คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter1
Jack’s part
ข้าตื่นมาได้เกือบ 3 เดือนแล้ว....
ตอนนี้ข้าได้รู้อะไรหลายอย่างเลย... คือ 1. ข้าเสกน้ำแข็งได้
2.ข้าเหาะได้โดยอาศัยสายลม 3.ข้ามีไอเทมวิเศษก็คือไม้เท้า
4.ไม่มีใครมองเห็นข้า 5.เมืองที่ข้าตื่นขึ้นมาชื่อว่า เอเลนเดลล์
และสุดท้าย 6.ข้าหล่อมาก ถึงแม้ว่าข้อสุดท้ายมันจะไม่สำคัญ
แต่นั้นก็ถือเป็นสิ่งที่ข้ารู้เกือบทั้งหมด
ถึงแม้ว่า จะไม่มีใครมองเห็นข้า..
แต่ข้าก็ขอเข้าไปเปิดหูเปิดตาในเมืองหน่อยก็แล้วกัน
..
..
.
ข้าชอบบรรยากาศแบบนี้ที่สุด....
กลิ่นหอมกรุ่นของขนมปังที่เพิ่งอบเสร็จใหม่ เสียงดนตรีคลาสสิก
เสียงร้องเพลงในโบสถ์ เสียงของพ่อค้าแม่ค้าในตลาด
สิ่งรอบๆตัวข้าทุกๆอย่างนั้นดูคึกคักไปหมด
แต่มีอยู่สิ่งเดียวที่ดูไร้ชีวิตชีวาแลดูหดหู่มากก็คือ พระราชวัง
ใจกลางเมืองเอเลนเดลล์
สงสัยข้าคงต้องเข้าไปเผือก เอ้ย! เอาไปดูข้างในหน่อยซะแล้วว่า
‘พระราชวังนี้ยังไม่ร้างใช่มั้ย?’
ข้าจึงลอบเข้าไปทางประตูหลังของพระราชวัง
ก็เห็นเด็กผู้หญิงผมสีบลอนด์สตอเบอร์รี่คนนึงกำลังคุยกับผู้ชายวัยกลางคนที่ดูจากโหงเฮ๊งแล้ว...
นี่มันพระราชาชัดๆเลย!! สวมมงกุฎด้วย!!!
สงสัยข้าคงต้องไปฟังใกล้ๆซะแล้ว จะได้รู้เรื่อง!!! อิย์
“เสด็จพ่อเพคะ ทำไมหนูต้องแยกห้องพี่เอลซ่าด้วยคะ?” เด็กน้อยทำหน้าเศร้าตัดพ้อกับพ่อของเธอ
“อันนา... พี่เอลซ่าเขาโตแล้วนะลูก เขาคงต้องการความเป็นส่วนตัว..” พระราชายิ้มบางๆตอบลูกสาว
แต่แจ็คสังเกตได้ว่า ภายใต้รอยยิ้มนั้นมีแต่ความปลอม ความหลอกลวง
ปกปิดความจริงเพื่อไม่ให้ลูกสาวรู้
“แล้วทำไมพี่เอลซ่าถึงไม่ให้ท่านพ่อท่านแม่หรือแม้กระทั้งหนูเข้าไปหาเลยหล่ะคะ?”
“พี่เอลซ่าเขาประชวร... เอ่อ...” พระราชาอึกอักที่จะตอบคำถามลูกสาวของตน
“อันนา.. พ่อต้องไปดูเอกสารการปกครองแล้ว พ่อขอตัวก่อนนะ...”
แล้วพระราชาก็เดินจากไปด้วยความลำบากใจก่อนที่จะปล่อยให้เจ้าหญิงน้อยยืนงงอยู่ที่เดิม
ข้าจึงเดินเข้าไปหาเด็กหญิงตัวน้อย
“เอลซ่า...? คงเป็นพี่สาวของเจ้าสินะ อันนา”
ข้าเอ่ยถามไปทั้งๆที่รู้ว่า ยังไงซะ เธอก็ไม่มีทางจะได้ยินเสียงของข้า...
