คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ราคีร้อนรัก :: Chapter 1 'Adopted'
CHAPTER 1
‘Paradise Or Hell’
คำพูดที่ออกมาจากปากของ ‘เซฮุน’ ทำเอายูถึงกับเบิกตากว้างด้วยความแปลกใจระคนตกใจ เขาเป็นใครกันแน่ ความคิดที่มีเครื่องคำถามตามหลังผุดขึ้นมามากมาย ยูไม่เข้าใจว่าเซฮุนต้องการอะไรจากเธอ
มือบางพยายามกระชากประตูรถฝั่งเธอให้เปิดออก แต่เพราะเซฮุนได้ล็อกมันแล้วก่อนหน้านี้เลยทำให้เปิดยังไงก็เปิดไม่ออก นัยน์ตาร้อนผ่าวราวกับถูกไฟลนเธอหันกลับไปตะคอกถามเซฮุนหลายครั้งหลายคราว่าเขาเป็นใคร ต้องการอะไรจากเธอแต่สิ่งที่เธอได้รับกลับมาคือรอยยิ้มมุมปากแสนน่ากลัวนั่นเท่านั้น
รถสปอร์ตคันหรูสีดำสนิทเลี้ยวเข้าไปในสถานที่แห่งหนึ่งคล้ายโรงแรม ‘Sweet Paradise’ โรงแรมม่านรูดถูกกฎหมายระดับ 5 ดาว ที่แห่งนี้รับเฉพาะพวกเศรษฐีหรือผู้ดีที่ต้องการปลดปล่อยความสุขสมเท่านั้น ราคาห้องพักที่แพงหูฉี่และระบบป้องกันความปลอดภัยอย่างแน่นหนาเลยไม่ค่อยมีพวก สกปรกรกถนน เข้ามาป้วนเปี้ยนในที่แห่งนี้นัก
“ปล่อยนะ! ปล่อย!!!” ร่างบางของยูถูกกระชากออกมาจากรถทันทีที่จอดลงหน้าอาคาร 8 ชั้น พนักงานเก็บรถเดินเข้ามารับกุญแจไปจากเซฮุน ยูร้องขอความช่วยเหลือจากพนักงานคนนั้นแต่ก็ไม่ได้ผล เซฮุนที่ทนกับการกระชากลากถูยูไม่ไหวเลยเปลี่ยนไปเป็นอุ้มพาดบ่าแทน กำปั้นของร่างเล็กบนบ่าพยายามทุบตีไปที่แผ่นหลังกว้างอย่างรุนแรงแต่เซฮุนก็ไม่แม้แต่จะแสดงอาการเจ็บปวดออกมาเลยสักนิด
“อ้าว คุณเซฮุนนี่เอง ห้องเดิมใช่มั้ยคะ”
เซฮุนหยุดยืนหน้าเคาท์เตอร์เพื่อรอรับกุญแจห้องที่เค้าใช้มันประจำ พนักงานหน้าเคาท์เตอร์หันไปหยิบกุญแจห้องดังกล่าวในขณะที่ยูพยายามดิ้นสุดชีวิต เซฮุนรีบรับกุญแจห้องนั้นมาทันทีและรีบเดินไปขึ้นลิฟท์เมื่อเข้ารับรู้ว่าตอนนี้เขาเริ่มทนกับแรงดิ้นของผู้หญิงบนบ่าไม่ไหว
ติ๊ง!
ประตูลิฟท์เปิดออกเมื่อขึ้นมาถึงบริเวณชั้น 8 ยูรู้สึกถึงอันตรายที่กำลังเข้ามาใกล้เธอเรื่อยๆ เวลานี้เธอเริ่มรู้สึกเหนื่อยเต็มทน เพราะตั้งแต่เธอดิ้นมาได้สักพักกว่าๆ เซฮุนก็ไม่มีทีท่าว่าจะสะทกสะท้านเลยสักนิด ร่างสูงของเซฮุนกำลังไขกุญแจห้องสวีทอย่างทุลักทุเลเมื่อเปิดได้แล้วก็รีบสาวเท้ายาวๆ เข้าไปในห้องทันที โดยที่จะไม่ลืมล็อกประตูห้องอย่างแน่นหนา
ตุ๊บ!
