอจนกระทั่งมาถึงในซูปเปอร์มาร์เก็ตเนี่ยล่ะ ...เรียกได้ว่าจากหลังเท้าเป็นหน้ามือ ต่างกับเมื่อวานลิบลับเลย ...เอ่อ หลังเท้าเป็นหน้ามือนั่นแหละถูกแล้ว เมื่อวานเขาเอาแต่ทำหน้านิ่งขรึมแถมยังไม่พูดอะไรด้วยซ้ำ แต่วันนี้เขากลับเอาแต่ยิ้ม ยิ้ม ยิ้มแล้วก็พูดจ้อไม่หยุดเลย
“เอ้า ก็พี่เห็นว่าสิก้าเป็นน้องของแทยอน ก็น่าจะรู้เรื่องแทยอนบ้างสิ”เขาตอกกลับมาอย่างซื่อๆ
“พี่เป็นเพื่อนสนิทกับเจ้แทนะ พี่ก็ต้องรู้สิ!”
“ก็ไม่ได้อยากเป็นนักหรอก...”เสียงที่เขาบ่นพึมพำกับตัวเองมันทำให้เธอได้ยินไม่ถนัด
“พี่ว่าไงนะ?”
“เปล่านี่”
แล้วคริสก็ยอมเข็นรถตามหญิงสาวต้อยๆอย่างสบายอารมณ์ อันที่จริงเขาเองก็เพิ่งจะรู้ตัวว่าเขาเป็นคนขี้แกล้งหรือเขาอาจจะเพิ่งเป็นก็เมื่อเจอเจสสิก้า ไม่ว่าหญิงสาวจะหยิบจับอะไรเขาก็จะหยิบตาม พอมองตาเธอเขาก็พอจะเดาออกว่าเธอจะเลือกของชิ้นนั้นหรือเปล่า เขาก็จะรีบชิ่งหยิบมันใส่รถเข็นก่อน หญิงสาวที่โดนตอนแรกๆก็ยังไม่แสดงอาการเท่าไหร่ แต่นานๆเข้าเธอก็เริ่มมีอาการฮึดฮัดใส่บ้าง โวยวายใส่เขาบ้าง. ...แค่มีอาการตอนโดนแกล้งนั่นแหละ ยิ่งทำให้เขายิ่งอยากแกล้งเธอ
“นี่ ...พี่รอฉันอยู่นี่ก่อนนะ”หญิงสาวเอ่ยออกมาเมื่อทั้งคู่ใกล้จะเดินถึงจุดชำระเงินแล้ว
“หือ ? ทำไมล่ะ ไปด้วยกันสิ”เขาตอบกลับมาอย่างไม่ได้ใส่ใจที่จะรู้มากนักว่าทำไมเธอถึงต้องให้เขารอ
“เถอะน่า พี่รอฉันอยู่เนี่ยแหละ เดี๋ยวฉันมา”มือเล็กคว้ารถเข็นไปเอง แต่กลับถูกเจ้าของมือที่ใหญ่กว่ายื้อเอาไว้
“พี่ไปด้วย”
...เจสสิก้าถือว่าเธอเตือนเขาแล้วนะ แต่เขากลับไม่ฟังเอง…
.
.
.
.