“ไปหาพี่เอลซ่าดีกว่า!!” เจ้าหญิงน้อยนึกขึ้นได้ก่อนที่จะวิ่งออกไปทางทางเดินปีกขวาของพระราชวัง
โดยที่ข้าก็เลือกที่จะเดินตามเธอไป
..
..
..
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
“พี่เอลซ่าคะ ไปปั้นมนุษย์หิมะด้วยกันมั้ย?” เจ้าหญิงอันนากล่าวถามคนที่อยู่ในห้องหลังจากที่เคาะประตูไปแล้ว
3 ก๊อก
“…………..” แต่เธอก็ได้รับแต่ความเงียบกลับมา
“หรือพี่อยากที่จะเล่นตุ๊กตาก็บอกหนูได้นะคะ”
“……………”
“หนูก็แค่อยากเล่นกับพี่เอลซ่า....” เด็กหญิงยิ้มหวานก่อนที่จะทาบมือไว้กับประตู
เพราะเพียงแต่หวังว่าพี่สาวของเธอจะรับรู้ความรู้สึกของเธอ
“…………..”
“พี่เอลซ่าหลับอยู่หรอคะ...?”
“……………”
“ทำไมพี่ไม่ตอบหนูหล่ะคะ....?” เด็กน้อยเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่สลดลงอย่างเห็นได้ชัด
“เสด็จพ่อบอกว่าพี่ประชวร.... หายป่วยไวๆนะคะพี่เอลซ่า” อันนายิ้มให้ประตู
เพียงที่หวังว่าพี่สาวของเธอจะใจอ่อนยอมพูดกับเธอ
“……………”
“หนูก็แค่อยากเข้าไปดูแลพี่เอลซ่า เปิดประตูเถอะนะคะ” เจ้าหญิงน้อยเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเคลือราวกับแก้วที่กำลังจะแตกเป็นเสี่ยง
น้ำตาเม็ดใสเริ่มปริ่มรืนที่ขอบตาของเธอ
“……………”
“พี่ขังตัวเองอยู่ในนั้นคนเดียวไม่เหงาหรอ...?”
“…………..”
“พี่เอลซ่าคะ”
“ฮึก... ไปซะเถอะอันนา” ในที่สุดก็มีเสียงตอบกลับมาจากด้านหลังประตู
เสียงเหมือนกับเด็กสาวที่กำลังร้องไห้อยู่
“พี่เอลซ่าตอบหนูแล้ว! เปิดประตูให้หนูเข้าไปนะคะ!” อันนายิ้มดีใจก่อนที่จะรัวมือเคาะไปที่ประตูอย่างตื่นเต้น
“อันนา... ฮึก.. พ พี่บอกให้ไปซะ” เสียงสะอื้นฮักดังตอบกลับมาอย่างสั่นเครือ
“แต่หนูคิดถึงพี่เอลซ่า!”
“กลับไปซะ!”
“พี่เอลซ่าไม่คิดถึงหนูหรอ....”
“พี่คิดถึงเธอ.. นะ”
“งั้นก็เปิดให้หนูเข้าไป....”
“ไม่ได้!! ไปซะ!!”
“พี่เอลซ่าคะ!!!”
“ไปซะ!!!!!!!!!!! ฮรือออออออออออ”
“พี่เอลซ่า.... พี่ร้องไห้หรอคะ?” อันนาทาบมือกับประตูอีกครั้งด้วยความเป็นห่วงพี่สาว
“ฮรึก... ไปก่อนเถอะนะ อันนา... พี่ขอ”
“งั้นก็ได้ค่ะ” อันนาก้มหน้างุดด้วยความผิดหวังก่อนที่จะเดินออกมาตามที่พี่สาวขอ
..
..
...
“เอลซ่า.... เจ้าเป็นอะไรกันแน่นะ”
To be con.
Writer’s talk
ทำไมไรท์ชอบแจ็ค ฟรอสต์ อิย์ โปรดติดตามตอนต่อไปนะคะ
รักรีดเดอร์ค่ะ
ความคิดเห็น