ใบหน้าเหยเกของยูปรากฏขึ้นเมื่อร่างเล็กถูกโยนลงไปบนที่นอนที่ถึงแม้จะนุ่มแต่ก็สร้างความเจ็บปวดเวลาหล่นลงไปได้อย่างพอสมควร เธอพยายามตะเกียกตะกายหาทางลงจากเตียงแต่ก็ถูกเซฮุนคว้าข้อเท้าเอาไว้ก่อนจะดึงเข้าไปหาตัว
“ปล่อยฉันนะ!!!”
“ถ้าฉันทำก็คงโง่ยิ่งกว่าควาย!!!”
เซฮุนนั่งคร่อมลงบนตัวของร่างเล็กแล้วใช้มือข้างเดียวรวบข้อมือทั้งสองข้างของยูเอาไว้ ส่วนมือที่ว่างก็เริ่มปลดเข็มขัดออกเพื่อเอามามัดข้อมือของยู ใบหน้าหล่อซุกไซร้ไปตามซอกคอขาวระหงส์ของคนใต้ร่างอย่างหนักหน่วงริมฝีปากของเซฮุนกดเน้นๆ ไปในทุกที่ๆ เขาไล้ริมฝีปากหนาไป ยูขัดขืนหันซ้ายหันขวาเพื่อไม่ให้เซฮุนทำอย่างนั้นกับเธอ
“ปล่อยฉันนะ! คุณเป็นใครมีสิทธิ์อะไรมาทำกับฉันแบบนี้!!!! ฮึก!”น้ำใสๆ เริ่มออกมาจากดวงตาทั้งสองข้างของเธอ แต่ก็ใช่ว่าเซฮุนจะหยุดเขาชินแล้วกับน้ำตาของพวกผู้หญิงเพราะถึงแม้จะร้องให้ตายยังไงสุดท้ายผู้หญิงพวกนั้นก็ยอมเขาอยู่ดีและยิ่งยูทำแบบนี้เขายิ่งคิดว่านี่มันเป็นมารยาของผู้หญิงเท่านั้น ในความคิดของเซฮุนยูก็เป็นได้แค่ผู้หญิงร่านๆ ที่หาได้ตามถนนทั่วไป
“จะร้องอะไรนักหนา คนอย่างเธอก็คงจะโดนมาเยอะแล้วสิ ไม่ต้องมาทำเป็นมารยาแบบนี้ก็ได้”
“ฉันไม่เคยโดนอะไรทั้งนั้น! ออกไปสะ.....กรี๊ดดด”
ยังไม่ทันที่ยูจะพูดอะไรจบเซฮุนก็กระชากเสื้อยูนิฟอร์มของเธอออกจนขาดวิ่นติดมือเขามา ความแสบและความเสียขวัญเริ่มถาโถมเข้าหาเธอไม่หยุดไม่หย่อน เซฮุนเริ่มคุกคามยูอีกครั้งเมื่อเขาใช้สองมือบีบเค้นหน้าอกของยูอย่างรุนแรง ยูเริ่มร้องไห้หนักเข้าไปอีกเมื่อเข้าใช้ลิ้นไล้เลียบริเวณหน้าอกของยูอย่างกับคนโรคจิต
เวลาผ่านไปเนิ่นนานแค่ไหนไม่มีใครรู้ ตอนนี้ทั้งกระโปรงนักเรียน แพนตี้และบราเซียร์สีดำของเธอถูกปลดออกหมดแล้ว ร่างกายเปลือยเปล่าของยูปรากฏให้เซฮุนเห็นชัดๆ เต็มสองตา ผิวสีขาวอมชมพูและหน้าอกที่ใหญ่เกินวัยของยูแอบทำเขาหวั่นใจอยู่เหมือนกันว่าจะทำให้เขา อิ่มจนเกินไปหรือเปล่า
ลิ้งค์ฉากตัด
เซฮุนยันตัวนั่งพิงกับหัวเตียงมองดูยูที่หมดสติอยู่ข้างๆ ตากลมโตของเธอปิดสนิทตามเนื้อตัวปรากฏรอยจ้ำสีแดงทั่วร่าง และตรงจุดๆ นั้นยังมีเลือดและของเหลวไหลออกมาเปื้อนที่นอนอีกด้วย เสียงโทรศัพท์ของเซฮุนดังขึ้นทำให้เขาหยิบมันขึ้นมาดูก่อนจะพบว่าพ่อหรือคนที่เธอเรียกว่าคุณอาโทรมา เขากดรับด้วยน้ำเสียงปกติ
“ว่าไงครับ”
[ แกอยู่ไหน! ]
“คอนโดครับ”
[ ยู อยู่กับแกรึเปล่า ]
“ไม่นี่ครับ”
[ อย่ามาโกหกฉันนะเซฮุน! คนขับรถบอกกับฉันว่าแกออกไปรับยูที่โรงเรียน แกพายูไปไว้ที่ไหนรีบพายูกลับมาเดี๋ยวนี้เลยนะ!!! ]
“ก็ผมบอกแล้วไงว่าไม่ได้อยู่กับยัยนั่น พ่อจะเอาอะไรกับผมนักหนา!”