หญิงสาวเดินยิ้มร่าในมือถือถุงซูปเปอร์มาร์เก็ตที่ใส่ของส่วนตัวเของเธอเอาไว้ แอบหันไปมองผู้ชายตัวโตที่ถือถุงอื่นๆไว้ในมือของเขา ใบหน้าของเขายังออกสีระเรื่ออยู่ คริสไม่แม้แต่จะมองหน้าเธอด้วยซ้ำ เอาแต่ก้มหน้าก้มตาเดินเงียบมาตั้งแต่ซูปเปอร์มาร์เก็ตจนถึงหน้าห้องเนี่ยล่ะ
“เอ้า ..เอาไปเลย”เขายื่นถุงสองสามถุงในมือออกไปข้างหน้า
เจสสิก้ารีบควานหากุญแจมาปลดล็อคประตูก่อนจะเก็บของทุกอย่างเข้าห้องไปโดยไม่ลืมที่จะเอ่ยขอบคุณผู้ชายตัวสูงคนนี้
“ขอบคุณนะค่ะ ...พี่คริส”ยิ้มน่ารักให้หนึ่งทีแล้วปิดประตูลง ทิ้งให้ชายหนุ่มยังคงยืนนิ่งอยู่หน้าประตูห้อง
สักพักก็เผยรอยยิ้มออกมาอย่างเก้อเขิน ...มือหนายกขึ้นลูบท้ายทอยตัวเองเบาๆพลางนึกไปถึงเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นตอนอยู่ในซูปเปอร์มาร์เก็ต
ตั้งแต่เกิดมาเขายังไม่เคยเดินเฉียดเขาโซนนั้นเลยเถอะ ...แม้แต่แม่ของเขาเองเขายังไม่เคยไปด้วยเลย
...ยัยเด็กสาวเมื่อกี้ซื้อผ้าอนามัยล่ะ...
ถ้าเขารู้ก่อนว่าเธอจะมาซื้อของสำคัญแบบนั้นล่ะก็ เขาไม่มีทางเดินตามเธอไปด้วยแน่ๆ คริสไม่ได้รังเกียจหรืออะไรหรอกนะ เพียงแต่เขาคิดว่าผู้ชายที่เป็นสุภาพบุรุษมากพอไม่ควรจะเข้าไปยืนอยู่ใกล้ๆหญิงสาวที่กำลังเลือกซื้อผ้าอนามัยเท่านั้นเอง
แต่เขามั่นใจว่าเขาโดนเจสสิก้าแกล้ง ! น้องสาวของยัยเพื่อนตัวดีแกล้งทำเป็นหยิบนู่นจับนี่ไปเรื่อย พูดพร่ำออกมาระหว่างเลือกมีปีกกับไม่มีปีก แล้วยังอุตส่าห์แกล้งให้เขาหยิบให้จากชั้นสูงๆที่เธอเอื้อมไม่ถึง ทั้งๆที่เธอไม่ได้ต้องการแพ็คใหญ่ขนาดนั้นด้วยซ้ำ
คอยดูเถอะ! เขาจะต้องหาทางเอาคืนให้ได้เลย
.
.
.
.
.
“ตื่นแล้วเหรอแก เจ้นึกว่าตายไปซะแล้ว”
หือ...นี่คือคำทักทายน้องสาวเหรอเนี่ย
เจสสิก้าปรือตาขึ้นมาเห็นพี่สาวของตัวเองยืนอยู่หน้ากระจกกำลังมัดผมสีน้ำตาลเข้มเป็นลอนอ่อนๆของเธอรวบไว้เป็นหางม้า แทยอนเปลี่ยนมาใส่แค่เสื้อยืดกับกางเกงยีนส์ขาสามส่วนธรรมดาๆ ...ยัยเจ้นี่กลับมานานแล้วสินะ
“กี่โมงแล้วอ่ะเจ้ หิวข้าวจัง”ลุกขึ้นนั่งกับพื้นเตียงก่อนจะลูบท้องตัวเองปอยๆเมื่อรู้สึกถึงอาการสั่นไหวของกระเพาะ
“จะสองทุ่มแล้ว”
“ห้ะ! สองทุ่ม โอยเจ้ ...เค้าหิวข้าวมากๆเลย ทำไมเจ้ไม่ปลุกเค้าละ เกิดเค้านอนหิวข้าวตายตรงนี้เจ้จะทำไง”
หญิงสาวอ่อนวัยกว่าพูดออกมาเป็นประโยคยาวๆที่แทยอนฟังยังไงมันก็ไร้สาระ จับใจความได้ก็เพียงแค่ยัยน้องสาวนี่หิวก็เท่านั้นเอง พูดมากได้ตลอดเลยสิ
“ก็จะมาปลุกนี่ไง เลิกบ่นแล้วไปล้างหน้าล้างตาได้แล้ว”แทยอนออกคำสั่งก่อนที่ตัวเธอจะเดินเข้ามาฉุดน้องสาวให้ลุกขึ้นเดินไปเข้าห้องน้ำ
...จะได้พาน้องสาวไปแนะนำให้เพื่อนๆรู้จักด้วย จะได้ไม่มารบกวนเธออยู่คนเดียว
.