[ ถ้าแกยังไม่พายูกลับมาล่ะก็ ฉันจะตัดพ่อตัดลูกกับแก!! ]
“ทำไมครับพ่อ! ก็ผมไม่ได้เอายัยนั่นมาอยู่ที่คอนโดของผมสักหน่อย ทำไมพ่อต้องทำเป็นเดือดร้อนด้วย ยัยนั่นมีความสำคัญกับพ่อมากเลยเหรอครับ หรือว่ายัยนั่นเป็นเด็กของพ่อ !!!”
[ ไอ้เซฮุน!!! แกเลิกพูดเดี๋ยวนี้เลยนะ ถ้าไม่ยอมพายูกลับมาล่ะก็ฉันทำจริงๆ แน่!! ]
จบประโยคคำพูดของพ่อเขาก็กดวางสายและปิดเครื่องทันที เขาอยากจะรู้นักว่ายัยเด็กนี่มันมีอะไรดี พ่อของเขาถึงได้รักนักรักหนา เขาหันไปมองยูด้วยความโกรธเคืองที่ยูมาแย่งความรักจากพ่อของเขาไป ถ้าไม่มียูพ่อก็คงจะหันมาสนใจเขามากกว่านี้
“ยัยตัวดี ตื่นเดี๋ยวนี้เลยนะ!”เซฮุนกระชากแขนยูจนร่างของเธอหล่นลงมาจากเตียงตามมาด้วยเสียงร้องด้วยความเจ็บปวด แต่มีหรือที่เซฮุนจะสนใจเขากระชากตัวยูให้ลุกขึ้นมาและยัดเยียดเสื้อเชิ้ตกับกางเกงบ็อกเซอร์ตัวบางของเขาให้เธอ ก่อนจะออกคำสั่ง
“ฉันให้เวลาเธออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า 5 นาที ถ้ายังไม่เสร็จฉันจะเข้าไปซ้ำอีกรอบ!!”
ยูสั่นเทิ้มไปทั้งตัวเมื่อได้ยินคำสั่งนั้น ภาพทุกภาพในตอนที่เซฮุนทำสิ่งนั้นกับเธอโหมกระหน่ำเข้ามาไม่ขาดสาย และทั้งความเจ็บปวดและจุกกำลังตีรวนอยู่ภายในช่วงท้องน้อยของยู
“ได้ยินที่ฉันพูดรึเปล่า ไปทำเร็วๆ เซ่!!!”ยูรีบวิ่งเข้าห้องน้ำทันทีที่เซฮุนตะคอกใส่ เมื่อเข้ามาถึงในนี้เธอได้ยินคำหยาบมากมายที่หลุดออกมาจากปากของเซฮุน ยูใช้มือปิดปากเพื่อเก็บเสียงสะอื้นเอาไว้ ทรุดตัวลงนั่งไปกับพื้นห้องน้ำที่เย็นเฉียบ เธอผิดหวังและเจ็บปวดอย่างบอกไม่ถูก ถ้าแม่ที่อยู่ต่างประเทศของเธอรู้ว่าเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นท่านคงจะต้องเสียใจมากแน่ๆ
ภาพของเด็กผู้หญิงผมกระเซอะกระเซิงนัยน์ตาแดงก่ำ ตามร่างกายมีราคีที่ไม่สามารถลบออกไปได้ติดอยู่เต็มไปหมดทั่วร่าง ยูมองตัวเองที่อยู่ในกระจกอย่างสับสน เวลานี้เธอควรจะทำอย่างไร? เรื่องแบบนี้ทำไมมันถึงเกิดขึ้นกับเธอ? ไม่มีใครสามารถตอบได้ เพราะบางทีมันอาจจะเป็นกรรมเวรของยูเมื่อชาติที่แล้วก็ได้
ซ่า!
สายน้ำไหลผ่านไปทั่วร่างของเธอ เธอพยายามขัดๆ ถูๆ ให้มันออกไปจากตัวของเธอให้หมด แต่ยิ่งถูเท่าไหร่มันก็เริ่มแดงขึ้นเรื่อยๆ เธอใช้เล็บจิกจนเลือดซึมแต่มันก็ไม่เจ็บเท่ากับตอนที่ถูก ทำลายบริสุทธิ์ หรอก
ปึง! ปึง! ปึง!
เสียงเคาะประตูทำเอายูสะดุ้งตัวโยน เธอรีบใส่เสื้อผ้าทันทีเมื่อรู้ว่าบุคคลที่ทุบประตูอยู่ภายนอกเป็นใคร
“ตายไปแล้วรึไง ทำมันให้เร็วๆ หน่อยเซ่!!!!”
“คะ...ค่ะ”
เธอตอบรับกลับไปด้วยเสียงแผ่วเบาและยื่นมือไปเปิดประตูห้องน้ำเพื่อเผชิญหน้ากับเซฮุนโดยตรง เขามองยูตั้งแต่หัวจรดเท้าเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวบางที่สามารถมองทะลุเห็นเนื้อในได้ทำให้เขารู้ว่าเธอโนบรา ส่วนบ็อกเซอร์ตัวน้อยของเธอมันก็เลยเข่าขึ้นมาเยอะอีกด้วย เขามองตรงช่วงล่างที่เธอใช้มือปิดเอาไว้ไม่วางตา
“คะ....คุณคะ....”
“อะไร”เซฮุนพูดกลับมาอย่างเย็นชา
“คือว่าคุณ....เป็นใครกัน ทำไมต้องทำกับฉันแบบนี้ด้วย ฮึก!”
“เงียบๆ ไปเลย ฉันพอใจเลยอยากทำชัดยัง? เลิกถามคำถามเดิมๆ ได้แล้ว”
ยูปิดปากเงียบเมื่อคำตอบที่ได้มาไม่ใช่สิ่งที่เธอต้องการ เขาหันหลังเดินไปที่โต๊ะข้างเตียงเพื่อที่จะหยิบกุญแจรถกับโทรศัพท์มือถือ ยูยืนก้มหน้าร้องไห้จนน้ำตาหยดลงบนพื้นพรมสองสามหยด เซฮุนเมื่อเห็นว่ายูกำลังยืนร้องไห้อยู่ก็ถอนหายใจออกมาอย่างขัดใจสายตาของเขามองไปยังยูที่ยืนนิ่งอยู่หน้าห้องน้ำ เขาเดินเข้าไปกระชากแขนเพื่อให้ยูตามมาแต่เธอกลับรั้งเอาไว้ไม่ยอมไป
“ปล่อยนะ”
“มานี่!!!”มือบางพยายามแกะมือปลาหมึกของเซฮุนออกแต่ไร้ประโยชน์ เธอทั้งจิกทั้งกัดทั้งตีเขาแต่เขาก็ไม่ยอมปล่อย และยิ่งทำมากเท่าไหร่เขาก็จะเพิ่มแรงบีบที่ต้นแขนมากขึ้นเท่านั้น
“หยุด! ถ้าไม่อยากโดนอีก!!!”
คราวนี้เธอเลิกยื้อทันทีที่เขาพูดเรื่องนั้นขึ้นมา เมื่อเซฮุนรู้สึกว่าเธอหยุดดิ้นแล้วก็รีบดึงยูให้เดินตามไปที่ลานจอดรถทันที ตลอดทางเธอเห็นคู่หนุ่มสาวหรือที่เรียกกันว่าอิหนูกับเสี่ยเดินกับขวักไขว่เต็มไปหมดที่ชั้นล่าง เซฮุนได้รับกุญแจรถมาก็พาเธอขึ้นรถและขับไปตามทางที่เคยขับมา รถสปอร์ตแล่นไปบนท้องถนนด้วยความเร็วสูงยูนั่งแทบจะไม่ติดเบาะเพราะความเร็วของรถนั้นมันทำให้เธอผวาสั่นไปทั้งตัว
ณ คฤหาสน์ตระกูลโอ
“ไอ้นั่นมันจะทำอะไรหนูยูอยู่วะ!!!!”