.
.
.
น่ารัก
เจสสิก้าขอเรียกมันว่าคำชม เพราะตั้งแต่เธอหย่อนก้นลงนั่งที่เกาอี้ในร้านอาหารใกล้กับหอพัก บรรดาเพื่อนของแทยอนต่างเอ่ยชมเธอไม่ขาดปาก จะไม่เขินอะไรมากขนาดนี้หรอกถ้าไม่ติดตรงที่ว่าบรรดาเพื่อนๆของแทยอนนั้น...มีแต่ผู้ชายหล่อๆหน้าตาดีๆทั้งนั้นเลย
“น่าลักไปฆ่าสินะ”
ปากเสีย -__- เจสสิก้าขอยกเว้นผู้ชายตัวสูงที่สุดในกลุ่มแล้วก็ปากเสียที่สุดในกลุ่มด้วย
“โหย เฮียทำไมไปว่าน้องสาวเจ้แทแบบนั้นล่ะ เดี๋ยวก็โดนเจ้แทกระซวกเข้าให้หรอก”ผู้ชายหน้าหวานๆที่นั่งอยู่ตรงหัวโต๊ะเถียงขึ้นมา แต่แก้วที่ถืออยู่ในมือนั่นมันไม่เหมาะกับเขาเสียเลย
“แต่บางทีฉันก็ว่ายัยนี่น่าฆ่าจริงๆนะ”แทยอนเองก็เอ่ยคล้อยตามสิ่งที่คริสพูด จนเด็กสาวที่นั่งอยู่ข้างๆหันไปค้อนขวับทันทีเลย
“เจ้!”
“อะไรเล่า ก็มันเรื่องจริงนี่ บางครั้งนะแกโคตรงี่เง่าเลยรู้ตัวไหม”แทยอนเริ่มเผาน้องสาวด้วยประสบการณ์ตอนเด็กๆที่เติบโตมาด้วยกัน เพราะว่าแทยอนเกิดก่อนดังนั้นบางเหตุการณ์แทยอนจำได้แต่เจสสิก้ายังเด็กเกินกว่าที่จะจำอะไรได้ ก็เลยเกิดการโต้เถียงกันขึ้นกลางวง
จนคริสขัดขึ้นมานั่นแหละ แทยอนถึงได้เริ่มแนะนำเพื่อนของเธอให้เจสสิก้ารู้จักบ้าง
คนแรกที่หน้าตาดุๆนั่น ชื่อพี่เทา เขาเพิ่งย้ายมาจากจีนแผ่นดินใหญ่เพราะงานธุรกิจของทางบ้านทำให้ต้องย้ายบ้านบ่อยๆ แต่รู้สึกว่าเทาจะมาอยู่เกาหลีได้สองปีแล้ว ...อ้อ เขาเรียนอยู่คณะวิศวะฯ ปีสอง …ถึงแม้ว่าหน้าตาจะโหด แต่จิตใจพี่เทามุ้งมิ้งมาก บรรดาเพื่อนๆรวมทั้งแทยอนยังดื่มโซจูกันเลย แต่กับพี่เทาเขาไม่แม้แต่จะแตะขวดเลยด้วยซ้ำ