เสียงของชายวัย 50 ย่าง 60 พูดขึ้นอย่างโมโห ลูกชายที่ไม่เอาไหนของเขาตอนนี้ขับรถตะลอนพาหลานรักของเขาไปไหนก็ไม่รู้ และหลานรักที่ว่าก็คือ 'ยู' เขารู้ดีว่ายังไงลูกชายของเขาก็ต้องไม่ยอมแน่ถ้าเอาเธอเข้ามาอยู่ด้วย แต่จะให้ทำยังไงล่ะก็หลานรักคนนั้นเป็นถึงลูกสาวคนเดียวของน้องสาวสุดท้องในตระกูลโอ เขามีพี่น้องทั้งหมด 3 คน เขาเป็นคนรองส่วนคนโตสุดตอนนี้เสียชีวิตไปแล้ว น้องสาวของเขาก็ป่วยเป็นโรคร้ายเธอโกหกลูกของเธอและส่งยูมาอยู่กับเขา เซฮุนซึ่งไม่รู้ว่ายูเป็นลูกพี่ลูกน้องก็ไม่รู้ว่าจะทำอะไรกับยูบ้าง ถ้าหากทำร้ายร่างกายเขาจะส่งไปอยู่ต่างประเทศแต่ถ้าทำเรื่องเลวทรามมากกว่านั้นล่ะก็ ไม่ตายก็เลี้ยงไม่โต
เอี๊ยดดดด!!!!
เสียงของล้อรถเสียดสีกับพื้นถนนหน้าบ้านเขารีบวิ่งออกไปดูตามด้วยคนรับใช้เก่าแก่ รถสปอร์ตสีดำสนิทถูกดับเครื่องลงประตูฝั่งคนขับถูกกระชากเปิดออกปรากฏร่างสูง ‘เซฮุน’ ลูกชายของเขาเดินอ้อมมาอีกทางเพื่อเปิดประตูอีกฝั่ง และภาพที่เขาเห็นก็แทบจะทำให้เขาความดันขึ้นอีกระลอก ชุดของยูที่ใส่อยู่ตอนนี้ไม่ใช่ชุดยูนิฟอร์มแต่กลับกลายเป็นเพียงเสื้อเชิ้ตตัวบางกับกางเกงบ็อกเซอร์ตัวจิ๋วเท่านั้น
“ไอ้ฮุน!!! แกทำอะไรน้อง!!!!”
“ผมเปล่าทำสักหน่อย ยัยนี่ต่างหากที่แส่หาเรื่อง!”
“แส่หาเรื่องอะไรของแก หนูยูไอ้ฮุนมันทำอะไรหนูบอกอามา”
น้ำเสียงของท่านดูอ่อนลงเมื่อหันไปถามหนูยู เซฮุนมองตาขวางใส่คนที่ยืนอยู่ข้างๆ ร่างบางของยูกำลังจะเอ่ยปากพูดอะไรออกมาแต่เซฮุนกลับพูดแทรกขึ้นซะก่อน
“ตอนแรกผมมาหาเธอที่โรงเรียนแต่ไม่เจอก็เลยย้อนไปที่คอนโดของผมแล้วหลังจากนั้นพ่อก็โทรมาด่า ผมออกตามหายัยนี่ทั่วเมืองค้นหาทุกซอกทุกมุมสอบถามจากเพื่อนของเธอพบว่ายัยนี่ไปกับแฟน ผมไปที่คอนโดนั่นตามที่เพื่อนสนิทยัยนี่บอก แล้วรู้มั้ยผมเจออะไร...”ยูเบิกตาโพลงเมื่อสิ่งที่เซฮุนพูดมันไม่ใช่ความจริง เธอรีบหันไปมองหน้าของคนเป็นอาและส่ายหัวปฏิเสธ
“.....”รอบข้างของเธอดูเงียบลงทันตา มีแต่เสียงลมหายใจเท่านั้นที่ยังดังอยู่
“ผมเห็นยัยนี่กับแฟนกำลังมีเซ็กซ์กันอยู่”
“......!!!!”
มาลงให้แล้ว เป็นไงบ้างตอนนี้ -.,-
เก๊าลงลิ้งค์ฉากที่ถูกตัดไปแล้วนะ อยากอ่านคลิ๊กไปโลดเลย
< คลิ๊กตรงที่เขาเขียนว่า ‘ลิ้งค์ฉากที่ถูกตัด’ >
จะเม้นท์ในไหนก็ได้น้า ในนี้หรือในลิ้งค์ฉากนั้นก็ได้
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านเนอะ ตอนหน้ามีเซอร์ไพรส์นะ
อาจจะอัพวันอาทิตย์นะคะ >.,< อดใจรอนิดนึงเนอะ
#ฮุนโหดเนอะว่ามั้ย?
#สงสารนางเอกจุงT^Tอิฮุนมันเลว!!!!
ความคิดเห็น