คนถัดมาคือพี่ซูโฮ ...เล่าลือกันว่าบ้านรวยมาก เรียนคณะแพทย์ฯ ปีสอง แม้การเรียนจะเหนื่อยยาก แต่ซูโฮก็ยังหาเวลามาร่วมสังสรรค์กับเพื่อนได้ตลอด เรียกได้ว่าแม้ไม่ต้องเรียนหนัก เขาก็สามารถที่จะเป็นหมอได้สบายๆ เขาไม่ติดเหล้า แต่เวลาโดนเพื่อนๆเรียกร้องทีไรก็มักจะยกโซจูดื่มตามคำยอของเพื่อนเสมอ เห็นเหลาะแหละแบบนี้ที่บ้านทำธุรกิจเกี่ยวกับโรงพยาบาลเชียวนะ
ต่อมาก็พี่เซฮุน...คนนี้เจสสิก้าไม่สามารถคาดเดานิสัยของเขาได้เลย บางทีก็ยิ้ม บางทีก็หน้าบึ้ง สังเกตได้ว่าชอบแอบมองแทยอน แต่จะมองอีกทีเขาก็มองทุกคนนั่นแหละ ช่างเถอะ .. บางทีพี่เขาอาจจะต้องการอยู่คนเดียว ..อ้อ ลืมบอกไปผู้ชายคนนี้เรียนคณะบริหารฯปีสอง ...แค่นี้แหละ
พี่ลู่ฮาน ....ผู้แนะนำตัวเองว่าเป็นซังนัมจาของแท้ แต่ใบหน้าหวานๆกับรอยยิ้มน่ารักของเขามันขัดกัน บางทีลู่ฮานอาจจะเกิดมาสลับขั้วกับเทาก็ได้ นิสัยที่ชอบดื่มของลู่ฮานสามารถบอกความแมนเต็มร้อยของเขาได้เลย ...แอบได้ยินจากที่ซูโฮเผาลู่ฮานคือเมาหัวราน้ำทุกวัน เต็มที่กับงานสังสรรค์ทุกงาน ลำบากรูมเมทอย่างเซฮุนต้องคอยดูแลต่อจากนั้นอีก ...พี่ลู่ฮานอยู่คณะบริหารฯปีสองเหมือนพี่เซฮุนด้วย
คนสุดท้าย ...ผู้ชายตัวสูงที่เอาแต่นั่งจ้องเธออยู่ตลอดเวลา คนที่หงุดหงิดง่าย แต่ไม่ค่อยโกรธใคร ผู้ชายที่ทุกคนยกเว้นแทยอนเรียกเขาว่า ‘เฮีย’ แต่มักจะเพี้ยนเสียงไปนิดหน่อย -_-; เขามีความเป็นผู้ใหญ่ที่มากกว่าคนอื่นๆ แต่บางครั้งก็เหมือนเก็บกดเสียมากกว่า ชอบขัดขึ้นมาเวลาคนอื่นๆเข้ามาคุยหรือเอ็นดูเจสสิก้าเป็นพิเศษ ก็นะ ...ช่างเถอะ เขาเรียนอยู่คณะสถาปัตย์ฯปีสอง
....เห็นไหมล่ะว่าเพื่อนเจ้แทยอนแต่ละคน..แซ่บ..ขนาดไหน
ถึงขนาดที่ว่าสาวมหาลัยโต๊ะอื่นยังแอบให้บริกรมาขอเบอร์ ขอไลน์อยู่ไม่ขาดสายเลย
แต่เจสสิก้าก็ยังแปลกใจอยู่ดี ทำไมแทยอนถึงคบแต่เพื่อนผู้ชาย ....
“พวกมันไม่ตอแหล ไม่ใส่หน้ากากเข้าหาเจ้ ...แค่นี้แหละเข้าใจ๊?”ตอบเสร็จแล้วก็กระดกโซจูขึ้นดื่ม
เจสสิก้าเพิ่งจะสังเกตว่ารุ่นพี่พวกนี้แทบจะดื่มโซจูแทนน้ำเปล่า ...ยกเว้นก็แต่พี่เซฮุน พี่เทาและพี่คริสสามคนเท่านั้นแหละ
อย่างพี่เซฮุนกับพี่เทาพอจะหาเหตุผลได้ พี่เทาไม่แตะโซจูอยู่แล้วและพี่เซฮุนเองก็ต้องคอยดูแลพี่ลู่ฮานที่อาจจะเมาหัวทิ่ม...แต่กลับพี่คริส เธอไม่อยากจะหาเหตุผลหรอก
ก็เขาเอาแต่จ้องหน้าเธออยู่ตลอดเวลานี่ -////-
“น้องสิก้าครับ ~ นี่ครับ”ลู่ฮานส่งแก้วน้ำให้เธอ
กฎของกลุ่มนี้คือ ...ถ้าจะมีผู้หญิงต้องถึกพอที่จะอยู่กับผู้ชายขี้เหล้าได้
...เอ่อ...แต่เจสสิก้าคงไม่คิดว่าพวกเขาจะรวมเธอเข้าไปด้วย
“หยุด”น้ำเสียงกับสายตาที่ดุๆของคริสทำเอาเจสสิก้าที่กำลังจะเอื้อมมือไปรับต้องหดมือหนีทันที ก่อนจะเข้าใจอะไรมากขึ้นเมื่อแทยอนเขกหัวลู่ฮานแล้วโวยวาย
“ไอ้ลู่ แกบ้าหรือไงวะ น้องฉันยังอายุไม่ถึงที่จะดื่มโว้ย”
เพิ่งจะเคยเห็นแทยอนเป็นห่วงเธอ T_T ....นั่นแหละ ถึงอายุเธอได้แล้วแต่เธอมั่นใจแน่ๆว่าแทยอนไม่มีทางยอมให้เธอดื่มหรอก ...ถึงจะน้อยใจบ่อยๆ แต่เจสสิก้าก็พอจะรู้ว่าพี่สาวคนนี้หวงเธอมากแค่ไหน
“ไอ้เฮี่ยคริส!”ลู่ฮานก็หันไปโวยวายกับคริสบ้าง “ถ้าแกไม่ทักแทยอนก็ไม่รู้หรอก ทักทำไมวะ!” ...เนี่ยแหละ ถึงได้บอกว่าพวกนี้ชอบเรียก เฮีย เพี้ยนทุกที
“แกนั่นแหละ! เลิกเอาอะไรบ้าๆบอๆให้น้องฉันกินได้แล้วโว้ย!”แทยอนหยิกแขนลู่ฮานไปหนึ่งที จนลู่ฮานเงียบแล้วก็ดื่มของตัวเองไปอย่างเดียวไม่มาวุ่นวายกับเจสสิก้าเลย
“พอเถอะน่าแทยอน ...อย่าโวยวายเลย”น้ำเสียงของเซฮุนที่บอกกับแทยอน เด็กสาวสามารถสัมผัสได้ว่ามันมีอะไรมากกว่านั้นแอบแฝงอยู่ แต่เธอไม่กล้าจะคิด ...เพราะแววตาของคริสที่มองไปที่สองคนนั้น เขาเปลี่ยนโฟกัสจากเธอไปจ้องคู่แทยอนกับเซฮุน
...สามคนนี้มีอะไรกันหรือเปล่า ?
“เอ้าๆ ชนกันหน่อยๆ”น้ำเสียงที่เริ่มพูดไม่รู้เรื่องของซูโฮดังขึ้น เรียกให้ทุกคนบนโต๊ะอาหารทำตามคำพูดนั้น
...ถึงแม้เพื่อนของแทยอนจะหล่อจนอันตราย แล้วอาจจะมีคนหนึ่งที่อันตรายมากๆจนเข้าขั้นก่ออาชญกรรมได้กับหัวใจของเจสสิก้าก็เถอะ -////-
แต่แทยอนเองก็พูดไว้แล้ว ...ว่าคนพวกนี้คือคนที่แทยอนไว้วางใจได้มากที่สุด
29/05/2557
◊ SQWEEZ
ความคิดเห็น